-
1 διιπετείς
διϊπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem acc plδιϊπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem nom /voc pl (attic epic) -
2 διιπετεῖς
διϊπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem acc plδιϊπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem nom /voc pl (attic epic) -
3 Διιπετείς
Διῑπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem acc plΔιῑπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem nom /voc pl (attic epic) -
4 Διιπετεῖς
Διῑπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem acc plΔιῑπετεῖς, Διιπετήςfallen from Zeus: masc /fem nom /voc pl (attic epic) -
5 διῑ-πετής
διῑ-πετής, ές ίπίπτω, Wurzel Πετ-), vom Zeus (d. h. vom Himmel) herabgefallen; scheint ursprünglich nur Beiwort von Flüssen gewesen zu sein; die zu Grunde liegende Vorstellung ist die, daß die Quellen durch das Regenwasser gespeis't werden; Apoll. Lex. Homer. p. 58, 33 διιπετέος ἀπὸ Διὸς πεπληρωμένου. Bei Homer siebenmal, von Flüssen, im genitiv., διιπετέος ποταμοῖο Versende: Iliad. 16, 174. 17, 263. 21, 268. 326 Odyss. 4, 477. 581. 7, 284. – Hes. frg. bei Schol. Ap. Rh. 1, 757, ποταμός, der vom Regen entstehende, anschwellende, wie Plut. Mar. 21 ὕδατα δ. vom Regen sagt; ἄνεμοι Nonn. D. 5, 220; Eur. Bacch. 1266 vrbdt αἰϑὴρ λαμπρότερος καὶ διιπετέστερος, nach E. M. = διαογέστερος, heller, reiner, vielleicht mit Beziehung auf die Blitze, die nach E. M. ebenfalls διιπετεῖς heißen; διιπετῆ νεῶν σταϑμά (πυρσοῖς πυραίϑει στρατός) Eur. Rhes. 43. – Vgl. διοπετής.
См. также в других словарях:
διιπετεῖς — διϊπετεῖς , Διιπετής fallen from Zeus masc/fem acc pl διϊπετεῖς , Διιπετής fallen from Zeus masc/fem nom/voc pl (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Διιπετεῖς — Διῑπετεῖς , Διιπετής fallen from Zeus masc/fem acc pl Διῑπετεῖς , Διιπετής fallen from Zeus masc/fem nom/voc pl (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
διιπετής — διιπετής, ές (Α) 1. αυτός που έπεσε από τον Δία, δηλ. από τον ουρανό, ουρανοκατέβατος 2. (για ποταμούς, ανέμους κ.λπ.) ορμητικός 3. αυτός που βρίσκεται σε συνεχή ροή 4. θεϊκός, λαμπρός, αστραφτερός 5. φρ. «διιπετεῑς οἰωνοί» οιωνοί που πετούν προς … Dictionary of Greek
