Перевод: с греческого на английский

с английского на греческий

διεστραμμένη

  • 1 διεστραμμένη

    διαστρέφω
    turn different ways: perf part mp fem nom /voc sg (attic epic ionic)
    ——————
    διαστρέφω
    turn different ways: perf part mp fem dat sg (attic epic ionic)

    Morphologia Graeca > διεστραμμένη

  • 2 διεστραμμένῃ

    Morphologia Graeca > διεστραμμένῃ

  • 3 διεστραμμένηι

    διεστραμμένῃ, διαστρέφω
    turn different ways: perf part mp fem dat sg (attic epic ionic)

    Morphologia Graeca > διεστραμμένηι

  • 4 γενεά

    γενεά, ᾶς, ἡ (Hom.+; ins, pap, LXX, En; TestSol C 13:7; TestJob, Test12Patr; GrBar 10:3; Philo, Joseph., SibOr, Just., Tat.) a term relating to the product of the act of generating and with special ref. to kinship, frequently used of familial connections and ancestry. Gener. those descended fr. a common ancestor, a ‘clan’ (Pind., P. 10, 42 the Hyperboreans are a ἱερὰ γενεά; Diod S 18, 56, 7; Jos., Ant. 17, 220), then
    ① those exhibiting common characteristics or interests, race, kind gener. as in Lk 16:8 εἰς τὴν γ. τὴν ἑαυτῶν the people of the world are more prudent in relation to their own kind than are those who lay claim to the light (difft. GBeasley-Murray, A Commentary on Mk 13, ’57, 99–102).
    ② the sum total of those born at the same time, expanded to include all those living at a given time and freq. defined in terms of specific characteristics, generation, contemporaries (Hom. et al.; BGU 1211, 12 [II B.C.] ἕως γενεῶν τριῶν); Jesus looks upon the whole contemp. generation of Israel as a uniform mass confronting him ἡ γ. αὕτη (cp. Gen 7:1; Ps 11:8) Mt 11:16; 12:41f; 23:36; 24:34; Mk 13:30; Lk 7:31; 11:29–32, 50f; 17:25; 21:32 (EGraesser, ZNW Beih. 22,2 ’60). S. also 1 above. This generation is characterized as γ. ἄπιστος καὶ διεστραμμένη Mt 17:17; Mk 9:19 D; Lk 9:41; ἄπιστος Mk 9:19; πονηρά Mt 12:45; 16:4 D; Lk 11:29; πονηρὰ κ. μοιχαλίς Mt 12:39; 16:4; μοιχαλὶς καὶ ἁμαρτωλός Mk 8:38 (JGuillet, RSR 35, ’48, 275–81). Their contemporaries appeared to Christians as γ. σκολιὰ καὶ διεστραμμένη (the latter term as Mt 17:17; Mk 9:19 v.l.; Lk 9:41, the former Ac 2:40; cp. Ps 77:8) Phil 2:15 (Dt 32:5).—Cp. Wsd 3:19. A more favorable kind of γ. is mentioned in Ps 23:6; 111:2; 1QS 3:14.—The desert generation Hb 3:10 (Ps 94:10). ἰδίᾳ γ. ὑπηρετήσας after he had served his own generation Ac 13:36; γ. ἡμῶν 1 Cl 5:1; αἱ πρὸ ἡμῶν γ. 19:1; πρώτη γ. the first generation (of Christians) Hs 9, 15, 4 (Paus. 7, 4, 9 τετάρτῃ γενεᾷ=in the fourth generation).
    ③ the time of a generation, age (as a rule of thumb, the time between birth of parents and the birth of their children; since Hdt. 2, 142, 2; Dionys. Hal. 3, 15; Gen 50:23; Ex 13:18; 20:5; EpJer 2; Philo, Mos. 1, 7; Jos., Ant. 5, 336; SibOr 3, 108). Here the original sense gradually disappears, and the mng. ‘a period of time’ remains.
    ⓐ of periods of time defined in terms of a generation: age, generation Mt 1:17 (a similar list of numbers in Hellanicus [400 B.C.]: 323a, Fgm. 22a Jac. ἐννέα γενεαῖς ὕστερον … ἓξ γενεαῖς ὕστερον … τρισὶ γενεαῖς ὕστερον; Just., D. 92, 5 γενεαὶ ἀνθρώπων; Tat. 41, 1 μιᾷ τῶν Τρωϊκῶν προγενέστερος … γενεᾷ [of Heracles]); Lk 1:48; 1 Cl 50:3; ἐν γενεᾷ καὶ γ. (Ps 44:18; 89:1) in one generation after the other 7:5.
    ⓑ of an undefined time period period of time gener. εἰς γενεὰς καὶ γενεάς (Ps 48:12; 88:2 al.; Just., D. 92, 2 μετὰ τοσαύτας γ.) to all ages Lk 1:50 (v.l. εἰς γενεὰς γενεῶν and εἰς γενεὰν καὶ γενεάν); cp. 1 Cl 61:3; εἰς πάσας τὰς γ. (Ex 12:14) to all generations Eph 3:21; ἀπὸ τῶν γ. from earliest times Col 1:26 (for the combination αἰῶνες and γενεαί cp. Tob 1:4; 8:5 S; 13:12; Esth 10:3k). ἐκ γενεῶν ἀρχαίων fr. ancient times Ac 15:21 (cp. Sir 2:10); ἀπὸ γενεᾶς εἰς γ. (Ex 17:16; Ps 9:27) fr. generation to g. Lk 1:50 v.l.; MPol 21; ἐν πάσαις ταῖς γ. in all generations 1 Cl 60:1; GJs 6:2; 7:2; cp. 1 Cl 11:2; ἐν πάσαις ταῖς γενεαῖς τῆς γῆς GJs 12:1 (TestJob 4:6); ἑτέραις γ. at other times Eph 3:5 (cp. Jo 1:3; Ps 47:14); ἐν ταῖς παρῳχημέναις γ. in past ages Ac 14:16.
    ④ in the quot. fr. Is 53:8 τὴν γ. αὐτοῦ τίς διηγήσεταὶ Ac 8:33; 1 Cl 16:8 γ. is prob. to be taken in the sense of family history.—MMeinertz, ‘Dieses Geschlecht’ im NT, BZ n.F. 1, ’57, 283–89.—DELG s.v. γίγνομαι p. 222. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > γενεά

  • 5 διαστρέφω

    + V 5-4-9-11-9=38 Ex 5,4; 23,6; Nm 15,39; 32,7; Dt 32,5
    A: to turn, to carry around [τι] Jb 37,12; to divert from, to turn from [τινα ἀπό τινος] Ex 5,4; to distort, to pervert [τι] Ex 23,6
    M: to turn back Nm 15,39
    P: to be distorted, to be twisted (metaph.) Prv 4,27
    γεννεὰ διεστραμμένη perverse generation Dt 32,5
    Cf. ENGEL 1985 95.124-125(SusLXX 9.56); HELBING 1928, 165; WEVERS 1990 61.360

    Lust (λαγνεία) > διαστρέφω

  • 6 διαστρέφω

    A turn different ways, twist about, τὰ σώματα, as in the dance, X.Smp.7.3; δ. τὸ πρόσωπον to distort it, Plu.2.535a:—mostly [voice] Pass., to be distorted or twisted, of the eyes, limbs, etc., Hp.Aph.4.49;

    ἡ ῥὶς δ. Id.Art.38

    ;

    μέλη διεστραμμένα Pl.Grg. 524c

    ; to be warped,

    τὰ διεστραμμένα τῶν ξύλων Arist.EN 1109b6

    : also of persons, to have one's eyes distorted, or to have one's neck twisted (Scholl. give both interprr.),

    εὐδαιμονίζω δ' εἰ διαστραφήσομαι; Ar.Eq. 175

    ; so

    ἀπολαύσομαί τί γ' εἰ δ. Id.Av. 177

    ; of the eyes,

    διεστράφην ἰδών Id.Ach.15

    ;

    τὰ ὄμματα διαστρέφεσθαι Arist.Pr. 960a13

    ; without ὄμματα, ib.9, cf. 957b7; ὁ διεστραμμένος, opp. ὁ τυφλός, Eup.276.3; διεστρ. τοὺς πόδας with the feet twisted, Paus.5.18.1, cf. Arist.Pr. 896b5: of torture,

    τῇ κλίμακι διαστρέφονται Com.Adesp.422

    ; διεστράφησαν τὸν στόμαχον had their stomachs turned, Jul.Or.6.190d.
    III sens. obsc., = βινεῖν, Eup.7 D.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διαστρέφω

  • 7 ἰλλός

    Grammatical information: adj.
    Meaning: `squinting' (Ar., Sophr.), f. ἰλλίς στρεβλή, διεστραμμένη H. Note ἰλλός = ὀφθαλμός Poll. 2, 54.
    Derivatives: ἰλλώδης `id.' and ἰλλαίνω (Hp.), ἰλλώπτω (Com., cf. Debrunner IF 21, 211f.), ἰλλίζω (Suid.) `squint, look askance', also ἴλλωσις `squinting' (Hp.) as from *ἰλλόω. PN Ίλλεύς (Boßhardt Die Nom. auf - ευς 132).
    Origin: IE [Indo-European]X [probably] [1140] * uel- `turn, wind' or PG [Pre-Greek]
    Etymology: From ἴλλω `turn, wind', s. 2. εἰλέω?
    Page in Frisk: 1,723

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἰλλός

  • 8 σκολιός

    σκολιός, ά, όν (σκέλος; Hom. et al.; Kaibel 244, 4; LXX, Joseph.; SibOr 1, 124; prim. ‘curved, bent’)
    ① pert. to being bent, curved, or crooked as opposed to straight, crooked (opp. εὐθύς; cp. Jos., Bell. 3, 118 τὰ σκολιὰ τῆς λεωφόρου [=highway] κατευθύνειν) ἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν Lk 3:5 (cp. schol. on Nicander, Ther. 478 of the ὁδός in contrast to εὐθύς; Is 40:4; 42:16). In imagery of τοῦ μέλανος ὁδός B 20:1 (cp. Pr 21:8; 28:18).
    ② pert. to being morally bent or twisted, crooked, unscrupulous, dishonest, etc., fig. extension of 1 (Hom. et al.; Dio Chrys. 58 [75], 1 w. πονηρός; Lucian, Bis Accus. 16 ῥημάτια; LXX; Jos., C. Ap. 1, 179) γενεὰ σκ. (Dt 32:5 γεν. σκ. καὶ διεστραμμένη; Ps 77:8. Also Dionysius Perieg. [GGM II 186 p. 127 v. 392 σκολιὸν γένος]) Ac 2:40 (difft. MWilcox, The Semitisms of Ac, ’65, 30); Phil 2:15. δεσπόται harsh, unjust 1 Pt 2:18 (opp. ἀγαθοὶ κ. ἐπιεικεῖς).—σκολιόν τι someth. wrong 1 Cl 39:4 (Job 4:18).—JPalache, Semantic Notes on the Hebrew Lexicon ’59, 55f. B. 897. DELG s.v. σκέλος. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > σκολιός

См. также в других словарях:

  • διεστραμμένη — διαστρέφω turn different ways perf part mp fem nom/voc sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • διεστραμμένῃ — διαστρέφω turn different ways perf part mp fem dat sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • διεστραμμένηι — διεστραμμένῃ , διαστρέφω turn different ways perf part mp fem dat sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • δηλητηριάζω — 1. δίνω σε κάποιον δηλητήριο, τόν φαρμακώνω, σκοτώνω κάποιον με φαρμάκι 2. (για φαγώσιμα) προξενώ δηλητηρίαση 3. ποτίζω κάτι με δηλητήριο, ρίχνω σε κάτι δηλητήριο («δηλητηρίασε το κρασί») 4. δηλητηριάζοντας κάτι σιγά σιγά τό φθείρω, τό καταστρέφω …   Dictionary of Greek

  • διαστρέφω — (AM διαστρέφω) 1. στρέφω κάτι προς διάφορες κατευθύνσεις. 2. αλλοιώνω, παραμορφώνω, διαστρεβλώνω 3. (με ηθική έννοια) διαφθείρω, καταστρέφω νεοελλ. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) διαστρεμμένος και διεστραμμένος (για ανθρ.) διεφθαρμένος ή ανώμαλος …   Dictionary of Greek

  • ερεθισμός — ο (Α ἐρεθισμός) [ερεθίζω] 1. εξόργιση, παρόξυνση, διέγερση 2. προτροπή, παρακίνηση 3. η οποιαδήποτε αντίδραση ενός οργανισμού σε εξωτερικές επιδράσεις, η αύξηση τής ευαισθησίας ή ευπάθειας ενός οργάνου τού σώματος, η φλόγωση νεοελλ. (ψυχολ.) κάθε …   Dictionary of Greek

  • ιλλός — (5ος αι. μ.Χ.). Βυζαντινός στρατηγός. Καταγόταν από την Ισαυρία της Μικράς Ασίας και στα χρόνια των αυτοκρατόρων Λέοντα A’ (457 474), Λέοντα B’ (474) και Ζήνωνα (474 491) ήταν αρχηγός ισχυρού σώματος μισθοφόρων συμπατριωτών του. Όταν το 476 ο… …   Dictionary of Greek

  • κακοθήλυκο — το 1. διεστραμμένη γυναίκα 2. διεφθαρμένη γυναίκα, βρομοθήλυκο. [ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο) * + θηλυκό] …   Dictionary of Greek

  • κακομάισσα — η κακή, διεστραμμένη μάγισσα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο) * + μάισσα] …   Dictionary of Greek

  • μυθομανία — η ιατρ. ιδιοσυγκρασιακή τάση για πλάσιμο ψευδών και μυθευμάτων, τής οποίας διακρίνονται, σύμφωνα με τον αρχικό ορισμό της, τρεις τύποι, η ματαιόδοξη, η κακεντρεχής και η διεστραμμένη. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια, λ., πρβλ. γαλλ. mythomanie (< μύθος +… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»