δαημονέστατοι

δαήμων, ον, kundig, erfahren, ἄϑλων Od. 8, 159; δοιὼ ϑεράποντε, δαήμονε δαιτροσυνάων Od. 16, 253; οὐδ' ἄρα πως ἦν ἐν πάντεσσ' ἔργοισι δαήμονα φῶτα γενέσϑαι Iliad. 23. 671; ἀλλ' ὥς τε στάϑμη δόρυ νήιον ἐξιϑύνει τέκτονος ἐν παλάμῃσι δαήμονος, ὅς ῥά τε πάσης εὖ εἰδῇ σοφίης ὑποϑημοσύνῃσιν Ἀϑήνης Iliad. 15, 411; – Prosa, Plat. Crat. 398 b zur Erkl. von δαίμων; bei Xen. Cyr. 1, 2, 12 im superl. δαημονέστατοι; c. inf. Arr. An. 7, 23, 5.