-
1 βροντήσαντος
βροντάωthunder: aor part act masc /neut gen sg (attic ionic) -
2 βροντάω
A thunder,Ζεὺς δ' ἄμυδις βρόντησε Od.14.305
, cf. Il.8.133;βροντᾶν οὐκ ἐμὸν ἀλλὰ Διός Call.Fr. 490
; so Βροντῶν, title of Zeus in Phrygia, JHS5.258, etc. (but βροντῶν θεός, = Jupiter Tonans, IG14.982, cf. D.C.54.4): metaph. of Pericles, Ar.Ach. 531, cf. V. 624; of a seller asking too high a price, Herod.7.65.2 impers., χειμέρια βροντᾷ it thunders, Ar.Fr.46; βροντήσαντος if it thunders, Arist.HA 610b35.II [voice] Pass., to be thunderstruck, Id.Div.Somn. 463a13.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βροντάω
См. также в других словарях:
βροντήσαντος — βροντάω thunder aor part act masc/neut gen sg (attic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
