-
1 βοεία
βοεία, ἡ, Hom. auch βοέη, eigentl. fem. von βόειος, βόεος, scil. δορά, Rindshaut, meist die abgezogene; Odyss. 20, 142 ἐν ἀδεψήτῳ βοέῃ, 20, 2 ἀδέψητον βοέην, 20, 96. 22, 364 Iliad. 22, 159 βοείην, Iliad. 11, 843. 12, 296 βοείας, 17, 389 ταυροιο βοὸς μεγάλοιο βοείην; 18, 582 σμερδαλέω δὲ λέοντε δυ' ἐν πρωτῃσι βόεσσιν ταῦρον ἐχέτην· ὁ δὲ μακρὰ μεμυκως ἕλκετο· – τὼ μὲν ἀναρρήξαντε βοὸς μεγάλοιο βοείην ἔγκατα καὶ μέλαν αἷμα λαφύσσετον. Die Schilde waren aus Rindsleder gemacht; daher Iliad. 17, 492 βοέῃς εἰλυμένω ὤμους αὔῃσι στερεῇσι, Schilde. – Riemen aus Rindsleder, H. h. Ap. 487.
-
2 μεθύω
μεθύω, nur praes. u. impf., trunken sein, vom Wein berauscht sein, νευστάζων κεφαλῇ, μεϑύοντι ἐοικώς, Od. 18, 240; Ggstz von νήφω, Theogn. 478. 627; ὄφρα μεϑύω, Pind. frg. 90; τὸ μεϑύειν πημονῆς λυτήριον, Soph. frg. 697 bei Ath. II, 39 f; μεϑύωμεν, Eur. Cycl. 533; Ar. Equ. 104 u. öfter; μεϑύοντες stehen den νήφοντες gegenüber Plat. Rep. III, 395 e. Auch übertr., ἐπειδὴ ὥςπερ μεϑύομεν ὑπὸ τοῦ λόγου, Lys. 222 c, wie Luc. Nigr. 5; βοείην μεϑύουσαν ἀλοιφῇ, Il. 17, 390, stark mit Oel getränkt; vgl. κώπην ἅλμης τὴν μεϑύουσαν ἔτι, noch naß, Philp. 23 (VI, 38); auch πληγαῖς μεϑύων, taumelnd vor Schlägen, Theocr. 22, 98; δέμας ὕπνοις μ., schlaftrunken, Opp. C. 2, 576. Die anderen tempp. zu dieser Bdtg werden aus dem pass. genommen, μεϑυσϑείς, Eur. Cycl. 166. S. μεϑύσκω.
-
3 δια-πρό
δια-πρό, durch und auf der andern Seite wieder hinaus oder hervor, durch und durch. Homer oft: Iliad. 4, 138. 5, 66. 281. 538. 7, 260. 12, 184. 404. 13, 388. 607. 647. 14, 494. 15, 342. 16, 309. 821. 17, 393. 518. 579. 20, 276. 21, 164 Odyss. 22, 295. 24, 524; fast in allen diesen Stellen sind Waffen das Hindurchdringende, Theile des menschlichen Leibes oder Schutzwaffen das Durchbohrte; anders Iliad. 17, 893, wo das διαπρό nicht recht deutlich ist: ὡς δ' ὅτ' ἀνὴρ ταύροιο βοὸς μεγάλοιο βοείην λαοῖσιν δώῃ τανύειν, μεϑύουσαν ἀλοιφῇ· δεξάμενοι δ' ἄρα τοί γε διαστάντες τανύουσιν κυκλόσ', ἄφαρ δέ τε ἰκμὰς ἔβη δύνει δέ τ' ἀλοιφὴ πολλῶν ἑλκόντων, τάνυται δέ τε πᾶσα διαπρό· ἃς οἵ γ' ἔνϑα καὶ ἔνϑα κτἑ.; meist ohne casus. mit genitiv. Iliad. 4, 138 διαπρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς; 5, 281 τῆς δὲ διαπρὸ αἰχμὴ χαλκείη πταμένη ϑώρηκι πελάσϑη; 14, 494 δόρυ δ' ὀφϑαλμοῖο διαπρὸ καὶ διὰ ἰνίου ἦλϑεν. In vielen oder allen Stellen könnte man auch an verba composita denken, z. B. Iliad. 15, 342 διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν an διαπροελαύνω, wenn nur neben so vielen Stellen, in denen διαπρό vom verbum äußerlich getrennt ist, eine einzige sich fände mit einem unzweifelhaften composit. von διαπρό. Vgl. διέκ. διέξειμι, διεξερέομαι, ἀποπρό, ἀποπροαιρέω, ἀποπροΐημι, ἀποπροτέμνω, περιπρό, περιπροχέω. – Theocr. 22, 201; Ap. Rh. 4, 513 u. a. Sp.
-
4 ἀναῤ-ῥήγνυμι
ἀναῤ-ῥήγνυμι (s. ῥήγνυμι), 1) aufreißen, γαῖαν, bersten machen, Il. 20, 63; τεῖχος 7, 461; βοείην βοός, die Haut aufreißen, 18, 582; αὔλακας, Furchen aufreißen, Her. 2, 14; ναῦς ἀναῤῥήγνυται, das Schiff wird angebohrt, leck gemacht, Thuc. 7, 34; Plut. Pyrrh. 15; τάφον, ein Grab machen, Eur. Tr. 1153; τοῖς ὀδοῦσι Aesop. 68; νεῖκος, Zank anstiften, Theocr. 22, 172; λόγον, in Worte ausbrechen, Pind. frg. 172; komisch, ἔπη, herausplatzen, Ar. Equ. 624; übh. zerreißen, Xen. Cyn. 7, 9; φλέβα Plut. Artax. 11; λόφους, zertrümmern, Mar. 23; τὰ ἐργαστήρια, δεσμωτήρια, sprengen, Pelop. 12 Cleom. 37; vgl. Eur. Hec. 1040. Pass., bersten, platzen, vom Kriege, ausbrechen, Plut. Mar. 32. – 2) intr., hervorbrechen, entstehen, κακὰ ἔκ τινος Soph. O. R. 1075; pass., ἐς ἅπαν τόλμης ἀναῤῥαγήσεσϑαι, jedes Wagniß unternehmen, Plut. Cic. 19; auch geradezu: angreifen.
-
5 ἀλοιφή
ἀλοιφή, ἡ, Salbe, Oel, Fett; Hom. zehnmal, überall Versende; – besonders Schweinefett; Iliad. 9, 208 συὸς σιάλοιο ῥάχιν τεϑαλυῖαν ἀλοιφῇ, 9, 467. 23, 32 σύες (ὕες) ϑαλέϑοντες ἀλοιφῇ, Od. 8, 476 νώτου ἀργιόδοντος ὑός, ϑαλερὴ δ' ἶν ἀμφὶς ἀλοιφή, 13, 410 τά ϑ' ὕεσσι τρέφει τεϑαλυῖαν ἀλοιφήν; – zum Geschmeidigmachen gebraucht Iliad. 17, 390. 392 βοείην, μεϑύουσαν ἀλοιφῇ, δύνει δέ τ' ἀλοιφή, Od. 21, 179 ἐπιχρίοντες ἀλοιφῇ; – zum Salben, Olivenöl, Od. 6, 220 ἀμφὶ δ' ἐλαίῳ χρίσομαι· ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή; 18, 179 ἐπιχρίεσϑαι ἀλοιφῇ, Scholl. ἀλοιφῇ: ἐλαίῳ, vgl. Apoll. lex. Hom. p. 23, 14. – Bei Plut. der Pechüberzug bei Schiffen, der Ueberzug von Schminke u. Farbe, vgl. Plat. Crit. 116 b Alc. I, 122 c. – Das Salben Plut. Thes. 23. – Das Ausgelöschte, litura, Plut. cons. ad ux. 8.
-
6 ἄρνυμαι
ἄρνυμαι, nur praes. u. imperf., Nebenform zum med. von αἴρω; vgl. πταίρω πτάρνυμαι; erringen, davontragen, oder: zu erringen suchen, mit dem erringen beschäftigt sein, eine Modification der Bedeut., welcher jedes Griech. Verb im praes. u. imperf. unterliegt. Hom. Iliad. 22, 160 οὐχ ἱερήιον οὐδὲ βοείην ἀρνύσϑην, sie waren nicht in einem Wettkampfe um ein Opferthier oder eine Rindshaut begriffen; Od. 1, 5 ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων; Iliad. 6, 446 ἀρνύμενος πατρὸς κλέος ἠδ' ἐμὸν αὐτοῠ; 1, 159 τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ σοί τε πρὸς Τρώων, Buße eintreibend für M. u. dich von den Troern, vgl. Scholl. Ariston.; 5, 553 τιμὴν Ἀτρείδῃς ἀρνυμένω; – ἄρνυμαι γέρας Eur. Alc. 55; auch von übeln Dingen, λώβαν Eur. Hec. 1073, Schmach davontragen; μισϑόν Plat. Prot. 349 a; μάϑησιν, Einsicht bekommen, Soph. Tr. 711; μᾶλλον ἄρνυσϑαι, lieber wollen, vorziehen, ζωὴν αἰσχράν – ἢ καλὸν ϑάνατον Plat. Legg. XII, 944 b; also = αἱροῦμαι. Einzeln auch bei Sp.
-
7 μεθύω
μεθύω, trunken sein, vom Wein berauscht sein; βοείην μεϑύουσαν ἀλοιφῇ, stark mit Öl getränkt; κώπην ἅλμης τὴν μεϑύουσαν ἔτι, noch naß; auch πληγαῖς μεϑύων, taumelnd vor Schlägen; δέμας ὕπνοις μ., schlaftrunken
См. также в других словарях:
βοείην — βόειος of an ox fem acc sg (epic ionic) βοείη of an ox fem acc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιερείον — ἱερεῑον, δωρ. τ. ἱαρήϊον, ιων. τ. ἱερήϊον και ἱρήϊον, τὸ (Α) [ιερεύς] 1. το ζώο που σφαζόταν για θυσία («ἐπεὶ οὐχ ἱερήϊον οὐδὲ βοείην ἀρνύσθην», Ομ. Ιλ.) 2. ζώο που σφαζόταν για τροφή, σφαχτό 3. θυσία προς τιμή τών νεκρών … Dictionary of Greek