-
1 αὐθέκαστος
αὐθ-έκαστος, jeder an und für sich, dah. einfach, natürlich. Es nimmt aber auch den Begriff des Durchgreifenden, Strengen, Eigensinnigen an -
2 εἴρων
εἴρων, ωνος, ὁ, der sich anders ausspricht, als er es meint; sagt, daß er Etwas nicht könne, was er kann; bei Arist. Eth. 4, 13 dem ἀλαζών entgeggstzt, der mehr scheinen will, als er ist; Beides Extreme zu ἀληϑής, vgl. B. A. p. 243, 20. Bei Philem. Stob. flor. 2, 27 vom Fuchs, im Ggstz von αὐϑέκαστος.
-
3 αὐτο-έκαστος
αὐτο-έκαστος, = αὐϑέκαστος, τὸ αὐτοέκαστον, Arist. Nic. 1, 6, 5, das Ideal, od. die Idee eines jeden.
-
4 αὐθ-εκαστότης
αὐθ-εκαστότης, ητος, ἡ, die Eigenschaft des αὐϑέκαστος, von Phryn. als schlechtes Wort getadelt.
-
5 αὐθ-έκαστος
αὐθ-έκαστος, jeder an und für sich, dah. einfach, natürlich, αὐϑέκαστος καὶ ἀληϑευτικός steht bei Arist. Eth. Nic. 4, 7 zwischen dem ἀλαζών u. dem εἴρων, wie es Philem. Stob. Flor. 2, 27 dem εἴρων entggstzt, u. wie Plut. ὄρϑιος καὶ αὐϑ. u. ἁπλοῦς καὶ αὐϑ. vrbdt. Es nimmt aberauchden Begriff des Durchgreifenden, Strengen, Eigensinnigen an, Plut.
-
6 ἕκαστος
ἕκαστος, jeder, bes. jeder Einzelne, im Gegensatz einer Vielheit oder Gesammtheit; jeder Einzelne in seiner besonderen Beziehung, in welchem Falle auch der plur. steht, wie ῥᾳδίως ἕκαστοι τὴν ἑαυτῶν ἀπολείποντες Thuc. 1, 2. Bei Hom. steht es gew. als Apposition in gleichem Casus mit dem allgemeinen Begriff, Τρῶας ἕκαστον ὑπήλυϑε τρόμος, jeden Troer, Il. 7, 215: ὐμμι κακὸν πέμπει ἑκάστῳ, euch u. zwar einem Jeden, 15, 109; γυναῖκες ἐϑαύμαζον ἑκάστη 18, 496; αὐτὰ ἕκαστα ἔλεγον Her. 5, 13; Thuc. 6, 93 u. A.; sonst steht im Attischen in diesem Fall der Genitiv, ἑκάστη τῶν ἐπιστημῶν, τῶν τεχνῶν, Plat. Parm. 134 a Rep. I, 341 d. Doch Hdn. 4, 13, 16 καὶ οἱ μὲν ἕκαστος εἰς τὰς στέγας ἐπανῄεσαν. – Das Verbum steht oft im plur. dabei; τῶν πάντων οἱ ἕκαστος ὄϊν δώσουσι μέλαιναν Il. 10, 215; ἔμενον ἐν τῇ ἑωυτοῦ τάξι ἕκαστος Her. 3, 158; 7, 144; καϑ' ὅσον ἐδύναντο ἕκαστος Plat. Prot. 327 e; οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ βλέποντες πρὸς τὸ ἑαυτῶν ἔργον ἕκαστος Gorg. 503 e; ὅ, τι ἕκαστος ἐπίστασϑε Xen. Conv. 3, 3; ὅπη ἐδύναντο ἕκαστος An. 4, 2, 12; auch so, daß auf ein ἕκαστος sich κατὰ τὴν αὐτῶν οὐσίαν bezieht, Plat. Phileb. 48 e. – Gew. steht das subst. dabei ohne Artikel; hat das subst. den Artikel, so steht ἕκαστος entweder nach, oft in der Bdtg. jedesmalig, τὸν δήμαρχον ἕκαστον Her. 3, 6; τῆς ἡμέρας ἑκάστης Thuc. 5, 47; εἰς τὸ ἔργον ἕκαστον Plat. Crat. 389 c; Rep. I, 339 c; oder vor, wo sich der Artikel auf eine folgende Bestimmung bezieht, ἐξ ἑκάστων τῶν πόλεων, δι' ὧν ἐξέρχεται Prot. 315 a; oder wo das Einzelne hervorgehoben wird, ἑκάστη ἡ ἐπιστήμη Parm. 134 a; ἕκαστον τὸ ἔϑνος Xen. An. 1, 8, 9. – Ὅστις ἕκαστος, jeder welcher, Hes. Th. 459; vgl. Plat. Legg. VII, 799 a; – εἷς ἕκαστος, s. εἷς; – αὐτὸς ἕκαστος, selbst jeder, Her. u. a., bes. αὐτὰ ἕκαστα, alles u. jedes, φράζειν, λέγειν, Aesch. Prom. 952 Her. 5, 13, vgl. αὐϑέκαστος; – ἕκαστός τις, ein jeder, Pind. N. 4, 92; Soph. Ant. 262; Thuc. 9, 31; – καϑ' ἕκαστον, einzeln für sich, wie ὡς ἕκαστος, jeder für sich, Thuc. 5, 4 u. oft bei Attikern. – Erst bei Sp. für ἑκάτερος, Dion. Hal. 3, 2. 6, 42.
-
7 εἴρων
εἴρων, ωνος, ὁ, der sich anders ausspricht, als er es meint; sagt, daß er etwas nicht könne, was er kann; dem ἀλαζών entgeggstzt, der mehr scheinen will, als er ist; vom Fuchs, im Ggstz von αὐϑέκαστος
См. также в других словарях:
αυθέκαστος — αὐθέκαστος, ον (AM) απότομος, θρασύς, αυθάδης μσν. 1. αυθαίρετος 2. αυτάρκης αρχ. 1. όποιος λέει κάθε πράγμα με το πραγματικό του όνομα, ο ειλικρινής 2. (για λόγο) σαφής, απερίφραστος … Dictionary of Greek
αὐθέκαστος — one who calls things by their right names masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθεκαστότερον — αὐθέκαστος one who calls things by their right names adverbial comp αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc acc comp sg αὐθέκαστος one who calls things by their right names neut nom/voc/acc comp sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθεκάστως — αὐθέκαστος one who calls things by their right names adverbial αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc/fem acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθέκαστον — αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc/fem acc sg αὐθέκαστος one who calls things by their right names neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθεκάστοις — αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc/fem/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθεκάστου — αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc/fem/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθεκάστους — αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθεκάστων — αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc/fem/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθεκάστῳ — αὐθέκαστος one who calls things by their right names masc/fem/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αὐθέκαστα — αὐθέκαστος one who calls things by their right names neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)