-
1 αιόλλειν
-
2 αἰόλλειν
-
3 αἰέλουρος
Grammatical information: m. f.Meaning: Prob. `wild cat' or `weasel' (Hdt.),Other forms: also αἴλουρος (Arist.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The explanation from αἰόλος (\< *αἰελος) und οὑρά: `with moving tail', Buttmann Lexilogus 2, 68, Schmidt KZ 32, 324 after EM 34, 8 αἴλουρος παρὰ τὸ αἰόλλειν καὶ ἀνάγειν την οὑρὰν καὶ κινεῖν, seems still the best (though the - ε- is not unproblematic), though it could well be folk etymology. Ehrlich Betonung 128ff. derives the word from *ϜαιϜέρουρος, cognate with Lat. vīverra `ferret', Lith. vaĩveris `male of the polecat \/ pitchew'; see also Schrader KZ 30, 462, BB 15, 128. - It may be a loanword, adapted by folk etymology. From αἰε- we expect ᾱε-, not loss of the - ε-.Page in Frisk: 1,36Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > αἰέλουρος
См. также в других словарях:
αἰόλλειν — αἰόλλω to shift rapidly to and fro pres inf act (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αίλουρος — ο και η (Α αἴλουρος και αἰέλουρος) γαλή, γάτα, κυρίως αγριόγατα αργότερα και νυφίτσα. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολογίας. Η λ. σήμαινε κυρίως την άγρια γάτα, μια και «η γάτα ως κατοικίδιο ζώο δεν ήταν γνωστή στην Ελλάδα» (Chantraine, λ. αἰέλουρος). Η… … Dictionary of Greek
