-
1 Βάκχος
Βάκχος, ὁ, nom. pr., 1) der Gott Bacchus, Dionysus, = Ἴακχος, w. m. s.; erst seit Her. gebräuchlich. Bei Dichtern übertr., der Wein, Eur. I. A. 1061 u. öfter; auch in Anth. – 2) der Bacchant, Plat. Phaed. 69 c; der bacchisch Begeisterte, Verzückte, Rasende, Ἅιδου βάκχος Eur. Herc. fur. 119, s. βάκχη; ähnl. Ἔρωτος βάκχοι Ael. V. H. 3, 9.
-
2 Βάκχος
-
3 παρά-βακχος
παρά-βακχος, neben dem Bacchus, der bacchischen Wuth nahe, Plut. Dem. 9.
-
4 σύμ-βακχος
σύμ-βακχος, ὁ, ἡ, Mitbacchant, τινί, Eur. Troad. 500.
-
5 φιλό-βακχος
φιλό-βακχος, den Bacchus, den Wein liebend, Philodem. 31 (VII, 222).
-
6 ὀρί-βακχος
ὀρί-βακχος, ὁ, der Gebirgsbacchus, weil seine Orgien in den Gebirgen gefeiert wurden, Opp. Cyn. 1, 24.
-
7 ὑπό-βακχος
ὑπό-βακχος, unter der Gewalt od. Einwirkung des Bacchus, begeistert, Philostr. Soph. 1, 19, neben διϑυραμβώδης.
-
8 Bacchus [1]
1. Bacchus, ī, m. (Βάκχος), I) Bacchus, bei den Griechen, der jugendlich schöne, weichliche Gott des Weins, als solcher von den Römern mit ihrem Naturgott Liber identifiziert. Zeus zeugte ihn mit der Thebanerin Semele. Semele, durch die List der Hera, die in Gestalt von Semeles Amme od. einer Freundin zu ihr kam, verleitet, bat den Zeus, der ihr die Erfüllung jedes Wunsches versprochen, in derselben Herrlichkeit ihr zu erscheinen, in der er sich der Hera nahe. Zeus erschien mit Blitz und Donner; Semele wurde von der Flamme ergriffen (Ov. fast. 6, 485) u. gebar sterbend ein unreifes Kind (dah. Bacchus ignigena, Ov. met. 4, 12); Zeus rettete das Kind aus dem Brande u. ließ es in seine Hüfte einnähen (Curt. 8, 10 [35], 12. Arnob. 4, 22). Nachdem der Gott zur rechten Zeit die Naht getrennt und das Kind geboren hatte (dah. Bacchus bis genitus, Ov. met. 3, 314; trist. 5, 3, 26, u. satus iterum u. bimater, Ov. met. 4, 12), übergab er es dem Hermes. Dieser brachte den Knaben zur Ino (der Schwester der Semele) u. zu deren Gemahl Athamas und überredete sie, ihn als Mädchen aufzuziehen. Als aber die erzürnte Hera beide in Raserei versetzte, verwandelte Zeus den Knaben in einen Bock, und Hermes brachte ihn zu den Nymphen, die auf dem Nysa wohnten (dah. Bacchus Nyseus, Ov. met. 4, 13: Nysius, Cic. Flacc. 60). Herangewachsen wurde Bacchus selbst von Hera rasend gemacht u. irrte in der Raserei umher. – als Gott des Weins mit den Beinamen Bromius, Lyaeus, Lenaeus, Nyctelius, Eleleus, Evan, Liber (alle bei Ov. met. 4, 11 sqq.), nocturnus (Verg. georg. 4, 521). Vgl. Dionysos. – als berauschend u. begeisternd Gott der Dichter, bes. der hochbegeisterten, Hor. carm. 2, 19, 1 sqq.; vgl. Ov. am. 3, 15, 17. – Von der bildenden Kunst wird Bacchus in der ältesten Zeit als Naturgott bloß als Herme mit dem Phallus dargestellt, in der spätern Zeit teils als bärtiger Mann mit reichem, bald in Locken herabfallendem, bald zum Teil in einem zierlichen Wulst um den Kopf aufgebundenem Haar, teils als ein im Alter der Epheben stehender Jüngling gedacht (Ov. fast. 3, 771 sqq. Tibull. 1, 4, 37), auf dem Kopf gleichfalls mit reichem, zum Teil hinten in einen Knoten geschürztem, zum Teil üppig herabwallendem Haar (dah. indetonsus, Ov. met. 4, 13, depexus crinibus, Ov. fast. 3, 465), mit der Stirnbinde od. einer Wein- od. Efeuranke (dah. racemifer, Ov. met. 15, 413; vgl. Bacche racemiferos hederā redimite capillos, Ov. fast. 6, 483: u. corymbifer, Ov. fast. 1, 393); endlich als gehörnter Gott, den Mysterien angehörend (dah. cornu insignis Bacchus, Ov. art. am. 3, 348, corniger Lyaeus, Ov. am. 3, 15, 17; vgl. Tibull. 2, 1, 3). – II) meton.: A) der Bacchusruf (Io Bacche!), Baccho audito, Verg. Aen. 4, 302. – B) = der Weinstock, Verg. georg. 2, 113 u.a. – C) = der Wein, Verg. ecl. 5, 69 u.a.
-
9 συμ-παίζω
συμ-παίζω (s. παίζω), mit, zugleich, zusammen spielen; οἷς πλεῖστα συμπαίζει Βάκχος, Soph. O. R. 1109; μετ' ἀλλήλων, Plut. Lyc. 16; dor. συμπαῖσδεν, Theocr. 11, 77; auch trans., Μοῠσα μετ' ἐμοῠ ξύμπαιζε τὴν ἑορτήν, mitfeiern, Ar. Pax 816.
-
10 φιλ-ανθής
φιλ-ανθής, ές, Blumen liebend; Βάκχος Eur. frg. bei Ath. XI, 465 b; μέλισσα M. Arg. 2 (V, 52); στέφανος Rufin. 10 (V, 72).
-
11 Βακχεύς
-
12 εὔιος
εὔιος, vom bacchischen Jubelruf εὐοῖ, bacchisch, πῦρ Soph. Ant. 953; τελεταί Eur. Bacch. 238; βάκχευμα 608, öfter; sp. D., bes. Nonn. D. Auch Beiname des Bacchus, Βάκχος εὔιος, Soph. O. R. 211; ὁ εὔιος ϑεός, Eur. Bacch. 157 u. öfter, u. allein Εὔιος, 566; Plut. Marcell. 22 u. sp. D.
-
13 δυς-ίμερος
δυς-ίμερος, unlieblich, unangenehm, sp. D., wie Ap. Rh., κάματος 3, 961, u. Nonn., der auch Βάκχος so nennt, D. 42, 272, zum Unglück liebreizend.
-
14 βακχεῖος
βακχεῖος, od. βάκχειος, bacchisch, den Bacchus, seinen Dienst betreffend, βότρυς Soph. frg. 239; ὄρχησις Plat. Legg. VII, 815 c; begeistert, trunken, wahnsinnig, κάρα Eur. Hec. 676; νόμος 685; ῥυϑμός Xen. Symp. 9, 3; dah. Beiname des Dionysos, ὁ Βάκχειος Διόνυσος H. h. 18, 46; vgl. Her. 4, 79; βακχεῖος ϑεός Soph. O. R. 1105; δεσπότης Ar. Thesm. 988; ἄναξ Orph. H. 29; Βακχεῖος als subst., = Βάκχος, Soph. Ant. 154, wo jetzt Βάκχιος steht; Paus. 2, 2, 6. Auch sc. πούς, wie βακχειακός, ein Versfuß, ñ – – od. – – ñ.
-
15 βάκχων
-
16 βάκχιος
-
17 οἰν-ώψ
οἰν-ώψ, ῶπος, = οἶνοψ u. οἰνωπός, weinfarbig; τὸν οἰνῶπ' ἀνέχουσα κισσόν, Soph. O. C. 680, vielleicht auf die Aehnlichkeit der Blätter und Früchte gehend; auch Βάκχος, O. R. 211, mit Reben gekränzt.
-
18 ἁβρο-κόμης
-
19 ἐγερσί-χορος
ἐγερσί-χορος, Βάκχος, Chöre erregend, Opp. C. 4, 236.
-
20 ἐλελί-χθων
ἐλελί-χθων, ονος, ὁ, erderschütternd, Poseidon, Pind. P. 6, 50; τετραορία 2, 4; Βάκχος Θήβας ἐλ. Soph. Ant. 154, der das Land erschüttert, wobei an die bacchischen Reigen zu denken, schlechtere Lesart ἐλελίζων.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
βάκχος — Bacchus masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Βάκχος — I Προσωνυμία του Διόνυσου. Στη λατινική μυθολογία, ο Β. (Bacchus) αντιπροσωπεύει τη φυτική ζωή και οι γιορτές που γίνονταν προς τιμήν του (Βακχεία) είχαν γνωρίσει εξαιρετική ανάπτυξη. Ρωμαϊκό γλυπτό που εικονίζει τον θεό Βάκχο. Ο Βάκχος σε πίνακα … Dictionary of Greek
Βάκχος. — См. Бахус … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Βάκχος — ο επωνυμία του θεού Διόνυσου … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
βάκχω — Βάκχος Bacchus masc nom/voc/acc dual Βάκχος Bacchus masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάκχε — Βάκχος Bacchus masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάκχοι — Βάκχος Bacchus masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάκχοιο — Βάκχος Bacchus masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάκχοις — Βάκχος Bacchus masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάκχοισι — Βάκχος Bacchus masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάκχοισιν — Βάκχος Bacchus masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)