-
1 Αίνους
-
2 Αἴνους
-
3 αίνους
-
4 αἴνους
-
5 αινούς
-
6 αἰνούς
-
7 πνευματικός
πνευματικός, ή, όν (πνεῦμα; Pre-Socr. et al., mostly in the sense ‘pert. to wind or breath’; Strabo 1, 3, 5; Cleom. [II A.D.] 1, 8 p. 84, 22; Vett. Val. p. 1, 11; 231, 20; PLond I, 46, 25 p. 66 [IV A.D.?]; PGM 5, 25; GrBar 13:4 [π. πατέρας]; Philo; Just.; Tat. 15, 3) predom. in Paul in our lit. (elsewh. only 1 Pt, 2 Cl, B, Ign., D)① pert. to spirit as inner life of a human being, spiritual (s. πνεῦμα 3.—Plut., Mor. 129c πν. stands in contrast to σωματικόν; Hierocles 27, 483 τὸ πνευματικὸν τῆς ψυχῆς ὄχημα= the spiritual vehicle of the soul; cp. also Philo, Rer. Div. Her. 242); so perh. ἐπιμελείᾳ σαρκικῇ καὶ πνευματικῆ IPol 1:2 (s. ἐπιμέλεια); cp. 2:2; IMg 13:2; ISm 12:2; 13:2. But mng. 2a is not improb.② In the great majority of cases in ref. to the divine πνεῦμα (s. πνεῦμα 5) having to do with the (divine) spirit, caused by or filled with the (divine) spirit, pert./corresponding to the (divine) spirit (Philo, Abr. 113; PGM 4, 1778; Zosimus [2aγ below, end]).ⓐ adj.α. of Jesus; in his preexistence 2 Cl 14:2. σαρκικός τε καὶ πνευματικός of flesh and (at the same time) of spirit IEph 7:2. Of the δεύτερος ἄνθρωπος 1 Cor 15:47 P46 (s. also the addition ὁ κύριος).β. as a rule it is used of impersonal things (πλήρωμα Iren. 1, 1, 3 [Harv. I 11, 11]; νόμος Orig., C. Cels. 4, 1, 28; βρῶμα 2, 2, 50; ἀρετή Did., Gen. 236, 6): the law given by God Ro 7:14. χάρισμα πν. 1:11. τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς χάριν B 1:2 (s. δωρεά). εὐλογία πν. Eph 1:3 (s. εὐλογία 3bα). ᾠδαὶ πν. spiritual songs 5:19; Col 3:16 (cp. Just., D. 118, 2 πν. αἴνους). σύνεσις πν. understanding given by the Spirit 1:9. Christians are to let themselves be built up into an οἶκος πν. 1 Pt 2:5a and they are to bring πν. θυσίαι vs. 5b (ESelwyn, 1 Pt ’46, 281–85). Using the same figure, B 16:10 characterizes the believer as πν. ναός. Ign. calls his bonds πν. μαργαρῖται IEph 11:2; the fellowship that binds him to the Ephesian bishop is συνήθεια οὐκ ἀνθρωπίνη ἀλλὰ πνευματική 5:1; the presbytery he calls ἀξιόπλοκος πνευματικὸς στέφανος a worthily woven spiritual wreath IMg 13:1.—Of the Lord’s Supper and its OT counterpart: πνευματικὸν βρῶμα 1 Cor 10:3 and πν. πόμα vs. 4a, the former in the manna granted fr. heaven (s. βρῶμα 1), the latter in the water ἐκ πν. πέτρας vs. 4b (s. πέτρα 1a). πνευματικὴ τροφὴ καὶ (sc. πνευματικὸν) ποτόν D 10:3.—That which belongs to the transcendent order of being is described as πν.: accordingly, the resurrection body is a σῶμα πν. (the expr.: Cleopatra p. 24 ln. 24) 1 Cor 15:44a; cp. vs. 44b. Of the preexistent church 2 Cl 14:1, 2, 3.γ. ὁ πνευματικὸς (w. ἄνθρωπος to be supplied) 1 Cor 2:15 stands in contrast to ψυχικὸς ἄνθρωπος of vs. 14. The latter is a person who has nothing more than an ordinary human soul; the former possesses the divine πνεῦμα, not beside his natural human soul, but in place of it; this enables the person to penetrate the divine mysteries. This treatment of ψυχή and πνεῦμα in contrast to each other is also found in Hellenistic mysticism (s. Rtzst., Mysterienrel.3 70f; 325ff; 333ff; JWeiss, exc. on 1 Cor 15:44a. See also Zosimus in CALG pt. 2, 230 οὐ δεῖ τὸν πνευματικὸν ἄνθρωπον τὸν ἐπιγνόντα ἑαυτὸν κτλ.=Hermetica IV p. 105, 25 Sc.; s. also p. 107, 7. Iren. 1, 8, 3 [Harv. I 72, 6].—HMüller, Plotinos u. der Ap. Pls: Her 54, 1919, 109f).ⓑ subst.α. neut. τὰ πνευματικά spiritual things or matters (in contrast to τὰ σαρκικά earthly things) Ro 15:27; 1 Cor 9:11; it is characteristic of adherents to sound tradition, as τὰ σαρκ. is of dissidents IEph 8:2 (s. β below).—τὰ πν. spiritual gifts 1 Cor 12:1 (the gen. here may also be masc. those who possess spiritual gifts); 14:1. In πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες 1 Cor 2:13 the dat. is either to be taken as a neut. (Lghtf., BWeiss, Bachmann, Ltzm., Rtzst. op. cit. 336, H-DWendland) or as a masc. (Schmiedel, Heinrici, JWeiss, Sickenberger); s. συγκρίνω and πνευματικῶς 2.—τὸ πνευματικόν (in contrast to τὸ ψυχικόν [s. 2aγ above]) 1 Cor 15:46.β. masc. (ὁ) πνευματικός possessing the Spirit, the one who possesses the Spirit (w. προφήτης) 1 Cor 14:37. (οἱ) πνευματικοί (οὐδεὶς ἢ οἱ πν. μόνοι Hippol., Ref. 5, 9, 6) (the) spirit-filled people 3:1 (opp. σάρκινοι and νήπιοι ἐν Χριστῷ); Gal 6:1; B 4:11; IEph 8:2 (of adherents to sound tradition in contrast to σαρκικοί, dissidents; s. 2bα above). Perh. also 1 Cor 2:13 and 12:1 (2bα).③ pert. to (evil) spirits (s. πνεῦμα 4c) subst. τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας the spirit-forces of evil Eph 6:12.—DELG s.v. πνέω. M-M. TW. Sv.
См. также в других словарях:
αἰνούς — αἰνός dread masc acc pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Αἴνους — Αἶνος tale masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴνους — αἴ̱νους , αἶνος tale masc acc pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ιταλία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ιταλίας Έκταση: 301.230 τ. χλμ. Πληθυσμός: 56.305.568 (2001) Πρωτεύουσα: Ρώμη (2.459.776 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ευρώπης. Συνορεύει στα ΒΔ με τη Γαλλία, στα Β με την Ελβετία και την Αυστρία, στα ΒΑ με τη… … Dictionary of Greek
Стихира — (позднегреч. στιχηρόν, от греч. στίχος стихотворная строка, стих), в Православном богослужении гимнографический текст строфической формы, приуроченный к псалму (отсюда название). В стихирах проводится тема дня или воспоминаемого события. Число… … Википедия
αινοποιώ — αἰνοποιῶ ( έω) (Α) ποιώ, συνθέτω αίνους, ύμνους. [ΕΤΥΜΟΛ. < αἰνὸς + ποιῶ] … Dictionary of Greek
εξαποστειλάριο — το (Μ ἐξαποστειλάριον) [εξαποστέλλω] καθένα από τα έντεκα εκκλησιαστικά τροπάρια που ψάλλονται πριν από τους αίνους κατά τη διάρκεια τού όρθρου, στα οποία επαναλαμβάνεται η προστακτική «ἐξαπόστειλον τὸ φῶς σου» αλλιώς τα φωταγωγικά … Dictionary of Greek
προαναμέλπω — ΜΑ τραγουδώ προηγουμένως ή τραγουδώ πρώτος («πατέρων ἤδη προαναμελπόντων αἴνους», ΠΔ). [ΕΤΥΜΟΛ. < προ * + ἀναμέλπω «τραγουδώ, υμνώ»] … Dictionary of Greek
όρθρος — (από το ρήμα όρνυμι = κινώ, ξεσηκώνω, εγείρομαι, δηλαδή σηκώνομαι). Ο πριν από την αυγή χρόνος, η χαραυγή. Στην εκκλησιαστική γλώσσα ό. είναι η ακολουθία της θείας λατρείας που γίνεται πριν από την ανατολή του ήλιου, δηλαδή «τα βαθιά χαράματα»… … Dictionary of Greek
φωταγωγικό — το (εκκλησ.), τροπάριο που διαβάζεται και ψέλνεται στο τέλος της ακολουθίας του όρθρου και λίγο πριν από τους αίνους τη Σαρακοστή … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
