żywiołowo

См. также в других словарях:

• żywiołowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie, niepohamowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tańczyć, śmiać się, reagować żywiołowo. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• żywiołowo — przysłów. od żywiołowy (zwykle w zn. 2 i 3) a) w zn. 2: Mówić, śmiać się, objawiać jakieś uczucia żywiołowo. Reagować na coś żywiołowo. b) w zn. 3: Jakiś proces przebiega żywiołowo. Żywiołowo rozwijający się przemysł …   Słownik języka polskiego

• śmiać się — 1. Czyjeś oczy się śmieją; oczy się komuś śmieją; (ktoś ma) śmiejące się oczy «czyjeś oczy mają wesoły wyraz»: Schwytał ją za kołnierz i wydobył z dna rozpaczy na jasność słoneczną. Oczy mu się śmieją i nieustannie gada. Śmiech jego jest wyraźny… …   Słownik frazeologiczny

• dziecko — n II, N. dzieckokiem; lm MDB. dzieci, N. dziećmi 1. «człowiek od urodzenia do wieku młodzieńczego; każdy, niezależnie od wieku potomek w stosunku do rodziców; syn, córka» Rodzone, dorosłe, nieletnie dziecko. Rozkapryszone, rozpuszczone,… …   Słownik języka polskiego

• pusty — puści 1. «niczym nie napełniony, nic nie zawierający; przez nikogo nie zajęty, nie zaludniony; bezludny, opustoszały» Puste pudełka, szklanki. Pusty żołądek. Pusty dom, wagon. Ulice prawie puste. Puste miejsce. Pusty teren. ∆ muz. Pusta struna,… …   Słownik języka polskiego

• spontaniczny — spontanicznyni «samorzutny, żywiołowy, odruchowy, dobrowolny; powstający i dokonywany bez wpływów, bodźców zewnętrznych, działający samorzutnie, z własnego popędu, żywiołowo» Spontaniczny śmiech. Spontaniczne uczucie. Spontaniczna manifestacja,… …   Słownik języka polskiego

• wybuchowy — wybuchowywi 1. «mogący wybuchnąć wskutek reakcji chemicznej; łatwo wybuchający, powodujący wybuch» Substancja, mieszanka wybuchowa. ∆ Materiały wybuchowe «związki chemiczne lub mieszaniny zdolne pod wpływem bodźców zewnętrznych do gwałtownego… …   Słownik języka polskiego

• ziać — ndk Xb, zieję, ziejesz, ziej, ział, ziali a. zieli 1. «oddychać głośno, ciężko, z trudem; dyszeć» Ziać z wysiłku, ze zmęczenia. 2. «wydzielać, wyrzucać coś z siebie, buchać czymś» Piwnica zieje stęchlizną, wilgocią, chłodem. Z pieca ziało żarem,… …   Słownik języka polskiego

• zionąć — ndk a. dk Vb, zionąćnę, zionąćniesz, zioń, zionąćnął, zionąćnęła, zionąćnęli, zionąćnąwszy 1. «wydzielać, wyziewać coś z oddechem (np. zapach, gorąco), wydychać; oddychając tchnąć, chuchnąć, chuchać na kogoś; o zapachu (zwykle niemiłym), gorącu… …   Słownik języka polskiego

• brykać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brykaćam, brykaća, brykaćają {{/stl 8}}– bryknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, brykaćnę, brykaćnie, brykaćnij, brykaćnął, brykaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żywiołowo… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• igrać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, igraćam, igraća, igraćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} traktować coś bez należnej powagi, z lekceważeniem, jak zabawkę; żartować z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Igrać czyimiś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień