-
1 Ucalegon
Ūcalegōn, ōnis, m., Name eines Trojaners, iam proximus ardet Ucalegon, das Haus des Nachbars Uk., Verg. Aen. 2, 312: mit Anspielung auf diese Stelle, iam poscit aquam, iam frivola transfert Ucalegon, der Einwohner des Hauses, Iuven. 3, 199. – / Akk. Ucalegonem, Serv. Verg. Aen. 2, 311 Thilo.
-
2 Ucalegon
Ūcalegōn, ōnis, m., Name eines Trojaners, iam proximus ardet Ucalegon, das Haus des Nachbars Uk., Verg. Aen. 2, 312: mit Anspielung auf diese Stelle, iam poscit aquam, iam frivola transfert Ucalegon, der Einwohner des Hauses, Iuven. 3, 199. – ⇒ Akk. Ucalegonem, Serv. Verg. Aen. 2, 311 Thilo.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ucalegon
-
3 Ucalegon
Ūcălĕgōn, ontis, m., = Oukalegôn, the name of a Trojan:ardet Ucalegon,
i. e. his house, Verg. A. 2, 312; cf. Juv. 3, 199. -
4 Ucalegon
Ūcalegōn, ōnis m.Укалегон, имя троянца, дом которого сгорел одним из первых при взятии Трои V -
5 Jam proximus ardet Ucalegon
= Proximus ardet Ucalegon"Уже пылает сосед Укалегон", т. е. огонь уже подбирается к дому, опасность уже близка.Вергилий, "Энеида", II, 310-12 - о пожаре Трои:Vólcanó superánte domús, jam próximus árdetÚcalegón...Уже, побеждаем Волканом, в прах повалилсяДом Деифоба обширный; уже пылает и смежныйУкалегонт.(Перевод В. Брюсова)Сможет ли Британская метрополия поддержать стольких изгнанников? И пожелает ли она внять их тоскливым жалобам среди гордого ликования соседних народов, увенчавших себя суверенной властью? Не соблазнится ли и она их примером? Jam proximus ardet Ucalegon... Гектор Берлиоз, Мемуары.Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Jam proximus ardet Ucalegon
-
6 Próximus árdet Úcalegón
"Горит сосед Укалегон", т. е. беда близко, рядом.Я обвиняю Наполеона - обвиняю очень сурово, но с другой точки зрения, чем вы, и смотрю совершенно иначе на самую битву [ при Ватерлоо ]. Впрочем, полемика по поводу Наполеона I кажется мне менее неотложным делом, чем борьба против Наполеона III. Proximus ardet Ucalegon. (Виктор Гюго - Пьерару, 22.I 1869.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Próximus árdet Úcalegón
-
7 Proximus ardet Ucalegon
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Proximus ardet Ucalegon
-
8 ardeo
ardĕo, ēre, arsi, arsum - intr., qqf. tr. - - part. fut. arsurus Virg. En. 11, 77; Tib. 1, 1, 61; Ov. M. 2, 245; Liv. 25, 24, 14, etc. --- part. pass. arsus, Plin.-Val. 2, 9 --- parf. arduerint Cil. 6, 2107. [st1]1 [-] être enflammé, être brûlé, être en feu. - ardet bello Syria, Cic.: la Syrie est en feu. - ardentes faces, Cic. Tusc. 5, 76: torches en feu. - domus ardebat Cic. Dom. 62: la maison brûlait. - ardet Ucalegon, Virg. En. 2, 311: Ucalégon [le palais d'Ucalégon] est en feu. - ardentes laminae, Cic. Verr. 5, 163: lames de fer rougies. - caput arsisse Servio Tullio dormienti, Cic. Div. 1, 121: [on raconte] que la tête de Servius Tullius, pendant qu'il dormait, fut entourée de flammes. [st1]2 [-] briller, étinceler, resplendir. - campi armis ardent, Virg. En. 11, 602: la plaine flamboie de l'éclat des armes. - ardet apex capiti, Virg. En. 10, 270: le cimier étincelle sur sa tête. - ardebant oculi, Cic. Verr. 5, 161: ses yeux étincelaient (flamboyaient). [st1]3 [-] être consumé, être dévoré, être tourmenté, souffrir violemment. - ardebat Domitianus et crudelitatis et iniquitatis infamiā, Plin. Ep. 4: Domitien était tourmenté par l'infamie que lui valaient sa cruauté et son injustice. - podagrae doloribus ardere, Cic. Fin. 5, 94: être tourmenté par les douleurs de la goutte. [st1]4 [-] brûler (d'une passion), être transporté par un sentiment violent, être enflammé; brûler d'amour. - ardere Galliam, Caes. BG. 5, 29, 4: [il disait] que la Gaule était en feu [que les passions étaient allumées en Gaule]. - ut non solum incendere judicem, sed ipse ardere videaris, Cic. de Or. 2, 188: tellement que tu parais non seulement enflammer les juges, mais être toi-même embrasé du même feu. - cupiditate libertatis ardere, Cic. Phil. 10, 14: brûler du désir de la liberté. - odio ardere, Cic. Phil. 4, 4: brûler de haine. - dolore, irā ardere, Cic. Att. 2, 19, 5: être transporté de dépit, de colère. - mais ardere invidiā, Cic. de Or. 3, 8; Liv. 5, 11, 4: être la proie (être en butte) à la haine, à la malveillance. - ardere infamiā, Plin. 4, 11, 4: être en butte à la réprobation. - arsit Atrides virgine raptā, Hor. O. 2, 4, 7: le fils d'Atrée brûla pour une vierge prisonnière. - ardere in virgine, Ov. M. 9, 725: brûler pour une vierge. - avec ad + gérongif animi ad ulciscendum ardebant, Caes. BG. 6, 34, 7: les esprits brûlaient de se venger. - avec inf. persequi Jugurtham animo ardebat, Sall. J. 39, 5: il brûlait de poursuivre Jugurtha. - ardet in arma, Virg. En. 12, 71: il brûle de combattre. - avec acc. Corydon ardebat Alexin, Virg. B, 2, 1: Corydon brûlait d'amour pour Alexis. - arsisti aliam, Virg.: tu as brûlé pour une autre. - Thestylon Aulus amat sed nec minus ardet Alexin, Mart. 8, 63: Aulus aime Thestyle et n'en brûle pas moins pour Alexis. - cf. Hor. O. 4, 9, 13; Gell. 6, 8, 3. [st1]5 [-] abs. s'enflammer, se déchaîner, être à son paroxysme. - ardet ambitus, Cic.: la brigue se déchaîne, la brigue est à son paroxysme. - cum arderet acerrime conjuratio, Cic. Sull. 53: alors que la conjuration était dans son feu le plus vif. - cum maxime furor arderet Antoni, Phil. 3, 3: alors que la démence d'Antoine était à son paroxysme. - omnium in illum odia civium ardebant desiderio mei, Cic. Mil. 39: la haine de tous les citoyens était allumée contre lui par le regret de mon absence. - dolor ossibus ardet, Virg. En. 9, 65: le dépit porte son feu jusque dans la moelle de ses os.* * *ardĕo, ēre, arsi, arsum - intr., qqf. tr. - - part. fut. arsurus Virg. En. 11, 77; Tib. 1, 1, 61; Ov. M. 2, 245; Liv. 25, 24, 14, etc. --- part. pass. arsus, Plin.-Val. 2, 9 --- parf. arduerint Cil. 6, 2107. [st1]1 [-] être enflammé, être brûlé, être en feu. - ardet bello Syria, Cic.: la Syrie est en feu. - ardentes faces, Cic. Tusc. 5, 76: torches en feu. - domus ardebat Cic. Dom. 62: la maison brûlait. - ardet Ucalegon, Virg. En. 2, 311: Ucalégon [le palais d'Ucalégon] est en feu. - ardentes laminae, Cic. Verr. 5, 163: lames de fer rougies. - caput arsisse Servio Tullio dormienti, Cic. Div. 1, 121: [on raconte] que la tête de Servius Tullius, pendant qu'il dormait, fut entourée de flammes. [st1]2 [-] briller, étinceler, resplendir. - campi armis ardent, Virg. En. 11, 602: la plaine flamboie de l'éclat des armes. - ardet apex capiti, Virg. En. 10, 270: le cimier étincelle sur sa tête. - ardebant oculi, Cic. Verr. 5, 161: ses yeux étincelaient (flamboyaient). [st1]3 [-] être consumé, être dévoré, être tourmenté, souffrir violemment. - ardebat Domitianus et crudelitatis et iniquitatis infamiā, Plin. Ep. 4: Domitien était tourmenté par l'infamie que lui valaient sa cruauté et son injustice. - podagrae doloribus ardere, Cic. Fin. 5, 94: être tourmenté par les douleurs de la goutte. [st1]4 [-] brûler (d'une passion), être transporté par un sentiment violent, être enflammé; brûler d'amour. - ardere Galliam, Caes. BG. 5, 29, 4: [il disait] que la Gaule était en feu [que les passions étaient allumées en Gaule]. - ut non solum incendere judicem, sed ipse ardere videaris, Cic. de Or. 2, 188: tellement que tu parais non seulement enflammer les juges, mais être toi-même embrasé du même feu. - cupiditate libertatis ardere, Cic. Phil. 10, 14: brûler du désir de la liberté. - odio ardere, Cic. Phil. 4, 4: brûler de haine. - dolore, irā ardere, Cic. Att. 2, 19, 5: être transporté de dépit, de colère. - mais ardere invidiā, Cic. de Or. 3, 8; Liv. 5, 11, 4: être la proie (être en butte) à la haine, à la malveillance. - ardere infamiā, Plin. 4, 11, 4: être en butte à la réprobation. - arsit Atrides virgine raptā, Hor. O. 2, 4, 7: le fils d'Atrée brûla pour une vierge prisonnière. - ardere in virgine, Ov. M. 9, 725: brûler pour une vierge. - avec ad + gérongif animi ad ulciscendum ardebant, Caes. BG. 6, 34, 7: les esprits brûlaient de se venger. - avec inf. persequi Jugurtham animo ardebat, Sall. J. 39, 5: il brûlait de poursuivre Jugurtha. - ardet in arma, Virg. En. 12, 71: il brûle de combattre. - avec acc. Corydon ardebat Alexin, Virg. B, 2, 1: Corydon brûlait d'amour pour Alexis. - arsisti aliam, Virg.: tu as brûlé pour une autre. - Thestylon Aulus amat sed nec minus ardet Alexin, Mart. 8, 63: Aulus aime Thestyle et n'en brûle pas moins pour Alexis. - cf. Hor. O. 4, 9, 13; Gell. 6, 8, 3. [st1]5 [-] abs. s'enflammer, se déchaîner, être à son paroxysme. - ardet ambitus, Cic.: la brigue se déchaîne, la brigue est à son paroxysme. - cum arderet acerrime conjuratio, Cic. Sull. 53: alors que la conjuration était dans son feu le plus vif. - cum maxime furor arderet Antoni, Phil. 3, 3: alors que la démence d'Antoine était à son paroxysme. - omnium in illum odia civium ardebant desiderio mei, Cic. Mil. 39: la haine de tous les citoyens était allumée contre lui par le regret de mon absence. - dolor ossibus ardet, Virg. En. 9, 65: le dépit porte son feu jusque dans la moelle de ses os.* * *Ardeo, ardes, arsi, arsum, ardere. Virgil. Ardre, ou ardoir, brusler.\Ardere, actiua significatione, pro Adurere. Virg. Brusler quelque chose.\Ardere. Virg. Resplendir, Reluire.\Ardent oculi. Cic. Les yeulx luy estincellent.\Ardere. Virgil. Estre fort actif, Estre aspre et ardant à faire quelque chose.\Ardeo te videre. Pli. iunior. Je desire fort de te veoir, Je brusle de desir, etc. J'endesve de te veoir.\Ardere aliquem. Virg. Aimer aucun oultre mesure, Brusler d'amour.\Ex aequo ardere. Ouid. S'entraimer esgalement.\Ardere in virgines. Ouid. Aimer une pucelle.\Foeliciter ardere. Ouid. Aimer heureusement, Estre heureux en amours.\Ardebat amore illius hospitae. Cic. Il brusloit d'amour.\Ardere. Virg. Estre fort courroucé.\Ardere. Virg. Estre emflambé.\Auaritia ardere. Cic. Brusler d'avarice.\Quum cuncta bello arderent. Li. La guerre estant par tout allumee.\Conscientia ardere. Cic. Estre fort troublé, se sentant estre coulpable de quelque chose.\Cupiditate Cic. Fort convoiter.\Podagrae doloribus. Cic. Estre grandement vexé ou travaillé des gouttes.\Flagitio. Plaut. Estre attainct et convaincu d'un grand forfaict.\Iracundia. Terent. Estre fort courroucé.\Quum arderent inuidia Patres. Liu. Estant grandement blasmez et hais.\Ardens odio vestri. Cic. Vous hayant en grande haine.\Omnia in illum odia ciuium ardebant desyderio mei. Cic. Le desir qu'on avoit de moy, avoit enflambé la haine de tous à l'encontre de luy. -
9 Беда близко
= Беда рядомЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Беда близко
-
10 "Горит сосед Укалегон"
т. е. беда близко, рядомЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > "Горит сосед Укалегон"
-
11 Огонь уже подбирается к дому
= Опасность уже близкаЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Огонь уже подбирается к дому
-
12 Уже пылает дом соседа Укалегона
т. е. огонь уже подбирается к твоему дому, опасность уже близкаЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Уже пылает дом соседа Укалегона
-
13 ardeo
ārdeo, ārsī, ārsūrus, ēre (aridus, synk. ardus), in Brand (Feuer) sein od. stehen, brennen, I) v. intr.: A) eig.: funiculi ardentes, Varr. LL.: ardentes taedae, Enn. fr., faces, Cic.: vis lignorum ardens, Liv.: ardens lucerna, Val. Max.: iam lucernae mihi plures videbantur ardere, Petr.: largior arsit ignis, Hor.: omnia velut continenti incendio ardere visa, Curt.: quod rubus arderet et non combureretur, Vulg.: mare arsit eo anno (als Wunder), Liv. – v. verbrennbaren Stoffen, bes. von Gebäuden, brennen, im Feuer stehen, in Feuer ( Flammen) aufgehen, abbrennen, verbrennen, ardet domus, Cic. u.a.: ardet paries proximus, Hor.: ardet Carthago, Liv.: tecta ardebunt, Cic.: septem tabernae arsere, Liv.: quod castra arsissent, Curt.: meliora surrectura, quam arsissent, Sen.: XL milia librorum Alexandriae arserunt, Sen.: optime meruisti de Romanis studiis (Literatur), magna illorum pars arserat (war den Flammen übergeben), Sen. ad Marc. 1, 3: prägn., v. Pers., jmd. (= jmds. Haus, Habe) brennt ab, sedulus hospes paene arsit, Hor. sat. 1, 5, 72: iam proximus ardet Ucalegon, Verg. Aen. 2; 311: ultimus ardebit, Iuven. 3, 201: fulmine ictus cum domo sua arsit (verbrannte), Eutr. 1, 4. – v. Herd, Altar usw., auf dem Feuer brennt, brennen, ardet focus, Acc. praet. 7: ardent altaria (das Opfer auf dem Altare), Verg. georg. 3, 409: caput arsisse Servio Tullio dormienti, Cic. de div. 1, 121. – v. Ätna, in dem Feuer brennen, brennen, Cic. Scaur. 29. Ov. met. 2, 220. Lact. 3, 18, 5. – v. unverbrennbaren Stoffen, glühen, iam rapidus torrens sitientes Sirius Indos ardebat, Verg. georg. 4, 425: cum aliae terrae nimio fervore solis ardebant, Iustin. 2, 1, 6. Vgl. ardens no. I. – B) übtr.: 1) extensiv, a) von den Augen, brennen, glühen, funkeln, Plaut. u. Cic.; vgl. ardens (no. II, 1, a). – b) v. einer brennenden hellen Farbe, funkeln, glänzen, blitzen, ardebat murice laena, Verg. – 2) intensiv, von allem, was in heftiger, leidenschaftlicher Aufregung ist, brennen, glühen, verzehrt werden von usw., mit u. ohne folg. Abl. der Ursache: a) in bezug auf den Körper u. dessen Teile: podagrae doloribus, geplagt werden, Cic.: cum omnes artus ardere (sc. dolore) viderentur, Cic. – b) in bezug auf die Affekte in uns, mit Abl., amore, dolore, furore, Cic.: iracundiā, Ter.: odio vestri, Cic.: Neronis odio, Val. Max.: odio in illum, Cic.: cupiditate, Cic.: desiderio, Cic.: m. Abl. Gerund., cum et habendo et egendo et cupiendo ardeant, Gell. 13, 24 (23), 2: absol., nunc demum mihi animus ardet, nunc meum cor cumulatur irā, Caecil. com. fr.: omnium in illum odia civium ardebant desiderio mei, waren von Haß gegen ihn entbrannt aus S. nach mir, Cic.: v. Pers., ardet et iram non capit ipsa suam Progne, Pr. ergrimmt und usw., Ov. met. 6, 609 sq.: v. Redner, Feuer u. Flamme sein, Cic. de or. 2, 188: u. ardere ad od. in u. Akk., glühend-, heiß begehren, heftiges Verlangen tragen, auf etw. brennen, ad ulciscendum, Caes.: in arma, in proelia, Verg.: in caedem, Tac.: so auch ad reprehendenda aliena facta aut dicta ardet omnibus animus, Ps. Sall.: u. ardeo m. folg. Infin., ich brenne vor Begierde, Verg. Aen. 2, 105 u. 316; 4, 281; 11, 895. Ov. met. 5, 166. Val. Flacc. 6, 45: mederi fraternae invidiae animo ardebat, Sall. Iug. 39, 5. – Bes. aber (b. Dichtern) in liebender Aufregung sein, heiß lieben, ardebant ambo, Ov.: miserere ardentis, Ov.: u. ardere alqā od. in alqa od. in alqam, entbrannt sein in Liebe für usw., brennen für usw., Hor., Verg., Ov. u. Gell. 7, 8, 3. – c) in Beziehung auf die Affekte bei andern, die gegen uns gerichtet sind, stark belastet sein mit usw., invidiā, glühend gehaßt werden, Cic.: ardebat et crudelitatis et iniquitatis infamiā, die Schmach der Gr. u. Ung. lastete schwer auf ihm, Plin. ep. – d) v. Verschwörungen, Kriegen u. ähnlichen Dingen, wenn sie zum Ausbruch kommen, gleichsam in Flammen stehen (s. Weißenb. Liv. 26, 22, 8), cum arderet coniuratio, Cic.: Galliam ardere, sei in Gärung, Caes.: cum arderet Syria bello, als die Kriegsflamme in Syrien entbrannt war, Cic.: u. so cum omnia bello arderent, Liv.: u. ardebat omnis Hispania citerior, Sall. fr.: cetera ex licentia aut odio aut avaritia in tempus arsere, wurde infolge von Zügellosigkeit oder Haß oder Habsucht eine Zeitlang mit Leidenschaftlichkeit betrieben, Sall. fr. – II) v. tr. brennen, motu ardentur membra supremo, [Iuvenc.] in Ios. (23) 524. – / Perf. arduerint, Act. fr. Arv. 4 u. 15 (Corp. inscr. Lat. 6, 2107): Partiz. Fut. arsurus, Verg. Aen. 11, 77. Tibull. 1, 1, 61. Ov. met. 2, 245. Liv. 25, 24, 14 u. ö. Sen. nat. qu. 3, 29, 1: Partiz. Perf. Pass. arsus, Plin. Val. 2, 9, s. bes.
-
14 ardeo
ārdeo, ārsī, ārsūrus, ēre (aridus, synk. ardus), in Brand (Feuer) sein od. stehen, brennen, I) v. intr.: A) eig.: funiculi ardentes, Varr. LL.: ardentes taedae, Enn. fr., faces, Cic.: vis lignorum ardens, Liv.: ardens lucerna, Val. Max.: iam lucernae mihi plures videbantur ardere, Petr.: largior arsit ignis, Hor.: omnia velut continenti incendio ardere visa, Curt.: quod rubus arderet et non combureretur, Vulg.: mare arsit eo anno (als Wunder), Liv. – v. verbrennbaren Stoffen, bes. von Gebäuden, brennen, im Feuer stehen, in Feuer ( Flammen) aufgehen, abbrennen, verbrennen, ardet domus, Cic. u.a.: ardet paries proximus, Hor.: ardet Carthago, Liv.: tecta ardebunt, Cic.: septem tabernae arsere, Liv.: quod castra arsissent, Curt.: meliora surrectura, quam arsissent, Sen.: XL milia librorum Alexandriae arserunt, Sen.: optime meruisti de Romanis studiis (Literatur), magna illorum pars arserat (war den Flammen übergeben), Sen. ad Marc. 1, 3: prägn., v. Pers., jmd. (= jmds. Haus, Habe) brennt ab, sedulus hospes paene arsit, Hor. sat. 1, 5, 72: iam proximus ardet Ucalegon, Verg. Aen. 2; 311: ultimus ardebit, Iuven. 3, 201: fulmine ictus cum domo sua arsit (verbrannte), Eutr. 1, 4. – v. Herd, Altar usw., auf dem Feuer brennt, brennen, ardet focus, Acc. praet. 7: ardent altaria (das Opfer auf dem Altare), Verg. georg. 3, 409: caput arsisse Ser-————vio Tullio dormienti, Cic. de div. 1, 121. – v. Ätna, in dem Feuer brennen, brennen, Cic. Scaur. 29. Ov. met. 2, 220. Lact. 3, 18, 5. – v. unverbrennbaren Stoffen, glühen, iam rapidus torrens sitientes Sirius Indos ardebat, Verg. georg. 4, 425: cum aliae terrae nimio fervore solis ardebant, Iustin. 2, 1, 6. Vgl. ardens no. I. – B) übtr.: 1) extensiv, a) von den Augen, brennen, glühen, funkeln, Plaut. u. Cic.; vgl. ardens (no. II, 1, a). – b) v. einer brennenden hellen Farbe, funkeln, glänzen, blitzen, ardebat murice laena, Verg. – 2) intensiv, von allem, was in heftiger, leidenschaftlicher Aufregung ist, brennen, glühen, verzehrt werden von usw., mit u. ohne folg. Abl. der Ursache: a) in bezug auf den Körper u. dessen Teile: podagrae doloribus, geplagt werden, Cic.: cum omnes artus ardere (sc. dolore) viderentur, Cic. – b) in bezug auf die Affekte in uns, mit Abl., amore, dolore, furore, Cic.: iracundiā, Ter.: odio vestri, Cic.: Neronis odio, Val. Max.: odio in illum, Cic.: cupiditate, Cic.: desiderio, Cic.: m. Abl. Gerund., cum et habendo et egendo et cupiendo ardeant, Gell. 13, 24 (23), 2: absol., nunc demum mihi animus ardet, nunc meum cor cumulatur irā, Caecil. com. fr.: omnium in illum odia civium ardebant desiderio mei, waren von Haß gegen ihn entbrannt aus S. nach mir, Cic.: v. Pers., ardet et iram non capit ipsa suam Progne, Pr. ergrimmt und usw., Ov. met. 6, 609 sq.: v. Redner,————Feuer u. Flamme sein, Cic. de or. 2, 188: u. ardere ad od. in u. Akk., glühend-, heiß begehren, heftiges Verlangen tragen, auf etw. brennen, ad ulciscendum, Caes.: in arma, in proelia, Verg.: in caedem, Tac.: so auch ad reprehendenda aliena facta aut dicta ardet omnibus animus, Ps. Sall.: u. ardeo m. folg. Infin., ich brenne vor Begierde, Verg. Aen. 2, 105 u. 316; 4, 281; 11, 895. Ov. met. 5, 166. Val. Flacc. 6, 45: mederi fraternae invidiae animo ardebat, Sall. Iug. 39, 5. – Bes. aber (b. Dichtern) in liebender Aufregung sein, heiß lieben, ardebant ambo, Ov.: miserere ardentis, Ov.: u. ardere alqā od. in alqa od. in alqam, entbrannt sein in Liebe für usw., brennen für usw., Hor., Verg., Ov. u. Gell. 7, 8, 3. – c) in Beziehung auf die Affekte bei andern, die gegen uns gerichtet sind, stark belastet sein mit usw., invidiā, glühend gehaßt werden, Cic.: ardebat et crudelitatis et iniquitatis infamiā, die Schmach der Gr. u. Ung. lastete schwer auf ihm, Plin. ep. – d) v. Verschwörungen, Kriegen u. ähnlichen Dingen, wenn sie zum Ausbruch kommen, gleichsam in Flammen stehen (s. Weißenb. Liv. 26, 22, 8), cum arderet coniuratio, Cic.: Galliam ardere, sei in Gärung, Caes.: cum arderet Syria bello, als die Kriegsflamme in Syrien entbrannt war, Cic.: u. so cum omnia bello arderent, Liv.: u. ardebat omnis Hispania citerior, Sall. fr.: cetera ex licentia aut odio aut avaritia in tempus arsere,————wurde infolge von Zügellosigkeit oder Haß oder Habsucht eine Zeitlang mit Leidenschaftlichkeit betrieben, Sall. fr. – II) v. tr. brennen, motu ardentur membra supremo, [Iuvenc.] in Ios. (23) 524. – ⇒ Perf. arduerint, Act. fr. Arv. 4 u. 15 (Corp. inscr. Lat. 6, 2107): Partiz. Fut. arsurus, Verg. Aen. 11, 77. Tibull. 1, 1, 61. Ov. met. 2, 245. Liv. 25, 24, 14 u. ö. Sen. nat. qu. 3, 29, 1: Partiz. Perf. Pass. arsus, Plin. Val. 2, 9, s. bes. -
15 frivola
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
16 frivole
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
17 frivolus
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8.
См. также в других словарях:
Ucalegon — (Ancient Greek: polytonic|) was one of the Elders of Troy, whose house was set on fire by the Achaeans when they sacked the city. He is one of Priam s friends in the Iliad [ [http://en.wikisource.org/wiki/The Iliad/Book III Illiad (3.148)] ] and… … Wikipedia
UCALEGON — unus ex Troianis Proceribus, qui belli tempore, quod annis confectus esset, praeliô abstinuit, ut refert Homer. Il. 13. Idem de bello et Antenore Il. γ. v. 148. Οὐκαλέγων τε καὶ Α᾿ντην´ωρ, πεπνυμένω ἄμφω, Εἵατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσι,… … Hofmann J. Lexicon universale
Ucalegon — noun /juːˈkælɨɡɒn/ A neighbor whose house is on fire or has burned down … Wiktionary
УКАЛЕГОН — • Ucalĕgon, Ου̉καλέγων (беззаботный), один из троянских старцев советников. Ноm. Il. 3, 148 … Реальный словарь классических древностей
Dichterische Freiheit — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
Liste lateinischer Phrasen/P — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V … Deutsch Wikipedia
Per-Capita — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
Piae memoriae — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
Plazet — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
Graphium — Graphium … Wikipédia en Français
Graphium — ? Graphium Graphium codrus Научная к … Википедия