świergot

См. также в других словарях:

• świergot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. świergotocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} urywane, krótkie, wysokie dźwięki wydawane przez niektóre ptaki, zwykle małe (np. wróble); świergotanie, szczebiotanie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• świergot — m IV, D. u, Ms. świergotocie; lm M. y «śpiew, szczebiot ptaków; świergotanie, ćwierkanie» Świergot wróbli, kanarków. Słychać świergot ptaków. przen. Dziecięcy świergot. Świergot młodzieńczych głosów …   Słownik języka polskiego

• ćwierk — m III, D. u, N. ćwierkkiem, blm «ćwierkanie, ćwierknięcie, świergot» Ćwierk wróbli …   Słownik języka polskiego

• jaskółczy — przym. od jaskółka (tylko w zn. 1) Jaskółczy świergot. Jaskółcze loty. ∆ Jaskółcze gniazda «chińska potrawa przyrządzona z rozgotowanych gniazd ptaków salangan» ∆ bot. Jaskółcze ziele «Chelidonium maius, roślina z rodziny makowatych o żółtych… …   Słownik języka polskiego

• ożywić — dk VIa, ożywićwię, ożywićwisz, ożyw, ożywićwił, ożywićwiony ożywiać ndk I, ożywićam, ożywićasz, ożywićają, ożywićaj, ożywićał, ożywićany 1. «przywrócić do życia, reanimować» 2. «wywołać podniecenie, pobudzić energię, uczynić weselszym» Wesołe… …   Słownik języka polskiego

• przerwać — dk IX, przerwaćrwę, przerwaćrwiesz, przerwaćrwij, przerwaćał, przerwaćany przerywać ndk I, przerwaćam, przerwaćasz, przerwaćają, przerwaćaj, przerwaćał, przerwaćany 1. «rwąc przepołowić coś, przedzielić na dwie części, rozerwać, zrobić wyrwę w… …   Słownik języka polskiego

• ptak — m III, DB. a, N. ptakkiem; lm M. i 1. «zwierzę kręgowe z gromady o tej samej nazwie» Ptak dziki, hodowany, drapieżny, śpiewający. Świergot, śpiew ptaka. Karmić ptaki domowe. Polować na ptaki. Lekki, wolny jak ptak. ∆ łow. Ptak łowczy «ptak… …   Słownik języka polskiego

• szczebiot — m IV, D. u, Ms. szczebiotocie; lm M. y 1. «głos wydawany przez ptaki; świegot, świergot» Szczebiot wróbli. 2. «o mowie dzieci, dziewcząt; mowa pieszczotliwa» Dziecięcy szczebiot. Słuchał szczebiotu córeczki …   Słownik języka polskiego

• świegot — m IV, D. u, Ms. świegotocie; lm M. y → świergot …   Słownik języka polskiego

• świr — I m IV, D. u, Ms. świrze, blm poet. «szczebiot, świergot ptaków» Mkną jaskółki z ostrym świrem. (Staff) II m IV, DB. a, Ms. świrze; lm M. y, D. ów 1. lm B.=M. posp. «wariactwo, obłęd, mania» Mieć, dostać świra. 2. lm B.=D. posp. «wariat, dziwak,… …   Słownik języka polskiego

• wróbel — m I, DB. wróbelbla; lm M. wróbelble, D. wróbelbli «mały ptak z rodziny wikłaczy; w Polsce pospolite: szarobrązowy wróbel domowy i wróbel mazurek z czarnymi plamami na białym policzku i białymi pręgami na skrzydłach, gnieżdżące się w pobliżu… …   Słownik języka polskiego