См. также в других словарях:
światoburca — m odm. jak ż II, DCMs. światoburcacy; lm M. światoburcacy, DB. światoburcaców książk. «ten, kto burzy, pragnie burzyć ustalony porządek świata» … Słownik języka polskiego
światoburca — m odm. jak ż II, DCMs. światoburcacy; lm M. światoburcacy, DB. światoburcaców książk. «ten, kto burzy, pragnie burzyć ustalony porządek świata» … Słownik języka polskiego