świątobliwy

См. также в других словарях:

• świątobliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, świątobliwywi {{/stl 8}}{{stl 7}} wyróżniający się szczególną pobożnością, religijnością; bliski świętości; cnotliwy, bogobojny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świątobliwy starzec. Świątobliwe życie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• świątobliwy — świątobliwywi, świątobliwywszy «odznaczający się religijnością, pobożnością; bogobojny» Świątobliwy człowiek. Świątobliwe życie. Świątobliwi mnisi …   Słownik języka polskiego

• świątobliwie — świątobliwieej przysłów. od świątobliwy Żyć świątobliwie …   Słownik języka polskiego

• świątobliwość — ż V, DCMs. świątobliwośćści zwykle blm, rzecz. od świątobliwy Człowiek wielkiej świątobliwości. ∆ Jego świątobliwość «tytuł nadawany papieżowi» …   Słownik języka polskiego

• mułła — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. mulle; lm M. mułłałłowie {{/stl 8}}{{stl 7}} tytuł uczonego duchownego muzułmańskiego w znaczeniu: świątobliwy, mistrz; człowiek noszący ten tytuł <tur. z arab.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień