-
1 świątobliwy
прил.• благочестивый• святой• священный* * *świątobliw|y\świątobliwyi набожный, благочестивый+świętobliwy, bogobojny
* * *на́божный, благочести́выйSyn:świętobliwy, bogobojny
См. также в других словарях:
świątobliwy — świątobliwywi, świątobliwywszy «odznaczający się religijnością, pobożnością; bogobojny» Świątobliwy człowiek. Świątobliwe życie. Świątobliwi mnisi … Słownik języka polskiego