-
1 ścięgno
* * *n.Gen.pl. - gien anat. tendon; zerwane/naderwane/nadwyrężone ścięgno broken/torn/strained tendon; ścięgno Achillesa Achilles tendon.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ścięgno
-
2 ścięgno
-
3 ścięgno
-
4 ścięgno
сущ.• связка• сухожилие* * *ścięg|no☼, мн. Р. \ścięgnoien сухожилие* * *с, мн P ścięgienсухожи́лие -
5 ścięgno
n расчалка, тяга; связьKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > ścięgno
-
6 ścięgno
• bracing cable• bracing wire -
7 ścięgno
1. attache2. corde3. jarret4. tendon -
8 ścięgno
1 féitheog 2 sáil -
9 ścięgno
[шьчіêгно]nсухожилля anat. -
10 ścięgno
sausgyslė -
11 ścięgno
с сухожилля (анат.) -
12 ścięgno
litid -
13 ścięgno
דיג -
14 ścięgno
اوتار ; بند ; بنديزه ; پوره ; پي ; پيوند ; تش ; درجع ; رباط ; زردپي ; وتر -
15 bracing cable
ścięgno -
16 bracing wire
ścięgno -
17 tendon
ścięgno -
18 iÿan ara
• ścięgno -
19 sausgyslė
ścięgno -
20 اوتار
ścięgno
См. также в других словарях:
ścięgno — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. ścięgnonie; lm D. ścięgnogien {{/stl 8}}{{stl 7}} niekurczliwa część mięśnia z tkanki łącznej włóknistej, przytwierdzająca mięsień do kości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Naciągnąć sobie ścięgno. Zapalenie ścięgien. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ścięgno — n III, Ms. ścięgnonie; lm D. ścięgnogien anat. «włóknista, niekurczliwa część mięśnia łącząca go z kością; ma zwykle kształt sznura lub taśmy; przenosi siły skurczów mięśni na kości, wprawiające je w ruch» Naderwać sobie ścięgno w kolanie. ∆… … Słownik języka polskiego
Achilles — m IV, DB. a, Ms. Achillessie ∆ anat. Ścięgno Achillesa «duże, bardzo silne ścięgno mięśnia trójgłowego łydki, mające przyczep na guzie kości piętowej; ścięgno piętowe» ◊ Pięta Achillesa «czyjaś słaba strona, dziedzina, w której ktoś nie jest… … Słownik języka polskiego
kolanowy — przym. od kolano (zwykle w zn. 1, 3, 4) a) w zn. 1: Kości kolanowe. ∆ Staw kolanowy «ruchome połączenie kości udowej z kością piszczelową, osłonięte od przodu rzepką» ∆ Odruch kolanowy «fizjologiczny odruch u człowieka, polegający na gwałtownym… … Słownik języka polskiego
naderwać — dk IX, naderwaćwę, naderwaćwiesz, naderwaćwij, naderwaćał, naderwaćany nadrywać ndk I, naderwaćam, naderwaćasz, naderwaćają, naderwaćaj, naderwaćał, naderwaćany «trochę, częściowo coś rozerwać; przerwać coś nie do końca, niezupełnie» Naderwać… … Słownik języka polskiego
nadrzynać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nadrzynaćam, nadrzynaća, nadrzynaćają, nadrzynaćany {{/stl 8}}– naderznąć {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}naderżnąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk I Va, nadrzynaćnę, nadrzynaćnie, nadrzynaćnij, nadrzynaćnął,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień