-
1 ovīle
ovīle is, n [ovis], a sheepfold: circumgemit ursus ovile, H.: Non lupus insidias explorat ovilia circum, V.— A fold for goats: aliis in ovilibus haedi, O.—An enclosure in the Campus Martius, where the votes were cast at the comitia, L., Iu.* * * -
2 ovile
ŏvīle, is, n. [ovis].I.A sheepfold (syn. caula).A.Lit.:2.non lupus insidias explorat ovilia circum,
Verg. G. 3, 537; id. A. 9, 59; Ov. Tr. 4, 1, 79.—A fold for goats:B.aliis in ovilibus haedi,
Ov. M. 13, 828.—Fig., the church or fold of Christ, Vulg. Johan. 10, 1, 16.—II.Ovile, an enclosed space in the Campus Martius, where the Romans voted at their comitia, Liv. 26, 22; Juv. 6, 528.— Plur., Luc. 2, 197; cf. Serv. Verg. E. 1, 34. -
3 ovile
ovīle, is n. [ ovilis ]1) (sc. stabulum) овечий хлев, овчарня Vr, V, Col etc.; тж. хлев для коз2) огороженное место на Марсовом поле, где происходило голосование комициев L -
4 ovile
ovīle, is, n., s. ovīlis.
-
5 ovile
ovīle, is, n., s. ovilis. -
6 vespertinus
vespertinus, a, um du soir, qui a lieu le soir, situé au couchant, occidental. - vespertinus, adv.: le soir. - nec vespertinus circumgemit ursus ovile, Hor. Ep. 16, 51: le soir, l'ours ne gronde pas autour de la bergerie.* * *vespertinus, a, um du soir, qui a lieu le soir, situé au couchant, occidental. - vespertinus, adv.: le soir. - nec vespertinus circumgemit ursus ovile, Hor. Ep. 16, 51: le soir, l'ours ne gronde pas autour de la bergerie.* * *Vespertinus, pen. prod. Adiectiuum: vt Tempus vespertinum. Cic. Le soir, Le vespre.\Forum vespertinum. Horat. Où les larrons viennent sur le soir.\Hospes vespertinus. Horat. Qui arrive au soir.\Literae vespertinae. Cic. Qu'on a receu au soir.\Regio vespertina. Horat. Region occidentale.\Vespertinis, matutinisque perungi. Pli. Touts les soirs et touts les matins, Au soir et au matin. -
7 circumgemo
circum-gemo, —, —, ereреветь вокруг, бродить рыча -
8 incustoditus
in-custōdītus, a, um [ custodio ]incustoditā nocte Sil — в ночь, когда не была выставлена стража2) несоблюдённый, упущенный ( observatio dierum T)3) нескрываемый ( amor T)4) неосмотрительный (i. et incautus PJ) -
9 agnile
-
10 circumgemo
circum-gemo, ere, rings umbrummen, ovile, v. Bären, Hor. epod. 16, 51.
-
11 incustoditus
in-custōdītus, a, um (in u. custodio), I) unbewacht, unverwahrt, ovile, Ov.: boves, Ov.: limina, Mart.: transitus (Plur.), Tac.: urbs, unbesetzt, Tac. – v. Pers., secreti et incustoditi, unter sich u. unbeobachtet, Tac. – II) übtr.: A) pass.: 1) nicht beobachtet, nicht beibehalten, unterlassen, observatio dierum, Tac. ann. 15, 55. – 2) nicht verhehlt, nicht geheim gehalten, amor, Tac. ann. 12, 4. – B) act.: sich nicht in acht nehmend, unvorsichtig, incustoditus nimis et incautus, Plin. ep. 6, 29, 10.
-
12 lupus
lupus, ī, m. (altind. vka-ḥ, griech. λύκος), der Wolf, I) eig.: genus acre luporum atque canum, Verg.: lupi rostrum (Schnauze), Plin.: lupi barba, Wolfsbart (poet. = Wolfsschnauze), Hor.: habitus (Wolfsgestalt), Ambros.: simulacra luporum (der Wölfin mit ihren Jungen), Liv.: lupi rabiosi et voraces, Lact., rapaces, Hor. u. Lact., raptores, Verg.: lupus Martialis od. Martius, dem Mars heilig, Hor. u. Verg.: lupus femina (= lupa), Wölfin, Enn. fr. u. Varro: homo subdolus voluit lupum sub ovis pelle celare, Lact.: im Bilde, numquam defuturos raptores Italicae libertatis lupos, nisi silva, in quam refugere solerent, esset excisa, Vell. 2, 27, 2. – Die Alten glaubten (nach Plin. 8, 80), der Anblick eines Wolfes sei schädlich, u. wenn er den Menschen eher sehe als dieser ihn, so verliere der Mensch die Sprache; dah. vox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores, Verg. ecl. 9, 53 sq. – Sprichw.: a) lupus in fabula, der Wolf kommt, wenn man von ihm redet (wenn ein Mensch, von dem man redet, gleich dazukommt), Ter. adelph. 537. Cic. ad Att. 13, 33, 4. Serv. Verg. ecl. 9, 54; ebenso eccum tibi lupum in sermone, Plaut. Stich. 577. – b) lupum auribus tenere, λύκον τῶν ὤτων εχειν den Wolf bei den Ohren halten = sich in großer Verlegenheit befinden, weder aus noch ein wissen, Ter. Phorm. 506. Suet. Tib. 25, 1. – c) ovem lupo committere, den Bock zum Gärtner machen, Ter. eun. 832; vgl. Cic. Phil. 3, 27; ebenso credere ovile lupo, Ov. art. am. 2, 363. – d) lupo agnum eripere, von einer schweren Sache, Plaut. Poen. 776. – e) lupus non curat numerum (ovium), der Wolf frißt auch die gezählten Schafe, Verg. ecl. 7, 52. – f) lupus ultro fugiat oves, möge der Wolf freiwillig die Schafe fliehen (für: möge eine unmögliche Sache möglich werden), Verg. ecl. 8, 52. – g) hāc urget lupus, hāc canis, aiunt, unser »zwischen Tür u. Angel stecken« oder »aus dem Regen in die Traufe kommen« Hor. sat. 2. 2, 64. – II) übtr.: 1) v. der Gefräßigkeit: a) ein gefräßiger Fisch, der gemeine Seebarsch, Laber. com. u. Nep. b. Plin. 9, 61. Varro r. r. 3, 3, 9. Colum. 8, 16, 4. Hor. sat. 2, 3, 32. Mart. 13, 89, 1: Tiberinus, Macr. sat. 3, 16, 11. – b) ein Weichtier, vermutl. Doris Argo (L.), Plin. 11, 80 u.a. – 2) v. den Zähnen: a) ein Gebiß mit eisernen Wolfszähnen (= frenum lupatum), ein Wolfsgebiß, Brechzaum, Ov. trist. 4, 6, 4. Stat. Ach. 1, 281. – b) eine kleine Handsäge, Pallad. 1, 43, 2. – c) ein Haken, Raubhaken, ferrei, Liv. 28, 3, 7. – 3) v. der Ähnlichkeit der Gestalt, der Hopfen, ein Gewächs (Humulus lupulus, L.), Plin. 21, 86. – 4) scherzh. als masc. zu lupa (Buhldirne), Nov. com. 7. – 5) Lupus, ein Beiname der gens Rutilia, s. Rutīlius.
-
13 ovilis
ovīlis, e (ovis), zu den Schafen gehörig, Schaf-, I) adi.: grex, Schafherde, ICt.: stabulatio, Apul. – II) subst., ovile, is, n. (sc. stabulum), A) der Schafstall, Varro LL., Verg., Colum. u.a.: auch der Ziegenstall, Tibull. u. Ov. – B) der eingezäunte Platz auf dem Marsfelde, wo die Römer bei ihren Komitien abstimmten, der Abstimmungsplatz, Liv. 26, 22, 11; vgl. Serv. Verg. ecl. 1, 34.
-
14 agnile
-
15 circumgemo
circum-gemo, ere, rings umbrummen, ovile, v. Bären, Hor. epod. 16, 51.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumgemo
-
16 incustoditus
in-custōdītus, a, um (in u. custodio), I) unbewacht, unverwahrt, ovile, Ov.: boves, Ov.: limina, Mart.: transitus (Plur.), Tac.: urbs, unbesetzt, Tac. – v. Pers., secreti et incustoditi, unter sich u. unbeobachtet, Tac. – II) übtr.: A) pass.: 1) nicht beobachtet, nicht beibehalten, unterlassen, observatio dierum, Tac. ann. 15, 55. – 2) nicht verhehlt, nicht geheim gehalten, amor, Tac. ann. 12, 4. – B) act.: sich nicht in acht nehmend, unvorsichtig, incustoditus nimis et incautus, Plin. ep. 6, 29, 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incustoditus
-
17 lupus
lupus, ī, m. (altind. vka-ḥ, griech. λύκος), der Wolf, I) eig.: genus acre luporum atque canum, Verg.: lupi rostrum (Schnauze), Plin.: lupi barba, Wolfsbart (poet. = Wolfsschnauze), Hor.: habitus (Wolfsgestalt), Ambros.: simulacra luporum (der Wölfin mit ihren Jungen), Liv.: lupi rabiosi et voraces, Lact., rapaces, Hor. u. Lact., raptores, Verg.: lupus Martialis od. Martius, dem Mars heilig, Hor. u. Verg.: lupus femina (= lupa), Wölfin, Enn. fr. u. Varro: homo subdolus voluit lupum sub ovis pelle celare, Lact.: im Bilde, numquam defuturos raptores Italicae libertatis lupos, nisi silva, in quam refugere solerent, esset excisa, Vell. 2, 27, 2. – Die Alten glaubten (nach Plin. 8, 80), der Anblick eines Wolfes sei schädlich, u. wenn er den Menschen eher sehe als dieser ihn, so verliere der Mensch die Sprache; dah. vox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores, Verg. ecl. 9, 53 sq. – Sprichw.: a) lupus in fabula, der Wolf kommt, wenn man von ihm redet (wenn ein Mensch, von dem man redet, gleich dazukommt), Ter. adelph. 537. Cic. ad Att. 13, 33, 4. Serv. Verg. ecl. 9, 54; ebenso eccum tibi lupum in sermone, Plaut. Stich. 577. – b) lupum auribus tenere, λύκον τῶν ὤτων εχειν den Wolf bei den Ohren halten = sich in großer Verlegenheit befinden, weder aus noch ein wissen, Ter. Phorm. 506. Suet. Tib. 25,————1. – c) ovem lupo committere, den Bock zum Gärtner machen, Ter. eun. 832; vgl. Cic. Phil. 3, 27; ebenso credere ovile lupo, Ov. art. am. 2, 363. – d) lupo agnum eripere, von einer schweren Sache, Plaut. Poen. 776. – e) lupus non curat numerum (ovium), der Wolf frißt auch die gezählten Schafe, Verg. ecl. 7, 52. – f) lupus ultro fugiat oves, möge der Wolf freiwillig die Schafe fliehen (für: möge eine unmögliche Sache möglich werden), Verg. ecl. 8, 52. – g) hāc urget lupus, hāc canis, aiunt, unser »zwischen Tür u. Angel stecken« oder »aus dem Regen in die Traufe kommen« Hor. sat. 2. 2, 64. – II) übtr.: 1) v. der Gefräßigkeit: a) ein gefräßiger Fisch, der gemeine Seebarsch, Laber. com. u. Nep. b. Plin. 9, 61. Varro r. r. 3, 3, 9. Colum. 8, 16, 4. Hor. sat. 2, 3, 32. Mart. 13, 89, 1: Tiberinus, Macr. sat. 3, 16, 11. – b) ein Weichtier, vermutl. Doris Argo (L.), Plin. 11, 80 u.a. – 2) v. den Zähnen: a) ein Gebiß mit eisernen Wolfszähnen (= frenum lupatum), ein Wolfsgebiß, Brechzaum, Ov. trist. 4, 6, 4. Stat. Ach. 1, 281. – b) eine kleine Handsäge, Pallad. 1, 43, 2. – c) ein Haken, Raubhaken, ferrei, Liv. 28, 3, 7. – 3) v. der Ähnlichkeit der Gestalt, der Hopfen, ein Gewächs (Humulus lupulus, L.), Plin. 21, 86. – 4) scherzh. als masc. zu lupa (Buhldirne), Nov. com. 7. – 5) Lupus, ein Beiname der gens Rutilia, s. Rutilius. -
18 ovilis
ovīlis, e (ovis), zu den Schafen gehörig, Schaf-, I) adi.: grex, Schafherde, ICt.: stabulatio, Apul. – II) subst., ovile, is, n. (sc. stabulum), A) der Schafstall, Varro LL., Verg., Colum. u.a.: auch der Ziegenstall, Tibull. u. Ov. – B) der eingezäunte Platz auf dem Marsfelde, wo die Römer bei ihren Komitien abstimmten, der Abstimmungsplatz, Liv. 26, 22, 11; vgl. Serv. Verg. ecl. 1, 34. -
19 ovilis
овечий: ov. grex, стадо овец (1. 12 § 2 D. 7, 8), ovile, овчарня (1. 24 § 2 D. 33, 7).Латинско-русский словарь к источникам римского права > ovilis
-
20 circum - gemō
circum - gemō —, —, ere, to roar around: circumgemit ursus ovile, H.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ovile — s.m. [dal lat. ovile, der. di ovis pecora ]. 1. (zoot.) [luogo chiuso in cui si custodiscono le pecore] ▶◀ (non com.) pecorile. ‖ porcile, stalla. 2. (estens.) [luogo natio] ▶◀ ‖ casa, paese, patria. ● Espressioni: fig., tornare all ovile… … Enciclopedia Italiana
Ovile — O vile ([=o] v[imac]l), a. See {Ovine}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Ovīle — Ovīle, 1) Schafstall; 2) (röm. Ant.), so v.w. Septa … Pierer's Universal-Lexikon
Ovile — The Ovile (Latin, sheep fold ) was an enclosed area of the Campus Martius in Ancient Rome, used for voting. The name comes from its resemblance to sheep pens. It was sometimes referred to as the Saepta (Latin, enclosure ). It was a wooden… … Wikipedia
ovilé — ⇒OVIL(L)É, ÉE, (OVILÉ, OVILLÉ)adj. MÉD. [En parlant des matières fécales] Qui est dur et arrondi comme les excréments des brebis (d apr. Méd. Biol. t.3 1972). Déjections ovillées. Prononc. et Orth.:[ ]. LITTRÉ: ovillé mais Lar. Lang. fr.: ovilé.… … Encyclopédie Universelle
ovile — o·vì·le s.m. AD 1. edificio rustico per il ricovero di pecore o capre 2. fig., l ambiente familiare, la propria casa; il luogo natio o di residenza {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. ovĭle(m), der. di ovis pecora … Dizionario italiano
ovile — {{hw}}{{ovile}}{{/hw}}s. m. Fabbricato rurale destinato al ricovero di pecore e capre | Ricondurre all –o, (fig.) riportare a casa, far rientrare nel proprio ambiente ideologico, sociale e sim. ETIMOLOGIA: dal lat. ovile, da ovis ‘pecora’ … Enciclopedia di italiano
ovile — s. m. nella loc. tornare all ovile (fig.), tornare a casa propria, nel proprio ambiente … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
OVILE seu OVILIA — OVILE, seu OVILIA dicebatur locus Romae, in Campo Martio, cancellis conclusus, in quo erant, qui suffrgium dicebant; Tribunali vicinus. Principio namque locus Comitiorum in ipsa Urbe erat, in comitio, quod pars Fori erat, docente Luc. Fauno, de… … Hofmann J. Lexicon universale
ovile — pl.m. ovili … Dizionario dei sinonimi e contrari
Ovile — Yon moman sou katozyèm jou depi yo fi te gen règ li epi yonn nan ovil li yo, sa ki pi gran an, avanse prèske nan boush koko li pou tann deshay. Si ovil la jwenn deshay nan twa jou li pase nan boush koko fi a li ap kòmanse fòme yon ze ki ap ale… … Definisyon 2500 mo Kreyòl