Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ŏpīnātus

  • 1 opīnātus

        opīnātus adj.    [P. of opinor], supposed, imagined, fancied: bona, mala.

    Latin-English dictionary > opīnātus

  • 2 opinatus

    1. opīnātus, a, um, PAdi., s. opinor .
    ————————
    2. opīnātus, ūs, m. (opinor), die Vermutung, propter opinatus animi, Lucr. 4, 463.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > opinatus

  • 3 opinatus

    1.
    ŏpīnātus, a, um, P. a., v. opinor fin.
    2.
    ŏpīnātus, ūs, m. [opinor], opinion, supposition, imagination:

    propter opinatus animi,

    Lucr. 4, 465.

    Lewis & Short latin dictionary > opinatus

  • 4 opinatus

    I 1. opīnātus, a, um
    part. pf. к opinor
    2. adj.
    1) предполагаемый, воображаемый (bona, măla C)
    2) славный, знаменитый ( certamen Amm)
    II opīnātus, ūs m. [ opinor ]

    Латинско-русский словарь > opinatus

  • 5 opinatus [2]

    2. opīnātus, ūs, m. (opinor), die Vermutung, propter opinatus animi, Lucr. 4, 463.

    lateinisch-deutsches > opinatus [2]

  • 6 opinatus [1]

    1. opīnātus, a, um, PAdi., s. opīnor /.

    lateinisch-deutsches > opinatus [1]

  • 7 nec-opīnātus or nec opīnātus

        nec-opīnātus or nec opīnātus adj.,     unexpected: hostium adventus: bona: fraus, L.— Plur n. as subst, the unforeseen: necopinatorum naturam considerare.—In the phrase, ex necopinato, unexpectedly, unawares, L.

    Latin-English dictionary > nec-opīnātus or nec opīnātus

  • 8 nec opinatus

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > nec opinatus

  • 9 in-opīnātus

        in-opīnātus adj.,    not expected, unexpected, surprising: tibi haec inopinata: neque inopinatum mihi sit, L.—As subst n.: nihil inopinati accidit: ex inopinato, unexpectedly.

    Latin-English dictionary > in-opīnātus

  • 10 opinor

    , opinatus sum, opinari 1
      иметь мнение, думать, полагать, предполагать, считать

    Dictionary Latin-Russian new > opinor

  • 11 opinor

    opīnor, ātus sum, āri ( von *opio, ōnis, die Meinung, der Nbf. von optio, ōnis), vermuten, vermeinen, wähnen, in der Einbildung stehen, vermutungsweise glauben, meinen, denken (Ggstz. compertum habeo, affirmo, pro certo habeo), mit allg. Acc., ex quo intellegitur multa falso homines opinari, Cic.: sapiens nihil opinatur, Cic.: sapientem saepe aliquid opinari quod nesciat, Cic.: quod ego non magis somniabam neque opinabar neque censebam, Plaut. – m. folg. Acc. u. Infin., opinatus sum me in provinciam exiturum, Cic. – m. de u. Abl., so u. so denken u. sich demgemäß äußern, Vergilius quoque id ipsum, quod Cicero, de fato opinatus est, Gell.: de alqo male, Suet.: u. so durius de rege, Iustin.: de vobis non secus ac de teterrimis hostibus opinatur, Cic. – absol., loquor, ut opinor, Cic.: proinde desinant quidam quaerere ultra aut opinari, mihique, qui compertum habeo, credant, Suet: ut percipi nihil putem posse, assensurum autem non percepto, id est, opinaturum sapientem existimem, sed ita ut intellegat se opinari, Cic.: parva opinatu, Plin. – u. absol. als Parenthese, ut opinor, wie ich vermute, denke, Komik. u. Cic.: verum, ut opinor, aber freilich, Cic.: u. bl. opinor, vermute, denke ich, vermutlich, in der Frage auch = nicht wahr? Komik. u. Cic.: sed, opinor, quiescamus, Cic. – / Partic. opinātus passiv., a) vermutet, ver meintlich, eingebildet, in der Einbildung bestehend, Schein-, bona, mala, Cic.: vestra sunt irreligiose opinata, Arnob. – b) in hoher Meinung (bei den Leuten) stehend, berühmt, certamen, Amm. 21, 6, 3: opinatissima civitas, Vulg. Iudith 2, 13. Cassiod. var. 8, 33, 4: opinatissimus medicus, Acro Hor. sat. 2, 3, 161: opinatissimi bibliopolae, Acro Hor. ep. 2, 3, 345.

    lateinisch-deutsches > opinor

  • 12 opinor

    opīnor, ātus sum, āri ( von *opio, ōnis, die Meinung, der Nbf. von optio, ōnis), vermuten, vermeinen, wähnen, in der Einbildung stehen, vermutungsweise glauben, meinen, denken (Ggstz. compertum habeo, affirmo, pro certo habeo), mit allg. Acc., ex quo intellegitur multa falso homines opinari, Cic.: sapiens nihil opinatur, Cic.: sapientem saepe aliquid opinari quod nesciat, Cic.: quod ego non magis somniabam neque opinabar neque censebam, Plaut. – m. folg. Acc. u. Infin., opinatus sum me in provinciam exiturum, Cic. – m. de u. Abl., so u. so denken u. sich demgemäß äußern, Vergilius quoque id ipsum, quod Cicero, de fato opinatus est, Gell.: de alqo male, Suet.: u. so durius de rege, Iustin.: de vobis non secus ac de teterrimis hostibus opinatur, Cic. – absol., loquor, ut opinor, Cic.: proinde desinant quidam quaerere ultra aut opinari, mihique, qui compertum habeo, credant, Suet: ut percipi nihil putem posse, assensurum autem non percepto, id est, opinaturum sapientem existimem, sed ita ut intellegat se opinari, Cic.: parva opinatu, Plin. – u. absol. als Parenthese, ut opinor, wie ich vermute, denke, Komik. u. Cic.: verum, ut opinor, aber freilich, Cic.: u. bl. opinor, vermute, denke ich, vermutlich, in der Frage auch = nicht wahr? Komik. u. Cic.: sed, opinor, quiescamus, Cic. – Partic. opinātus passiv., a) vermutet, ver-
    ————
    meintlich, eingebildet, in der Einbildung bestehend, Schein-, bona, mala, Cic.: vestra sunt irreligiose opinata, Arnob. – b) in hoher Meinung (bei den Leuten) stehend, berühmt, certamen, Amm. 21, 6, 3: opinatissima civitas, Vulg. Iudith 2, 13. Cassiod. var. 8, 33, 4: opinatissimus medicus, Acro Hor. sat. 2, 3, 161: opinatissimi bibliopolae, Acro Hor. ep. 2, 3, 345.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > opinor

  • 13 nec

    nec u. neque, verbindende negative Partikeln, die von den besseren Schriftstellern mit dem Unterschiede gebraucht werden, daß in nec die negative Kraft, in neque aber die verbindende als vorwiegend erscheint. I) Wenn sie einfach stehen, dienen sie A) zur bloßen Anknüpfung eines negativ auszusprechenden Begriffes od. Gedankens, und nicht, auch nicht, quia non viderunt nec sciunt, Cic.: non eros nec dominos appellabant eos, Cic.: delubra esse in urbibus censeo nec sequor magos Persarum, quibus etc., Cic. – Dabei ist als eigentümlich zu bemerken: a) daß sich häufig die Verbindung auf den ganzen Satz, die Negation aber nur auf ein einzelnes Wort bezieht, et vidi et perii nec notis ignibus arsi, Ov.: nec dubie ludibrio esse miserias suas, Liv. – bes. ist dies der Fall in den Wendungen nec idcirco minus, nec eo minus, nec eo secius, neque eo magis, Cic. u.a. (vgl. Hand Tursell. 4, 401. no. 5). – b) daß sich noch andere Verbindungspartikeln anreihen, wie: α) neque vero, und wirklich nicht, und in der Tat nicht, Cic. u.a.: nec vero, aber auch nicht, doch auch nicht, Cic. u.a. (wofür spätere auch sed nec od. sed neque gebrauchen, wie Quint.): neque autem, und doch nicht, Cic. u.a. – β) nec tamen, neque tamen, und dennoch nicht, und gleichwohl nicht, Cic. u.a. – γ) neque etiam, und sogar nicht, Cic. u.a. – δ) nec enim, neque enim, denn nicht, nämlich nicht, Cic. u.a. – c) daß nec non, neque non gebraucht wird, α) wenn ein positiver Begriff nachdrücklich hervorgehoben wird, und gewiß, und sicherlich, neque haec tu non intellegis, Cic.: nec vero non omni supplicio digni, Cic.: auch in Verbindung mit anderen Partikeln, nec non etiam, nec non et, und sicherlich auch, Verg., Varro, Plin. u.a.: nec non tamen, und sicherlich doch, Cic., Ov. u.a. – β) (doch nicht in klass. Prosa) zur bloßen Anknüpfung, bes. auch bei Aufzählungen, und auch, ingleichen, ebenfalls, nec non tum aliquid recte seritur, ut ulmi, Varro: greges gallinarum, pavonum, nec non glirium, Varro: multis urbium et castellorum oppugnationibus nec non directā quoque acie functi, Vell. – so auch nec non et, nec non etiam, nec non quoque, ingleichen od. ebenfalls auch, nec non et Tyrii per limina laeta frequentes convenere, Verg.: suppliciter nec non et minaciter efflagitantes, Suet.: nec non etiam precor Lympham ac bonum Eventum, Varro: nec non etiam poëmata faciebat ex tempore, Suet.: neque non obsoleta quoque et maculantia ex sordidiore vulgi usu ponit, Gell. – d) daß neque od. nec als Andeutung eines negativen Begriffes gebraucht wird, wo derselbe zu wiederholen wäre, Epicurei nostri Graece fere nesciunt nec Graeci Latine, noch die Gr., Cic.: nihil tuā vitā esse iucundius neque carius, Cic. – e) daß bei den Komikern der hauptsächliche Begriff noch eine Negation erhält, während die in der Verbindungspartikel enthaltene schon hinreichend ist zur Verneinung des Satzes, neque ea ubi nunc sit, nescio, Plaut.: neque tuas minas non pluris facio, Plaut.

    B) zur Anknüpfung eines negativ auszusprechenden Begriffes od. Gedankens mit besonderer Beziehung auf das Vorhergehende: 1) erweiternd, und auch nicht, Stoicum est quidem nec admodum credibile, Cic. – So auch als Fortsetzung eines Imperativs od. imperativischen Konjunktivs, s. Hor. carm. 1, 9, 15; 1, 11, 2; 3, 7, 29; sat. 1, 10, 73. Plaut. capt. 437 (434), dazu Brix. – u. nach einem Satze mit ut (daß) od. ne (daß nicht), u. zwar nach ut zB. bei Cic. de or. 1, 19. Liv. 3, 52, 11: nach ne zB. bei Cic. div. in Caecil. 52. Nep. Paus. 4, 6. Liv. 2, 32, 10. Vgl. Fritzsche Hor. sat. 2, 1, 44. Zumpt Cic. Verr. 3, 14. Liv. 22, 10, 5. – 2) erklärend u. begründend, nämlich nicht, denn nicht, und ja nicht, Cic. u.a.: dah. auch in einer erklärenden Einschränkung, und zwar nicht, nuntii nobis tristes nec varii venerunt, Cic. – bes. mit folg. sed, zB. alter ardet furore et scelere, nec remittit aliquid, sed in dies ingravescit, Cic. – 3) folgernd, und so nicht, und demnach nicht, Cic. u.a. – 4) im Gegensatze, und dagegen nicht, und doch nicht, aber nicht, auch so nicht (s. M. Müller Liv. 1, 27, 1), nec satis ad obiurgandum causae, Ter.: conscripsi epistulam noctu: nec ille ad me rediit, Cic.: nostri in hostes impetum fecerunt atque eos in fugam dederunt neque longius prosequi potuerunt, Caes.

    C) zur Angabe einer Steigerung mit Hinweisung auf einen schon vorhandenen od. zu denkenden Begriff: 1) auch nicht, nicht einmal, ut, si in urbe fines non reguntur, nec aqua in urbe arceatur, Cic.: ea sublata tota sunt, nec mihi magis quam omnibus, Cic.: fortitudo tua praestat, ut neque hostes tui velint, Plin. pan.: mirifice etiam Thales: nam interrogatus, an facta hominum deos fallerent, nec cogitata, inquit, Val. Max. – 2) auch nicht, gar nicht, loquitur nec recte, Plaut.: qui nec procul aberat, Liv.: daher nec opinans, nec opinatus, nec opinus, s. necopīnāns, nec-opīnātus, nec-opīnus.

    II) Wenn sie mit anderen Verbindungspartikeln korrespondieren, so steht 1) nec... nec od. neque... neque od. nec... neque od. neque... nec, sowohl nicht... als auch nicht; weder... noch, Cic. u.a. – Dabei ist als Eigentümlichkeit zu bemerken a) daß dem zweiten Gliede sich auch andere Partikeln beigesellen, wie neque... neque tamen, weder... noch auch, Cic. u.a.: u. neque... neque vero, weder... noch viel weniger, Cic. u.a. – nec (neque)... ne quidem, weder... noch auch nicht, ja nicht einmal, Tac. hist. 2, 82: u. so nec (neque)... nec (neque)... ne quidem, Cic. Phil. 3, 3. Tac. Germ. 7 u. 44. – öfter umgekehrt ne... quidem ... nec (neque), und auch nicht, und ebensowenig, und mit Steigerung = und vollends nicht, und gar nicht, vollends nicht, gar nicht, ut ne morte quidem Aeneae nec deinde inter muliebrem tutelam movere arma ausi sint, Liv.: adeo ut non recte tantum civile dicatur ac ne sociale quidem, sed nec externum, Flor.: ut ne efferendi quidem signa Romanis spatium, nec ad explicandam aciem locus esset, Liv. – b) daß oft noch eine Negation vorausgeht, ohne daß dies einen Einfluß auf die Bedeutung hat, nihil tam nec inopinatum nec insperatum accĭdere potuit, Liv.: non possum reliqua nec cogitare nec scribere, Cic. – 2) neque... et, teils nicht... teils; nicht nur nicht... sondern vielmehr; zwar nicht... aber, nec miror, et gaudeo, Cic.: nec tu interfuisti, et ego id egi, Cic.: amicitias neque facile admisit, et constantissime retinuit, Suet.: sogar neque... et non, wenn non zu einem einzelnen Worte gehört, Cic.: auch neque... et tamen, nicht nur nicht... sondern sogar, Cic. – 3) neque... que, nicht... und dagegen; keineswegs... vielmehr, qui si istic adfuissem, neque tibi defuissem coramque meum dolorem tibi declarassem, Cic.: nach que noch potius, nec illa exstincta sunt, alunturque potius et augentur cogitatione, Cic. – 4) et... neque, teils... teils nicht; zwar... aber nicht, patebat via et certa neque longa, Cic.

    lateinisch-deutsches > nec

  • 14 barbare

    barbărē, adv. [st1]1 [-] de façon barbare [= de pays étranger par rapport aux Grecs].    - vortere barbare, Plaut. Asin. 11: traduire en langue barbare [= en latin]. --- cf. Trin. 19. [st1]2 [-] de façon barbare.    - barbare dixisti pluria, Gell. 5, 21, 5: en disant pluria, tu as fait un barbarisme.    - barbare loqui, Cic. Tusc. 2, 12: parler en faisant des fautes.    - barbare eum dixisse opinatus est, Gell. 7, 15, 2: il déclara qu'il avait parlé comme un barbare.    - si grammaticum se professus quispiam barbare loquatur, Cic. Tusc. 2, 4, 12: si quelqu'un, s'étant déclaré grammairien, faisait des barbarismes.    - de se et Apolline quaedam deliramenta barbare effutivit, Apul.: il débita en un jargon barbare quelques absurdités sur lui-même et sur Apollon.    - cf. Quint. 1, 5, 9; 1, 6, 45; Gell. 3, 18, 10 ; 13, 6, 2, etc. [st1]3 [-] d'une façon barbare, cruellement.    - barbare laedere oscula, Hor. O. 1, 13, 15: blesser cruellement la bouche.    - ferociter et barbare facere, Vulg. 2 Macc. 15, 2: agir avec férocité comme des barbares.
    * * *
    barbărē, adv. [st1]1 [-] de façon barbare [= de pays étranger par rapport aux Grecs].    - vortere barbare, Plaut. Asin. 11: traduire en langue barbare [= en latin]. --- cf. Trin. 19. [st1]2 [-] de façon barbare.    - barbare dixisti pluria, Gell. 5, 21, 5: en disant pluria, tu as fait un barbarisme.    - barbare loqui, Cic. Tusc. 2, 12: parler en faisant des fautes.    - barbare eum dixisse opinatus est, Gell. 7, 15, 2: il déclara qu'il avait parlé comme un barbare.    - si grammaticum se professus quispiam barbare loquatur, Cic. Tusc. 2, 4, 12: si quelqu'un, s'étant déclaré grammairien, faisait des barbarismes.    - de se et Apolline quaedam deliramenta barbare effutivit, Apul.: il débita en un jargon barbare quelques absurdités sur lui-même et sur Apollon.    - cf. Quint. 1, 5, 9; 1, 6, 45; Gell. 3, 18, 10 ; 13, 6, 2, etc. [st1]3 [-] d'une façon barbare, cruellement.    - barbare laedere oscula, Hor. O. 1, 13, 15: blesser cruellement la bouche.    - ferociter et barbare facere, Vulg. 2 Macc. 15, 2: agir avec férocité comme des barbares.
    * * *
        Barbare, Aduerbium: vt Barbare loqui. Cic. Mausadement, Barbarement, Incivilement, Grossement, et Rudement.

    Dictionarium latinogallicum > barbare

  • 15 nec opinato

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > nec opinato

  • 16 necopinata

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > necopinata

  • 17 necopinatus

    nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6:

    necopinata bona perspicere,

    id. Off. 2, 10, 36:

    nec opinato adventu urbem interceptam,

    Liv. 26, 51:

    in necopinatam fraudem labi,

    id. 27, 33:

    necopinatum gaudium,

    id. 39, 49.— Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen:

    cum diligenter necopinatorum naturam consideres,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52.—A dverb.:

    locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat,

    unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8. —Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly:

    si necopinato quid evenerit,

    Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59:

    aliquem necopinato videre,

    id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77:

    aliud novum malum necopinato exortum,

    Liv. 3, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > necopinatus

  • 18 inopinatus

    in-opīnātus, a, um
    1) неожиданный (mălum Cs; bellum Just)
    (ex) inopinato C, Su etc. — нечаянно, тж. неожиданно, нежданно-негаданно
    2) не ожидающий, застигнутый врасплох ( aliquem inopinatum invadere или opprimere L)

    Латинско-русский словарь > inopinatus

  • 19 necopinatus

    nec-opīnātus, a, um
    неожиданный, нежданный, непредвиденный (bona C; adventus L)

    Латинско-русский словарь > necopinatus

  • 20 aliter

    aliter, Adv. (vom alten alis), anders, auf andere Weise, I) eig.: A) im allg.: a) übh.: tu si al. existimes, nihil errabis, Cic.: non fuit faciendum aliter, Cic. – non aliter, haud aliter, ganz so, Hor. u. Verg. – fieri aliter non potest, Ter., od. fieri non potest aliter, Cic. – aliter... aliter, distrib., sed al. leges, al. philosophi tollunt astutias, Cic.: u. so drei-, vier-, ja fünfmal b. Cic., Quint. u.a. – aliter atque aliter, bald auf die eine, bald auf die andere Weise, auf verschiedene Weise, Sen. u. Plin.: so auch aliter aliterque, Cels. – aliter alius, der eine auf diese, der andere auf jene Weise, der eine so, der andere so, quoniam al. ab aliis digerantur, Cic.: u. aliter alibi, an dem einen Orte so, am andern anders, hoc ex locorum occasione al. alibi decernitur, Plin. – non aliter beim Komparat., non al. clarius intellegi potest, Plin. – b) in Vergleichungssätzen, affirmativ u. negativ: aliter... atque (ac), anders... als, al. rem cecidisse atque opinatus sis, Cic.: ne sim salvus, si al. scribo ac sentio, Cic.: u. so aliter... quam, Cic. u.a.: aliter... atque ut (wie), Cic. (s. Kühner Cic. Tusc. 3, 73): aliter atque si, Dig. – non (haud) aliter, nicht anders, d.i. gleich, mit folg. quam si, quam cum, ac si, ganz wie wenn, mit quam si u. quam cum b. Ov., Liv. u.a., mit ac si, Suet. u.a. (b. Cic. nur ad Att. 13, 51, 1). – non aliter, nisi, durch kein anderes Mittel, unter keiner andern Bedingung, nicht anders, als wenn nicht, Cic. u.a. (s. Weißenb. Liv. 35, 39, 4). – non aliter... quam ut, unter keiner andern Bedingung, als daß, Col. u.a. – multo aliter m. ab u. Abl., multo aliter a ceteris agunt, ganz anders als die übrigen, Mel. 1, 9, 6 (1. § 57). – B) prägn.: 1) anders der Beschaffenheit (Eigenschaft) nach, in der Verbindung aliter esse, v. Pers., ego isti nihilo sum al. ac fui, Ter.: aliter animus vester est, Ter.: v. Lebl., quod certe scio longe al. esse, Cic.: quod est longe aliter, Cic. – 2) anders = auf die entgegengesetzte Weise (Ggstz. eodem modo), al. evenire, Ter. u. Sall.: quidsi servo al. visum est? d.i. wenn er falsch berichtet, Plaut.: qui al. fecerit, wer dagegen handeln sollte, Sall.: cum videres al. fieri, Cic.; vgl. Halm Cic. Sull. 44. p. 103 ed. mai. – II) übtr., unter andern Umständen od. Verhältnissen, andernfalls, widrigenfalls, sonst (wie ἄλλως, s. Heusinger Cic. de off. 1, 39, 6. die Auslgg. zu Sall. Cat. 29, 3. Weißenb. Liv. 4, 10, 3; 29, 27, 6), ius semper est quaesitum aequabile neque enim al. ius esset, Cic.: neque aliter Carnutes interficiendi Tasgetii consilium fuisse capturos, neque Eburones etc., Caes.: ea potestas per senatum more Romano magistratui maxuma permittitur, aliter sine populi iussu nullius earum rerum consuli ius est, Sall.

    lateinisch-deutsches > aliter

См. также в других словарях:

  • Opistophthalmus opinatus — Opistophthalmus opinatus …   Wikipédia en Français

  • Opine — O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opined — Opine O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opining — Opine O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opistophthalmus — Tri colored burrowing scorpion, O. glabifrons Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • Charaxes — brutus natalensis Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Charaxes (genus) — Taxobox name = Charaxes image width = 240px image caption = Charaxes eurialus regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Lepidoptera unranked familia = Rhopalocera superfamilia = Papilionoidea familia = Nymphalidae subfamilia …   Wikipedia

  • Charaxes — Charaxes …   Wikipédia en Français

  • Хараксес — ? Хараксес Charases euryalus Научная классификация Царство …   Википедия

  • Charaxes (animal) —   Charaxes …   Wikipedia Español

  • Charaxes — Charaxes …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»