Перевод: со всех языков на французский

с французского на все языки

ōrum

  • 1 Acroceraunia

    - orum s n pl 2
    Acrocérauniens (Monts Acroceraunia), Chimère (Monts de la Acroceraunia)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Acroceraunia

  • 2 acta

    - orum s n pl 2
    actes, rapports

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > acta

  • 3 Altaii

    - orum Montes - ium m pl
    Altaï (Monts Altaii)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Altaii

  • 4 Bactra

    - orum s n pl 2
    Bactriane

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Bactra

  • 5 Ceraunia

    - orum s n pl 2
    Acrocérauniens (Monts Ceraunia), Chimère (Monts de la Ceraunia)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Ceraunia

  • 6 Cythera

    - orum s n pl 2
    Cythère (GR)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Cythera

  • 7 Maritima

    - orum s n pl 2
    Martigues (F)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Maritima

  • 8 montuosa

    - orum s n pl 2
    montagnes, montagneux (régions montuosases)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > montuosa

  • 9 petrosa

    - orum s n 2
    rocheux (lieux petrosa), rochers

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > petrosa

  • 10 Sabullia

    - orum s n pl 2
    Landes (Les Sabullia)(F)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Sabullia

  • 11 saxosa

    - orum s n pl 2
    rochers, lieux rocheux

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > saxosa

  • 12 principium

    princĭpĭum, ĭi, n. [princeps] [st1]1 [-] commencement.    - nec principium nec finem habere, Cic. CM 78: n'avoir ni commencement ni fin.    - principiō, Cic. Off. 1, 11: en premier lieu, tout d'abord.    - a principio, Cic. Br. 157: dès le début, en commençant.    - principio ut aetas ex ephebis exiit, Plaut. Merc. 1, 1, 40: dès que l'âge me fit quitter le rang des éphèbes.    - principia ducere ab aliquo: tirer son origine de qqn. --- Cic. Vatin. 6, 14.    - hoc principium est movendi, Cic. Rep. 6, 25, 27: telle est l'origine du mouvement.    - prov. obsta principiis, Ov. R. A. 91: combats le mal à son origine (cf. ce n'est que le premier pas qui coûte).    - principia Carmanorum, Amm. 23, 6, 74: les frontières de la Carmanie. [st1]2 [-] [en part.] début d'un ouvrage, entrée en matière d'un discours, exorde.    - Cic. Br. 210 ; de Or. 2, 81; 2, 315, etc.; Plin. Ep. 2, 5, 12. [st1]3 [-] ce qui commence.    - Faucia curia fuit principium, Liv. 9, 38, 15: la curie Faucia commença, vota la première. [st1]4 [-] fondement, origine.    - principium urbis, Cic. Off. 1, 54: origine d'une ville.    - principia, ōrum, n.: les éléments, les principes.    - principia rerum, Cic. 2. 117: les éléments dont tout est formé.    - principia naturae, Cic. Off. 1, 50: penchants naturels, impulsions naturelles. --- cf. Cic. Fin. 3, 17.    - principia juris, Cic. Leg. 1, 18: les principes fondamentaux du droit. [st1]5 [-] [milit.]    - principia, ōrum: première ligne, front d'une armée.    - cf. Ter. Eun. 781, 7; Sall. J. 50, 2; 2. 65, 2.    - principia, ōrum: quartier général dans le camp.    - cf. Liv. 28, 24, 10; Nep. Eum. 7, 2 ; Tac. H. 3, 13.    - principia, ōrum: officiers d'état-major. --- Frontin. Str. 2, 5, 30.
    * * *
    princĭpĭum, ĭi, n. [princeps] [st1]1 [-] commencement.    - nec principium nec finem habere, Cic. CM 78: n'avoir ni commencement ni fin.    - principiō, Cic. Off. 1, 11: en premier lieu, tout d'abord.    - a principio, Cic. Br. 157: dès le début, en commençant.    - principio ut aetas ex ephebis exiit, Plaut. Merc. 1, 1, 40: dès que l'âge me fit quitter le rang des éphèbes.    - principia ducere ab aliquo: tirer son origine de qqn. --- Cic. Vatin. 6, 14.    - hoc principium est movendi, Cic. Rep. 6, 25, 27: telle est l'origine du mouvement.    - prov. obsta principiis, Ov. R. A. 91: combats le mal à son origine (cf. ce n'est que le premier pas qui coûte).    - principia Carmanorum, Amm. 23, 6, 74: les frontières de la Carmanie. [st1]2 [-] [en part.] début d'un ouvrage, entrée en matière d'un discours, exorde.    - Cic. Br. 210 ; de Or. 2, 81; 2, 315, etc.; Plin. Ep. 2, 5, 12. [st1]3 [-] ce qui commence.    - Faucia curia fuit principium, Liv. 9, 38, 15: la curie Faucia commença, vota la première. [st1]4 [-] fondement, origine.    - principium urbis, Cic. Off. 1, 54: origine d'une ville.    - principia, ōrum, n.: les éléments, les principes.    - principia rerum, Cic. 2. 117: les éléments dont tout est formé.    - principia naturae, Cic. Off. 1, 50: penchants naturels, impulsions naturelles. --- cf. Cic. Fin. 3, 17.    - principia juris, Cic. Leg. 1, 18: les principes fondamentaux du droit. [st1]5 [-] [milit.]    - principia, ōrum: première ligne, front d'une armée.    - cf. Ter. Eun. 781, 7; Sall. J. 50, 2; 2. 65, 2.    - principia, ōrum: quartier général dans le camp.    - cf. Liv. 28, 24, 10; Nep. Eum. 7, 2 ; Tac. H. 3, 13.    - principia, ōrum: officiers d'état-major. --- Frontin. Str. 2, 5, 30.
    * * *
        Principium, principii. Terent. Commencement, Principe.
    \
        Capessere principium alicuius facinoris. Tacit. Entreprendre le commencement.
    \
        Ducenda sunt omnium rerum magnarum principia a diis immortalibus. Cic. Il fault commencer par, etc.
    \
        Ducere principium a sanguine Teucri. Ouid. Estre de la race de Teucer.
    \
        Principia, principiorum, plu. nu. Colum. Une bende de gents de guerre anciennement des plus robustes, comme de l'aage de trente à trentecinq ans.
    \
        Vellem te a principio audisse. Cic. Dés, ou Depuis le commencement.

    Dictionarium latinogallicum > principium

  • 13 superus

    sŭpĕrus (qqf. sŭpĕr), a, um [st2]1 [-] qui est en haut, supérieur. [st2]2 [-] du ciel, céleste. [st2]3 [-] qui est sur la terre (par opposition à la région des enfers).    - compar. superior.    - superl. supremus.    - Superi, ōrum, m.: les dieux du ciel.    - superi, ōrum, m.: les hommes, les vivants, le monde (en haut par rapport aux enfers).    - supera, ōrum, n.: les hauteurs du ciel, les astres.    - Superum mare: la mer Supérieure, l'Adriatique.
    * * *
    sŭpĕrus (qqf. sŭpĕr), a, um [st2]1 [-] qui est en haut, supérieur. [st2]2 [-] du ciel, céleste. [st2]3 [-] qui est sur la terre (par opposition à la région des enfers).    - compar. superior.    - superl. supremus.    - Superi, ōrum, m.: les dieux du ciel.    - superi, ōrum, m.: les hommes, les vivants, le monde (en haut par rapport aux enfers).    - supera, ōrum, n.: les hauteurs du ciel, les astres.    - Superum mare: la mer Supérieure, l'Adriatique.
    * * *
        Superus, pen. cor. Adiectiuum. Plaut. Qui est en hault, ou Le hault.
    \
        Mare superum. Plaut. La mer Adriatique, ou de Venise.
    \
        Ex supero. Lucret. D'en hault.

    Dictionarium latinogallicum > superus

  • 14 beneficiarius

    bĕnĕfĭcĭārĭus, a, um [beneficium] qui provient d'un bienfait (d'un don). --- Sen. Ep. 90, 2.    - bĕnĕfĭcĭārĭi, ōrum, m.: soldats exempts des corvées militaires (P. Fest. 33), bénéficiaires. --- Caes. BC. 3, 88, 4.    - bĕnĕfĭcĭārĭi, ōrum, m.: attachés à la personne du chef. --- Caes. BC. 1, 75, 2; Plin. Ep. 10, 21.
    * * *
    bĕnĕfĭcĭārĭus, a, um [beneficium] qui provient d'un bienfait (d'un don). --- Sen. Ep. 90, 2.    - bĕnĕfĭcĭārĭi, ōrum, m.: soldats exempts des corvées militaires (P. Fest. 33), bénéficiaires. --- Caes. BC. 3, 88, 4.    - bĕnĕfĭcĭārĭi, ōrum, m.: attachés à la personne du chef. --- Caes. BC. 1, 75, 2; Plin. Ep. 10, 21.
    * * *
        Beneficiarius. Plin. iunior. Qui a receu plaisir ou bienfaict d'autruy. C'est aussi un homme qui prend l'emolument et prouffit d'aucun estat, sans ce qu'il soit tenu d'en faire la charge. C'est aussi ce qu'on appelle vassal.

    Dictionarium latinogallicum > beneficiarius

  • 15 electus

    [st1]1 [-] electus, a, um: part. passé de eligo; choisi, exquis, élégant, excellent, supérieur.    - electi, ōrum, m.: les élus (de Dieu).    - electa, ōrum, n.:: morceaux choisis. [st1]2 [-] electŭs, ūs, m.: choix.
    * * *
    [st1]1 [-] electus, a, um: part. passé de eligo; choisi, exquis, élégant, excellent, supérieur.    - electi, ōrum, m.: les élus (de Dieu).    - electa, ōrum, n.:: morceaux choisis. [st1]2 [-] electŭs, ūs, m.: choix.
    * * *
        Electus, Participium. Plinius. Esleu, Choisi.
    \
        Electus, Nomen ex participio. D'eslite.
    \
        Electissimi viri ciuitatis. Cic. Gens d'eslite.
    \
        Electus, electus, electui, Verbale masc. Ouid. Election, Chois.

    Dictionarium latinogallicum > electus

  • 16 foruli

    [st1]1 [-] fŏrŭli, ōrum, m.: - [abcl][b]a - cases, rayons (de bibliothèque) - [abcl]b - Fest. bancs inférieurs (au théâtre).[/b] [st1]2 [-] Fŏrŭli, ōrum, m.: Liv. Forules (village des Sabins).
    * * *
    [st1]1 [-] fŏrŭli, ōrum, m.: - [abcl][b]a - cases, rayons (de bibliothèque) - [abcl]b - Fest. bancs inférieurs (au théâtre).[/b] [st1]2 [-] Fŏrŭli, ōrum, m.: Liv. Forules (village des Sabins).
    * * *
        Foruli, pen. corr. forulorum, Diminutiuum. Sueton. Coffres à livres, Armaires.
    \
        Fori. Columel. Petits rayons longs et estroicts qu'on fait en labourant la terre.

    Dictionarium latinogallicum > foruli

  • 17 infernus

    infernus, a, um [infer] [st1]1 [-] d'en bas, d'une région inférieure.    - Cic. poet. Nat. 2, 114 ; Plin. 2, 128. [st1]2 [-] qui est sous terre, des enfers, infernal.    - Virg. En 6, 106 ; Tac. An. 2, 28.    - infernus, i, m. (s.-ent. locus): l'enfer.    - inferna, ōrum, n. (s.-ent. loca): les enfers, le monde infernal.    - inferni, ōrum, m. (s.-ent. loci): les enfers, le monde infernal.
    * * *
    infernus, a, um [infer] [st1]1 [-] d'en bas, d'une région inférieure.    - Cic. poet. Nat. 2, 114 ; Plin. 2, 128. [st1]2 [-] qui est sous terre, des enfers, infernal.    - Virg. En 6, 106 ; Tac. An. 2, 28.    - infernus, i, m. (s.-ent. locus): l'enfer.    - inferna, ōrum, n. (s.-ent. loca): les enfers, le monde infernal.    - inferni, ōrum, m. (s.-ent. loci): les enfers, le monde infernal.
    * * *
        Infernus, Adiectiuum: vt Infernus fluctus. Plin. Qui est du profond, D'embas.
    \
        Infernae vmbras. Martial. Les ames estants és enfers.

    Dictionarium latinogallicum > infernus

  • 18 lipara

    Lipara, ae, f. (Liparē, ēs, f.; Liparae, ārum, f.) Lipara (une des îles Eoliennes).    - Liparaeus, a, um: de Lipara.    - Liparaensis (Liparensis), e: de Lipara.    - Liparaenses (Liparenses), ĭum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparaei, ōrum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparitanus, a, um: de Lipara.    - Liparitani, ōrum, m.: les habitants de Lipara.
    * * *
    Lipara, ae, f. (Liparē, ēs, f.; Liparae, ārum, f.) Lipara (une des îles Eoliennes).    - Liparaeus, a, um: de Lipara.    - Liparaensis (Liparensis), e: de Lipara.    - Liparaenses (Liparenses), ĭum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparaei, ōrum, m.: les habitants de Lipara.    - Liparitanus, a, um: de Lipara.    - Liparitani, ōrum, m.: les habitants de Lipara.
    * * *
        Lipara, liparae. Celsus. Onguent.

    Dictionarium latinogallicum > lipara

  • 19 lyricus

    lyrĭcus, a, um de lyre, lyrique.    - [gr]gr. λυρικός.    - lyrici, ōrum, m. Quint.: les poètes lyriques, les lyriques.    - lyrici vates, Hor.: les poètes lyriques, les lyriques.    - lyrica, ōrum, n.: les poèmes lyriques.
    * * *
    lyrĭcus, a, um de lyre, lyrique.    - [gr]gr. λυρικός.    - lyrici, ōrum, m. Quint.: les poètes lyriques, les lyriques.    - lyrici vates, Hor.: les poètes lyriques, les lyriques.    - lyrica, ōrum, n.: les poèmes lyriques.
    * * *
        Lyricus, pen. cor. Adiect. Appartenant à une harpe, Qu'on chante à la harpe, Qui joue de la harpe.

    Dictionarium latinogallicum > lyricus

  • 20 paucus

    paucus, a, um (surtout au plur.) peu nombreux, en petit nombre.    - pauci dies: quelques jours.    - pauco aere, Gell. 20, 1, 31: pour une faible somme.    - pauci, orum: - [abcl]a - quelques-uns, peu de gens, peu de personnes. - [abcl]b - Sall. l'aristocratie, l'oligarchie. - [abcl]c - les hommes d'élites.    - pauca, ōrum, n.: peu de choses ou peu de paroles.    - paucis te volo, Ter.: j'ai deux mots à te dire.
    * * *
    paucus, a, um (surtout au plur.) peu nombreux, en petit nombre.    - pauci dies: quelques jours.    - pauco aere, Gell. 20, 1, 31: pour une faible somme.    - pauci, orum: - [abcl]a - quelques-uns, peu de gens, peu de personnes. - [abcl]b - Sall. l'aristocratie, l'oligarchie. - [abcl]c - les hommes d'élites.    - pauca, ōrum, n.: peu de choses ou peu de paroles.    - paucis te volo, Ter.: j'ai deux mots à te dire.
    * * *
        Paucus, pauca, paucum, a Parum quidam deducunt: Singulariter raro legitur. Peu en nombre.
    \
        Respondit mihi paucis verbis. Plaut. En peu de parolles.
    \
        Inter paucos disertus, et dignus illa propinquitate. Quintil. Il n'en y a guere de si scavants que luy.
    \
        Contentus paucis. Horat. De peu.
    \
        Docere paucis. Virgil. En peu de parolles.
    \
        Paucis diebus eram missurus domesticos tabellarios. Cic. Dedens peu de jours.
    \
        In paucis diebus quam Capreas attigit. Sueton. Peu de jours apres que, etc.
    \
        Paucis interpositis diebus iterum, etc. Cic. Peu de jours apres.
    \
        Paucissimus. Plin. Trespeu.

    Dictionarium latinogallicum > paucus

См. также в других словарях:

  • Ørum — may refer to: Ørum (Sønderlyng), a parish and village in Viborg Municipality, Denmark Ørum, Brønderslev Municipality, a parish and small village in Brønderslev Municipality, Denmark Ørum Djurs, a parish and village in Norddjurs Municipality,… …   Wikipedia

  • orum — kesim I, 75 § bi orum ot; bir orakta ç ıkarılan ot I, 75 …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

  • Orum — This name, with variant spellings Oram, Or(r)um and Orrom, has two distinct possible origins. The first and most likely being a personal byname from the Old Norse Ormr meaning a snake, serpent or dragon , and originally given as a nickname to… …   Surnames reference

  • örüm — is., hlk. Sürünün gece veya sabaha karşı otlaması …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • örüməx’ — (Oğuz) doğub törəmək, artmaq …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • Matthias Örüm — (* 2. November 1975) ist ein deutscher Fußballspieler. Er ist in der Abwehr und Innenverteidigung tätig. Karriere Matthias Örüm wechselte im Sommer 2007 ablösefrei von SV Wilhelmshaven zum damaligen Oberligisten SV Waldhof Mannheim. Seine… …   Deutsch Wikipedia

  • Poul Ørum — Poul Erik Nørholm Ørum (* 23. Dezember 1919 in Nykøbing Mors; † 27. Dezember 1997) war ein dänischer Journalist und Schriftsteller, der sowohl mit dem Kritikerprisen als auch mit dem Søren Gyldendal Preis ausgezeichnet wurde. Leben Nach dem… …   Deutsch Wikipedia

  • ACTIA ORUM — Suidas, Ludi quinquennales Actiaci, Apollini Actio instar Olympiorum dicati: qui prius et a finitimis agebantur: sed ab Augusto honorificentius celebrati fuerunt, postquam Antonium et Cleopatram navali praeliô ante Actium superâsser, curâ eorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SUSA, ORUM — urbs Asiae nobilissima, Susianae regionis, quae, post Abradati mortem, a Cyro subiugata est, Xenoph. in Cyropad. caput et regia, a Tithono, Memnonis patre, condita, repatata a Dario, Plin. l. 6. c. 27. Ptol. Curtius l. 5. c. 1. ad Eulaeum fluv.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TENTYRA, ORUM et TENTYRIS — TENTYRA, ORUM, et TENTYRIS urbs et nomus Aegypti ad Nilum cum insul. teste Pliniô, l. 5. c. 9. Incolae Tentyritae, qui tantô crocodilis terrori esse dicuntur, ut solâ voce eorum auditâ in fugam vertantur. Plin. l. 26. c. 8. Strab. l. 17. Iuvenal …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Jesus Nazaræus Rex Judæorum — Jesus Nazaræus Rex Judæorum, forkortet InRI, Jesus af Nazaret, jødernes konge …   Danske encyklopædi

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»