-
1 łajanie
сущ.• выговор -
2 łajanie
1. gronderie2. saboulage -
3 łaj|ać
impf (łaję) książk. Ⅰ vt to reprimand, to scold (kogoś za coś sb for sth)- ojciec łajał syna za złe zachowanie the father scolded his son for his bad behaviour- często był łajany przez nauczycieli he was often reprimanded a. told off by the teachersⅡ łajać się 1. (besztać się) reproach oneself 2. (wymyślać sobie wzajemnie) to shout abuse at each other■ kto kogo łaje, niech sam przykład daje przysł. people in glass houses shouldn’t throw stones przysł.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > łaj|ać
-
4 Schelte
См. также в других словарях:
łajanie — ↨ łajanie się n I rzecz. od łajać (się) … Słownik języka polskiego
bura — ż IV, CMs. burze; lm D. bur pot. «ostre napomnienie; nagana, łajanie, wymówki, wyrzuty» Dać komuś burę. Dostać burę … Słownik języka polskiego
połajanka — ż III, CMs. połajankance; lm D. połajankanek «słowo, zwrot obelżywy; wymyślanie, łajanie» Wysłuchiwać połajanek … Słownik języka polskiego
ruga — ż III, CMs. rudze; lm D. rug pot. «besztanie, łajanie, wymyślanie; bura» Dostać rugę. Zasłużył na rugi … Słownik języka polskiego
wcieranie — n I 1. rzecz. od wcierać. 2. lm D. wcieranieań pot. «lanie, baty, cięgi; także: bura, reprymenda, łajanie, nagana» Dostać wcieranie … Słownik języka polskiego
połajanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. połajankance; lm D. połajankanek, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} słowo, wyrażenie służące wymyślaniu komuś, często obelżywe; upominanie, łajanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dosyć połajanek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
