-
1 attrītus (adt-)
attrītus (adt-) adj. with comp. [P. of attero], rubbed, worn away: ansa, V.: mentum paulo attritius.—Fig., hardened, impudent: frons, Iu. -
2 attritus
[st1]1 [-] attritus, (adtritus), a, um: part. passé de attero. - [abcl][b]a - frotté contre, usé par le frottement, poli. - [abcl]b - écorché. - [abcl]c - affaibli, écrasé, détruit.[/b] - attrita frons: front impudent (qui ne rougit plus). [st1]2 [-] attritus, (adtritus), us, m.: frottement, froissement.* * *[st1]1 [-] attritus, (adtritus), a, um: part. passé de attero. - [abcl][b]a - frotté contre, usé par le frottement, poli. - [abcl]b - écorché. - [abcl]c - affaibli, écrasé, détruit.[/b] - attrita frons: front impudent (qui ne rougit plus). [st1]2 [-] attritus, (adtritus), us, m.: frottement, froissement.* * *Attritus, penul. prod. Nomen ex participio. Cic. Mentum simulachri attritius. Usé à force de baiser.\Attritae opes. Liu. Diminuees, ou Consumees.\Attritus, huius attritus, pen. prod. Verbale. Plin. Frottement, Usure, Froyement. Vide INTERTRIGO.\Ex attritu arborum. Plin. Par force de soy frotter aux arbres.\Attritus petrae. Plin. Frottement contre une pierre.\Attritus calceamentorum. Plin. Escorchure ou foulure faicte des soliers.\Sedis vitia et attritus. Plin. Escorchure, Soillure. -
3 attritus
1. attrītus (adtrītus), a, um, PAdi. m. Compar. (v. attero), abgerieben, abgenutzt, I) eig.: A) im allg.: ansa, Verg.: toga, Mart.: Compar., ut rictum eius ac mentum paulo sit attritius, Cic. Verr. 4, 94. – B) insbes., wund gerieben, attritae partes, u. subst., attrīta, ōrum, n., wund geriebene Teile, Plin. – II) übtr.: a) attrita frons, schamlose, freche Stirn, Iuven. 13, 242. – b) v. Redner, in der Darstellung abgeschwächt, matt, Calvus exsanguis et attritus, Tac. dial. 18.————————2. attrītus (adtrītus), ūs, m. (attero), I) das Anreiben, das Reiben ( die Reibung) an etw., m. Genet. des Orts woran? sues indurantes attritu arborum costas, Plin.: m. subj. Genet. der Sache, nubium adtritu fulmina nascuntur, Sall. fr.: attritu aëris, Sen.: magnorum inter se corporum attritus, Sen.: attritus inter se ligni, Plin.: locustas pinnarum et feminum attritu sonare credatur sane, Plin.: absol., apri tela (Hauer) sua attritu acuentes, Sen.: myrrhiten attritu incitare ad calorem, warm reiben, Solin.: lateribus attritu exulceratis, wund gerieben, Sen.: femora atteri adurique attritu notum est, Plin. – II) übtr., die von starker Reibung herrührende Entzündung der Haut, ulcera ex attritu facta, Plin.: sedis vitia et attritus, Plin. – ⇒ Dat. attritu, Plin. 2, 239.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attritus
-
4 attritus [2]
2. attrītus (adtrītus), ūs, m. (attero), I) das Anreiben, das Reiben ( die Reibung) an etw., m. Genet. des Orts woran? sues indurantes attritu arborum costas, Plin.: m. subj. Genet. der Sache, nubium adtritu fulmina nascuntur, Sall. fr.: attritu aëris, Sen.: magnorum inter se corporum attritus, Sen.: attritus inter se ligni, Plin.: locustas pinnarum et feminum attritu sonare credatur sane, Plin.: absol., apri tela (Hauer) sua attritu acuentes, Sen.: myrrhiten attritu incitare ad calorem, warm reiben, Solin.: lateribus attritu exulceratis, wund gerieben, Sen.: femora atteri adurique attritu notum est, Plin. – II) übtr., die von starker Reibung herrührende Entzündung der Haut, ulcera ex attritu facta, Plin.: sedis vitia et attritus, Plin. – / Dat. attritu, Plin. 2, 239.
-
5 attritus
I 1. attrītus, a, umpart. pf. к attero2. adj.1) потёртый, стёртый, поношенный (toga M; ansa V)attritae partes, тж. attrita, (ōrum) PM — потёртые места (на коже или коре)attrita frons J, M — бесстыдный лоб2) усталый, вялый (sc. orator C); изнурённый ( libidinibus Pt)II attrītus, ūs m. [ attero ] -
6 attritus [1]
1. attrītus (adtrītus), a, um, PAdi. m. Compar. (v. attero), abgerieben, abgenutzt, I) eig.: A) im allg.: ansa, Verg.: toga, Mart.: Compar., ut rictum eius ac mentum paulo sit attritius, Cic. Verr. 4, 94. – B) insbes., wund gerieben, attritae partes, u. subst., attrīta, ōrum, n., wund geriebene Teile, Plin. – II) übtr.: a) attrita frons, schamlose, freche Stirn, Iuven. 13, 242. – b) v. Redner, in der Darstellung abgeschwächt, matt, Calvus exsanguis et attritus, Tac. dial. 18.
-
7 attritus
1.attrītus, a, um, P. a., v. attero.2. I.In gen.:II.(sues) inter se dimicant indurantes attritu arborum costas,
Plin. 8, 52, 78, § 212; 9, 45, 68, § 147; 16, 40, 77, § 208; 37, 3, 12, § 48; Sen. Ira, 3, 4.—Med. t., an inflammation of the skin caused by rubbing (cf. attero, P a.):ulcera ex attritu facta,
Plin. 33, 6, 35, § 105; 26, 8, 58, § 91 (Jan, trita); 28, 16, 62, § 222. -
8 attritus
Iattrita -um, attritior -or -us, attritissimus -a -um ADJworn, worn down by use; smoothed; hardened, brazen; thin (style), attenuated; rubbed (off/away), wasted; bruised; shameless, impudent, brazenIIaction/process of rubbing/grinding; friction; chafing, abrasion, bruising -
9 attero
attĕro, (adtĕro), ĕre, trivi (tĕrui), tritum - tr. - 1- frotter contre, user en frottant, broyer, écraser. - 2- au fig. écraser, détruire, ruiner, accabler. - asinus spinetis se scabendi causā atterens, Plin. 10, 74, 95, § 204: l'âne qui se frotte contre les buissons pour se gratter. - atterere herbas, Virg. G. 4.12: fouler l'herbe. - famam atque pudorem atterere, Sall. C. 16, 2: faire perdre la réputation et le sentiment de l'honneur.* * *attĕro, (adtĕro), ĕre, trivi (tĕrui), tritum - tr. - 1- frotter contre, user en frottant, broyer, écraser. - 2- au fig. écraser, détruire, ruiner, accabler. - asinus spinetis se scabendi causā atterens, Plin. 10, 74, 95, § 204: l'âne qui se frotte contre les buissons pour se gratter. - atterere herbas, Virg. G. 4.12: fouler l'herbe. - famam atque pudorem atterere, Sall. C. 16, 2: faire perdre la réputation et le sentiment de l'honneur.* * *Attero, atteris, pen. corr. attriui, attritum, pen. prod. atterere. Froyer, ou Frotter une chose contre l'autre.\Asinus atterens se spinetis. Pli. Qui se frotte contre les buissons.\Atterere. Columel. User, Miner, Consumer en frottant.\Atterere alueum. Plin. Pesteler, Fouler des pieds.\Attrita toga. Martialis. Robbe usee.\Attritus vomer. Virg. Usé.\Attritus lapillus. Ouid. Caillou uni et poli en l'eaue par succession de temps.\Atterere aures alicui, per translationem. Plaut. Rompre les oreilles à aucun, L'ennuyer de parolles.\Attrita bellis AEthiopia. Plin. Foulee et gastee par guerres.\Atterere famam alicuius. Sallust. Le diffamer, Faire infame, Le mettre à deshonneur, Gaster le bon renom d'autruy. -
10 attero
at-tero, trīvī, trītum, ere1) тереть (обо что-л.), стиратьa. caudam H — вилять хвостомa. herbas V — топтать травуopere insuetas a. manus Tib — непривычной работой стереть кожу на рукахa. dentes PM — стирать зубы2) расстраивать, расшатывать, истощать, истреблять, уничтожать (exercitum Su; opes Sl, T); pass. attēri T потерпеть ущерб -
11 inattritus
in-attrītus, a, um -
12 arietatio
arietātio, ōnis, f. (arieto), das Aufeinanderstoßen wie die Widder, arietatio magnorum inter se corporum et attritus, Sen. nat. quaest. 5, 12, 5.
-
13 attero
at-tero (ad-tero), trīvī, trītum, ere, I) an etw. anreiben, reiben, leniter caudam, anschmiegen, Hor. carm. 2, 19, 30: m. Ang. wohin? durch Dat., spinetis se scabendi causā (v. Esel), Plin. 10, 204: se scopulis, Plin. 9, 160. – II) abreiben, A) = tüchtig reiben, alci aures, scherzh. st. jmd. (als Zeugen) an den Ohren fassen, Plaut. Pers. 748. – B) = durch Reiben abnutzen, dentes, Plin.: pedes, Gargil.: vestem, ICt.: alveum fluminis, austreten, Plin.: attrita ansa, abgegriffen, Verg.: sulco attritus vomer, abgescheuert, Verg. – od. = wund reiben, insuetas opere manus, Tibull.: femina atteri adurique equitatu notum est, Plin. – übtr., schwächen, erschöpfen, hart mitnehmen, zerrütten, ruinieren (s. Drak. Sil. 2, 392. p. 92 sq. Kritz Tac. Germ. 29, 2. Heräus Tac. hist. 1, 89), opes, Sall. u. Tac.: Italiae res, Tac.: alqm, Sall. u. Tac.: atteri (in der öffentlichen Meinung) einen Stoß erleiden, Tac. Agr. 9, 5. – C) zerreiben, alii atteri cibum in ventre contendunt, alii putrescere, Cels. 1. prooem. § 35 zw. (Daremb. teri). – übtr., a) zertreten, zerstampfen, Verg. georg. 4, 12. – b) gänzlich aufreiben, Gothos brevi tempore, Treb. Poll. Claud. 7, 6: consules M. Manlius et Q. Caepio a Cimbris et Teutonibus victi sunt iuxta flumen Rhodanum et ingenti internecione attriti, Eutr. 5, 1 H. (Droyssen u. Wagener lassen attriti aus). – / Infin. Perf. wegen des Versmaßes atteruisse, Tibull. 1, 4, 48.
-
14 inattritus
in-attrītus, a, um (in u. attero), unabgerieben, aurum, Paul. Nol. 10, 254.
-
15 intertrigo
intertrīgo, ĭnis, f. [inter + tero] écorchure, excoriation. - Varr. L. 6, 176 ; Cato, Ag. 159 ; Plin. 20, 151.* * *intertrīgo, ĭnis, f. [inter + tero] écorchure, excoriation. - Varr. L. 6, 176 ; Cato, Ag. 159 ; Plin. 20, 151.* * *Intertrigo, pe. prod. intertriginis, foem. gene. Columel. Plin. Blessure, ou Escorcheure faicte en la peau par eschauffement et par long chemin és pieds, ou entre les cuisses, Souillure. vel quum pes pedem terit. Plinius attritus vocat. dicitur et Paratrimma. Entretaillure, Quand un cheval s'entretaille. -
16 splendesco
splendesco, ĕre, dŭi - intr. - prendre de l'éclat, devenir brillant.* * *splendesco, ĕre, dŭi - intr. - prendre de l'éclat, devenir brillant.* * *Splendesco, splendescis, splendescere. Martialis. Commencer à resplendir et reluire, S'esclercir.\Vomer attritus sulco splendescit. Virg. S'esclercit, Devient cler et luysant. -
17 arietatio
arietātio, ōnis, f. (arieto), das Aufeinanderstoßen wie die Widder, arietatio magnorum inter se corporum et attritus, Sen. nat. quaest. 5, 12, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arietatio
-
18 attero
at-tero (ad-tero), trīvī, trītum, ere, I) an etw. anreiben, reiben, leniter caudam, anschmiegen, Hor. carm. 2, 19, 30: m. Ang. wohin? durch Dat., spinetis se scabendi causā (v. Esel), Plin. 10, 204: se scopulis, Plin. 9, 160. – II) abreiben, A) = tüchtig reiben, alci aures, scherzh. st. jmd. (als Zeugen) an den Ohren fassen, Plaut. Pers. 748. – B) = durch Reiben abnutzen, dentes, Plin.: pedes, Gargil.: vestem, ICt.: alveum fluminis, austreten, Plin.: attrita ansa, abgegriffen, Verg.: sulco attritus vomer, abgescheuert, Verg. – od. = wund reiben, insuetas opere manus, Tibull.: femina atteri adurique equitatu notum est, Plin. – übtr., schwächen, erschöpfen, hart mitnehmen, zerrütten, ruinieren (s. Drak. Sil. 2, 392. p. 92 sq. Kritz Tac. Germ. 29, 2. Heräus Tac. hist. 1, 89), opes, Sall. u. Tac.: Italiae res, Tac.: alqm, Sall. u. Tac.: atteri (in der öffentlichen Meinung) einen Stoß erleiden, Tac. Agr. 9, 5. – C) zerreiben, alii atteri cibum in ventre contendunt, alii putrescere, Cels. 1. prooem. § 35 zw. (Daremb. teri). – übtr., a) zertreten, zerstampfen, Verg. georg. 4, 12. – b) gänzlich aufreiben, Gothos brevi tempore, Treb. Poll. Claud. 7, 6: consules M. Manlius et Q. Caepio a Cimbris et Teutonibus victi sunt iuxta flumen Rhodanum et ingenti internecione attriti, Eutr. 5, 1 H. (Droyssen u. Wagener lassen attriti aus). – ⇒ Infin. Perf. wegen————des Versmaßes atteruisse, Tibull. 1, 4, 48. -
19 inattritus
in-attrītus, a, um (in u. attero), unabgerieben, aurum, Paul. Nol. 10, 254.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inattritus
-
20 splendēscō
splendēscō —, —, ere, inch. [splendeo], to become bright, begin to shine, derive lustre: Incipiat sulco attritus splendescere vomer, V.: Corpora... succo pinguis olivi Splendescunt, O.— Fig.: oratione.* * *splendescere, -, - Vbecome bright, begin to shine; derive luster
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Attritus — At*tri tus, n. [L. attritus, p. p. of atterere; ad + terere to rub.] Matter pulverized by attrition. [Webster 1913 Suppl.] … The Collaborative International Dictionary of English
Attrītus — Attrītus, s. Hautwolf … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Attritus — [lateinisch »abgerieben«, »abgenutzt«] der, , Geologie: feines Zerreibsel pflanzlicher Substanzen … Universal-Lexikon
attritus — ə.ˈtrīd.əs, a.ˈ , ītəs noun ( es) Etymology: New Latin, from Latin, act of rubbing against, rubbing away, from attritus past participle of atterere to rub against, rub away more at attrite : matter pulverized or finely divided by attrition; … Useful english dictionary
attritus — at·tri·tus … English syllables
Coal type according to appearance — ▪ Table Coal type according to appearance and composition type main components opaque attritus percent banded coal (>5 percent anthraxylon) bright anthraxylon and translucent attritus … Universalium
Melchor de Talamantes — o Melchor de Talamantes Salvador y Baeza (Lima, Perú, 10 de enero de 1765 San Juan de Ulúa, Veracruz, 9 de mayo de 1809), fue un fraile mercedario peruano de pensamiento liberal. Participó en la Junta de Gobierno de México durante 1808, propusó… … Wikipedia Español
Petrologic components in coal and their groupings — ▪ Table Petrologic components (macerals) in coal and their groupings maceral grouping in Europe macerals maceral grouping in the United States name in Europe* name in the United States** vitrinite telinite megascopic anthraxylon attrital… … Universalium
atrito — atrito, a (del lat. «attrītus», desgastado) adj. *Arrepentido por haber pecado. * * * atrito, ta. (Del lat. attrītus, quebrantado). adj. Que tiene atrición. * * * ► adjetivo Que tiene atrición … Enciclopedia Universal
Attrite — At*trite , a. [L. attritus, p. p. of atterere; ad + terere to rub. See {Trite}.] 1. Rubbed; worn by friction. Milton. [1913 Webster] 2. (Theol.) Repentant from fear of punishment; having attrition of grief for sin; opposed to {contrite}. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Theridion attritum — Taxobox name = Theridion attritum image caption = dorsal abdomen of female image width = 250px regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae subordo = Araneomorphae familia = Theridiidae genus = Theridion species = T.… … Wikipedia