-
1 inanitum
ĭnānĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [inanis], to make empty, to empty out, evacuate ( poet. and in post-Aug. prose):hoc ubi inanitur spatium, etc.,
Lucr. 6, 1005; cf.:locus inanitus magis ac vacuatus,
ib. 1025:herbacea arefacta per se inanit alvum,
Plin. 20, 3, 8, § 14:vesicas (polium),
id. 21, 20, 84, § 146:corpora (luna, opp. implet),
id. 2, 98, 99, § 122.—Part. as subst.: ĭnānītum, i, n., vacancy, emptiness (opp. plenum), Tert. Res. Carn. 4. -
2 inanio
-
3 inanio
-
4 inanio
-
5 inanio
ĭnānĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [inanis], to make empty, to empty out, evacuate ( poet. and in post-Aug. prose):hoc ubi inanitur spatium, etc.,
Lucr. 6, 1005; cf.:locus inanitus magis ac vacuatus,
ib. 1025:herbacea arefacta per se inanit alvum,
Plin. 20, 3, 8, § 14:vesicas (polium),
id. 21, 20, 84, § 146:corpora (luna, opp. implet),
id. 2, 98, 99, § 122.—Part. as subst.: ĭnānītum, i, n., vacancy, emptiness (opp. plenum), Tert. Res. Carn. 4.
См. также в других словарях:
inanition — [ inanisjɔ̃ ] n. f. • 1240; bas lat. inanitio « action de vider », de inanire, de inanis « vide, à jeun » ♦ Vieilli État de jeûne. Par métaph. L amour « Vit d inanition et meurt de nourriture » (Musset). ♢ Mod. Loc. Tomber, mourir d inanition. ⇒… … Encyclopédie Universelle