Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

ĭdentĭdem

  • 1 identidem

    ĭdentĭdem (not idem-), adv. [idem + ti (= eti) + dem (root dies), v. Corss. Ausspr. 2, p. 456; 855], repeatedly, several times, often, now and then, at intervals, ever and anon; continually, constantly, habitually (class.; cf.: subinde, interdum): ne te uxor sequatur, respectas identidem, Plant. Men. 1, 2, 51; so,

    haec ego admirans, referebam tamen oculos ad terram identidem,

    Cic. Rep. 6, 18 fin.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    cogitato identidem, tibi quam fidelis fuerim,

    Plaut. Mil. 4, 8, 54:

    et quaeso identidem circumspice,

    id. Trin. 1, 2, 110:

    quid Chalcidico Euripo in motu identidem reciprocando putas fleri posse constantius?

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    palpebrae aptissime factae ad claudendas pupulas et ad aperiendas, idque providit ut identidem fieri posset cum maxima celeritate,

    id. ib. 2, 57, 142; id. Rab. Post. 12, 34:

    L. Cassius identidem in causa quaerere solebat, cui bono fuisset,

    id. Rosc. Am. 30, 84:

    novis identidem armis novos hostes exsistere,

    Curt. 9, 4, 18:

    cum identidem interrogaret,

    Quint. 6, 3, 49; id. 86:

    revolvor identidem in Tusculanum,

    Cic. Att. 13, 26, 1; Auct. Her. 2, 18, 27: cum se illi identidem in silvas ad suos reciperent, * Caes. B. G. 2, 19, 5:

    nullum amans vere, sed identidem omnium Ilia rumpens,

    Cat. 11, 19:

    cum identidem legem Aemiliam recitaret,

    Liv. 9, 32, 6; 26, 44, 4:

    nunc identidem nosmet ipsi instemus. Res enim communis agitur, ut frequenter et assidue consequamur artis rationem studio et exercitatione,

    Auct. Her. 4, 56, 69; so,

    omne id tempus suspensos ita tenuit animos... ut identidem jam in urbem futurus videretur impetus, etc.,

    Liv. 5, 39, 6:

    equi currum vehentes identidem (habenis) verberabantur,

    Curt. 4, 15, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > identidem

  • 2 identidem

        identidem adv.    [idem+et+idem], again and again, repeatedly, often, now and then, at intervals, ever and anon, continually, constantly, habitually: referebam oculos ad terram identidem: identidem in causā quaerere, etc.: revolvor identidem in Tusculanum: legem Aemiliam recitare, L.
    * * *
    repeatedly; again and again, continually

    Latin-English dictionary > identidem

  • 3 identidem

    again and again, repeatedly.

    Latin-English dictionary of medieval > identidem

  • 4 idemtidem

    ĭdentĭdem (not idem-), adv. [idem + ti (= eti) + dem (root dies), v. Corss. Ausspr. 2, p. 456; 855], repeatedly, several times, often, now and then, at intervals, ever and anon; continually, constantly, habitually (class.; cf.: subinde, interdum): ne te uxor sequatur, respectas identidem, Plant. Men. 1, 2, 51; so,

    haec ego admirans, referebam tamen oculos ad terram identidem,

    Cic. Rep. 6, 18 fin.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    cogitato identidem, tibi quam fidelis fuerim,

    Plaut. Mil. 4, 8, 54:

    et quaeso identidem circumspice,

    id. Trin. 1, 2, 110:

    quid Chalcidico Euripo in motu identidem reciprocando putas fleri posse constantius?

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    palpebrae aptissime factae ad claudendas pupulas et ad aperiendas, idque providit ut identidem fieri posset cum maxima celeritate,

    id. ib. 2, 57, 142; id. Rab. Post. 12, 34:

    L. Cassius identidem in causa quaerere solebat, cui bono fuisset,

    id. Rosc. Am. 30, 84:

    novis identidem armis novos hostes exsistere,

    Curt. 9, 4, 18:

    cum identidem interrogaret,

    Quint. 6, 3, 49; id. 86:

    revolvor identidem in Tusculanum,

    Cic. Att. 13, 26, 1; Auct. Her. 2, 18, 27: cum se illi identidem in silvas ad suos reciperent, * Caes. B. G. 2, 19, 5:

    nullum amans vere, sed identidem omnium Ilia rumpens,

    Cat. 11, 19:

    cum identidem legem Aemiliam recitaret,

    Liv. 9, 32, 6; 26, 44, 4:

    nunc identidem nosmet ipsi instemus. Res enim communis agitur, ut frequenter et assidue consequamur artis rationem studio et exercitatione,

    Auct. Her. 4, 56, 69; so,

    omne id tempus suspensos ita tenuit animos... ut identidem jam in urbem futurus videretur impetus, etc.,

    Liv. 5, 39, 6:

    equi currum vehentes identidem (habenis) verberabantur,

    Curt. 4, 15, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > idemtidem

  • 5 respecto

    respecto, āre, v. freq. n. and a. [id.], to look back, look round or behind repeatedly or intently, to look or gaze about; to look at any thing (class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr. absol.:

    quid respectas? nihil pericli est,

    Ter. Ad. 2, 1, 3:

    ubi respectantes hostium antesignanos vidit,

    Liv. 8, 39; Quint. 12, 3, 2; Verg. A. 11, 630:

    respectans abit,

    Sil. 12, 729; Stat. Th. 3, 377:

    ad tribunal,

    Liv. 3, 48:

    respecto identidem, ne senex, etc.,

    Plaut. Cas. 5, 2, 13; so,

    identidem, ne,

    id. Men. 1, 2, 51. — Poet.:

    leti janua patet immani et vasto respectat hiatu,

    Lucr. 5, 375.—
    (β).
    Act.:

    dictatore arcem Romanam respectante,

    Liv. 4, 18, 6:

    funera respectans,

    Lucr. 6, 1234:

    sine fine Caesarem,

    Vell. 2, 107, 2:

    alium (alius),

    Tac. Agr. 37 fin.:

    suos,

    Sil. 11, 594.—
    II.
    Trop., to cast a look behind, to wait; to wait for, look for, expect; to care for, regard, respect.
    (α).
    Neutr.:

    verum haec ita praetereamus, ut tamen intuentes et respectantes relinquamus,

    Cic. Sest. 5, 13: animus non me deserens, sed respectans in ea loca discessit, id. Sen. 23, 84:

    taciti respectabant somnoque sepulti, Dum, etc.,

    i. e. waited, Lucr. 5, 974. —
    (β).
    Act.:

    si qua pios respectant numina,

    regard, Verg. A. 1, 603:

    neque hoc liberis nostris interdicendum est, ne observent tribules suos... ne par ab iis munus in suā petitione respectent,

    look for, expect, Cic. Planc. 18, 45:

    meum amorem,

    Cat. 11, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > respecto

  • 6 reciprocō

        reciprocō āvī, ātus, ārr    [reciprocus], to move back, turn back, reverse the motion of: animam, to fetch breath, L.: alquid in motu identidem reciprocando constantius, i. e. in its alternation of currents: quinqueremem in adversum aestum reciprocari non posse, to tack about, L.: reciprocari coepit mare, to flow back, Cu.— To come and go, reciprocate: fretum temporibus statis reciprocat, rises and falls, L.—Fig., of a proposition, to reverse, convert.
    * * *
    reciprocare, reciprocavi, reciprocatus V INTRANS
    move backwards and forwards; (w/animam) to breathe

    Latin-English dictionary > reciprocō

  • 7 re-volvō

        re-volvō volvī, volūtus, ere,    to roll back, unroll, unwind, revolve, return: draco revolvens Sese, C. poët.: revoluta pensa (sunt), V.: (pontus) aestu revoluta resorbens Saxa, i. e. from which the waves are rolled back, V.: iter omne, traverse again, V. — Pass, to be brought back, come again, fall back, return: revolvor identidem in Tusculanum: Ter sese attollens... Ter revoluta toro est, sank back, V.: revolutus equo, tumbling backwards, V.: revoluta rursus eodem est, O.—Of time: dies, V.: Saecula, O.—Of a writing, to unroll, turn over, read over, reperuse, repeat: tuas adversus te Origines, L.: loca iam recitata, H.—Fig., to endure anew, experience again: casūs Iliacos, V.— Pass, to come again, be brought back, return, recur, fall back: in eandem vitam te revolutum esse, T.: in ista, O.: animus in sollicitudinem revolutus est, Cu.: ad patris revolvor sententiam: ad eius causae seposita argumenta: ad dispensationem inopiae, be forced, L.: rursus ad superstitionem, Cu.: eodem: eo revolvi rem, ut, etc., L.—To go over, repeat, think over, bring back to mind: quid ego haec nequiquam ingrata revolvo? V.: facta dictaque eius secum, Ta.: visa, O.

    Latin-English dictionary > re-volvō

  • 8 cito

    1.
    cĭtŏ, adv., v. cieo, P. a. fin.
    2.
    cĭto, āvi, ātum ( part. perf. gen. plur. citatūm, Att. ap. Non. p. 485; inf. pass. citarier, Cat. 61, 42), 1, v. freq. a. [cieo].
    I.
    To put into quick motion, to move or drive violently or rapidly, to hurl, shake, rouse, excite, provoke, incite, stimulate, promote, etc. (mostly post-Aug. and poet.; in earlier authors usu. only in P. a.):

    citat hastam,

    Sil. 4, 583:

    arma,

    Stat. Th. 8, 124:

    gradum,

    Claud. VI. Cons. Hon. 510:

    urinam,

    Cels. 2, 19:

    pus,

    id. 5, 28, n. 13:

    umorem illuc,

    id. 4, 6:

    alvum,

    Col. 7, 9, 9:

    ubi luctandi juvenes animosa citavit gloria,

    Stat. Th. 6, 834. —
    2.
    Of plants, to put or shoot forth:

    virgam,

    Col. 3, 6, 2; 4, 15, 2:

    radices,

    id. 5, 5, 5; id. Arb. 10, 3; Pall. Feb. 9, 6.—
    B.
    Trop.:

    isque motus (animi) aut boni aut mali opinione citetur,

    be called forth, Cic. Tusc. 3, 11, 24 Orell. N. cr. (cf.:

    motus cieri,

    id. ib. 1, 10, 20).—
    II.
    (Like cieo, 2.) With reference to the termination ad quem, to urge to, call or summon to (class.; esp. freq. in lang. of business;

    syn.: voco, adesse jubeo): patres in curiam per praeconem ad regem Tarquinium citari jussit,

    Liv. 1, 47, 8; id. 3, 38, 6 and 12:

    senatum,

    id. 9, 30, 2:

    in fora citatis senatoribus,

    id. 27, 24, 2:

    tribus ad sacramentum,

    Suet. Ner. 44; cf. Cat. 61, 43:

    judices citati in hunc reum consedistis,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19:

    citari nominatim unum ex iis, etc., i. e. for enrollment for milit. service,

    Liv. 2, 29, 2; id. Epit. libr. 14; Val. Max. 6, 3, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    In law, to call the parties, to see whether they are present (syn.:

    in jus vocare, evocare): citat reum: non respondet. Citat accusatorem... citatus accusator non respondit, non affuit,

    Cic. Verr. 2, 2, 40, § 98; 2, 2, 38, § 92; id. Div. in Caecil. 13, 41;

    so of those accused,

    id. Verr. 2, 2, 38, § 92; id. Mil. 19, 50; Suet. Tib. 11; 61.—And of the roll of a gang of slaves:

    mancipia ergastuli cottidie per nomina,

    Col. 11, 1, 22 al. —Hence, to accuse:

    cum equester ordo reus a consulibus citaretur,

    Cic. Sest. 15, 35; Vitr. 7 praef.;

    and facetiously,

    Plaut. Curc. 1, 3, 6.—With gen. of the charge or penalty:

    omnes ii... abs te capitis C. Rabirii nomine citantur,

    Cic. Rab. Perd. 11, 31; cf.:

    ne proditi mysterii reus a philosophis citaretur,

    Lact. 3, 16, 5.—Of witnesses:

    in hanc rem testem totam Siciliam citabo,

    Cic. Verr. 2, 2, 59, § 146; Suet. Caes. 74; Quint. 6, 4, 7.—
    b.
    Beyond the sphere of judicial proceedings: testem, auctorem, to call one to witness, to call upon, appeal to, quote, cite:

    quamvis citetur Salamis clarissimae testis victoriae,

    Cic. Off. 1, 22, 75:

    quos ego testes citaturus fui rerum a me gestarum,

    Liv. 38, 47, 4:

    poëtas ad testimonium,

    Petr. 2, 5:

    libri, quos Macer Licinius citat identidem auctores,

    Liv. 4, 20, 8.— To call for votes or opinions in the senate, haec illi, quo quisque ordine citabantur, Plin. Ep. 9, 13, 18.—Of an appeal to a god for aid, etc., Ov. F. 5, 683; Cat. 61, 42.—
    2.
    (Like cieo, II. C.) In gen., to mention any person or thing by name, to name, mention, call out, proclaim, announce (rare but class.;

    syn. laudo): omnes Danai reliquique Graeci, qui hoc anapaesto citantur,

    Cic. Fin. 2, 6, 18: victorem Olympiae citari; cf. Nep. praef. § 5; Liv. 29, 37, 9; Stat. Th. 6, 922:

    paeanem,

    to rehearse, recite, Cic. de Or. 1, 59, 251:

    io Bacche,

    to call, Hor. S. 1, 3, 7 (cf.:

    triumphum ciere,

    Liv. 45, 38, 12, infra cieo, II. C. 2.); Col. 11, 1, 22.—Hence, cĭtātus, a, um, part., driven, urged on, hastened, hurried; and P a., quick, rapid, speedy, swift (opp. tardus; class.).
    A.
    Prop., freq.:

    citato equo,

    at full gallop, Caes. B. C. 3, 96; Liv. 1, 27, 7; 3, 46, 6; so,

    equis,

    id. 1, 5, 8; cf. Verg. A. 12, 373 al.:

    jumentis,

    Suet. Ner. 5:

    pede,

    Cat. 63, 2:

    tripudiis,

    id. 63, 26:

    citato gradu,

    Liv. 28, 14, 17:

    passibus,

    Sen. Hippol. 9:

    axe,

    Juv. 1, 60:

    citatum agmen,

    Liv. 35, 30, 1:

    citatiore agmine ad stativa sua pervenit,

    id. 27, 50, 1; so,

    citatissimo agmine,

    id. 22, 6, 10 al.:

    amnis citatior,

    id. 23, 19, 11:

    flumen,

    Sen. Herc. Fur. 178:

    nautae,

    Prop. 1, 8, 23:

    rates,

    Sen. Hippol. 1048; Luc. 8, 456:

    currus,

    Sil. 8, 663:

    Euro citatior,

    Sil. 4, 6:

    alvus citatior,

    Plin. 7, 15, 13, § 63.—Also instead of an adv. (cf. citus, B.):

    Rhenus per fines Trevirorum citatus fertur,

    Caes. B. G. 4, 10:

    ferunt citati signa,

    Liv. 41, 3, 8:

    penna citatior ibat,

    Sil. 10, 11.—
    B.
    Trop., quick, rapid, vehement, impetuous:

    argumenta acria et citata,

    Quint. 9, 4, 135;

    and transf. to persons: in argumentis citati atque ipso etiam motu celeres sumus,

    id. 9, 4, 138:

    Roscius citatior, Aesopus gravior fuit,

    id. 11, 3, 111; 11, [p. 346] 3, 17:

    pronuntiatio (opp. pressa),

    id. 11, 3, 111:

    citatior manus (opp. lenior),

    id. 11, 3, 102:

    soni tum placidi tum citati,

    Gell. 1, 11, 15.— Adv.: cĭtātē, quickly, speedily, nimbly, rapidly (perh. only in the two foll. examples):

    piscatores citatius moventur,

    Quint. 11, 3, 112:

    ut versus quam citatissime volvant,

    id. 1, 1, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > cito

  • 9 intonsus

    1.
    intonsus, a, um, Part., from intondeo.
    2.
    intonsus, a, um, adj. [2. in-tondeo], unshorn.
    I.
    Lit.: scindens dolore identidem intonsam comam, Acc. ap. Cic. Tusc. 3, 26:

    capilli,

    Hor. Epod. 15, 9:

    crinis,

    Tib. 1, 4,38:

    Cynthius,

    Hor. C. 1, 21, 2:

    deus,

    Ov. Tr. 3, 1, 60; Prop. 3, 13 (4, 12), 52:

    comae,

    Curt. 9, 10, 9; 4, 13, 5:

    mentum,

    id. 8, 9, 22:

    caput,

    Ov. F. 4, 655:

    ora,

    i. e. not yet shaved, Verg. A. 9, 181:

    oves,

    Col. 7, 3, 7.—With Gr. acc.:

    Rhodanique comas intonsa juventus,

    Sil. 15, 674.—
    B.
    . Transf.: montes, i. e. leafy (covered with grass, herbs, or bushes), Verg. E. 5, 63:

    quercus intonsaque caelo Attollunt capita,

    leafy, id. A. 9, 681:

    myrtus,

    Stat. S. 4, 7, 10.—Of the old Romans, who neither cut their hair nor shaved their beards:

    tonsores in Italiam venere post Romam conditam anno CCCCLIV., antea intonsi fuere,

    Plin. 7, 59, 59, § 211: Cato, Hor. C. 2, 15, 11:

    avi,

    bearded, Ov. F. 2, 30. —
    II.
    Trop., unpolished, rude:

    homines intonsi et inculti,

    Liv. 21, 32:

    Getae,

    Ov. P. 4, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > intonsus

  • 10 munificus

    1.
    mūnĭfĭcus, a, um, adj. [munusfacio], present-making, i. e. bountiful, liberal, benevolent, generous, munificent (class.; syn.: liberalis, beneficus).
    I.
    Of persons:

    ut munifica sim bonis,

    Plaut. Am. 2, 2, 212:

    in dando munificum esse,

    Cic. Off. 2, 18, 64:

    liberalissimus munificentissimusque,

    id. Rosc. Com. 8, 22.—
    II.
    Of things:

    opes,

    Ov. P. 4, 1, 24:

    arca,

    Mart. 8, 38, 11.— Comp.: munificior a munifico identidem Cato dixit, cum nunc munificentior dicamus, quamvis munificens non sit in usu, Paul. ex Fest. p. 155 Müll.—Hence, adv.: mūnĭ-fĭcē, bountifully, munificently (class.):

    tam munifice et tam large dare,

    Cic. N. D. 3, 27, 69:

    adjuvisse,

    Liv. 22, 37.
    2.
    mūnĭfĭcus, a, um, adj. [munia-facio], doing duty, on duty (post-class.):

    munifici milites (al. munifices),

    Dig. 50, 16, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > munificus

  • 11 pluriens

    plūrĭes ( - ens), adv. [plus], often, oftentimes, frequently (post-class.; cf.: saepius, identidem), Treb. Poll. Gall. 1 (but in Caes. B. C. 1, 79, 1, the correct read. is pluresque).

    Lewis & Short latin dictionary > pluriens

  • 12 pluries

    plūrĭes ( - ens), adv. [plus], often, oftentimes, frequently (post-class.; cf.: saepius, identidem), Treb. Poll. Gall. 1 (but in Caes. B. C. 1, 79, 1, the correct read. is pluresque).

    Lewis & Short latin dictionary > pluries

  • 13 reciproco

    rĕcī̆prŏco, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [reciprocus].
    I.
    Act., to move backwards or back and forth (rare but class.; cf.: meo, remeo).
    A.
    Lit.: rursus prorsus reciprocat fluctus feram, bears to and fro, Enn. ap. Non. 165, 11, and 384 fin. (Trag. v. 143 Vahl.):

    refluusque reciprocat aestus,

    Sil. 15, 225:

    (ventus) cum jam spiritum includeret nec reciprocare animam sineret,

    to breathe, fetch their breath, Liv. 21, 58, 4:

    spiritum per fistulam,

    Gell. 17, 11, 4:

    aurae per anhelitum reciprocatae,

    Arn. 2, 54:

    manu telum reciprocans,

    brandishing, Gell. 9, 11, 5:

    quid Chalcidico Euripo in motu identidem reciprocando putas fieri posse constantius?

    Cic. N. D. 3, 10, 24; cf.

    under II.: serram,

    to draw back and forth, Tert. Cor. Mil. 3: circulos, Prud. steph. 10, 573:

    quinqueremem in adversum aestum reciprocari non posse,

    would not be able to tack about, Liv. 28, 30; cf.:

    quoniam aestus semper e Ponto profluens nunquam reciprocetur,

    flow back, Plin. 4, 13, 27, § 93:

    reciprocari mare coepit,

    Curt. 9, 9, 20.—
    * B.
    Trop., to reverse, convert a proposition:

    si quidem ista sic reciprocantur, ut et, si divinatio sit, dii sint, et si dii sint, sit divinatio,

    Cic. Div. 1, 6, 10.—
    II.
    Neutr., to move backwards, go back; to move back and forth, to come and go, reciprocate (perh. only since the Aug. per.):

    fretum ipsum Euripi non septies die temporibus statis reciprocat,

    rises and falls, Liv. 28, 6;

    so of the ebb and flow: Euripus,

    Plin. 2, 97, 100, § 219:

    mare,

    Curt. 9, 9, 20:

    aquae,

    Flor. 2, 8, 9;

    and of the ebb (opp. accedere),

    Plin. 2, 97, 89, § 212.—

    Of stars: saepe citra eos ad solem reciprocent,

    Plin. 2, 17, 14, § 72:

    nubem eos arcentem a reciprocando,

    from going back, id. 9, 46, 70, § 151.
    Reciprocare pro ultro citroque poscere usi sunt antiqui, quia procare est poscere, Fest.
    p. 229 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > reciproco

  • 14 replico

    rĕ-plĭco, āvi (e. g. Vulg. Gen. 4, 27; id. Jos. 8, 35 al.), ātum (collat. form, replictae tunicae, Stat. S. 4, 9, 29), 1, v. a., to fold or roll back, to bend or turn back (cf.: revolvo, reflecto).
    I.
    Lit.:

    vel Euhemero replicato, vel Nicagorā, etc.,

    unrolled, opened, Arn. 4, 147; cf.

    infra, II.: surculos in terram dimittito replicatoque ad vitis caput,

    bend back, Cato, R. R. 41, 4; so,

    labra,

    Quint. 11, 3, 81; cf.:

    replicatā cervice,

    Plin. 34, 8, 19, § 80; and:

    margine intus replicato,

    id. 9, 33, 52, § 102:

    ab omni laevitate acies radios tuos replicat,

    casts back, reflects, Sen. Q. N. 1, 3, 7; cf.:

    quia radii solis replicantur,

    id. ib. 2, 10, 3:

    jocinera replicata,

    folded inwards, Suet. Aug. 95.—
    II.
    Trop., to unfold, unroll, turn over; to bend or turn back; to open:

    ut ne replices annalium memoriam,

    unfold, turn over, Cic. Sull. 9, 27; so,

    memoriam temporum,

    id. Leg. 3, 14, 41:

    traductio temporis nihil novi efficientis et primum quicque replicantis,

    unrolling, unwinding, id. Div. 1, 56, 127:

    cujus acumen nimis tenue retunditur et in se saepe replicatur,

    is bent back, Sen. Ben. 1, 4, 1: vestigium suum, to withdraw, i. e. to go back, App. M. 4, p. 151, 15.—
    B.
    In partic.
    1.
    To turn over and over in the mind, to think or reflect upon; to go over, repeat (post-class.):

    haec identidem mecum,

    App. M. 3, p. 129: titulos, singula, Prud. steph. 11, 3:

    necem,

    to tell again, Amm. 30, 1, 3:

    vitam,

    Sid. Ep. 7, 9:

    lamentum,

    Vulg. 2 Par. 35, 25; id. Num. 27, 23:

    quorum (glirium) magnitudo saepius replicata laudatur adsidue,

    Amm. 28, 4, 13:

    vultu adsimulato saepius replicando, quod, etc.,

    id. 14, 11, 11. —
    2.
    In jurid. and late Lat., to make a reply or replication, Dig. 2, 14, 35 fin.; Greg. Mag. in Job, 16 init.

    Lewis & Short latin dictionary > replico

  • 15 revolvo

    rĕ-volvo, volvi, vŏlūtum, 3, v. a., to roll back; to unroll, unwind; to revolve, return (class.; esp. freq. since the Aug. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    Draco revolvens Sese, Cic. poët. N. D. 2, 42, 106: (pelagus) gelidum ab imo fluctum revolvit in partem superiorem,

    Col. 8, 17, 1:

    fluctus (hibernus auster),

    Tac. A. 6, 33:

    retro Aestum (ventus),

    Sen. Agam. 487:

    retro sua fila (Sorores),

    id. Herc. Fur. 182; cf.:

    inmites scis nulla revolvere Parcas Stamina,

    Stat. Th. 7, 774:

    lapidem,

    Vulg. Matt. 28, 2. — Poet.:

    (pontus) aestu revoluta resorbens Saxa,

    i. e. from which the waves are rolled back, Verg. A. 11, 627:

    addiderat Civilis obliquam in Rhenum molem, cujus objectu revolutus amnis adjacentibus superfunderetur,

    Tac. H. 5, 14:

    rursus perplexum iter omne revolvens Fallacis silvae,

    going over again, Verg. A. 9, 391:

    revoluta aequora,

    id. ib. 10, 660 Wagn. —
    b.
    Mid., to come or go back, to revolve, return, etc. (syn. revertor):

    itaque revolvor identidem in Tusculanum,

    Cic. Att. 13, 26, 1:

    ter sese attollens cubitoque annixa levavit: Ter revoluta toro est,

    fell back, sank back, Verg. A. 4, 691:

    spissā jacuit revolutus harenā,

    id. ib. 5, 336:

    revoluta rursus eodem est,

    Ov. M. 10, 63 (a little before: relapsa est).— Poet., of returning time:

    dies,

    Verg. A. 10, 256:

    saecula,

    Ov. F. 4, 29; cf.:

    centesimā revolvente se lunā,

    Plin. 18, 25, 57, § 217:

    saecula revolvuntur,

    Claud. Phoen. 104.—
    B.
    In partic., to unroll, turn over, read over, repeat (not ante-Aug.;

    syn. verso): tuas adversus te Origines revolvam,

    Liv. 34, 5:

    taedium illud et scripta et lecta saepius revolvendi,

    Quint. 11, 2, 41:

    cum loca jam recitata revolvimus irrevocati,

    Hor. Ep. 2, 1, 223:

    antiqua,

    Sil. 8, 49; Mart. 6, 64, 15; 11, 1, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    in iis, quae denominata sunt, summa paupertas in eadem nos frequentissime revolvit,

    leads back, Quint. 12, 10, 34: iterum revolvere casus Iliacos, to go through again, to undergo or experience again, Verg. A. 10, 61.—
    b.
    Mid., to return to any thing; with in:

    in eandem vitam te revolutum denuo Video esse,

    Ter. Hec. 4, 4, 69; cf.:

    in luxuriam,

    Just. 30, 1, 7:

    in metus,

    Sen. Thyest. 418:

    in ista,

    Ov. M. 10, 335:

    animus in sollicitudinem revolutus est,

    Curt. 4, 10, 31: iterum in pejora revolvi, [p. 1592] Sil. 14, 174:

    rursus in veterem fato revoluta figuram,

    Verg. A. 6, 449.— With ad:

    omnia necessario a tempore atque homine ad communes rerum et generum summas revolventur,

    Cic. de Or 2, 31, 135:

    ad patris revolvor sententiam,

    id. Ac. 2, 48, 148:

    ad ejus causae seposita argumenta revolvi nos oportet,

    id. de Or 2, 30, 130:

    ad illa elementa,

    id. Rep. 1, 24, 38:

    ad dispensationem annonae,

    Liv. 4, 12 fin.:

    ad vana et totiens irrisa,

    Tac. A. 4, 9:

    ad memoriam conjugii et infantiam liberorum,

    id. ib. 11, 34:

    ad vitia,

    id. ib. 16, 18:

    ad irritum (labor et victoria),

    id. H. 3, 26:

    rursus ad superstitionem,

    Curt. 7, 7, 8.— With adv.:

    primum eodem revolveris,

    Cic. Div. 2, 5, 13:

    eo, quo minime volt, revolvitur,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    cum majore periculo eodem revolvuntur,

    Cels. 7, 26, 2; cf.:

    eo revolvi rem, ut, etc.,

    Liv. 5, 11.—
    B.
    In partic., to relate again, repeat; to brood or reflect upon (not anteAug.):

    sed quid ego haec nequicquam ingrata revolvo?

    Verg. A. 2, 101:

    facta,

    Claud. Laud. Stil. 1, 35:

    dicta factaque ejus secum,

    Tac. Agr. 46:

    iras in animo,

    id. A. 4, 21; 3, 18:

    visa,

    Ov. F. 4, 667 (with secum jussa refert):

    curas (animus),

    Sen. Oedip. 764 (with repetit metus).

    Lewis & Short latin dictionary > revolvo

  • 16 scindo

    scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).
    I.
    Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    crines,

    Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:

    capillos,

    id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf.

    , in a Greek construction: scissaeque capillos matres,

    Ov. M. 8, 526:

    vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    epistulam,

    Cic. Fam. 5, 20, 9:

    vestem,

    to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:

    vestem tibi de corpore,

    Prop. 2, 5, 21:

    pecora scindunt herbarum radices,

    Col. 2, 18, 2:

    asini me mordicibus scindant,

    tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:

    sinus,

    Ov. M. 10, 386:

    latus flagello,

    id. Ib. 185:

    lacerum corpus ictibus innumeris,

    Sil. 1, 172:

    vitiato fistula plumbo Scinditur,

    bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:

    et faceret scissas languida ruga genas,

    wrinkled, Prop. 3, 10, 6:

    vallum,

    to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:

    limen portae,

    to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:

    pontem,

    to break down, id. ib. 5, 26:

    cuneis lignum,

    to split, cleave, Verg. G. 1, 144:

    quercum cuneis,

    id. A. 7, 510:

    cuneis fissile robur,

    id. ib. 6, 182; cf.:

    ferro aequor (i. e. humum),

    id. G. 1, 50; cf.

    solum,

    id. ib. 2, 399:

    vomere terram,

    Ov. A. A. 2, 671:

    freta ictu (remorum),

    id. M. 11, 463:

    puppis aquas,

    id. Tr. 1, 10, 48:

    fluvios natatu,

    Claud. Cons. Hon. 4, 347:

    tellurem mare scindit,

    Luc. 3, 61:

    agmen,

    Tac. A. 1, 65 et saep.:

    labra,

    to open wide, Quint. 11, 3, 81:

    obsonium,

    to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.

    nihil (edulium),

    Mart. 3, 12, 2:

    aves in frusta,

    Sen. Brev. Vit. 12.—
    b.
    Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—
    B.
    Transf., to part, separate, divide; of places:

    dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,

    Tac. G. 43:

    frons Italia in duo se cornua scindit,

    Mel. 2, 4, 7.—

    Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,

    Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:

    se (lutamenta),

    Cato, R. R. 128:

    se (nubes),

    Verg. A. 1, 587.—Mid.:

    omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,

    Lucr. 4, 91:

    scinditur in geminas partes circumfluus amnis,

    Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:

    sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,

    Plaut. Cas. 3, 6, 2.—
    2.
    To destroy:

    scindunt proceres Pergamum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—
    II.
    Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:

    aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,

    Lucr. 3, 994:

    quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,

    id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:

    non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,

    to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:

    ut (actio) noctis interventu scinderetur,

    was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:

    verba fletu,

    Ov. P. 3, 1, 157:

    vox scinditur,

    is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:

    sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,

    divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:

    naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,

    Sen. Ep. 89, 16:

    scinditur incertum studia in contraria vulgus,

    Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:

    scindebatur in multiplices curas,

    Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.
    A.
    Lit.:

    folia pluribus divisuris,

    Plin. 25, 5, 21, § 48:

    vitis folio,

    id. 14, 2, 4, § 23:

    scissae (aures) cervis ac velut divisae,

    id. 11, 37, 50, § 136:

    alumen,

    Col. 6, 13, 1 (for which:

    scissile alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11):

    vestibus,

    Vulg. Job, 2, 12.—
    B.
    Trop.:

    genus vocum,

    harsh, grating, Cic. de Or. 3, 57, 216.—No comp., sup., or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > scindo

  • 17 speculabundus

    spĕcŭlābundus, a, um, adj. [id.], on the look-out, on the watch; watching for any thing (post-Aug.):

    Festus Hadrumeto, ubi speculabundus substiterat, etc.,

    Tac. H. 4, 50:

    ab ostio speculabunda,

    Mart. Cap. 2, § 112.—With acc.:

    speculabundus ex altissimā rupe identidem signa,

    Suet. Tib. 65.

    Lewis & Short latin dictionary > speculabundus

  • 18 talipedo

    tālĭpĕdo, āre (prop. to walk on the ankles), to be weak in the feet, to totter:

    talipedare antiqui dicebant pro vacillare pedibus lassitudine, quasi qui trahit pedes, ut talis videatur insistere aut identidem tollere pedes,

    Fest. p. 359 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > talipedo

  • 19 urgenter

    urgeo (less correctly urgueo), ursi ( perf. rare; past part. not found), 2, v. a. [Gr. Werg-, heirgnumi, to shut in; Sanscr. varg-, vargami, prevent; Germ. Merk; Engl. work], to press, push, force, drive, impel, urge.
    I.
    Lit. (mostly poet.;

    syn.: pello, trudo): unda impellitur undā Urgeturque eadem veniens urgetque priorem,

    Ov. M. 15, 182:

    urgeris turbā circum te stante,

    Hor. S. 1, 3, 135:

    angustoque vagos pisces urgere catino,

    id. ib. 2, 4, 77:

    trepidique pedem pede fervidus urget,

    Verg. A. 12, 748; cf. Cic. Rep. 6, 20, 21:

    aut petis aut urges ruiturum, Sisyphe, saxum,

    i. e. roll up, Ov. M. 4, 460:

    versaque in obnixos urguentur cornua vasto Cum gemitu,

    Verg. G. 3, 222:

    tres (naves) Eurus ab alto In brevia et Syrtes urget,

    id. A. 1, 111:

    miserum tenues in jecur urget acus,

    Ov. H. 6, 92:

    equites in oppidum, Auct. B. Afr. 6, 3: (Mars) aetherias currus urgebat ad arces,

    Stat. Th. 3, 222.—
    B.
    Transf.
    1.
    To press upon (as something burdensome or compulsory).
    a.
    To bear hard or close upon; press hard, beset (class.):

    Caesar cum septimam legionem, quae juxta constiterat, urgeri ab hoste vidisset,

    Caes. B. G. 2, 26; 2, 25; Sall. J. 56, 6; cf.:

    hinc Pallas instat et urget Hinc contra Lausus,

    Verg. A. 10, 433:

    urgent impavidi te Salaminius Teucer, te Sthenelus,

    Hor. C. 1, 15, 23:

    hac urget lupus, hac canis angit,

    id. S. 2, 2, 64. —
    b.
    To weigh or bear down, to burden, oppress:

    at onus urget,

    Plaut. Poen. 4, 2, 35; cf.:

    onus aut jam urgentis aut certe adventantis senectutis,

    Cic. Sen. 1, 2:

    quod latus mundi nebulae malusque Juppiter urget,

    Hor. C. 1, 22, 20:

    quem scabies aut morbus urget,

    id. A. P. 453; cf.:

    ergo Quintilium perpetuus sopor Urget,

    id. C. 1, 24, 5:

    omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    id. ib. 4, 9, 27:

    populus militiā atque inopiā urguebatur,

    Sall. J. 41, 7:

    praesens atque urgens malum,

    Cic. Tusc. 3, 25, 61.—
    c.
    To urge, press, stimulate, drive, solicit (syn. insto):

    quod te urget, scelus, Qui huic sis molestus?

    Plaut. Men. 2, 2, 47:

    etiam atque etiam insto atque urgeo,

    Cic. Planc. 19, 48:

    quamobrem, ut facis, urge, insta, perfice,

    id. Att. 13, 32, 1: Lepidus ursit me et suis et Antonii litteris, ut, etc., Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4:

    nihil urget,

    is pressing, Cic. Att. 13, 27, 2:

    cur patrem non urserit ad exsolutionem,

    Dig. 23, 3, 33.—
    2.
    To press, strain, exert in excess, etc.:

    vox autem ultra vires urgenda non est,

    Quint. 11, 3, 51; cf.

    orationem,

    id. 11, 3, 102.—
    3.
    To press upon (by too great nearness), to crowd, hem in, confine:

    ne urbem hanc urbe aliā premere atque urgere possitis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    vallis, quam densis frondibus atrum Urget utrimque latus,

    Verg. A. 11, 524; 7, 566:

    quāque pharetratae vicinia Persidis urget,

    id. G. 4, 290.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, ply, urge with argument (a favorite expression of Cic.):

    urgerent praeterea philosophorum greges... instaret Academia,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    illum neque ursi, neque levavi,

    id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    sed urges me meis versibus,

    id. Div. 2, 20, 45:

    urguebat Arcesilas Zenonem, cum ipse falsa omnia diceret, etc.,

    id. N. D. 1, 25, 70.—With acc. and inf.:

    sed urguetis identidem hominum esse istam culpam non deorum,

    Cic. N. D. 3, 31, 76:

    illud urgeam, non intellegere eum, quid, etc.,

    id. Fin. 5, 27, 80.— Absol.:

    ut interrogando urgeat,

    Cic. Or. 40, 137:

    urgent tamen et nihil remittunt,

    id. Fin. 4, 28, 77; id. Off. 3, 9, 39; id. Lig. 3, 9 (also ap. Quint. 9, 2, 57).—
    B.
    To follow up, keep to, stick to, ply hard, push forward, urge on any thing:

    eundem locum diutius,

    Cic. N. D. 1, 35, 97:

    quin tu urges istam occasionem et facultatem,

    id. Fam. 7, 8, 2:

    jus, aequitatem,

    id. Off. 3, 16, 67: idem illud de provinciis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3:

    propositum,

    Hor. S. 2, 7, 6:

    et durum terrae rusticus urget opus,

    Tib. 1, 9, 8; Ov. M. 4, 390; cf.:

    non tacta ligonibus arva,

    Hor. Ep. 1, 14, 26:

    vestem,

    Verg. A. 9, 489:

    iter,

    Ov. F. 6, 520:

    vestigia ad manes,

    Sil. 12, 419:

    Romae cum sum et urgeo forum,

    am often in the Forum, Cic. Fam. 9, 15, 4; cf. altum, to force or plunge into, Hor. C. 2, 10, 2.— Urgeri, with gen., to be hard pressed, prosecuted for any thing:

    male administratae provinciae aliorumque criminum,

    Tac. A. 6, 29.— Poet., with inf.:

    marisque Baiis obstrepentis urges Summovere litora,

    Hor. C. 2, 18, 20.—Hence, urgens, entis, P. a. (acc. to I.B.1.), pressing, cogent, urgent (postclass. and very rare):

    urgentior causa,

    Tert. Res. Carn. 2 med.:

    urgentissima ratio,

    Cod. Just. 3, 11, 1.— Adv.: urgenter, pressingly (late Lat.), Cypr. Ep. 30, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > urgenter

  • 20 urgeo

    urgeo (less correctly urgueo), ursi ( perf. rare; past part. not found), 2, v. a. [Gr. Werg-, heirgnumi, to shut in; Sanscr. varg-, vargami, prevent; Germ. Merk; Engl. work], to press, push, force, drive, impel, urge.
    I.
    Lit. (mostly poet.;

    syn.: pello, trudo): unda impellitur undā Urgeturque eadem veniens urgetque priorem,

    Ov. M. 15, 182:

    urgeris turbā circum te stante,

    Hor. S. 1, 3, 135:

    angustoque vagos pisces urgere catino,

    id. ib. 2, 4, 77:

    trepidique pedem pede fervidus urget,

    Verg. A. 12, 748; cf. Cic. Rep. 6, 20, 21:

    aut petis aut urges ruiturum, Sisyphe, saxum,

    i. e. roll up, Ov. M. 4, 460:

    versaque in obnixos urguentur cornua vasto Cum gemitu,

    Verg. G. 3, 222:

    tres (naves) Eurus ab alto In brevia et Syrtes urget,

    id. A. 1, 111:

    miserum tenues in jecur urget acus,

    Ov. H. 6, 92:

    equites in oppidum, Auct. B. Afr. 6, 3: (Mars) aetherias currus urgebat ad arces,

    Stat. Th. 3, 222.—
    B.
    Transf.
    1.
    To press upon (as something burdensome or compulsory).
    a.
    To bear hard or close upon; press hard, beset (class.):

    Caesar cum septimam legionem, quae juxta constiterat, urgeri ab hoste vidisset,

    Caes. B. G. 2, 26; 2, 25; Sall. J. 56, 6; cf.:

    hinc Pallas instat et urget Hinc contra Lausus,

    Verg. A. 10, 433:

    urgent impavidi te Salaminius Teucer, te Sthenelus,

    Hor. C. 1, 15, 23:

    hac urget lupus, hac canis angit,

    id. S. 2, 2, 64. —
    b.
    To weigh or bear down, to burden, oppress:

    at onus urget,

    Plaut. Poen. 4, 2, 35; cf.:

    onus aut jam urgentis aut certe adventantis senectutis,

    Cic. Sen. 1, 2:

    quod latus mundi nebulae malusque Juppiter urget,

    Hor. C. 1, 22, 20:

    quem scabies aut morbus urget,

    id. A. P. 453; cf.:

    ergo Quintilium perpetuus sopor Urget,

    id. C. 1, 24, 5:

    omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    id. ib. 4, 9, 27:

    populus militiā atque inopiā urguebatur,

    Sall. J. 41, 7:

    praesens atque urgens malum,

    Cic. Tusc. 3, 25, 61.—
    c.
    To urge, press, stimulate, drive, solicit (syn. insto):

    quod te urget, scelus, Qui huic sis molestus?

    Plaut. Men. 2, 2, 47:

    etiam atque etiam insto atque urgeo,

    Cic. Planc. 19, 48:

    quamobrem, ut facis, urge, insta, perfice,

    id. Att. 13, 32, 1: Lepidus ursit me et suis et Antonii litteris, ut, etc., Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4:

    nihil urget,

    is pressing, Cic. Att. 13, 27, 2:

    cur patrem non urserit ad exsolutionem,

    Dig. 23, 3, 33.—
    2.
    To press, strain, exert in excess, etc.:

    vox autem ultra vires urgenda non est,

    Quint. 11, 3, 51; cf.

    orationem,

    id. 11, 3, 102.—
    3.
    To press upon (by too great nearness), to crowd, hem in, confine:

    ne urbem hanc urbe aliā premere atque urgere possitis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    vallis, quam densis frondibus atrum Urget utrimque latus,

    Verg. A. 11, 524; 7, 566:

    quāque pharetratae vicinia Persidis urget,

    id. G. 4, 290.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, ply, urge with argument (a favorite expression of Cic.):

    urgerent praeterea philosophorum greges... instaret Academia,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    illum neque ursi, neque levavi,

    id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    sed urges me meis versibus,

    id. Div. 2, 20, 45:

    urguebat Arcesilas Zenonem, cum ipse falsa omnia diceret, etc.,

    id. N. D. 1, 25, 70.—With acc. and inf.:

    sed urguetis identidem hominum esse istam culpam non deorum,

    Cic. N. D. 3, 31, 76:

    illud urgeam, non intellegere eum, quid, etc.,

    id. Fin. 5, 27, 80.— Absol.:

    ut interrogando urgeat,

    Cic. Or. 40, 137:

    urgent tamen et nihil remittunt,

    id. Fin. 4, 28, 77; id. Off. 3, 9, 39; id. Lig. 3, 9 (also ap. Quint. 9, 2, 57).—
    B.
    To follow up, keep to, stick to, ply hard, push forward, urge on any thing:

    eundem locum diutius,

    Cic. N. D. 1, 35, 97:

    quin tu urges istam occasionem et facultatem,

    id. Fam. 7, 8, 2:

    jus, aequitatem,

    id. Off. 3, 16, 67: idem illud de provinciis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3:

    propositum,

    Hor. S. 2, 7, 6:

    et durum terrae rusticus urget opus,

    Tib. 1, 9, 8; Ov. M. 4, 390; cf.:

    non tacta ligonibus arva,

    Hor. Ep. 1, 14, 26:

    vestem,

    Verg. A. 9, 489:

    iter,

    Ov. F. 6, 520:

    vestigia ad manes,

    Sil. 12, 419:

    Romae cum sum et urgeo forum,

    am often in the Forum, Cic. Fam. 9, 15, 4; cf. altum, to force or plunge into, Hor. C. 2, 10, 2.— Urgeri, with gen., to be hard pressed, prosecuted for any thing:

    male administratae provinciae aliorumque criminum,

    Tac. A. 6, 29.— Poet., with inf.:

    marisque Baiis obstrepentis urges Summovere litora,

    Hor. C. 2, 18, 20.—Hence, urgens, entis, P. a. (acc. to I.B.1.), pressing, cogent, urgent (postclass. and very rare):

    urgentior causa,

    Tert. Res. Carn. 2 med.:

    urgentissima ratio,

    Cod. Just. 3, 11, 1.— Adv.: urgenter, pressingly (late Lat.), Cypr. Ep. 30, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > urgeo

См. также в других словарях:

  • MARIA — I. MARIA Angliae Regina. Filia Henrici VIII. ex Catharina Arragonia, Eduardo VI. non sine veneni suspicione exstincto, successit A. C. 1553. Iohannâ Suffolciâ, quam Rex heredem scripserat, cum marito et socero Dudlaeo, aliisque, capite plexâ. Mox …   Hofmann J. Lexicon universale

  • coup — Coup, ou Coupau, Que nous disons Cocu, c est celuy duquel la femme s abbandonne à autre, Curuca. Coup, {{t=g}}kopis,{{/t}} Copis, huius copidis genus est gladij, mucro, bipennis, securis, {{t=g}}kopos.{{/t}} Copos signifie autant que Labor,… …   Thresor de la langue françoyse

  • identity — noun (plural ties) Etymology: Middle French identité, from Late Latin identitat , identitas, probably from Latin identidem repeatedly, contraction of idem et idem, literally, same and same Date: 1570 1. a. sameness of essential or generic… …   New Collegiate Dictionary

  • Cui bono — ( To whose benefit? , literally as a benefit to whom? , a double dative construction), also rendered as Cui prodest, is a Latin adage that is used either to suggest a hidden motive or to indicate that the party responsible for something may not… …   Wikipedia

  • Aufklärung — Daniel Chodowiecki 1791: Im Moment der Aufklärung, zu dem die Göttin der Erkenntnis, Minerva, das Licht spendet, finden die Religionen der Welt zusammen. Aufklärung steht im alltäglichen Sprachgebrauch für das Bestreben, durch den Erwerb neuen… …   Deutsch Wikipedia

  • Mahō Shōjo Madoka Magika — Puella Magi Madoka Magika 魔法少女まどか☆マギカ (Puella Magi Madoka Magika) Género magical girls, drama psicológico, acción …   Wikipedia Español

  • Johann Friedrich Burscher — (* 16. Februar 1732 in Kamenz; † 10. September 1805 in Leipzig) war ein deutscher lutherischer Theologe. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Sextus Tarquinius — war ein Prinz der in der römischen Geschichtsschreibung mythisch verklärten[1] etruskischen Herrscherfamilie der Tarquinier. Er war nach Titus Livius der dritte und jüngste Sohn[2] des letzten etruskischen Königs Lucius Tarquinius Superbus, nach… …   Deutsch Wikipedia

  • Сапфическая строфа —         названная по имени греч. поэтессы Сапфо (Сафо), состоит из трех сапфич. одиннадцатисложных стихов и заключительного пятисложного адонейского стиха:                  (Например, Катулл 51, 1.: Tile mi par esse deo videtur, ille st fas est,… …   Словарь античности

  • ABBAS — I. ABBAS Canonicorum, nempe Regularium, alias quoque Abbas Canonicus, cuiva mwnrio in Concil. Aquisgran. II. c. 2. opponitur Abbati Monachorum can. seq. vide quoque Capitul: Caroli M. l. 5. c. 79. Praeceptum Ludovici Piipro Monasterio S. Columbae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ADVOCARE — in LL. Inae Regis, apud Bromptonum c. 52. 59. in LL. Ethelredi part. 2. c. 9. part. 3. c. 10. et in LL. Eduardi Regis Saxonicis c. 2. est rem factam agnoscere, seu in se suscipere, Gall. advover: furtô inprimis venditam. Erat enim olim in mote… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»