Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

īnstrūctus

  • 1 īnstrūctus

        īnstrūctus adj. with comp. and sup.    [P. of instruo], furnished, provided, supplied: domicilia rebus iis, etc.: instructae ornataeque naves: decem vitiis instructior, H.—Fig., arranged, prepared, ready: in corde consilia, T.: res satis scite instructae: ad dicendum instructissimus. —Instructed, taught, versed: in iure civili: a iure civili, ab historiā instructior.
    * * *
    I
    instructa -um, instructior -or -us, instructissimus -a -um ADJ
    equipped, fitted out, prepared; learned, trained, skilled; drawn up/arranged
    II
    equipment, apparatus

    Latin-English dictionary > īnstrūctus

  • 2 (īnstrūctus, ūs)

       (īnstrūctus, ūs) m    [STRV-], arrangement, preparation.—Only abl sing.: oratio eodem instructu comitata.

    Latin-English dictionary > (īnstrūctus, ūs)

  • 3 instructus

    [st1]1 [-] instructus, a, um: part. passé de instruo. - [abcl][b]a - disposé, rangé, arrangé, mis en ordre. - [abcl]b - pourvu, muni, équipé, meublé. - [abcl]c - préparé, en mesure de, en état de. - [abcl]d - façonné, dressé, à qui on a fait la leçon, instruit, versé dans.[/b]    - instructa acies, Caes.: armée rangée en bataille.    - instructa domus, Cic.: maison pourvue de tout, maison meublée.    - instructus fundus, Dig.: fermer avec son matériel.    - instructus dimicationi ultimae, Liv.: prêt à livrer un combat décisif.    - instructus ad mortem contemnendam, Cic.: préparé au mépris de la mort.    - instructa sunt mihi in corde consilia, Ter.: j'ai mes plans tout faits dans ma tête.    - satis instructus in jure civili, Cic.: suffisamment versé en droit civil.    - a philosophia instructior, Cic.: plus instruit en philosophie.    - nihil urbis ejus corruptius moribus, nihil ad inritandas inliciendasque inmodicas cupiditates instructius, Curt. 5: rien de plus corrompu que les moeurs de cette ville; rien de plus fait pour exciter les sens par l'attrait immodéré des voluptés.    - instructissimus ad dicendum, Cic.: très bien formé à l'éloquence.    - instructus accusator, Cic.: accusateur suborné. [st1]2 [-] instructŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - arrangement, apprêt. - [abcl]b - bagage, équipement, attirail.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] instructus, a, um: part. passé de instruo. - [abcl][b]a - disposé, rangé, arrangé, mis en ordre. - [abcl]b - pourvu, muni, équipé, meublé. - [abcl]c - préparé, en mesure de, en état de. - [abcl]d - façonné, dressé, à qui on a fait la leçon, instruit, versé dans.[/b]    - instructa acies, Caes.: armée rangée en bataille.    - instructa domus, Cic.: maison pourvue de tout, maison meublée.    - instructus fundus, Dig.: fermer avec son matériel.    - instructus dimicationi ultimae, Liv.: prêt à livrer un combat décisif.    - instructus ad mortem contemnendam, Cic.: préparé au mépris de la mort.    - instructa sunt mihi in corde consilia, Ter.: j'ai mes plans tout faits dans ma tête.    - satis instructus in jure civili, Cic.: suffisamment versé en droit civil.    - a philosophia instructior, Cic.: plus instruit en philosophie.    - nihil urbis ejus corruptius moribus, nihil ad inritandas inliciendasque inmodicas cupiditates instructius, Curt. 5: rien de plus corrompu que les moeurs de cette ville; rien de plus fait pour exciter les sens par l'attrait immodéré des voluptés.    - instructissimus ad dicendum, Cic.: très bien formé à l'éloquence.    - instructus accusator, Cic.: accusateur suborné. [st1]2 [-] instructŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - arrangement, apprêt. - [abcl]b - bagage, équipement, attirail.[/b]
    * * *
        Instructus, Participium, siue Nomen ex participio. Instruict et enseigné, ou Fourni et garni, ou Equipé.
    \
        Instructus et munitus ad rem aliquam. Cic. Sorti, ou assorti, Garni.
    \
        Eques instructus spiculis. Ouid. Sorti, Assorti, Garni de, etc.
    \
        Instructior doctrinis. Cic. Mieulx en ordre et accoustré.
    \
        Instructior paterfamilias. Vlpian. Bien meublé et emmesnagé.
    \
        Instructissimus vir. Cic. Fourni et garni de ce qu'il luy fault.
    \
        Instructus, huius instructus. Cic. Appareil, Equipage.

    Dictionarium latinogallicum > instructus

  • 4 instructus

    I 1. īnstrūctus, a, um
    part. pf. к instruo
    2. adj.
    1)
    а) снабжённый, богатый ( copiis C)
    б) наделённый, одарённый ( clementiā VM); вооружённый ( telis cruentis O)
    2) обученный, сведущий (artibus C; in или a jure civili C)
    II īnstrūctus, (ūs) m. [ instruo ]
    1) устройство, построение (речи) (i. ornatusque C)
    2) имущество, достояние Aug
    3) указание, поучение Aug

    Латинско-русский словарь > instructus

  • 5 instructus

    1. īnstrūctus, a, um, PAdi. (v. instruo), I) ausgerüstet, ausgestattet, versehen mit etw., Graecia instructa copiis, Cic.: decem vitiis instructior, Hor.: rebus instructissimus, Cic.: clementiā et liberalitate instructissimus, Val. Max.: nihil ad irritandas illiciendasque immodicas cupiditates instructius est, mit geeigneteren Mitteln versehen, Curt. – II) unterwiesen, unterrichtet, artibus, Cic.: in iure civili, Cic.: a doctrina, Cic.: instructior a iure civili, Cic.: omnis ad perniciem instructa domus, Plaut.: ad dicendum instructissimus a natura, Cic.
    ————————
    2. instrūctus, Abl. ū, m. (instruo), I) die Ausstattung, das Rüstzeug, a) eig. = ἀποσκευή, die Habe, Augustin. quaest. in genes. 2. qu. 47, 1. – b) im Bilde = Gedankenstoff (neben ornatus, Ausschmückung = Redeschmuck), quocumque (oratio) ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata, Cic. de or. 3, 23. – II) die Anweisung, instructu tuo, Paulin. in Augustin. epist. 24, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instructus

  • 6 instructus

    1.
    instructus, a, um, P. a., v. instruo fin.
    2.
    instructus, ūs, m. [instruo], arrangement, preparation (syn. apparatus):

    oratio eodem est instructu ornatuque comitata,

    Cic. de Or. 3, 6, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > instructus

  • 7 instructus [1]

    1. īnstrūctus, a, um, PAdi. (v. instruo), I) ausgerüstet, ausgestattet, versehen mit etw., Graecia instructa copiis, Cic.: decem vitiis instructior, Hor.: rebus instructissimus, Cic.: clementiā et liberalitate instructissimus, Val. Max.: nihil ad irritandas illiciendasque immodicas cupiditates instructius est, mit geeigneteren Mitteln versehen, Curt. – II) unterwiesen, unterrichtet, artibus, Cic.: in iure civili, Cic.: a doctrina, Cic.: instructior a iure civili, Cic.: omnis ad perniciem instructa domus, Plaut.: ad dicendum instructissimus a natura, Cic.

    lateinisch-deutsches > instructus [1]

  • 8 instructus [2]

    2. instrūctus, Abl. ū, m. (instruo), I) die Ausstattung, das Rüstzeug, a) eig. = ἀποσκευή, die Habe, Augustin. quaest. in genes. 2. qu. 47, 1. – b) im Bilde = Gedankenstoff (neben ornatus, Ausschmückung = Redeschmuck), quocumque (oratio) ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata, Cic. de or. 3, 23. – II) die Anweisung, instructu tuo, Paulin. in Augustin. epist. 24, 3.

    lateinisch-deutsches > instructus [2]

  • 9 instructus

    , a, um
    наделенный, одарённый

    Латинский для медиков > instructus

  • 10 instructus

    -a/um adj A
    muni, pourvu

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > instructus

  • 11 instructus

    I.
    trained, taught.
    II. (from instruo)
    equipped, trained, supplied.

    Latin-English dictionary of medieval > instructus

  • 12 instructus

    , a, um
    наделенный, одарённый

    Latin-Russian dictionary > instructus

  • 13 Urbanus et instructus

    Latin Quotes (Latin to English) > Urbanus et instructus

  • 14 Обученный

    - instructus (artibus; in jure civili); doctus; eruditus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Обученный

  • 15 Оснащённый

    - instructus; ornatus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Оснащённый

  • 16 Снабжённый

    - instructus; praeditus; donatus; ornatus; armatus; munitus; notatus;onustus; fultus; fulcratus; suffultus; affectus (lictores affecti virgis); снабжённый крючком - hamatus;

    • снабжённый тараном - rostratus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Снабжённый

  • 17 paratus [1]

    1. parātus, a, um, PAdi. (1. paro), I) bereit, bereitstehend, in Bereitschaft (stehend od. gesetzt), 1) im allg.: domus, bereit zur Aufnahme (der Heimatlosen), Verg.: u. so sedes, Verg.: mors, vorbereiteter, Ov.: victoria, leicht gewonnener, Liv.: prompta et parata in agendo et in respondendo celeritas, Cic.: paratum id (cognomen) quidem et in medio positum (gewöhnlicher u. allbekannter), novum tamen, Plin. pan.: obvius et paratus umor occurrit, Plin. ep.: tibi erunt parata verba, huic homini verbera, Ter.: cetera, quotiescumque voletis, et hoc loco et aliis parata vobis erunt, Cic.: quos locos multā commentatione atque meditatione paratos atque expeditos habere debetis, bereit u. fertig zur Hand haben, Cic.: philosophi habent paratum (in Bereitschaft, bei der Hand), quid de quaque re dicant, Cic.: m. ad u. Akk., famulae ad talia sacra paratae, bereitstehend, angestellt, Ov. met. 14, 311. – 2) zu etw. bereit, a) v. lebl. Subjj., m. ad u. Akk., omnia sibi esse ad bellum apta ac parata, in bester Bereitschaft, Caes.: m. in u. Akk., rictus in verba paratus, zum Sprechen bereit, eben im Begriff zu sprechen, Ov.: m. Dat., parata semper appulsui frons (prorae), Tac. – b) v. Pers., zu etw. bereit, gerüstet, geneigt, bereitwillig, entschlossen, auf etw. gefaßt, animo paratus, Caes. (u. so ita sum animo paratus, ut etc., Planc. in Cic. ep.: u. ut animo parati essent in posterum [für die nächste Zukunft], Caes.): animo paratior, Auct. b. Alex.: sese esse paratos, Auct. b. Afr.: omnium esse militum paratissimos animos, Caes.: m. ad u. Akk., ad omnia mulieris negotia paratus, Cic.: paratus ad omnem eventum, Cic.: paratus ad navigandum, bereit, sich einzuschiffen, Cic.: navis parata ad navigandum, zum Auslaufen bereit, Caes.: animo ad dimicandum paratum esse, Caes. (u. so tam paratus ad dimicandum animus [hostium], ut etc., Caes.): paratiores ad omnia pericula subeunda esse, Caes.: homo ad omne facinus paratissimus, Cic.: esse ad bellum gerendum paratissimum, Caes.: m. in u. Akk., in omne obsequium, Suet., in obsequium parentis, Tac. dial.: in novas res, Tac.: m. Dat., acies parata neci, Verg.: miles paratus omni loco castris ponendis, Liv.: athleta certamini paratior, Quint.: miles ipsi adeo paratus (ergeben), ut etc., Tac.: m. Infin., id quod parati sunt facere, Cic.: se iterum paratum esse decertare, Caes.: vos servire magis quam imperare parati estis, Sall.: quod pericula subire paratissimus fueris, Cic.: m. in u. Akk. u. m. Infin. zugl., in utrumque paratus, seu versare dolos seu certae occumbere morti, Verg. – II) prägn., wohl ausgerüstet, a) eig.: wohlversehen, wohlgerüstet, kampfgerüstet, schlagfertig (oft mit instructus verb.), exercitus paratus atque instructus, Caes.: instructus paratusque, Liv.: classis instructa parataque, Liv.: instructi paratique, Liv.: parati in armis erant, Caes.: naves paratissimae atque omni genere armorum ornatissimae, Caes.: provincia omnium civitatum consensu paratissima, zum Kampf völlig gerüstet, Cic.: im Bilde, fortitudo satis est instructa, parata, armata (gewappnet) per se, Cic.: m. Abl., qui scutis telisque parati ornatique sunt, Cic.: adulescens et equitatu et peditatu et pecuniā paratus, Cic.: m. ab (von seiten) u. Abl., si paratior ab exercitu esses, wärest du besser gerüstet, Cael. in Cic. ep.: cum deûm benignitate ab omni re (in jeder Hinsicht) sumus paratiores, Planc. in Cic. ep.: m. contra u. Akk., im Bilde, optime contra fortunam paratus armatusque, gegen die Schläge des Schicksals gerüstet u. gewappnet, Cic. ep. 5, 13, 1. – b) übtr., gehörig gerüstet, vorbereitet, wohl bewandert, geschult, verb. paratus atque instructus, Cic.: paratus et meditatus, paratus meditatusque, Cic.: itane huc paratus advenis? Ter.: m. ad u. Akk., ut ad partes (zu seiner Rolle) paratus veniat, Varro: Hernicos ad partes (ihrer Rolle) paratos esse, Liv.: ad permovendos animos instructi et parati, Cic.: quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possim, Cic.: m. in u. Akk., in suam mortem paratissimus, Sen. contr. 7, 3 (18), 3: in omnes causas paratus, Quint. 10, 5, 12: m. in u. Abl., in iure paratissimus, Cic.: homines in rebus maritimis ornatissimi paratissimique, Cic.: m. Abl., paratus simulatione, ein Meister in der Verstellung, Tac. Agr. 42.

    lateinisch-deutsches > paratus [1]

  • 18 paratus

    1. parātus, a, um, PAdi. (1. paro), I) bereit, bereitstehend, in Bereitschaft (stehend od. gesetzt), 1) im allg.: domus, bereit zur Aufnahme (der Heimatlosen), Verg.: u. so sedes, Verg.: mors, vorbereiteter, Ov.: victoria, leicht gewonnener, Liv.: prompta et parata in agendo et in respondendo celeritas, Cic.: paratum id (cognomen) quidem et in medio positum (gewöhnlicher u. allbekannter), novum tamen, Plin. pan.: obvius et paratus umor occurrit, Plin. ep.: tibi erunt parata verba, huic homini verbera, Ter.: cetera, quotiescumque voletis, et hoc loco et aliis parata vobis erunt, Cic.: quos locos multā commentatione atque meditatione paratos atque expeditos habere debetis, bereit u. fertig zur Hand haben, Cic.: philosophi habent paratum (in Bereitschaft, bei der Hand), quid de quaque re dicant, Cic.: m. ad u. Akk., famulae ad talia sacra paratae, bereitstehend, angestellt, Ov. met. 14, 311. – 2) zu etw. bereit, a) v. lebl. Subjj., m. ad u. Akk., omnia sibi esse ad bellum apta ac parata, in bester Bereitschaft, Caes.: m. in u. Akk., rictus in verba paratus, zum Sprechen bereit, eben im Begriff zu sprechen, Ov.: m. Dat., parata semper appulsui frons (prorae), Tac. – b) v. Pers., zu etw. bereit, gerüstet, geneigt, bereitwillig, entschlossen, auf etw. gefaßt, animo paratus, Caes. (u. so ita sum animo paratus, ut etc., Planc. in Cic. ep.: u. ut animo parati es-
    ————
    sent in posterum [für die nächste Zukunft], Caes.): animo paratior, Auct. b. Alex.: sese esse paratos, Auct. b. Afr.: omnium esse militum paratissimos animos, Caes.: m. ad u. Akk., ad omnia mulieris negotia paratus, Cic.: paratus ad omnem eventum, Cic.: paratus ad navigandum, bereit, sich einzuschiffen, Cic.: navis parata ad navigandum, zum Auslaufen bereit, Caes.: animo ad dimicandum paratum esse, Caes. (u. so tam paratus ad dimicandum animus [hostium], ut etc., Caes.): paratiores ad omnia pericula subeunda esse, Caes.: homo ad omne facinus paratissimus, Cic.: esse ad bellum gerendum paratissimum, Caes.: m. in u. Akk., in omne obsequium, Suet., in obsequium parentis, Tac. dial.: in novas res, Tac.: m. Dat., acies parata neci, Verg.: miles paratus omni loco castris ponendis, Liv.: athleta certamini paratior, Quint.: miles ipsi adeo paratus (ergeben), ut etc., Tac.: m. Infin., id quod parati sunt facere, Cic.: se iterum paratum esse decertare, Caes.: vos servire magis quam imperare parati estis, Sall.: quod pericula subire paratissimus fueris, Cic.: m. in u. Akk. u. m. Infin. zugl., in utrumque paratus, seu versare dolos seu certae occumbere morti, Verg. – II) prägn., wohl ausgerüstet, a) eig.: wohlversehen, wohlgerüstet, kampfgerüstet, schlagfertig (oft mit instructus verb.), exercitus paratus atque instructus, Caes.: instructus paratusque, Liv.: classis instructa parataque, Liv.: instructi paratique, Liv.: para-
    ————
    ti in armis erant, Caes.: naves paratissimae atque omni genere armorum ornatissimae, Caes.: provincia omnium civitatum consensu paratissima, zum Kampf völlig gerüstet, Cic.: im Bilde, fortitudo satis est instructa, parata, armata (gewappnet) per se, Cic.: m. Abl., qui scutis telisque parati ornatique sunt, Cic.: adulescens et equitatu et peditatu et pecuniā paratus, Cic.: m. ab (von seiten) u. Abl., si paratior ab exercitu esses, wärest du besser gerüstet, Cael. in Cic. ep.: cum deûm benignitate ab omni re (in jeder Hinsicht) sumus paratiores, Planc. in Cic. ep.: m. contra u. Akk., im Bilde, optime contra fortunam paratus armatusque, gegen die Schläge des Schicksals gerüstet u. gewappnet, Cic. ep. 5, 13, 1. – b) übtr., gehörig gerüstet, vorbereitet, wohl bewandert, geschult, verb. paratus atque instructus, Cic.: paratus et meditatus, paratus meditatusque, Cic.: itane huc paratus advenis? Ter.: m. ad u. Akk., ut ad partes (zu seiner Rolle) paratus veniat, Varro: Hernicos ad partes (ihrer Rolle) paratos esse, Liv.: ad permovendos animos instructi et parati, Cic.: quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possim, Cic.: m. in u. Akk., in suam mortem paratissimus, Sen. contr. 7, 3 (18), 3: in omnes causas paratus, Quint. 10, 5, 12: m. in u. Abl., in iure paratissimus, Cic.: homines in rebus maritimis ornatissimi paratissimique, Cic.: m. Abl., paratus simulatione, ein Meister in der Verstellung, Tac. Agr.
    ————
    42.
    ————————
    2. parātus, ūs, m. (paro), die Zubereitung, die Zurüstung, die Einrichtung, die Anstalten, necessarius vitae cultus aut paratus, Cic. de fin. 5, 53: ille occulti paratus sacri, Liv.: triumphi, Ov.: funebris, Tac.: militum et armorum, Sall.: Tyrios induta paratus, Kleidung, Anzug, Ov.: largis paratibus uti, prächtige Kleidung, prächtiger Anzug, Schmuck, Ov. epist. 15 (16), 191: nihil severum, ne miserum quidem ex tanto paratu (all dem Wesen der Welt) putat, Sen.: omisso paratu invadendae Syriae, Tac. hist. 2, 59 (vgl. Heräus z. St.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > paratus

  • 19 ars

    ars, artis, f.    - voir l'article ars de Gaffiot. [st1]1 [-] façon d'être ou d'agir (naturelle ou acquise), conduite, manière d'agir, moyen, procédé (bon ou mauvais).    - bonae artes: procédés honnêtes, bonnes moeurs, la vertu, le devoir, le bien.    - malae artes: procédés malhonnêtes, mauvaises moeurs, les vices, le vice, le mal.    - bona ars: le bien, la vertu.    - imperium facile his artibus retinetur, quibus initio partum est, Sall. C.: le pouvoir se conserve facilement avec les moyens par lesquels on l'a d'abord obtenu.    - tamquam eaedem militares et imperatoriae artes essent, Liv. 25: comme si les qualités d'un bon soldat et d'un bon général étaient les mêmes. [st1]2 [-] préceptes qui régissent un art, règles, théorie, système, art (opposé à la nature); livre, manuel, traité.    - ars et usus: la théorie et la pratique.    - res facultate praeclara, arte mediocris, Cic.: chose où brille le génie, où l'art est peu de chose.    - artium chorus, Phaedr. 3: le choeur des arts, le choeur des Muses.    - ex arte dicere, Cic.: parler conformément aux règles de l'art.    - artes oratoriae, Cic.: les traités d'éloquence.    - ex antiquis artibus electae res, Cic.: choses prises dans les anciens traités de rhétorique. [st1]3 [-] art, talent, adresse, dextérité, habileté (dans un art), savoir-faire, technique; profession, métier.    - cf. gr. τέχνη.    - censet artis proprium esse creare et gignere, Cic. Nat. 2: il pense que le propre de l'art consiste à créer et produire.    - artes liberales (bonae, honestae, optimae, ingenuae): les arts libéraux, les beaux-arts (qui conviennent aux hommes libres).    - artes illiberales (sordidae): les métiers manuels, les travaux manuels (qui conviennent aux esclaves).    - versari in sordida arte: exercer un vil métier.    - quidam artem abesse legentibus arbitrantur, Tac. Agr.: selon certains, ceux qui récoltent (les perles) manquent de technique.    - civilium artium decus, Tac. Agr.: l'éclat de ce qu'il a réalisé dans la vie civile.    - medicae artes: la médecine.    - ars pecuniosa, Mart.: métier lucratif.    - ars parasitica, Plaut.: art de vivre aux dépens des autres.    - ars gymnastica, Plaut.: la gymnastique.    - ars duellica, Plaut.: habileté à la guerre.    - ars grammatica, Plin.: la grammaire.    - secundum artem, Serv.: selon la grammaire.    - ars gubernandi, Cic.: la navigation.    - ars disserendi, Cic.: la dialectique. [st1]4 [-] ruse, artifice, tactique, stratagème.    - aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. Trin.: tes vieilles finesses ne sont plus de saison.    - Cytherea novas artes, nova pectore versat consilia, Virg. En. 1: Cythérée en son cœur imagine de nouveaux artifices, de nouveaux plans.    - dolis instructus et arte Pelasgā, Virg. En. 2: formé aux ruses et artifices des Pélasges.    - capti eādem arte sunt, quā ceperant Fabios, Liv. 2: ils furent pris au même piège qu'ils avaient employé pour prendre les Fabius.
    * * *
    ars, artis, f.    - voir l'article ars de Gaffiot. [st1]1 [-] façon d'être ou d'agir (naturelle ou acquise), conduite, manière d'agir, moyen, procédé (bon ou mauvais).    - bonae artes: procédés honnêtes, bonnes moeurs, la vertu, le devoir, le bien.    - malae artes: procédés malhonnêtes, mauvaises moeurs, les vices, le vice, le mal.    - bona ars: le bien, la vertu.    - imperium facile his artibus retinetur, quibus initio partum est, Sall. C.: le pouvoir se conserve facilement avec les moyens par lesquels on l'a d'abord obtenu.    - tamquam eaedem militares et imperatoriae artes essent, Liv. 25: comme si les qualités d'un bon soldat et d'un bon général étaient les mêmes. [st1]2 [-] préceptes qui régissent un art, règles, théorie, système, art (opposé à la nature); livre, manuel, traité.    - ars et usus: la théorie et la pratique.    - res facultate praeclara, arte mediocris, Cic.: chose où brille le génie, où l'art est peu de chose.    - artium chorus, Phaedr. 3: le choeur des arts, le choeur des Muses.    - ex arte dicere, Cic.: parler conformément aux règles de l'art.    - artes oratoriae, Cic.: les traités d'éloquence.    - ex antiquis artibus electae res, Cic.: choses prises dans les anciens traités de rhétorique. [st1]3 [-] art, talent, adresse, dextérité, habileté (dans un art), savoir-faire, technique; profession, métier.    - cf. gr. τέχνη.    - censet artis proprium esse creare et gignere, Cic. Nat. 2: il pense que le propre de l'art consiste à créer et produire.    - artes liberales (bonae, honestae, optimae, ingenuae): les arts libéraux, les beaux-arts (qui conviennent aux hommes libres).    - artes illiberales (sordidae): les métiers manuels, les travaux manuels (qui conviennent aux esclaves).    - versari in sordida arte: exercer un vil métier.    - quidam artem abesse legentibus arbitrantur, Tac. Agr.: selon certains, ceux qui récoltent (les perles) manquent de technique.    - civilium artium decus, Tac. Agr.: l'éclat de ce qu'il a réalisé dans la vie civile.    - medicae artes: la médecine.    - ars pecuniosa, Mart.: métier lucratif.    - ars parasitica, Plaut.: art de vivre aux dépens des autres.    - ars gymnastica, Plaut.: la gymnastique.    - ars duellica, Plaut.: habileté à la guerre.    - ars grammatica, Plin.: la grammaire.    - secundum artem, Serv.: selon la grammaire.    - ars gubernandi, Cic.: la navigation.    - ars disserendi, Cic.: la dialectique. [st1]4 [-] ruse, artifice, tactique, stratagème.    - aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. Trin.: tes vieilles finesses ne sont plus de saison.    - Cytherea novas artes, nova pectore versat consilia, Virg. En. 1: Cythérée en son cœur imagine de nouveaux artifices, de nouveaux plans.    - dolis instructus et arte Pelasgā, Virg. En. 2: formé aux ruses et artifices des Pélasges.    - capti eādem arte sunt, quā ceperant Fabios, Liv. 2: ils furent pris au même piège qu'ils avaient employé pour prendre les Fabius.
    * * *
        Ars, artis, f. g. Quintil. Art, Mestier, Science.
    \
        Ars. Virgil. Ille dolis instructus, et arte Pelasga. Finesse, Dol, Tromperie.
    \
        Ars parasitica. Plau. Ruze et mestier de trouver repues franches.
    \
        Ambitiosa ars. Plin. De grande monstre et ostentation.
    \
        Armorum ars. Quintilian. La science de jouer de tous bastons d'armes.
    \
        Laboratae vestes arte. Virg. Faictes par grand art.
    \
        Madidus artibus. Martialis. Imbu, Instruict, Abbrevé.
    \
        Prudens artis. Ouid. Scavant en l'art.
    \
        Imperatoria ars. Quintil. Science de conduire une armee, De capitaine et chef de guerre.
    \
        Iners ars. Ouid. Inutile.
    \
        Opus magnae artis. Ouid. OEuvre faict par grand artifice.
    \
        Medentum ars. Stat. Medecine.
    \
        Monstrificae artes. Valer. Flac. Art magique.
    \
        Mutae artes. Virg. Qui ne sont point en grand bruit et estime.
    \
        Nouas artes pectore versat. Virg. Nouvelles finesses et cautelles, ou tromperies.
    \
        Palaestrica. Quintil. Art de la luicte.
    \
        Pecuniosa. Martialis. Par laquelle on gaigne de l'argent.
    \
        Secretae artes. Ouid. Art magique.
    \
        Sopitae artes. Claudian. Qui ont esté quelque temps delaissees, et mises à nonchaloir.
    \
        Sordida ars. Cic. Mestier ord, sale et vilain.
    \
        Tacita ars. Ouid. Secrete finesse.
    \
        Accingi ad artes magicas. Virgil. Se mettre à apprendre les ars magiques.
    \
        Accipere artes a magistris. Ouid. Apprendre.
    \
        Adhibere artem. Cic. User d'art en faisant quelque chose.
    \
        Admiscere artem pretio. Claudian. Enrichir par art et ouvrage une chose qui de soymesme est pretieuse.
    \
        Plus artis adiicere. Horat. Faire plus scavant.
    \
        Aduocare artem. Cic. User d'art.
    \
        Combibere artes. Cic. Apprendre.
    \
        Commendare se arte. Horat. Se monstrer et venter.
    \
        Continentur inter se artes. Cic. S'entretiennent, et despendent l'une de l'autre.
    \
        Artem desinere. Cic. Laisser, Quitter, Abandonner.
    \
        Animum in artes ignotas dimittere. Ouid. Appliquer son esprit, etc.
    \
        Diuerti ad artes. Ouid. Avoir recours à ses ars et ruzes.
    \
        Efficere artem. Cic. Reduire en art.
    \
        Nisi illi ars extitisset illa. Si la science de Homere n'eust esté pour escrire les louanges de Achilles.
    \
        Extundere artes. Virg. Trouver, Inventer par grande estude et diligence.
    \
        Inficere artibus. Cic. Instruire, Abbrever.
    \
        Artem instituere alicuius rei. Cic. La coucher et reduire premierement en art.
    \
        Instruere aliquem arte. Ouid. Garnir.
    \
        Latet ars. Ouid. Quand une chose est si bien et naifvement faicte, qu'elle semble estre naturelle, et non pas faicte de main d'ouvrier.
    \
        Ludere aliquem arte. Ouid. Tromper.
    \
        Omittere artem. Horat. Delaisser.
    \
        Redigere ad artem. Cic. Reduire en art.
    \
        Artem reponere. Virgil. Delaisser l'exercice et usage de quelque art, Ne plus user de tel art.
    \
        Reuocare ad artem. Cic. Reduire en art et reigles.
    \
        Tradere artem. Cic. Monstrer et enseigner.
    \
        Tradere artes alicui. Ouid. L'enseigner et endoctriner.
    \
        Valere arte. Lucret. Estre scavant en quelque art.
    \
        Versari in sordida arte. Cic. Faire ou exercer un mestier ord et sale.
    \
        Victa ars malo. Cels. Quand le medecin ne peult par son art guarir la maladie.

    Dictionarium latinogallicum > ars

  • 20 instruo

    instrŭo, ĕre, instruxi, instructum - tr. - [st1]1 [-] établir, enfoncer dans, encastrer, emboîter.    - instruere contabulationem in parietes, Caes.: faire reposer le plancher sur les murs.    - instruere tubulos in parietibus, Vitr.: adapter des tuyaux aux murs (d'un égoût). [st1]2 [-] construire, élever, bâtir, dresser.    - aggerem instruere, Caes.: construire une terrasse.    - instruere insidias: dresser des embûches.    - mensas instruere, Virg.: dresser des tables. [st1]3 [-] ranger, disposer, ajuster, agencer.    - aciem instruere: ranger une ligne de bataille, ranger en bataille.    - exercitum instruere: former en bataille, préparer une armée.    - instructis navibus, Virg.: les vaisseaux étant en ligne. [st1]4 [-] munir, pourvoir, procurer, équiper, garnir, meubler, préparer, mettre en état.    - aliquem aliqua re instruere: munir qqn de qqch.    - instruere socios armis: munir les alliés d'armes.    - se aliquid instruere: se munir en vue de qqch.    - instruere ornamenta alicui, Plaut.: fournir une parure à qqn.    - domus interior regali splendida luxu instruitur, Virg. En. 1: l'intérieur de la splendide demeure est paré avec un luxe royal.    - causam instruere: préparer sa défense.    - instruere accusationem, Cic.: instruire un procès, préparer une accusation.    - instruere se ad... Cic.: prendre ses mesures pour... [st1]5 [-] munir d'enseignements, enseigner, instruire, former, dresser.    - instruere aliquem arte sua, Ov.: instruire qqn dans son art.    - regina deique ritibus instruitur, Ov. M. 6: et on enseigne à la reine les rites du dieu.    - voir instructus
    * * *
    instrŭo, ĕre, instruxi, instructum - tr. - [st1]1 [-] établir, enfoncer dans, encastrer, emboîter.    - instruere contabulationem in parietes, Caes.: faire reposer le plancher sur les murs.    - instruere tubulos in parietibus, Vitr.: adapter des tuyaux aux murs (d'un égoût). [st1]2 [-] construire, élever, bâtir, dresser.    - aggerem instruere, Caes.: construire une terrasse.    - instruere insidias: dresser des embûches.    - mensas instruere, Virg.: dresser des tables. [st1]3 [-] ranger, disposer, ajuster, agencer.    - aciem instruere: ranger une ligne de bataille, ranger en bataille.    - exercitum instruere: former en bataille, préparer une armée.    - instructis navibus, Virg.: les vaisseaux étant en ligne. [st1]4 [-] munir, pourvoir, procurer, équiper, garnir, meubler, préparer, mettre en état.    - aliquem aliqua re instruere: munir qqn de qqch.    - instruere socios armis: munir les alliés d'armes.    - se aliquid instruere: se munir en vue de qqch.    - instruere ornamenta alicui, Plaut.: fournir une parure à qqn.    - domus interior regali splendida luxu instruitur, Virg. En. 1: l'intérieur de la splendide demeure est paré avec un luxe royal.    - causam instruere: préparer sa défense.    - instruere accusationem, Cic.: instruire un procès, préparer une accusation.    - instruere se ad... Cic.: prendre ses mesures pour... [st1]5 [-] munir d'enseignements, enseigner, instruire, former, dresser.    - instruere aliquem arte sua, Ov.: instruire qqn dans son art.    - regina deique ritibus instruitur, Ov. M. 6: et on enseigne à la reine les rites du dieu.    - voir instructus
    * * *
        Instruo, instruis, instruxi, instructum, instruere. Adjancer, Garnir, Equiper, Ordonner, Accoustrer, Apprester.
    \
        Instruere accusationem, vel actionem, aut litem. Cic. Garnir et fournir de lettres et tesmoings, et de tout ce qui sert au proces.
    \
        Instruere aciem. Cic. Mettre en ordre, Ordonner sa bataille.
    \
        Coenam. Mart. Appareiller.
    \
        Calumniam instruere alicui. Vlpian. Luy machiner et dresser ou bastir une calomnie.
    \
        Consilia. Terent. Pourveoir à touts ses affaires et y mettre ordre.
    \
        Copias instruere. Caesar. Mettre ses bandes en ordre.
    \
        Dolis instructus. Virgil. Fourni, ou garni de tromperies, Sorti ou Assorti de, etc.
    \
        Domum. Plaut. Meubler et emmesnager sa maison, La garnir de tout ce qu'il y fault, La sortir, ou assortir de, etc.
    \
        Epulas. Liuius. Appareiller viandes.
    \
        Hortos. Cic. Garnir de tout ce qui y fait besoing, Sortir ou Assortir de tout.
    \
        Insidias. Cic. Dresser une trahison, Bastir, Machiner.
    \
        Iter ad bonam famam. Plin. iunior. Preparer.
    \
        Legiones. Plaut. Mettre en ordre.
    \
        Instruere locum insidiis. Liu. Appareiller, Apprester.
    \
        Mensas epulis. Ouid. Garnir, Sortir, ou Assortir.
    \
        Nauigia. Columel. Equiper, Armer.
    \
        Instruere discipulos lectione orationum. Quint. Instruire et enseigner.
    \
        Mandatis aliquem instruere. Liu. Luy bailler charge et commission de porter quelques parolles à aucun, L'emboucher de ce que nous voulons qu'il die et face, Luy faire le bec, Luy bailler ses instructions, L'instruire de ce qu'il doibt faire et dire.

    Dictionarium latinogallicum > instruo

См. также в других словарях:

  • Instructus muliĕbris — (I. nuptiārum), so v.w. Aussteuer 1) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Instructus fundus — Instructus fundus, lat., Landgut mit den wirthschaftlichen Einrichtungen. I. muliebris, i. nuptiarum, die weibl. Aussteuer …   Herders Conversations-Lexikon

  • instructif — instructif, ive [ ɛ̃stryktif, iv ] adj. • XIVe; du lat. instructus ♦ (Choses) Qui instruit. ⇒ édifiant, éducatif. Livre, ouvrage instructif. Lecture, conversation instructive. « de longues harangues [des héros d Homère] qui sont parfois poétiques …   Encyclopédie Universelle

  • Güterabschätzung — (Taxation, Anschlag, Wertanschlag, Bonitierung), die Wertschätzung von Landgütern oder einzelnen Grundstücken durch Privatpersonen, durch Kommissionen oder durch amtlich bestellte Taxatoren (Boniteure), die nach besondern Instruktionen vorzugehen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • malotru — malotru, ue (ma lô tru, true) s. m. et f. 1°   Terme familier. Anciennement, incommodé en sa personne (ce qui est le sens le plus voisin du sens propre).    Il a été pris adjectivement en ce sens. •   Parbleu, bon ! je vais par les rues ; Mais je …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • appareil — Appareil, Apparatus, Instauratio, Instructus, huius instructus, Paratus, huius paratus, Praeparatio, Apparatio. Appareil solennel, Pompa. L appareil et apprest du triomphe, Triumphi instrumentum. Appareil de Cour, Aulicus apparatus. Appareil de… …   Thresor de la langue françoyse

  • bataille — Bataille, f. C est tantost la meslée et combat de deux armées rengées soit à jour assigné ou à jour forcé. Et est different de rencontre et d escarmouche qui ne sont de deux armées entieres, et ordonnées, les Latins disent praelium et pugna,… …   Thresor de la langue françoyse

  • garnir — Garnir, actif. acut. Dont le present, Je garnis, c est pourvoir de choses necessaires, comme, Il est garni de tout ce qu il luy faut, Rebus omnibus necessariis instructus est. Il est venu garni de ses advocat et procureur, Munitus aduocato et… …   Thresor de la langue françoyse

  • sorti — de fil et d aguille, Re omni instructus, Filo et acu instructus. Sorti ou garni d une mauvaise femme, Cui contigit incommoda et importuna vxor …   Thresor de la langue françoyse

  • Instruct — In*struct , a. [L. instructus, p. p. of instruere to furnish, provide, construct, instruct; pref. in in, on + struere. See {Structure}.] 1. Arranged; furnished; provided. [Obs.] He had neither ship instruct with oars, nor men. Chapman. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»