Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

īn-sībilo

  • 1 sibilo

    sibilo
    sibilo ['si:bilo]
      sostantivo Maskulin
    Zischen neutro, Pfeifen neutro

    Dizionario italiano-tedesco > sibilo

  • 2 sibilo

    sībilo, āre (sibilus), I) intr. zischen, pfeifen, im allg., Cornif. rhet.: v. Schlangen, anguis sibilat, Ov.: serpentium est sibilare, Suet. fr.: si fallo, vipera nostris sibilet in tumulis, Prop.: v. der Nachtigall, zwitschern, philomela inter frutices sibilans, Sidon. epist. 2, 2, 14: v. Pers. (auf der Straße einem Mädchen) zuzischeln, Plaut. merc. 407: sib. alci, jmdm. pfeifen (damit er kommt), Vulg. Isai. 7, 18 u. Zach. 10, 8: aber sib. super alqm, über jmd. zischen, jmd. auszischen, auspfeifen, Vulg. Ezech. 27, 36. – übtr., sibilat stridor rudentum, rauscht, Sil.: sibilat aura, Lucan.: v. glühenden Eisen im Kühltrog, ferrum in tepida submersum sibilat unda, Ov. met. 12, 279. – II) tr.: 1) etw. hervorzischen, tibia, idiomatum proprietate amissā, sibilat potius rem, quam enuntiat, Fulg. myth. 3, 9. – 2) jmd. auszischen, auspfeifen, alqm, Cic. ad Att. 2, 19, 2. Hor. sat. 1, 1, 66. – / Nbf. sifilo, Non. 531, 2.

    lateinisch-deutsches > sibilo

  • 3 sibilo

    sībilo, āre (sibilus), I) intr. zischen, pfeifen, im allg., Cornif. rhet.: v. Schlangen, anguis sibilat, Ov.: serpentium est sibilare, Suet. fr.: si fallo, vipera nostris sibilet in tumulis, Prop.: v. der Nachtigall, zwitschern, philomela inter frutices sibilans, Sidon. epist. 2, 2, 14: v. Pers. (auf der Straße einem Mädchen) zuzischeln, Plaut. merc. 407: sib. alci, jmdm. pfeifen (damit er kommt), Vulg. Isai. 7, 18 u. Zach. 10, 8: aber sib. super alqm, über jmd. zischen, jmd. auszischen, auspfeifen, Vulg. Ezech. 27, 36. – übtr., sibilat stridor rudentum, rauscht, Sil.: sibilat aura, Lucan.: v. glühenden Eisen im Kühltrog, ferrum in tepida submersum sibilat unda, Ov. met. 12, 279. – II) tr.: 1) etw. hervorzischen, tibia, idiomatum proprietate amissā, sibilat potius rem, quam enuntiat, Fulg. myth. 3, 9. – 2) jmd. auszischen, auspfeifen, alqm, Cic. ad Att. 2, 19, 2. Hor. sat. 1, 1, 66. – Nbf. sifilo, Non. 531, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sibilo

  • 4 assibilo

    as-sībilo (ad-sībilo), āvī, ātum, āre (ad u. sibilo), I) intr. zu od. gegen etw. zischeln, säuseln, flüstern, aura crepat motoque assibilat aëre ventus, Auson. Mos. 258: et platani platanis alnoque assibilat alnus, Claud. nupt. Hon. et Mar. 68. – II) tr. animam dominis assibilat aris (serpens), zischt die Seele hin usw. = stirbt, Stat. Theb. 5, 578.

    lateinisch-deutsches > assibilo

  • 5 sibilus [2]

    2. sībilus, ī, m. (Plur. sibili u. bei Dicht. sibila), ( gotisch swiglōn, pfeifen, ahd. sweglōn, die Flöte), das Zischen, Säuseln, Sausen, Pfeifen, sibila stridentis teli, Sil.: calamorum, Lucr.: austri, Verg.: aurae tenuis (Nom.), Lact.: rudentum, Pacuv. tr. fr. u. Cael. in Cic. ep.: der Hirtenflöte, Ov.: der Schlange, serpentum sibilus, Prob.: sibila dare, Ov., od. torquere, Val. Flacc.: sibilum edere (v. Lebl.), Cels. – v. leb. Wesen, das Zischen (Pfeifen), sibilo signum dare, Liv.: sibilo allectari (v. Rindern), Colum.: quotiens retentum spiritum remiserunt, sibilos (audio) et acerbissimas respirationes, Sen. – bes. das mißbilligende, verspottende Zischen (Pfeifen), das Auszischen (Auspfeifen), Ggstz. plausus, Sen. ep. 102, 9: sibilum metuis? Cic.: sibili vulgi, Cic.: intactus ab sibilo, Cael. in Cic. ep.: sibilis conscindi, Cic.: sibilis alqm explodere, Cic. (u. so per sibilos explodi, Amm.). – / Archaist. Abl. sibilu, Sisenn. hist. 12. fr. 131 ( bei Prisc. 6, 79). – Nbf. sibilum, Gloss. III, 84, 28. – Nbf. sifilum, Prisc. 1, 46; vgl. Löwe Prodr. p. 422.

    lateinisch-deutsches > sibilus [2]

  • 6 assibilo

    as-sībilo (ad-sībilo), āvī, ātum, āre (ad u. sibilo), I) intr. zu od. gegen etw. zischeln, säuseln, flüstern, aura crepat motoque assibilat aëre ventus, Auson. Mos. 258: et platani platanis alnoque assibilat alnus, Claud. nupt. Hon. et Mar. 68. – II) tr. animam dominis assibilat aris (serpens), zischt die Seele hin usw. = stirbt, Stat. Theb. 5, 578.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assibilo

  • 7 sibilus

    1. sībilus, a, um, zischend, pfeifend, colla (der Schlange), Verg.: so auch ora, Verg.: coma torvae frontis, des Pan, Val. Flacc.
    ————————
    2. sībilus, ī, m. (Plur. sibili u. bei Dicht. sibila), ( gotisch swiglōn, pfeifen, ahd. sweglōn, die Flöte), das Zischen, Säuseln, Sausen, Pfeifen, sibila stridentis teli, Sil.: calamorum, Lucr.: austri, Verg.: aurae tenuis (Nom.), Lact.: rudentum, Pacuv. tr. fr. u. Cael. in Cic. ep.: der Hirtenflöte, Ov.: der Schlange, serpentum sibilus, Prob.: sibila dare, Ov., od. torquere, Val. Flacc.: sibilum edere (v. Lebl.), Cels. – v. leb. Wesen, das Zischen (Pfeifen), sibilo signum dare, Liv.: sibilo allectari (v. Rindern), Colum.: quotiens retentum spiritum remiserunt, sibilos (audio) et acerbissimas respirationes, Sen. – bes. das mißbilligende, verspottende Zischen (Pfeifen), das Auszischen (Auspfeifen), Ggstz. plausus, Sen. ep. 102, 9: sibilum metuis? Cic.: sibili vulgi, Cic.: intactus ab sibilo, Cael. in Cic. ep.: sibilis conscindi, Cic.: sibilis alqm explodere, Cic. (u. so per sibilos explodi, Amm.). – Archaist. Abl. sibilu, Sisenn. hist. 12. fr. 131 ( bei Prisc. 6, 79). – Nbf. sibilum, Gloss. III, 84, 28. – Nbf. sifilum, Prisc. 1, 46; vgl. Löwe Prodr. p. 422.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sibilus

  • 8 allecto [2]

    2. al-lecto (ad-lecto), āre (Intens. v. allicio), auf alle mögliche Weise anlocken, verb. all. et invitare, Cic. de amic. 99, invitare atque all., Cic. de sen. 57: sibilo allectari (v. Tieren), Col. 2, 3, 2.

    lateinisch-deutsches > allecto [2]

  • 9 exibilo

    exibilo, s. ex-sībilo.

    lateinisch-deutsches > exibilo

  • 10 exsibilo

    ex-sībilo, āvī, ātum, āre, I) hinaus-, auszischen, auspfeifen, bes. im Theater, um einem Schauspieler seine Mißbilligung zu bezeigen, griech. εκσυρίττω, Cic. parad. 3, 26. Suet. Aug. 45, 4 (wo exibilabatur). Apul. met. 5, 10. – II) hervorzischen, Stygios aestus fumanti ore, Sil. 6, 219: dirum quiddam, Sen. de ira 3, 4, 2: nescio quid taetrum, Petron. 64, 5.

    lateinisch-deutsches > exsibilo

  • 11 insibilo

    īn-sībilo, āre, I) intr. hineinzischen, -sausen, -brausen, ubi trux insibilat eurus, murmura pinetis fiunt, Ov. met. 15, 603: membris insibilat ignis, Sil. 12, 616: per os eius vox antiqui serpentis insibilat, Ps. Augustin. – II) tr. zischend einhauchen, Sil. 2, 626.

    lateinisch-deutsches > insibilo

  • 12 intactus [1]

    1. in-tāctus, a, um (in u. tango), unberührt, I) im allg.: nix, noch ungeschmolzener (von früheren Jahren her erhaltener), Liv.: cervix iuvencae, vom Joche unberührt, Verg.: thesauri, Hor.: Britannus, unbesiegt, Hor.: intactum ferro corpus, Liv.: bellum intactum trahi, ohne etwas für die Fortsetzung od. Beendigung des Krieges zu tun, Sall.: intactis assidere muris, ohne sie anzugreifen, Liv.: int. saltus, noch unbetretener, poet. = noch unbesungener, Verg.: int. Graecis carmen, von den Gr. noch nicht behandelte Dichtungsart, Hor.: mihi ne hic quidem locus intactus est omittendus, unbehandelt, Quint. – quid intactum nefasti liquimus, Hor. – II) insbes.: a) unverletzt, unversehrt, oft verb. integer et (atque) intactus, integer intactusque, Liv. u. Sil. (vgl. Drak. Liv. 8, 10, 6): prope intacti evasere, Liv.: Pallas (m.), Verg. – b) unberührt = keusch, rein, Pallas (f.), Hor.: cui pater intactam dederat, Verg.: intactior omni Sabinā, Iuven. – c) intactus alqā re od. ab alqa re, unberührt = noch frei von usw., infamiā, cupiditate, religione, Liv.: superstitione, Tac.: intacta perniciosis consiliis plebs, Vell.: regnum bello intactum, Sall. fr.: intactus ab sibilo, ohne ausgezischt zu werden, Cael. in Cic. ep.: ab alieno imperio intacti, Iustin.

    lateinisch-deutsches > intactus [1]

  • 13 obsibilo

    ob-sibilo, āre, hinzischeln, dulces strepitus, ein angenehmes Säuseln von sich geben, Apul. met. 11, 7.

    lateinisch-deutsches > obsibilo

  • 14 resibilo

    re-sībilo, āre, entgegenzischen, Sidon. carm. 9, 83.

    lateinisch-deutsches > resibilo

  • 15 sibilatio

    sībilātio, ōnis, f. (sibilo), das Zischen, Pfeifen, Vulg. sapient. 17, 9: sib. vel stridor, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 198: Plur. Nbf. sifilationes, Non. 531, 5.

    lateinisch-deutsches > sibilatio

  • 16 sibilatrix

    sībilātrīx, trīcis, f. (sibilo), zischend, pfeifend, fistula (= σῦριγξ), Mart. Cap. 9. § 906.

    lateinisch-deutsches > sibilatrix

  • 17 sibilatus

    sībilātus, ūs, m. (sibilo), das Zischen, Pfeifen, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144: oris risus vel sibilatus, Prob. inst. art. 47, 13 K.

    lateinisch-deutsches > sibilatus

  • 18 sifilo

    sīfilo, sīfilus, s. sībilo, sibilus.

    lateinisch-deutsches > sifilo

  • 19 allecto

    2. al-lecto (ad-lecto), āre (Intens. v. allicio), auf alle mögliche Weise anlocken, verb. all. et invitare, Cic. de amic. 99, invitare atque all., Cic. de sen. 57: sibilo allectari (v. Tieren), Col. 2, 3, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > allecto

  • 20 exsibilo

    ex-sībilo, āvī, ātum, āre, I) hinaus-, auszischen, auspfeifen, bes. im Theater, um einem Schauspieler seine Mißbilligung zu bezeigen, griech. εκσυρίττω, Cic. parad. 3, 26. Suet. Aug. 45, 4 (wo exibilabatur). Apul. met. 5, 10. – II) hervorzischen, Stygios aestus fumanti ore, Sil. 6, 219: dirum quiddam, Sen. de ira 3, 4, 2: nescio quid taetrum, Petron. 64, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsibilo

См. также в других словарях:

  • sibilo — / sibilo/ s.m. [dal lat. sibĭlus, prob. di origine onomatopeica]. [rumore continuato e acuto: il s. del vento ] ▶◀ fischio, zufolìo …   Enciclopedia Italiana

  • sibilo — s. m. Ato de sibilar …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • síbilo — s. m. Silvo; sibilação …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sibilo — sì·bi·lo s.m. 1. CO suono leggero, acuto e prolungato: il sibilo del vento, di un serpente, la pentola a pressione emetteva un sibilo 2. TS med. rumore polmonare caratteristico dell asma bronchiale, che si manifesta per lo più nella fase… …   Dizionario italiano

  • sibilo — {{hw}}{{sibilo}}{{/hw}}s. m. Fischio acuto, sottile e continuo …   Enciclopedia di italiano

  • sibilo — pl.m. sibili …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • sibilo — s. m. (anche fig.) fischio, fischiata, zufolio, zufolo, zirlo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Lancia Sibilo — Fabricante Lancia Empresa matriz Fiat Group Automobiles …   Wikipedia Español

  • Lancia Sibilo — The Lancia Sibilo was a 1978 concept car designed and built by Bertone, and based on the production Lancia Stratos, but four inches longer. The car s main characteristics were its sharp, aerodynamic lines and plastic windows which were merged… …   Wikipedia

  • Anexo:Primera temporada de Grachi — Grachi Programa Grachi País de origen Estados Unidos Cadena de televisión Nickelodeon Latinoamérica Emisión original 2 de mayo de …   Wikipedia Español

  • SIBILARE — apud Lamprid. in Commodo, c. 1. Iam in his artifex, quae stationis Imperatortae non erat, ut calices fingeret, saltaret; cantaret, sibilaret, scurram denique ostenderet: fistulâ canere est, quod pandurizare dicit Lamprid. in Heliogahalo, c. 32.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»