-
121 Ilii
1.Īlĭum or Īlĭon, ĭi, n., = Ilion, a poetical name for Troja, the city of Ilium, Troy, Verg. A. 1, 68; 5, 261; Hor. C. 1, 15, 33; Ov. M. 6, 95; 13, 408; Cic. Div. 1, 14, 24 et saep.—Called also Īlĭos, i, f., acc. to the Gr. Ilios, Hor. C. 4, 9, 18; id. Epod. 14, 14; Ov. A. A. 1, 363; id. M. 14, 467.—Also a later Ilium, built upon the coast, Liv. 35, 43, 3; 37, 9, 7.—II.Derivv.A.Īlĭus, a, um, adj., of or belonging to Ilium, Ilian, Trojan:B.tellus,
Verg. A. 9, 285:res,
id. ib. 1, 268:matres,
Hor. Epod. 17, 11:turmae,
id. Carm. Sec. 37.— Subst.: Īlĭi, ōrum, m., the Trojans, Plaut. Bacch. 4, 9, 27.—Īlĭăcus, a, um, adj., the same:C. D. E.orae,
Verg. A. 2, 117:classis,
id. ib. 5, 607:fata,
id. ib. 3, 182:Penates,
id. ib. 3, 603:cineres,
id. ib. 2, 431:amores,
i. e. Paris, Mart. 12, 52, 9:hospes Didus,
i. e. Æneas, Sil. 8, 50:Vesta,
worshipped at Troy, Ov. F. 6, 227;hence, Alba, where also Vesta was worshipped,
Luc. 5, 400: carmen, i. e. Homer's Iliad, Hor. A. P. 129; cf.:Macer,
a poet who wrote on the Trojan war, Ov. P. 4, 16, 6:dextra,
i. e. Ganymede's, Stat. S. 4, 2, 11:mons,
i. e. Phrygian marble, id. ib. 27:Iliacoque jugum memorabile remo,
i. e. the promontory of Misenum, where Misenus, a follower of Æneas, was drowned, id. ib. 3, 5, 98: muri, i. e. of Rome, as founded by descendants of the Trojan Æneas, Sil. 10, 387;hence, also, cuspis,
of the consul Flaminius, id. 5, 595.—Prov.:Iliacos intra muros peccatur et extra,
Hor. Ep. 1, 2, 16.—Īlĭas, ădis, f.1.The Trojan woman, i. e. Helen, Ov. Tr. 2, 371.—In plur.: Īlĭădes, um, Trojan women or girls, Verg. A. 3, 65; 2, 580.—2.The celebrated epic poem that describes the Trojan war, the Iliad, Prop. 2, 34 (3, 32), 66; Ov. A. A. 3, 414. —On account of its great extent, used fig. to represent a great quantity or number, an Iliad, a whole Iliad, Ov. P. 2, 7, 33; cf. written as Greek: tanta malorum impendet Ilias, Cic. Att. 8, 11, 3; and in plur.:2.tunc vero longas condimus Iliadas,
Prop. 2, 1, 14.ilium, v. ile. -
122 ile
īle, is, n. u. Nbf. īleum od. īlium, ī, n., gew. Plur., īlia, ium, n. = λαγών, gew. Plur. λαγόνες, I) der Unterleib von den untersten Rippen bis an die Scham, die Weichen, Dünnen, α) Sing., ile, Serv. Verg. ecl. 7, 26 u. Aen. 7, 499: ᾽λαγών, ile, ileum, Gloss.: ilium, Marc. Emp. 36: u. ilium, λαγών, Exc. ex Charis. 554, 17: u. ile (al. ilium), die Scham, Catull. 63, 5. – Abl. Sing. ilio im Wortspiel mit Ilio von Ilion, Poëta bei Serv. Verg. Aen. 7, 499. – β) Plur.: vitia ilium, Plin.: dolor nimius iliorum atque ossium, quae a pube usque ad ilia perveniunt, quae Graeci ephebia appellaverunt, Cael. Aur.: iliis feminae latera sua annectit, Cels.: hoc morbi genus ab ilibus oriri solet, Cels.: suffodere ilia equis, Liv.: ilia ducere, schwer u. tief atmen, keuchen, Hor.: dass. ilia trahere, Plin.: u. ima longo ilia singultu tendere, Verg.: assiduis singultibus ilia quatere, Apul.: risu dissolvere ilia sua, das Zwerchfell erschüttern, Petron.: rumpantur ut ilia Codro, er mag zerplatzen, Verg. – Dat. Plur. iliis, Cels. 4, 1 extr. – II) poet. übtr., a) ilia = der Magen u. die Gedärme, die Eingeweide, o dura messorum ilia! Hor.: bei Tieren, Hor., Mart. u. Iuven. – b) der Bauch eines Gefäßes, Iuvenc. 2, 141.
-
123 Ιλίου
ἼλιονIlium: neut gen sgἸ̱λίου, ἼλιοςIlium: fem gen sgἼλιοςIlium: masc /neut gen sgἼλιοςIlium: masc /fem /neut gen sgἼλιοςIlium: neut gen sg -
124 Ἰλίου
ἼλιονIlium: neut gen sgἸ̱λίου, ἼλιοςIlium: fem gen sgἼλιοςIlium: masc /neut gen sgἼλιοςIlium: masc /fem /neut gen sgἼλιοςIlium: neut gen sg -
125 Ιλίω
ἼλιονIlium: neut dat sgἸ̱λίῳ, ἼλιοςIlium: fem dat sgἼλιοςIlium: masc /neut dat sgἼλιοςIlium: masc /fem /neut dat sgἼλιοςIlium: neut dat sg -
126 Ἰλίῳ
ἼλιονIlium: neut dat sgἸ̱λίῳ, ἼλιοςIlium: fem dat sgἼλιοςIlium: masc /neut dat sgἼλιοςIlium: masc /fem /neut dat sgἼλιοςIlium: neut dat sg -
127 Ιλίωι
Ἰλίῳ, ἼλιονIlium: neut dat sgἸ̱λίῳ, ἼλιοςIlium: fem dat sgἸλίῳ, ἼλιοςIlium: masc /neut dat sgἸλίῳ, ἼλιοςIlium: masc /fem /neut dat sgἸλίῳ, ἼλιοςIlium: neut dat sg -
128 Ἰλίωι
Ἰλίῳ, ἼλιονIlium: neut dat sgἸ̱λίῳ, ἼλιοςIlium: fem dat sgἸλίῳ, ἼλιοςIlium: masc /neut dat sgἸλίῳ, ἼλιοςIlium: masc /fem /neut dat sgἸλίῳ, ἼλιοςIlium: neut dat sg
См. также в других словарях:
Ilium — bezeichnet: die antike, griechische Stadt Troja in Kleinasien die antike Stadt der Chaonier, siehe Ilium (Epirus) Ilium (Titularbistum) das Darmbein als Beckenknochen (lat. Os ilium) einen Roman von Dan Simmons die Bezeichnung der Antillen leitet … Deutsch Wikipedia
Ilium — Il i*um, n. [See {Ileum}.] (Anat.) The dorsal one of the three principal bones comprising either lateral half of the pelvis; the dorsal or upper part of the hip bone. See {Innominate bone}, under {Innominate}. [Written also {ilion}, and {ileum}.] … The Collaborative International Dictionary of English
Ilĭum [1] — Ilĭum (a. Geogr.), so v.w. Ilion … Pierer's Universal-Lexikon
Ilĭum [2] — Ilĭum, so v.w. Ileum … Pierer's Universal-Lexikon
Ilĭum — (griech. Ilion), Stadt, s. Troja … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ilium — Ilĭum, s. Troja … Kleines Konversations-Lexikon
Ilium — Ilium, siehe Troja … Damen Conversations Lexikon
Ilium — Ilium, Ilios, der alte Name für Troja … Herders Conversations-Lexikon
Ilium — Ilium, Darmbein ⇒ Beckengürtel … Deutsch wörterbuch der biologie
ILIUM — civ. proprie Troiana, nam Troia regio est, a Graecis eversa, postea reparata. Sedes fuit Ep. sub Archiep. Cyziceno, modo iacens, et adhus Troia dicta, 13. mill. pass. a Dardano urbe. De eius ruderibus, vide P. de la Valle, Itin. tom. 1. Ilios fem … Hofmann J. Lexicon universale
ilium — (n.) pelvic bone, 1706, Modern Latin, from L. ilia (pl.) groin, flank (see ILEUM (Cf. ileum)) … Etymology dictionary