Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ĕquester

  • 1 equester

    equester, stris, stre, Genet. stris, Abl. stri (equus), zum Pferde od. Reiter gehörig, I) im allg.: a) zum Pferde gehörig, der Pferde, fremitus, der Pferde (Ggstz. currulis strepitus), Fronto de fer. Als. 3. – b) zum Reiter-, zur Reiterei gehörig, Reiter- (Ggstz. pedester), equi, Reitpferde, Vulg. 3. regg. 4, 26: statua, Cic.: copiae, Cic.: proelium, Caes.: tumultus, Liv.: auxilium, Liv.: poet., equestri fracta tellus pede, d.i. von der Reiterei, Sen. Phoen. fr. 34 (396). – Neptunus, s. Cōnsus. – Fortuna, Liv. 40, 40, 10. – II) insbes., zum Ritter gehörig, Ritter-, ordo, Ritterstand, Cic.: locus, Stand, Würde eines Ritters, zB. equestri loco ortus, dem Ritterstande angehörend, Cic.: census, Cic.: dignitas, Ritterwürde. Nep.: aes, das Ausrüstungsgeld für das Ritterpferd, Gaius: militia, ritterlicher Kriegsdienst (als Offizier bei der Reiterei), Suet. – subst., a) equester, stris, m. = eques, ein Ritter, Iulius Densus equester, Tac. ann. 13, 10: apud equestres, ibid. 12, 60. – b) equestria, ium, n. (sc. loca), die Sitze der Ritter in den Schauspielen, Sen. de ben. 7, 12, 5. Petron. 126, 10. Suet. Cal. 26, 4: iussit ire sessum in equestria, Sen. contr. 7 (3), 18, 9. – / equestris als Nbf. für das masc., wie tumultus equestris, Liv. 27, 1. § 11: Neptunus equ., Tert. de spect. 9 u. Serv. Verg. Aen. 8, 636: numerus equ., Amm. 25, 1, 7: mos equ., Serv. Verg. Aen. 11, 703.

    lateinisch-deutsches > equester

  • 2 equester

    equester, stris, stre, Genet. stris, Abl. stri (equus), zum Pferde od. Reiter gehörig, I) im allg.: a) zum Pferde gehörig, der Pferde, fremitus, der Pferde (Ggstz. currulis strepitus), Fronto de fer. Als. 3. – b) zum Reiter-, zur Reiterei gehörig, Reiter- (Ggstz. pedester), equi, Reitpferde, Vulg. 3. regg. 4, 26: statua, Cic.: copiae, Cic.: proelium, Caes.: tumultus, Liv.: auxilium, Liv.: poet., equestri fracta tellus pede, d.i. von der Reiterei, Sen. Phoen. fr. 34 (396). – Neptunus, s. Consus. – Fortuna, Liv. 40, 40, 10. – II) insbes., zum Ritter gehörig, Ritter-, ordo, Ritterstand, Cic.: locus, Stand, Würde eines Ritters, zB. equestri loco ortus, dem Ritterstande angehörend, Cic.: census, Cic.: dignitas, Ritterwürde. Nep.: aes, das Ausrüstungsgeld für das Ritterpferd, Gaius: militia, ritterlicher Kriegsdienst (als Offizier bei der Reiterei), Suet. – subst., a) equester, stris, m. = eques, ein Ritter, Iulius Densus equester, Tac. ann. 13, 10: apud equestres, ibid. 12, 60. – b) equestria, ium, n. (sc. loca), die Sitze der Ritter in den Schauspielen, Sen. de ben. 7, 12, 5. Petron. 126, 10. Suet. Cal. 26, 4: iussit ire sessum in equestria, Sen. contr. 7 (3), 18, 9. – equestris als Nbf. für das masc., wie tumultus equestris, Liv. 27, 1. § 11: Neptunus equ., Tert. de spect. 9 u. Serv. Verg. Aen. 8, 636: numerus equ., Amm. 25, 1, 7: mos equ., Serv. Verg. Aen. 11, 703.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > equester

  • 3 equester

    equester equester, tris, tre конный

    Латинско-русский словарь > equester

  • 4 equester

    ĕquester, tris, tre (m. equestris, Liv. 27, 1, 11; Verg. A. 5, 667 al.; v. Zumpt, Gram. § 100, A. 1.; like acris, celebris, celeris, etc.), adj. [eques], belonging to a horseman, equestrian.
    I.
    In gen. (very rare):

    equestres statuae inauratae,

    Cic. Verr. 2, 2, 61; id. Phil. 6, 5; 9, 6; Suet. Tit. 2:

    equi,

    riding - horses, Vulg. 3 Reg. 4, 26.—Far more freq.,
    II.
    In partic.
    A.
    Of or belonging to cavalry:

    proelium,

    Caes. B. G. 1, 18 fin.; 1, 48, 4; 2, 8, 2 et saep. (cf.:

    equestris pugna,

    Cic. Verr. 2, 4, 55):

    tumultus,

    Liv. 27, 1, 11:

    terror,

    id. 27, 42:

    procella,

    id. 10, 5:

    copiae (opp. pedestres),

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    arma,

    Liv. 35, 23; cf.

    scuta,

    id. 43, 6:

    militia,

    Suet. Claud. 25 et saep. So as an epithet of Fortuna, Liv. 40, 40.—
    B.
    Belonging to the order of knights, equestrian:

    ordo,

    Cic. Planc. 35, 87; Suet. Aug. 100 et saep.; cf.:

    equestri loco natus, ortus, etc.,

    Cic. Rep. 1, 6; id. Agr. 1, 9 fin.:

    equestri genere natus,

    Vell. 2, 88:

    census,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6; Liv. 5, 7; Suet. Caes. 33; Hor. A. P. 383:

    anulus (i. e. aureus, a privilege of the equestrian order),

    Hor. S. 2, 7, 53; cf. Plin. 33, 1, 8, § 32:

    statuae,

    id. 34, 5, 10, § 19 sq.:

    dignitas,

    Nep. Att. 1; Suet. Claud. 24:

    familia,

    id. Caes. 1 et saep. —
    2.
    Subst.
    a.
    equester = eques, Tac. A. 12, 60; 13, 10 fin.—Plur.:

    apud equestres,

    id. ib. 12, 60.—
    b.
    equestria, ium, n. (sc. loca), the seats of the knights in the theatre, Petr. 126, 10; Sen. Ben. 7, 12; Suet. Calig. 26.

    Lewis & Short latin dictionary > equester

  • 5 equester

    equester, tris, tre, of horsemen, cavalry, Ap. 9:16.*

    English-Latin new dictionary > equester

  • 6 equester

    I (реже equestris), stria, stre [ eques ]
    1) конный (statua C, Su; proelium Cs, Su); принадлежащий к коннице, кавалерийский (arma, scuta L)
    militia e. Su, Pl, PJслужба в коннице
    2) конский, лошадиный ( fremĭtus Fronto)
    3) принадлежащий к сословию всадников, всаднический (ordo, census C; dignitas Nep)
    II equester, tris m. T = eques 3.

    Латинско-русский словарь > equester

  • 7 equester

    1) конный, equestris militia (1. 43 D. 29. 1);

    aes equestre = pecunia, ex qua equus emendus erat (Gai. IV. 27).

    2) всаднический equester ordo (1. 2 § 44. 47 D. 1, 2. 1. 42 D. 24, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > equester

  • 8 equester

    I II
    equestris, equestre ADJ
    equestrian, relating to cavalry

    Latin-English dictionary > equester

  • 9 equester

    (-stris, stre) equestrian, relating to cavalry

    Latin-English dictionary of medieval > equester

  • 10 equester

    , equestris, equestre (m,f,n)
      1) конный;
      2) всаднический, принадлежащий сословию всадников

    Dictionary Latin-Russian new > equester

  • 11 equester (-tris, L.)

       equester (-tris, L.) tris, tre, adj.    [eques], of a horseman, equestrian: statuae. — Of cavalry: proelium, Cs.: tumultus, L.: copiae. — Of the knights of the equestrian order, equestrian, knightly: ordo: locus: ius: familia: nomen: census equestrem summam nummorum. anulus, H.: dignitas, N.: nobilitas, rank, Ta.

    Latin-English dictionary > equester (-tris, L.)

  • 12 equestria

    ĕquester, tris, tre (m. equestris, Liv. 27, 1, 11; Verg. A. 5, 667 al.; v. Zumpt, Gram. § 100, A. 1.; like acris, celebris, celeris, etc.), adj. [eques], belonging to a horseman, equestrian.
    I.
    In gen. (very rare):

    equestres statuae inauratae,

    Cic. Verr. 2, 2, 61; id. Phil. 6, 5; 9, 6; Suet. Tit. 2:

    equi,

    riding - horses, Vulg. 3 Reg. 4, 26.—Far more freq.,
    II.
    In partic.
    A.
    Of or belonging to cavalry:

    proelium,

    Caes. B. G. 1, 18 fin.; 1, 48, 4; 2, 8, 2 et saep. (cf.:

    equestris pugna,

    Cic. Verr. 2, 4, 55):

    tumultus,

    Liv. 27, 1, 11:

    terror,

    id. 27, 42:

    procella,

    id. 10, 5:

    copiae (opp. pedestres),

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    arma,

    Liv. 35, 23; cf.

    scuta,

    id. 43, 6:

    militia,

    Suet. Claud. 25 et saep. So as an epithet of Fortuna, Liv. 40, 40.—
    B.
    Belonging to the order of knights, equestrian:

    ordo,

    Cic. Planc. 35, 87; Suet. Aug. 100 et saep.; cf.:

    equestri loco natus, ortus, etc.,

    Cic. Rep. 1, 6; id. Agr. 1, 9 fin.:

    equestri genere natus,

    Vell. 2, 88:

    census,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6; Liv. 5, 7; Suet. Caes. 33; Hor. A. P. 383:

    anulus (i. e. aureus, a privilege of the equestrian order),

    Hor. S. 2, 7, 53; cf. Plin. 33, 1, 8, § 32:

    statuae,

    id. 34, 5, 10, § 19 sq.:

    dignitas,

    Nep. Att. 1; Suet. Claud. 24:

    familia,

    id. Caes. 1 et saep. —
    2.
    Subst.
    a.
    equester = eques, Tac. A. 12, 60; 13, 10 fin.—Plur.:

    apud equestres,

    id. ib. 12, 60.—
    b.
    equestria, ium, n. (sc. loca), the seats of the knights in the theatre, Petr. 126, 10; Sen. Ben. 7, 12; Suet. Calig. 26.

    Lewis & Short latin dictionary > equestria

  • 13 Всаднический

    - equester, stris, stre; eques, it is;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Всаднический

  • 14 Ritterstand

    Ritterstand, ordo equester. equites (die Ritter zusammen als Stand, häufig auch durch ordo splendidissimus bezeichnet). – locus equester. dignitas equestris (der Rang, die Würde eines Ritters). – jmd. in den R. erheben, alqm dignitati equestri reddere (jmd. in den Stand der Ritter versetzen); alci dignitatem equestrem dare (jmdm. die Ritterwürde verleihen).

    deutsch-lateinisches > Ritterstand

  • 15 equestris

        Equestris, et hoc equestre: vel Equester, equestris, et hoc equestre. Qui appartient à un cheval, ou à un chevalier, ou homme de cheval.
    \
        Equester ordo. Cic. L'estat des hommes d'armes qui avoyent chevaulx aux despens du public pour aller en la guerre.
    \
        Equestre praelium. Caes. Faict par les gens de cheval.
    \
        Equestres copiae. Cic. Gens de cheval.
    \
        Annulus equestris. Horat. L'anneau d'or d'un homme d'armes.
    \
        Equestri ortus loco. Cic. Filz d'un homme d'armes.
    \
        Pes equestris. Senec. Pied de cheval.
    \
        Splendor equestris. Cic. Noblesse d'homme d'armes.
    \
        Statua equestris. Cic. A cheval, Qui est sur un cheval.

    Dictionarium latinogallicum > equestris

  • 16 ordo

    ordo, ĭnis, m. [from root or-; Sanscr. ar-, to go, strive upward; cf. orior, through an adj. stem ordo-; v. Corss. Krit. Beitr. p. 108], a regular row, line, or series, methodical arrangement, order (class.; syn.: series, tenor).
    I.
    In gen.:

    ordinem sic definiunt compositionem rerum aptis et accommodatis locis,

    Cic. Off. 1, 40, 142:

    vis ordinis et collocationis,

    id. ib. 1, 40, 142:

    arbores in ordinem satae,

    i. e. planted in a quincunx, Varr. R. R. 1, 7; cf. Cic. Caecil. 8, 22; id. Sen. 17, 59.—
    B.
    Esp., right order, regular succession:

    fatum appello ordinem seriemque causarum,

    Cic. Div. 1, 55, 125:

    nihil esse pulchrius in omni ratione vitae dispositione atque ordine,

    Col. 12, 2:

    adhibere modum quendam et ordinem rebus,

    Cic. Off. 1, 5, 17:

    mox referam me ad ordinem,

    will soon bring myself to order, return to order, id. Ac. 2, 20, 67:

    res in ordinem redigere,

    to reduce to order, Auct. Her. 3, 9, 16; so,

    in ordinem adducere,

    Cic. Univ. 3:

    ordinem conservare,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    eundem tenere,

    to preserve, id. Phil. 5, 13, 35:

    sequi,

    id. Brut. 69, 244:

    immutare,

    to change, id. Or. 63, 214:

    perturbare,

    to disturb, id. Brut. 62, 223: cogere or redigere in ordinem, to reduce to order, to humble, degrade:

    decemviri querentes, se in ordinem cogi,

    Liv. 3, 51; 3, 35; Plin. Ep. 1, 23, 1; Quint. 1, 4, 3; so,

    in ordinem redactus,

    Suet. Vesp. 15; cf.

    trop.: gula reprimenda et quasi in ordinem redigenda est,

    Plin. Ep. 2, 6, 5.—
    C.
    Adverb. expressions.
    1.
    Ordine, in ordinem, per ordinem, in ordine, ex ordine, in order, in turn:

    Hegioni rem enarrato omnem ordine,

    Ter. Ad. 3, 2, 53; Plaut. Capt. 2, 3, 17; Ter. Heaut. 4, 3, 28:

    interrogare,

    Cic. Part. 1, 2:

    tabulae in ordinem confectae,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    ordine cuncta exposuit,

    Liv. 3, 50, 4; 30, 15, 1:

    sortiti nocte singuli per ordinem,

    Quint. 4, 2, 72:

    hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrsis,

    Verg. E. 7, 20; id. A. 8, 629:

    ut quisque aetate et honore antecedebat, ita sententiam dixit ex ordine,

    Cic. Verr. 2, 4, 64, § 143:

    ordine se vocante,

    when his turn came, Macr. S. 2, 2, § 12:

    in ordine vicis,

    Vulg. Luc. 1, 8.—
    2.
    Ordine, regularly, properly, appropriately:

    omnia ut quidque Egisti ordine scio,

    Plaut. Ps. 5, 2, 15:

    rem demonstravi ordine,

    id. Mil. 3, 3, 2; id. Capt. 2, 3, 17 Brix ad loc.:

    an id recte, ordine, e re publicā factum esse defendes?

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

    si hoc recte atque ordine factum videtur,

    id. Quint. 7, 28.—
    3.
    Ex ordine, in succession, without intermission:

    vendit Italiae possessiones ex ordine omnes,

    Cic. Agr. 1, 2, 4:

    septem illum totos perhibent ex ordine menses Flevisse,

    Verg. G. 4, 507; cf. id. A. 5, 773.—
    4.
    Extra ordinem.
    a.
    Out of course, in an unusual or extraordinary manner:

    extra ordinem decernere provinciam alicui,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    crimina probantur,

    in an illegal manner, Dig. 48, 1, 8.—
    b.
    Extraordinarily, i. e. uncommonly, eminently, especially:

    ad eam spem, quam extra ordinem de te ipso habemus, accedunt tua praecipua,

    Cic. Fam. 6, 5, 3.—
    II.
    Transf. concr.
    A.
    In gen.
    1.
    Tres ordines lapidum, three courses of stones, Vulg. 3 Reg. 6, 36.—In building, a row, course, or layer of stones, etc.:

    obstructis in speciem portis singulis ordinibus caespitum,

    Caes. B. G. 5, 51:

    alius insuper ordo adicitur,

    id. ib. 7, 23: tot premit ordinibus caput, tiers or layers of ornaments, Juv. 6, 502. —
    2.
    A row of benches or seats:

    terno consurgunt ordine remi,

    in three rows of oar-banks, Verg. A. 5, 120:

    sex ordinum navem invenit Xenagoras,

    Plin. 7, 56, 57, § 208.—In the theatre, a row of seats: post senatores ex vetere instituto quatuordecim graduum ordines equestri ordini assignati fuere, Suet. [p. 1278] Aug. 44:

    sedisti in quatuordecim ordinibus,

    Cic. Phil. 2, 18, 44.—
    3.
    A train of servants or attendants:

    comitum longissimus ordo,

    Juv. 3, 284.—
    B.
    In milit. lang.
    1.
    A line or rank of soldiers in battle array:

    auxilia regis nullo ordine iter fecerant,

    Caes. B. C. 2, 26:

    ne quisquam ordine egrederetur,

    Sall. J. 45, 2:

    nullo ordine commutato,

    id. ib. 101, 2:

    sine signis, sine ordinibus,

    id. ib. 97, 5; so,

    signa atque ordines observare,

    to keep the ranks, remain in line, id. ib. 51, 1:

    conturbare,

    id. ib. 50, 4:

    restituere,

    id. ib. 51, 3; Liv. 2, 50; 8, 8.—
    2.
    A band, troop, company of soldiers:

    viri fortissimi atque honestissimi, qui ordines duxerunt,

    who have led companies, have been officers, Cic. Phil. 1, 8, 20:

    L. Pupius primipili centurio, qui hunc eundem ordinem in exercitu Pompeii antea duxerat,

    Caes. B. C. 1, 13. —Hence,
    3.
    A captaincy, a command: ordinem alicui adimere, Tab. Heracl. ap. Mazoch. p. 423, n. 47; cf.

    on the contrary: alicui assignare,

    Liv. 42, 34:

    DARE,

    Inscr. Orell. 3456:

    centuriones ad superiores ordines transducere,

    Caes. B. G. 6, 40; cf. id. ib. 5, 4, 4.—
    (β).
    Ordines, chieftains, captains:

    tribunis militum primisque ordinibus convocatis,

    the captains of the first companies, Caes. B. G. 6, 7 fin.; Liv. 30, 4, 1.—
    C.
    In a polit. respect, an order, i. e. a rank, class, degree of citizens:

    et meus med ordo inrideat,

    Plaut. Aul. 2, 2, 55.—In the time of Cicero there were three principal classes, ordo senatorius, equester, and plebeius:

    Fidiculanius cujus erat ordinis? senatoril,

    Cic. Clu. 37, 104; id. Fl. 18, 43:

    proximus est huic dignitati equester ordo,

    Cic. Dom. 28, 74; Suet. Aug. 41:

    inferiores loco, auctoritate, ordine,

    Cic. Verr. 2, 1, 48, § 127: ordo amplissimus, i. e. the Senate:

    quem absentem in amplissimum ordinem cooptarunt,

    id. Cael. 2, 5;

    also termed SPLENDIDISSIMVS ORDO,

    Inscr. Orell. 1180; 1181; and simply ordo, the order, for the Senate:

    ordo Mutinensis,

    Tac. H. 2, 52; Inscr. Grut. 425, 1:

    trecentos ex dediticiis electos utriusque ordinis,

    i. e. of the two upper classes, Suet. Aug. 15.—
    2.
    In gen., a class, rank, station, condition:

    mearum me rerum aequom'st novisse ordinem,

    Plaut. Trin. 2, 4, 50:

    publicanorum,

    Cic. Fam. 13, 9, 2:

    aratorum, pecuariorum, mercatorum,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    homo ornatissimus loco, ordine, nomine,

    id. ib. 2, 1, 48, §

    127: libertini,

    Suet. Gram. 18.—So in the inscrr.: SACERDOTVM, HARVSPICVM, etc., Grut. 320, 12; 304, 7; 302, 2 et saep.; so,

    grammatici alios auctores in ordinem redigerunt, alios omnino exemerant numero,

    recognized among, placed in the rank of, Quint. 1, 4, 3.—
    (β).
    Esp. (eccl. Lat.), an order in the church, an ecclesiastical rank or office:

    ordines sacerdotum et Levitarum,

    Vulg. 2 Esdr. 13, 30:

    secundum ordinem Melchisedek,

    id. Psa. 109, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ordo

  • 17 ἱππάς

    ἱππ-άς, άδος, , pecul.fem. of ἱππικός, ἱ. στολή
    A a riding-dress, Hdt. 1.80; = Lat. equester,

    ἱ. ἐσθής D.C.38.14

    .
    II as Subst., ἡ ἱ. (sc. τάξις) the order of knights ([etym.] ἱππεῖς) at Athens, Arist.Pol. 1274a21; θυσίαι, βοῦς ἱππάδες of sacrifices offered by the knights, Hsch.; πύλαι ἱ., name of a gate at Athens, Plu.2.849c.
    3 at Rome,= ordo equester, D.C.40.57,al.; in full

    ἡ ἱ. τάξις Hdn.5.1.5

    .
    4 a boy's game, Poll. 9.122.
    5 = ἵππος, , mare, Opp.C.1.162, Hippiatr.14, BGU 21iii 8 (iv A.D.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἱππάς

  • 18 agon

    agōn, ōnis (acc. ōna, acc. pl. ōnas) m. (греч. ; лат. certamen)
    публичное состязание, публичный бой, цирковая борьба (gymnicus PJ; equester, musicus Su)
    nunc demum a. est погов.теперь пора (действовать)

    Латинско-русский словарь > agon

  • 19 census

    I cēnsus, a, um part. pf. к censeo II cēnsus, ūs m. [ censeo ]
    1) оценка имущества римского гражданина, податная перепись имущества, цензовый учёт, ценз (на основании данных ценза каждый гражданин относился, по степени налогового обложения, к одной из 35 триб)
    censum agere L (habere C или facere AG) (= censere) — производить оценку имущества
    2) статистический учёт, перепись (вообще), подсчёт
    Helvetiorum censu habito, repertus est numerus milium CX (centum decem) Cs — численность гельветов, по проведении переписи, оказалась 110 тысяч (человек)
    3) цензорские списки налогоплательщиков, кадастр податного населения
    4) внесённое в списки по оценке имущество, т. е. состояние, имущественное положение, имущественный ценз
    homo sine censu C (inops censu Q) — неимущий человек, бедняк
    censum capere Pl — брать в залог, описывать имущество
    5) высокий имущественный ценз, состоятельность
    curia pauperibus clausa est, dat c. honores O — сенат для бедняков закрыт, (лишь) богатство даёт почести
    c. oris Man — сокровища уст, т. е. красноречие

    Латинско-русский словарь > census

  • 20 equestria

    Латинско-русский словарь > equestria

См. также в других словарях:

  • Equester ordo — Der Ausdruck Eques („Reiter“, von lat. equus, „Pferd“, Plural equites; oft als „Ritter“ übersetzt) bezeichnete im römischen Reich das Mitglied des equester ordo, eines mit besonderen Vorrechten ausgestatteten Standes. Er kam in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Titanatemnus equester —   Titanatemnus equester Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Antigua Roma — Expansión del dominio romano:      República romana      Imperio romano …   Wikipedia Español

  • Tropas auxiliares romanas — Infantería auxiliar romana cruzando un río, probablemente el Danubio, durante las Guerras Dacias ( …   Wikipedia Español

  • Equites — Saltar a navegación, búsqueda Los equites ( caballeros , en latín) eran una clase social de la antigua Roma. A través de la historia este estatus social fue cambiando en dignidad y costumbres. En la época imperial, los equites tenían derecho a… …   Wikipedia Español

  • Équites — Los équites ( caballeros , en latín) eran una clase social de la antigua Roma. A través de la historia este estatus social fue cambiando en dignidad y costumbres. En la época imperial, los équites tenían derecho a llevar el angusus clavus: las… …   Wikipedia Español

  • équestre — [ ekɛstr ] adj. • 1355; lat. equester, de equus « cheval » 1 ♦ Qui représente une personne à cheval. Figure, statue équestre. 2 ♦ Relatif à l équitation. Exercices équestres. Sport équestre. ⇒ hippique; équitation. 3 ♦ Antiq. rom. Relatif aux… …   Encyclopédie Universelle

  • EQUES — nomen dignitatis, apud Romanos, Exactis enim urbe Regibus, in tres ordines populus Romanus distributus est: Senatorium, Equestrem et Popularem. Liv. l. 26. Consensum Senatus Equester ordo sequutus est, Equestris ordinis plebs. Auson. Edyll. XI.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Eques — Der Ausdruck Eques („Reiter“, von lat. equus, „Pferd“, Plural equites; oft als „Ritter“ übersetzt) bezeichnete im römischen Reich das Mitglied des equester ordo, eines mit besonderen Vorrechten ausgestatteten Standes. Er kam in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Equites — Der Ausdruck Eques („Reiter“, von lat. equus, „Pferd“, Plural equites; oft als „Ritter“ übersetzt) bezeichnete im römischen Reich das Mitglied des equester ordo, eines mit besonderen Vorrechten ausgestatteten Standes. Er kam in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Römischer Ritter — Der Ausdruck Eques („Reiter“, von lat. equus, „Pferd“, Plural equites; oft als „Ritter“ übersetzt) bezeichnete im römischen Reich das Mitglied des equester ordo, eines mit besonderen Vorrechten ausgestatteten Standes. Er kam in der… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»