-
1 amygdala
ămygdăla, ae, f. [st2]1 [-] amande. [st2]2 [-] amandier. - [gr]gr. ἀμυγδάλη. - cf. fr. amygdales (qui ont la forme d'amande).* * *ămygdăla, ae, f. [st2]1 [-] amande. [st2]2 [-] amandier. - [gr]gr. ἀμυγδάλη. - cf. fr. amygdales (qui ont la forme d'amande).* * *Amygdala, amygdalae, pen. corr. Columel. Plin. Un amandier, ou une amande. -
2 amygdala
amygdala, ae, f., I) (ἀμυγδάλη), die Mandel, der Mandelkern, amygdala nux, Plin.: amygdalae amarae, Plin. – II) (ἀμυγδαλη) der Mandelbaum, Scriptt. r.r. u. Plin. – Dav.: a) amygdaleus, a, um (ἀμυγδαλέος), vom Mandelbaume, ramus, Pallad. de insit. 157. – b) amygdalinus, a, um (ἀμυγδάλινος), vom Mandelbaume, aus od. von Mandeln, nux, Ser. Samm. 463: virgae, Vulg. gen. 30, 37: pruna, durch Okulieren der Pflaumenreiser auf Mandelstämme gewonnene, Plin. 15, 42: oleum, Plin. 15, 26. – Vgl. amygdalum.
-
3 amygdala
amygdala, ae, f., I) (ἀμυγδάλη), die Mandel, der Mandelkern, amygdala nux, Plin.: amygdalae amarae, Plin. – II) (ἀμυγδαλη) der Mandelbaum, Scriptt. r.r. u. Plin. – Dav.: a) amygdaleus, a, um (ἀμυγδαλέος), vom Mandelbaume, ramus, Pallad. de insit. 157. – b) amygdalinus, a, um (ἀμυγδάλινος), vom Mandelbaume, aus od. von Mandeln, nux, Ser. Samm. 463: virgae, Vulg. gen. 30, 37: pruna, durch Okulieren der Pflaumenreiser auf Mandelstämme gewonnene, Plin. 15, 42: oleum, Plin. 15, 26. – Vgl. amygdalum.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amygdala
-
4 amygdala
ămygdăla, ae, f., = amugdalê.I.An almond, Cato, R. R. 8, 2; Col. 6, 10, 12; [p. 114] Plin. 12, 9, 19, § 36.—II.= amugdalê, an almond-tree, Col. 5, 10 fin.; Plin. 16, 26, 42, § 103. -
5 amygdala
-
6 amygdala
ae f. (греч.)миндаль ( дерево и плод) PM -
7 Amygdala
ae, f первое склонение миндальЛатинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > Amygdala
-
8 Amygdala
,ae fминдаль (дерево и плод) -
9 миндаль
Amygdala, ae f -
10 amaresco
amārēsco, —, —, ere [ amarus ]становиться горьким, горкнуть ( amygdala amarescunt Pall) -
11 amygdalum
ī n. O, Col etc. = amygdala -
12 decorio
dē-corio, āvī, ātum, āre [ corium ]сдирать кожу или кожицу, обдирать (aliquem и pellem alicujus Eccl; amygdala decoriata Pall) -
13 amarus
amārus, a, um (wohl v. griech. ὠμός, roh, altind. amáh), Adi. m. Compar. u. Superl., bitter (Ggstz. dulcis), I) eig.: a) v. Geschmack, sapor, Plin.: amygdala, bittere Mandeln, Pallad.: salix, Verg.: fontes vehementer amari, Vitr.: murra gustu leniter amara, Plin.: os, Bitterkeit im Munde, Cels.: calices amariores, schärferer, älterer Wein, Catull.: tantam magnitudinem fluminis facit amaram (von einer Quelle), Vitr. – subst., amarum, Plur. amara, das Bittere, die Bitterkeit, quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic.: sentit dulcia et amara, Cic. – b) v. Geruch, scharf, beißend, fructus amarus odore, Plin. 18, 122: fumus, Verg. Aen. 12, 588. – c) für das Gehör, rauh, widerlich, sonitus, Stat. Theb. 10, 553. – d) für das Gefühl übh., rauh, widerlich, gelu, Stat. Theb. 5, 393. – II) übtr.: a) widerlich, widerwärtig, lästig, herb, unangenehm, casus, Ov.: rumor, Verg.: historiae, lästige (langweilige), Hor.: tamquam amara aliqua sarcina, Val. Max.: amarior morte mulier, Vulg.: necessitatis amarissimae leges, Val. Max.: amarissimae calamitates, Oros. – amarum est m. folg. Infin., Plaut. cist. 68. – b) bitter für das Gemüt, curae, Ov.: luctus, Ov. – subst., amara, ōrum, n., das Herbe, Bittere (= bitterer Kummer usw., Ggstz. dulcia), Plaut. u. Hor.: u. so amara curarum, Hor. – Acc. neutr. adv., amarum, bitter, subridere, Apul. met. 6, 13. Amm. 21, 9, 8. – c) ( wie πικρός) von der Gemütsart u. dem Benehmen dessen, der seine gereizte Stimmung gern an andern ausläßt, bitter, empfindlich, reizbar, heftig, mulieres, Ter.: hostis, grausamer, Verg.: amariorem me senectus facit, Cic. – d) von der Rede, in der sich die Bitterkeit der Gesinnung ausspricht, bitter, beißend, scharf, verletzend, lingua, Ov.: sermo, Hor.: dicta, Ov.: dictum, Amm.: sales, Quint.: amarissima maledicta, Val. Max.
-
14 amygdalum
-
15 decorio
dē-corio, āvi, ātum, āre (de u. corium), des Fells-, der Haut berauben, alqm, Eccl.: pellem eius, Eccl.: amygdala, abziehen, Pallad.
-
16 maturo [1]
1. mātūro, āvī, ātum, āre (maturus), I) tr.: A) eig.: 1) Früchte reif machen, reifen, zeitigen, zur Reife bringen, im Passiv = reif werden, reifen, annus in apricis maturat collibus uvas, Tibull.: amygdala Martio (mense) pomum maturat, Plin. – frumenta maturantur cum plurimum diebus quadraginta, Plin.: quibus onmia quae terra gignit maturata pubescunt, gezeitigt, zur Reife gelangt, Cic.: maturata uva, gezeitigte, reife, Cic. – 2) übh. physisch reif machen, partus conceptos maturat caninum lac potum, macht zur Geburt reif, Plin.: quod (malagma) pus maturat, Cels.: vitis alba suppurationes veteres maturat et purgat, Plin. – B) übtr.: 1) etw. beizeiten-, zur rechten Zeit-, bei guter Zeit verrichten, multa, forent quae mox caelo properanda (übereilen) sereno, maturare datur, Verg. georg. 1, 260 sq. – 2) etw. recht bald zur Reife-, zur Vollendung-, zur Ausführung-, zur Entwicklung bringen, etw. befördern, beeilen, beschleunigen, coepta, Liv.: iter, Caes. u. Liv.: alci mortem, Cic. u.a., od. necem, Hor.: fugam, Sall. fr., Verg. u. Tac.: censum, nuptias, Liv.: insidias consuli, Sall.: concoctionem, Plin. – m. folg. Infin., recht bald-, je eher je lieber etw. tun, sich beeilen, zu usw., iube maturare illam exire huc, Plaut.: oro, ut matures venire, recht bald, je eher je lieber kommst, Cic.: maturat ab urbe proficisci, bricht schleunig aus der St. auf, Caes.: maturare iter pergere (Ggstz. tardius ire), Sall. – dah. relativ, zu bald-, zu früh etw. tun, ni Catilina maturasset signum dare, hätte Katilina nicht übereilt das Zeichen gegeben, Sall. – II) intr.: A) eig., v. Früchten = reifen, reif werden, sero od. tardius m., Pallad. – B) übtr., sich beeilen, eilen, sich sputen, matura! spute dich! Plaut.: non potest ita maturare, bald-, frühzeitig kommen, Cic.: legati in Africam maturantes veniunt, machen, daß sie nach A. kommen, Sall.: maturavit Romanus, ne etc., Liv.: maturato opus est, es ist Eile nötig, Liv.
-
17 amarus
amārus, a, um (wohl v. griech. ὠμός, roh, altind. amáh), Adi. m. Compar. u. Superl., bitter (Ggstz. dulcis), I) eig.: a) v. Geschmack, sapor, Plin.: amygdala, bittere Mandeln, Pallad.: salix, Verg.: fontes vehementer amari, Vitr.: murra gustu leniter amara, Plin.: os, Bitterkeit im Munde, Cels.: calices amariores, schärferer, älterer Wein, Catull.: tantam magnitudinem fluminis facit amaram (von einer Quelle), Vitr. – subst., amarum, Plur. amara, das Bittere, die Bitterkeit, quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic.: sentit dulcia et amara, Cic. – b) v. Geruch, scharf, beißend, fructus amarus odore, Plin. 18, 122: fumus, Verg. Aen. 12, 588. – c) für das Gehör, rauh, widerlich, sonitus, Stat. Theb. 10, 553. – d) für das Gefühl übh., rauh, widerlich, gelu, Stat. Theb. 5, 393. – II) übtr.: a) widerlich, widerwärtig, lästig, herb, unangenehm, casus, Ov.: rumor, Verg.: historiae, lästige (langweilige), Hor.: tamquam amara aliqua sarcina, Val. Max.: amarior morte mulier, Vulg.: necessitatis amarissimae leges, Val. Max.: amarissimae calamitates, Oros. – amarum est m. folg. Infin., Plaut. cist. 68. – b) bitter für das Gemüt, curae, Ov.: luctus, Ov. – subst., amara, ōrum, n., das Herbe, Bittere (= bitterer Kummer usw., Ggstz. dulcia), Plaut. u. Hor.: u. so amara curarum, Hor. – Acc. neutr. adv., amarum, bitter, subridere, Apul. met. 6, 13. Amm.————21, 9, 8. – c) ( wie πικρός) von der Gemütsart u. dem Benehmen dessen, der seine gereizte Stimmung gern an andern ausläßt, bitter, empfindlich, reizbar, heftig, mulieres, Ter.: hostis, grausamer, Verg.: amariorem me senectus facit, Cic. – d) von der Rede, in der sich die Bitterkeit der Gesinnung ausspricht, bitter, beißend, scharf, verletzend, lingua, Ov.: sermo, Hor.: dicta, Ov.: dictum, Amm.: sales, Quint.: amarissima maledicta, Val. Max. -
18 amygdalum
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amygdalum
-
19 decorio
dē-corio, āvi, ātum, āre (de u. corium), des Fells-, der Haut berauben, alqm, Eccl.: pellem eius, Eccl.: amygdala, abziehen, Pallad. -
20 maturo
1. mātūro, āvī, ātum, āre (maturus), I) tr.: A) eig.: 1) Früchte reif machen, reifen, zeitigen, zur Reife bringen, im Passiv = reif werden, reifen, annus in apricis maturat collibus uvas, Tibull.: amygdala Martio (mense) pomum maturat, Plin. – frumenta maturantur cum plurimum diebus quadraginta, Plin.: quibus onmia quae terra gignit maturata pubescunt, gezeitigt, zur Reife gelangt, Cic.: maturata uva, gezeitigte, reife, Cic. – 2) übh. physisch reif machen, partus conceptos maturat caninum lac potum, macht zur Geburt reif, Plin.: quod (malagma) pus maturat, Cels.: vitis alba suppurationes veteres maturat et purgat, Plin. – B) übtr.: 1) etw. beizeiten-, zur rechten Zeit-, bei guter Zeit verrichten, multa, forent quae mox caelo properanda (übereilen) sereno, maturare datur, Verg. georg. 1, 260 sq. – 2) etw. recht bald zur Reife-, zur Vollendung-, zur Ausführung-, zur Entwicklung bringen, etw. befördern, beeilen, beschleunigen, coepta, Liv.: iter, Caes. u. Liv.: alci mortem, Cic. u.a., od. necem, Hor.: fugam, Sall. fr., Verg. u. Tac.: censum, nuptias, Liv.: insidias consuli, Sall.: concoctionem, Plin. – m. folg. Infin., recht bald-, je eher je lieber etw. tun, sich beeilen, zu usw., iube maturare illam exire huc, Plaut.: oro, ut matures venire, recht bald, je eher je lieber kommst, Cic.: maturat ab urbe proficisci, bricht schleunig aus————der St. auf, Caes.: maturare iter pergere (Ggstz. tardius ire), Sall. – dah. relativ, zu bald-, zu früh etw. tun, ni Catilina maturasset signum dare, hätte Katilina nicht übereilt das Zeichen gegeben, Sall. – II) intr.: A) eig., v. Früchten = reifen, reif werden, sero od. tardius m., Pallad. – B) übtr., sich beeilen, eilen, sich sputen, matura! spute dich! Plaut.: non potest ita maturare, bald-, frühzeitig kommen, Cic.: legati in Africam maturantes veniunt, machen, daß sie nach A. kommen, Sall.: maturavit Romanus, ne etc., Liv.: maturato opus est, es ist Eile nötig, Liv.————————2. mātūrō, Adv. (maturus), zeitig, Cato bei Charis. 205, 20 K. (dagegen Jordan Cato oratt. fr. 6. p. 34, 1 maturrime). Heges. 1, 44, 3.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Amygdala — (også kaldet frygtcenter, generthedspunkt eller g punkt) er et lille område i hjernen, som blandt andet håndtere frygt. Normalt aktiveres amygdala kun ved forskrækkelse, men hos generte mennesker er det nok, hvis de ser mennesker, som de ikke… … Danske encyklopædi
Amygdăla — Amygdăla, 1) (B ot.), so v.w. Mandel, der Kern; Amygdala marīna, so v.w. Meermandel, s. Acera c); 2) (Amygdalae, Med.), die Mandeln, ein Paar Drüsen im Gaumen, s. Tonsillae … Pierer's Universal-Lexikon
amygdala — [ə mig′də lə] n. pl. amygdalae [ə mig′dəlē΄] [ME amigdale < L amygdala, ALMOND] Anat. an almond shaped structure; esp., a small, round mass of gray matter in the front part of the temporal lobe of the brain … English World dictionary
Amygdala — A*myg da*la ([.a]*m[i^]g d[.a]*l[.a]), n.; pl. { l[ae]} ( l[=e]). [L., an almond, fr. Gr. amygda lh. See {Almond}.] 1. An almond. [Webster 1913 Suppl.] 2. (Anat.) (a) One of the tonsils of the pharynx. (b) One of the rounded prominences of the… … The Collaborative International Dictionary of English
amygdala — (n.) the tonsils, 1540s (amygdal), from Latin, from Gk. amygdale almond (see ALMOND (Cf. almond)). The anatomical use is as a direct translation of Arabic al lauzatani the two tonsils, lit. the two almonds, so called by Arabic physicians for… … Etymology dictionary
AMYGDALA — (tonsilla), 1) долька мозжечка, расположенная на нижней поверхности его полушарий; образует часть крыши IV желудочка; 2) скопление лимф, фолликулов в слизистой оболочке, между передними и задними нёбными дужками, а также на j задней стенке глотки … Большая медицинская энциклопедия
Amygdala — For other uses, see Amygdala (disambiguation). Brain: Amygdala Location of the amygdala in the human brain … Wikipedia
Amygdala — Position der Amygdalae im menschlichen Gehirn. Ansicht von unten Die Amygdala (latinisiert aus griechisch αμύγδαλο, „Mandel“, abgeleitet von altgriechisch ἀμύγδαλον amygdalon, „Mandel“, bezogen auf die so bezeichnete Frucht[1]) ist ein … Deutsch Wikipedia
Amygdala — migdolas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Amygdala ryšiai: platesnis terminas – pagrindiniai terminai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Amygdala (comics) — Superherobox caption=Cover to Detective Comics #659, featuring Amygdala and Batman fighting during the saga. comic color=background:#c0c0ff character name=Amygdala real name=Aaron Helzinger publisher=DC Comics debut= #3 (Aug. 1992) creators=Alan… … Wikipedia
amygdala hijack — n. An immediate, overwhelming, and usually inappropriate emotional response to a perceived threat or emergency. Example Citations: Psychologists call this an amygdala hijack, a point at which the most unevolved part of our brains the amygdala… … New words