-
1 adhortor
ădhortor, āri, ātus sum - tr. - encourager, exhorter, exciter. - adhortari ad rem faciendam: exhorter à faire qch. - adhortari ad bellum, Cic. (in bellum, Tac.): pousser à la guerre. - Lepidus optime proximo civili bello de re publica meritus, ad pacem adhortatur, Cic. Phil. 13: Lépide, qui lors de la dernière guerre civile a bien mérité de la patrie, nous exhorte à la paix. - senatum epistulā in ultionem sui adhortatus est, Suet.: il écrivit une lettre au sénat pour l'exhorter à le venger. - de re frumentaria Boios adhortari non destitit, Caes. BG. 7: pour avoir du blé il ne cessa de harceler les Boïens. - sese adhortari, Catul.: s'exciter soi-même. - adhortor properent, Ter. Eun.: je les exhorte à se hâter. - adhortor ad eos ut properent: je les exhorte à se hâter. - adhortari ne: exhorter à ne pas. - Bruto adhortante, ne jamdudum operientes destitueret, Suet. Caes. 81: il exhorta Décimus Brutus à ne pas décevoir les sénateurs qui attendaient depuis longtemps. - qqf sens passif - adhortatus: encouragé.* * *ădhortor, āri, ātus sum - tr. - encourager, exhorter, exciter. - adhortari ad rem faciendam: exhorter à faire qch. - adhortari ad bellum, Cic. (in bellum, Tac.): pousser à la guerre. - Lepidus optime proximo civili bello de re publica meritus, ad pacem adhortatur, Cic. Phil. 13: Lépide, qui lors de la dernière guerre civile a bien mérité de la patrie, nous exhorte à la paix. - senatum epistulā in ultionem sui adhortatus est, Suet.: il écrivit une lettre au sénat pour l'exhorter à le venger. - de re frumentaria Boios adhortari non destitit, Caes. BG. 7: pour avoir du blé il ne cessa de harceler les Boïens. - sese adhortari, Catul.: s'exciter soi-même. - adhortor properent, Ter. Eun.: je les exhorte à se hâter. - adhortor ad eos ut properent: je les exhorte à se hâter. - adhortari ne: exhorter à ne pas. - Bruto adhortante, ne jamdudum operientes destitueret, Suet. Caes. 81: il exhorta Décimus Brutus à ne pas décevoir les sénateurs qui attendaient depuis longtemps. - qqf sens passif - adhortatus: encouragé.* * *Adhortor, adhortaris, adhortatus sum, adhortari. Enhorter.\Adhortor ad rem aliquam. Cic. J'enhorte de faire quelque chose.\Adhortari sese. Catul. Esmouvoir et inciter soymesme. -
2 adhortor
adhortor adhortor, atus sum, ari ободрять -
3 adhortor
adhortor adhortor, atus sum, ari побуждать -
4 adhortor
-
5 adhortor
ăd-hortor, āri, ātus, 1, v. dep., to encourage, urge, exhort one to a thing, constr. with ad, in, de, or absol.:► Pass.nam me meae vitae consuetudo ad C. Rabirium defendendum est adhortata,
Cic. Rab. Perd. 1:ne posset aliquando ad bellum faciendum locus ipse adhortari,
id. Off. 1, 11, 35:aliquem ad certam laudem,
id. Fam. 1, 7:loricatos ad discumbendum,
Suet. Calig. 45:in bellum,
Tac. H. 3, 61:in ultionem sui,
Suet. Ner. 41:de re frumentaria Boios atque Aeduos adhortari non destitit,
he did not cease to incite and spur on the Boii and Aedui, in respect to a supply of corn, Caes. B. G. 7, 17.— Absol.:milites,
Cic. Phil. 4, 5:nullo adhortante sibi quisque dux et instigator,
Tac. H. 1, 38.—Followed by ut, ne, or the simple subj.:adhort. adulescentes, ut turbulenti velint esse,
Cic. Phil. 1, 9:tandem Bruto adhortante, ne jamdudum operientes destitueret,
Suet. Caes. 81:adhortor, properent,
Ter. Eun. 3, 5, 35: adhortari se, to rouse or bestir one's self: ferus ipse (leo) sese adhortans rapidum incitat animo, Catull. 63, 85.: adulati erant ab amicis et adhortati, Cassius ap. Prisc. 791 P.: punctione aliqua adhortati vel titillati, Cael. Aurel. Acut. 2, 3. -
6 adhortor
ad-hortor, ātus sum, ārī depon.ободрять, поощрять ( milites L)a. aliquem ad aliquid faciendum C — убеждать кого-л. совершить что-л.a. aliquem, ne quid faciat Su — уговаривать кого-л. не делать чего-л.a. se adversus omnia Sen — мужественно встретить любое обстоятельство -
7 adhortor
ad-hortor, ātus sum, āri, aufmuntern, mahnen, anfeuern, antreiben, durch Worte ermutigen (v. Pers.u. personif. Ggstdn., Ggstz. dehortor), omnes cohortes ordinesque, Caes.: praeterquam res te adhortatur tua, Ter.: milites, Liv.: alqm ad laudem, Cic.: in bellum, Tac.: in officium (v. Lehren, Ggstz. a scelere deterrere), Sen. ep. 94, 37: alqm ad defendendam rem publicam, Cic. Phil. 2, 89: adversus haec... adhortare te (ermanne dich) et indura, Sen. ep. 4, 6: de re frumentaria, Caes.: m. ut u. Konj., Cic. Phil. 1, 22 u. 2, 51: m. ne u. Konj., Suet. Caes. 81, 4: m. quo enixius u. Konj., Suet. Tib. 50, 3: m. bl. Konj., Ter. eun. 583. Caes. b.c. 1, 21, 4. Sall. Iug. 56, 2. Liv. 6, 15, 5: m. Infin., Sen. de ira 3, 15, 3. Plin. pan. 66: absol., Liv. 1, 25, 1; 4, 41, 4; 22, 5, 1. – / Partic. adhortatus passiv, Cass. Hemin. bei Prisc. 8, 15. Cael. Aur. acut. 2, 3, 17.
-
8 adhortor
ad-hortor, ātus sum, āri, aufmuntern, mahnen, anfeuern, antreiben, durch Worte ermutigen (v. Pers.u. personif. Ggstdn., Ggstz. dehortor), omnes cohortes ordinesque, Caes.: praeterquam res te adhortatur tua, Ter.: milites, Liv.: alqm ad laudem, Cic.: in bellum, Tac.: in officium (v. Lehren, Ggstz. a scelere deterrere), Sen. ep. 94, 37: alqm ad defendendam rem publicam, Cic. Phil. 2, 89: adversus haec... adhortare te (ermanne dich) et indura, Sen. ep. 4, 6: de re frumentaria, Caes.: m. ut u. Konj., Cic. Phil. 1, 22 u. 2, 51: m. ne u. Konj., Suet. Caes. 81, 4: m. quo enixius u. Konj., Suet. Tib. 50, 3: m. bl. Konj., Ter. eun. 583. Caes. b.c. 1, 21, 4. Sall. Iug. 56, 2. Liv. 6, 15, 5: m. Infin., Sen. de ira 3, 15, 3. Plin. pan. 66: absol., Liv. 1, 25, 1; 4, 41, 4; 22, 5, 1. – ⇒ Partic. adhortatus passiv, Cass. Hemin. bei Prisc. 8, 15. Cael. Aur. acut. 2, 3, 17.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adhortor
-
9 adhortor
adhortari, adhortatus sum V DEPencourage, urge on; rally; exhort -
10 adhortatus
ădhortātus, a, um, Part. of adhortor.2. -
11 adhortamen
adhortāmen, inis n. [ adhortor ]поощрительный довод, нечто подбадривающее Ap -
12 adhortatio
adhortātio, ōnis f. [ adhortor ]ободрение, поощрение C, L etc. -
13 adhortator
adhortātor, ōrīs m. [ adhortor ]ободряющий, поощряющий, увещевательa. opēris L — побуждающий приняться за работу -
14 adhortatus
adhortātus, ūs m. [ adhortor ]поощрение, увещевание Ap -
15 adhortamen
adhortāmen, minis, n. (adhortor), ein Aufmunterungsgrund, Apul. flor. 18.
-
16 adhortatio
adhortātio, ōnis, f. (adhortor), die Aufmunterung, Mahnung (Ggstz. dehortatio, Diom. 464, 19), adh. capessendi belli, Liv.: litterae erant adhortatione plenae, Liv.: omissā nostrā adhortatione ad eorum, quos proposuimus, sermonem disputationemque veniamus, Cic.: prae clamore poscentium pugnam nulla adhortatio imperatoris audita est, Liv.: mutuā adhortatione firmati, Curt.: adhortatio invicem (gegenseitige) totam alacri clamore pervasit aciem, Liv.: προτροπώ adhortatio ad aliquam rem est, Iul. Rufinian. de fig. sent. § 35. – Plur., Liv. 3, 27, 6. Plin. ep. 1, 8, 11: Ggstz. dissuasiones, Sen. ep. 94, 39.
-
17 adhortativus
adhortātīvus, a, um (adhortor), zur Mahnung geeignet, mahnend, modus, Diom. 338, 11.
-
18 adhortator
adhortātor, ōris, m. (adhortor), der Aufmunterer, Mahner, Liv.: operis (zur Arbeit), Liv.: suus cuique animus adhortator aderat, Liv.
-
19 adhortatorie
adhortātōriē, Adv. (adhortor), mahnend, Alcim. ep. 16.
-
20 adhortatus
adhortātus, Abl. ū, m. (adhortor), die Mahnung, Aufforderung, Vell. 2, 89, 4. Apul. apol. 102.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Dhuoda — • Wife of Bernard, Duke of Septimania Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Dhuoda Dhuoda † … Catholic encyclopedia
ՄԽԻԹԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0283 Chronological Sequence: Unknown date, 6c ն. παρακαλέω (որ թարգմանի եւ Աղաչել.) consolor. adhortor, recreo, suadeo եւ advoco, oro, obsecro, intercedo եւն. παραμυθέω mulceo verbis, sedo, medeor. Մխիթար տալ կամ մատուցանել. սփոփել.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅՈՐԴՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0372 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 11c, 12c ն. (յորմէ եւ լտ. հօ՛րդօր ). προτρέπομαι, ἑπισείω , ἑρεθίζω, ἑρέθω, παροξύνω hortor, adhortor, exhortor, propello, impello, incito, incutio, irrito, provoco … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)