Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ăcrōtērĭa

  • 1 ăcrōtērĭa

    ăcrōtērĭa, ōrum, n. [st2]1 [-] promontoires. --- Vitr. 5, 12, 1. [st2]2 [-] supports saillants, stylobates. --- Vitr. 3, 5, 12.    - [gr]gr. ἀκρωτήρια. - voir hors site acrotère.

    Dictionarium latinogallicum > ăcrōtērĭa

  • 2 acroteria

    ăcrōtērĭa, ōrum, n., = akrôtêria, the projecting or extreme part of a thing.
    I.
    Of a harbor, Vitr. 5, 12.—
    II.
    In architecture, the projecting parts of a pediment, serving as a support for figures or statues, Vitr. 3, 5, 12 sq.; cf. Müll. Arch. § 284.

    Lewis & Short latin dictionary > acroteria

  • 3 acroteria

    pl от acroter и acroterium

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > acroteria

  • 4 acroteria

    [͵ækrə(ʋ)ʹterıə] pl от acroter и acroterium

    НБАРС > acroteria

  • 5 acroteria

    pl від acroter, acroterium

    English-Ukrainian dictionary > acroteria

  • 6 acroteria

    pl від acroter, acroterium

    English-Ukrainian dictionary > acroteria

  • 7 acroteria

    1 (0) акротерии
    2 (n) орнаменты на парапетной стенке

    Новый англо-русский словарь > acroteria

  • 8 acroteria

    • acroterium

    Diccionario Técnico Español-Inglés > acroteria

  • 9 acroteria

    f.
    1 a small pedestal placed at the extremities of pediments, and serving also to support figures, etc.
    2 acroterium.
    3 the highest part of columns or buildings.

    Spanish-English dictionary > acroteria

  • 10 acroteria

    Англо-русский синонимический словарь > acroteria

  • 11 acroterium

    acrōtērium, ī, n. (ἀκρωτήριον), I) die hervorlaufende Landspitze eines Hafens usw. (rein lat. promunturium procurrens), Vitr. 5, 12, 1. – II) Plur. acroteria, oben an den Ecken (dah. angularia) und in der Mitte (auf der Spitze) eines Giebels (dah. mediana) hervorragende Postamente, um Statuen, Vasen usw. daraufzusetzen, die Giebel-Bilderstühle, Vitr. 3, 5, 12.

    lateinisch-deutsches > acroterium

  • 12 fastigium

    fāstīgium, iī, n. (fastīgo), I) die in eine Spitze auslaufende Neigung der Seitenflächen eines Gegenstandes, die Steigung, Erhebung, nach unten = die Senkung, Abdachung, schräge Richtung od. Lage, schiefe Ebene (s. Kraner Caes. b. c. 2, 10, 3. Müller Liv. 1, 38, 6. Weißenb. Liv. 25, 36, 6), omnia leni fastigio subvexa, alles erhob sich in mäßiger Steigung, Liv.: iniquum loci ad declivitatem fastigium, Caes.: tenui fastigio vergere in etc., in mäßiger Abdachung, Caes.: paulo leniore fastigio, Caes.: molli fastigio, in nicht steiler Neigung (in stumpfem Winkel), Caes.: cloacae fastigio in Tiberim ductae, Liv. – beim Ackerbau die Erhebung über die Erdoberfläche, die Abstufung der Lage, spectandum, quo fastigio sit fundus, Varro: tria fastigia agri (näml. campestre, collinum, montanum), Varro. – beim Wasserbau = das Gefälle, si erit fastigium magnum, facilior erit decursus aquae, Vitr. – II) das obere od. untere Ende, die Spitze der auslaufenden Seitenflächen, A) eig.: AA) das obere Ende, der Giebel, Gipfel, 1) im allg., die relative Höhe, das Oben eines Ggstds., die Oberfläche, der Gipfel, die Spitze, der Saum u. dgl., f. fontis, Caes.: pari altitudinis fastigio, Caes.: f. muri, moenium, Curt.: summum munimenti f., Curt.: f. aquae, Curt.: inaequale f. terrae, Curt. – fastigia montis, Sil.: fastigia muri, Val. Flacc.: fastigia surarum, Lucr. – 2) insbes.: a) der Giebel des Daches, u. zwar: α) das ganze Giebeldach, Satteldach, Cic. u.a. – β) der mit einem besondern Giebelfelde (tympanum) geschmückte Vordergiebel, der Fronton, griech. ἀετός, ἀέτωμα, der wieder drei Giebelzinnen (acroteria) hatte, auf die man Bildsäulen stellte, anfangs zu Rom nur an Tempeln angebracht, später auch an den Palästen der Vornehmen, f. Capitolii, Cic.: fastigia aliquot templorum a culminibus abrupta, Liv. – operi inchoato, prope tamen absoluto, tamquam fastigium imponere, die Krone aufsetzen, die letzte Hand anlegen, Cic. – Dav. b) das über ein Wort gesetzte Akzentzeichen, der Akzent, Diom. 433, 21. Mart. Cap. 3. § 268 sqq. – BB) das untere Ende, die relative Tiefe, der Grund, Caes. b. G. 7, 73, 5. Verg. georg. 2, 288. – B) übtr.: 1) wie unser Höhe, Höhepunkt, α) relativ = Stellung, Stand, Rang, Würde, Charakter, Standpunkt, Stufe, consulare, Vell.: summum, Tac.: mortale (eines Sterblichen), Curt.: muliebre (eines Weibes), Ggstz. deminutio sui, Tac.: dictaturae altius f., Liv.: curatio altior fastigio suo, Liv.: ampliora humano fastigio, Suet.: pari fastigio stetisse in utraque fortuna, Nep.: alqm ad regium fastigium evehere, Val. Max.: invidiosum magistratus (= consulatus) fastigium moderatione ad tolerabilem habitum deduxit, Val. Max. – β) absol., Höhe, Höhepunkt, Gipfel, in fastigio eloquentiae stare, Quint.: praeteritae fortunae fastigium capio, Curt. – 2) wie κορυφή, Hauptpunkt, summa sequar fastigia rerum, Verg. Aen. 1, 342.

    lateinisch-deutsches > fastigium

  • 13 medianus

    mediānus, a, um (medius), in der Mitte befindlich, der, die, das mittlere, columnae, Vitr. 3, 2, 6: acroteria, Vitr. 3, 5, 12: capita leonina, Vitr. 3, 5, 15: digitus, Veget. mul. 2 (3), 40, 3: filius, Hieron. epist. 73, 3: porta, Corp. inscr. Lat. 14, 2466, 13. – subst., mediānum, ī, n., das Mittel, der mittlere Teil, ex mediano cenaculi, Ulp. dig. 9, 3, 5. § 2: Plur., mediana malvarum et betarum, Apic. 4, 133. – Prisc. part. XII vers. Aen. 5, 98 ist wohl Mediamna (w. vgl.) zu schreiben.

    lateinisch-deutsches > medianus

  • 14 acroterium

    acrōtērium, ī, n. (ἀκρωτήριον), I) die hervorlaufende Landspitze eines Hafens usw. (rein lat. promunturium procurrens), Vitr. 5, 12, 1. – II) Plur. acroteria, oben an den Ecken (dah. angularia) und in der Mitte (auf der Spitze) eines Giebels (dah. mediana) hervorragende Postamente, um Statuen, Vasen usw. daraufzusetzen, die Giebel-Bilderstühle, Vitr. 3, 5, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acroterium

  • 15 fastigium

    fāstīgium, iī, n. (fastīgo), I) die in eine Spitze auslaufende Neigung der Seitenflächen eines Gegenstandes, die Steigung, Erhebung, nach unten = die Senkung, Abdachung, schräge Richtung od. Lage, schiefe Ebene (s. Kraner Caes. b. c. 2, 10, 3. Müller Liv. 1, 38, 6. Weißenb. Liv. 25, 36, 6), omnia leni fastigio subvexa, alles erhob sich in mäßiger Steigung, Liv.: iniquum loci ad declivitatem fastigium, Caes.: tenui fastigio vergere in etc., in mäßiger Abdachung, Caes.: paulo leniore fastigio, Caes.: molli fastigio, in nicht steiler Neigung (in stumpfem Winkel), Caes.: cloacae fastigio in Tiberim ductae, Liv. – beim Ackerbau die Erhebung über die Erdoberfläche, die Abstufung der Lage, spectandum, quo fastigio sit fundus, Varro: tria fastigia agri (näml. campestre, collinum, montanum), Varro. – beim Wasserbau = das Gefälle, si erit fastigium magnum, facilior erit decursus aquae, Vitr. – II) das obere od. untere Ende, die Spitze der auslaufenden Seitenflächen, A) eig.: AA) das obere Ende, der Giebel, Gipfel, 1) im allg., die relative Höhe, das Oben eines Ggstds., die Oberfläche, der Gipfel, die Spitze, der Saum u. dgl., f. fontis, Caes.: pari altitudinis fastigio, Caes.: f. muri, moenium, Curt.: summum munimenti f., Curt.: f. aquae, Curt.: inaequale f. terrae, Curt. – fastigia montis, Sil.: fastigia muri, Val. Flacc.: fastigia surarum,
    ————
    Lucr. – 2) insbes.: a) der Giebel des Daches, u. zwar: α) das ganze Giebeldach, Satteldach, Cic. u.a. – β) der mit einem besondern Giebelfelde (tympanum) geschmückte Vordergiebel, der Fronton, griech. ἀετός, ἀέτωμα, der wieder drei Giebelzinnen (acroteria) hatte, auf die man Bildsäulen stellte, anfangs zu Rom nur an Tempeln angebracht, später auch an den Palästen der Vornehmen, f. Capitolii, Cic.: fastigia aliquot templorum a culminibus abrupta, Liv. – operi inchoato, prope tamen absoluto, tamquam fastigium imponere, die Krone aufsetzen, die letzte Hand anlegen, Cic. – Dav. b) das über ein Wort gesetzte Akzentzeichen, der Akzent, Diom. 433, 21. Mart. Cap. 3. § 268 sqq. – BB) das untere Ende, die relative Tiefe, der Grund, Caes. b. G. 7, 73, 5. Verg. georg. 2, 288. – B) übtr.: 1) wie unser Höhe, Höhepunkt, α) relativ = Stellung, Stand, Rang, Würde, Charakter, Standpunkt, Stufe, consulare, Vell.: summum, Tac.: mortale (eines Sterblichen), Curt.: muliebre (eines Weibes), Ggstz. deminutio sui, Tac.: dictaturae altius f., Liv.: curatio altior fastigio suo, Liv.: ampliora humano fastigio, Suet.: pari fastigio stetisse in utraque fortuna, Nep.: alqm ad regium fastigium evehere, Val. Max.: invidiosum magistratus (= consulatus) fastigium moderatione ad tolerabilem habitum deduxit, Val. Max. – β) absol., Höhe, Höhepunkt, Gipfel, in fastigio eloquentiae
    ————
    stare, Quint.: praeteritae fortunae fastigium capio, Curt. – 2) wie κορυφή, Hauptpunkt, summa sequar fastigia rerum, Verg. Aen. 1, 342.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fastigium

  • 16 medianus

    mediānus, a, um (medius), in der Mitte befindlich, der, die, das mittlere, columnae, Vitr. 3, 2, 6: acroteria, Vitr. 3, 5, 12: capita leonina, Vitr. 3, 5, 15: digitus, Veget. mul. 2 (3), 40, 3: filius, Hieron. epist. 73, 3: porta, Corp. inscr. Lat. 14, 2466, 13. – subst., mediānum, ī, n., das Mittel, der mittlere Teil, ex mediano cenaculi, Ulp. dig. 9, 3, 5. § 2: Plur., mediana malvarum et betarum, Apic. 4, 133. – Prisc. part. XII vers. Aen. 5, 98 ist wohl Mediamna (w. vgl.) zu schreiben.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > medianus

  • 17 acroterium

    s.
    acroteria, acrotera.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > acroterium

  • 18 medianum

    mĕdĭānus, a, um, adj. [medius], that is in the middle, middle (except Vitr., only post-class.):

    columnae,

    Vitr. 3, 2, 6:

    acroteria,

    id. 3, 5, 12:

    capita leonina,

    id. 3, 5, 15:

    digitus,

    Veg. Vet. 2, 40, 3:

    filius,

    Hier. Ep. 73, 3:

    porta,

    Inscr. Fabr. 463, 95.— Subst.: mĕdĭānum, i, n., the middle part, the middle:

    ex mediano coenaculi,

    Dig. 9, 3, 5, § 2.— Plur.:

    mediana malvarum,

    Apic. 4, 2, 133.

    Lewis & Short latin dictionary > medianum

  • 19 medianus

    mĕdĭānus, a, um, adj. [medius], that is in the middle, middle (except Vitr., only post-class.):

    columnae,

    Vitr. 3, 2, 6:

    acroteria,

    id. 3, 5, 12:

    capita leonina,

    id. 3, 5, 15:

    digitus,

    Veg. Vet. 2, 40, 3:

    filius,

    Hier. Ep. 73, 3:

    porta,

    Inscr. Fabr. 463, 95.— Subst.: mĕdĭānum, i, n., the middle part, the middle:

    ex mediano coenaculi,

    Dig. 9, 3, 5, § 2.— Plur.:

    mediana malvarum,

    Apic. 4, 2, 133.

    Lewis & Short latin dictionary > medianus

См. также в других словарях:

  • acroteria — (del lat. «acroterĭa», del gr. «akrōtḗria», pl. de «akrōtḗrion») f. Arq. Acrotera. * * * acroteria. f. acrotera …   Enciclopedia Universal

  • ACROTERIA —    Acroteria comprise distinctively Etruscan terracotta decorations often in figurative form, found on the ridge pole of monumental buildings, most notably at Acquarossa, Murlo, the Cannicella temple at Orvieto, and the Portonaccio temple at Veii …   Historical Dictionary of the Etruscans

  • ACROTERIA — ex Graeco Α᾿κρωτήρια, in aedibus. Vide Fastigium, it. Pimacella …   Hofmann J. Lexicon universale

  • acroteria — f. acrotera …   Diccionario de la lengua española

  • Acroteria — Acroterium Ac ro*te ri*um ( [u^]m), n.; pl. {Acroteria}. [L., fr. Gr. akrwth rion summit, fr. a kros topmost.] (Arch.) (a) One of the small pedestals, for statues or other ornaments, placed on the apex and at the basal angles of a pediment.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • acroterion — /ak reuh tear ee on , ee euhn/, n., pl. acroteria / tear ee euh/. acroterium. [ < Gk akrotérion topmost part, extremity, equiv. to akro ACRO + terion suffix designating a place for] * * * ▪ architecture plural  Acroteria,         in architecture …   Universalium

  • ACROTÈRE — Élément décoratif, géométrique, végétal ou figuré, placé au faîte et aux angles des édifices antiques et dont la silhouette se profilait sur le ciel. Dans l’architecture grecque, l’acrotère apparaît avec les temples primitifs de Crète où, dès la… …   Encyclopédie Universelle

  • acrotera — (Del lat. acroteria < gr. akroterion < akros, extremo.) ► sustantivo femenino ARQUITECTURA Remate del frontón de los edificios clásicos. TAMBIÉN acroteria * * * acrotera (del fr. «acrotère», del mismo or. que «acroteria») f. Arq. Remate… …   Enciclopedia Universal

  • Acroterium — Ac ro*te ri*um ( [u^]m), n.; pl. {Acroteria}. [L., fr. Gr. akrwth rion summit, fr. a kros topmost.] (Arch.) (a) One of the small pedestals, for statues or other ornaments, placed on the apex and at the basal angles of a pediment. Acroteria are… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Greek temple — Greek temples (Ancient Greek: polytonic|ὁ ναός , gr. ho naós dwelling , semantically distinct from Latin la. templum temple ) were structures built to house the cult statues within Greek sanctuaries. The temples themselves did usually not… …   Wikipedia

  • Acroterion — An acroterion or acroterium is an architectural ornament placed on a flat base called the acroter or plinth, and mounted at the apex of the pediment of a building in the Classical style. It may also be placed at the outer angles of the pediment;… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»