Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

þveiti

  • 1 þveiti

    Íslensk-ensk orðabók > þveiti

  • 2 veiti-engi

    (qs. vreiti-engi), n. a trenched meadow, Háv. 35 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > veiti-engi

  • 3 öng-þveiti

    n. [see þveiti], a ‘narrow place,’ strait; at þú komir aldri síðan í slíkt öngðveiti, Ó. H. 120; verðr hverr fyrir sér at sjá, er menn koma í slíkt öngþveiti, Ld. 264.

    Íslensk-ensk orðabók > öng-þveiti

  • 4 öngþveiti

    n. straits; koma í öngþveiti, to get into a strait.

    Íslensk-ensk orðabók > öngþveiti

  • 5 öngþveiti

    [öyηg̊þvεitʰɪ]
    n öngþveitis
    1) беспорядок; сутолока
    2) трудное [критическое] положение

    Íslensk-Russian dictionary > öngþveiti

  • 6 ÞVEIT

    f., or þveiti, n. [the root is found in A. S. þwîtan, pret. þwât = to chop; North. E. thwaite; Chaucer to thwite; cp. also Dutch duit, whence Engl. doit, Germ. deut, Dan. döit = a bit]:—prop. a ‘cut-off piece,’ but occurs only in special usages:
    1. a piece of land, paddock, parcel of land, it seems orig. to have been used of an outlying cottage with its paddock; þær jarðir allar, bú ok þveiti, all the estates, manor and ‘thwaite,’ where bú and þveiti are opp. to one another, D. N. ii. 81; séttungs þ., áttungs-þ., id.; öng-þveiti, a narrow lane, strait.
    2. freq. in local names in Norway and Denmark, tvæt, Dan. tvæde (whence Dan. Tvæde as a pr. name); and in North. E. Orma-thwaite, Braith-thwaite, Lang-thwaite, and so on, names implying Danish colonisation: Þveit, Þveitar, f., Þveitin, n., Þveitini (qs. Þveit-vin), Þveitar-ruð, n., Þveitar-garðr, m., Þveitar-fjall, n., D. N. passim; in Icel. local names it never occurs, and is there quite an obsolete word.
    II. a unit of weight; þveiti mjöls, Boldt; þveitis-leiga, a rent amounting to a þ.; þveitis-ból, a farm of the value or the rent of a þ.; tveggja þveitna (thus a gen. pl. as if from þveita) toll, þveitis toll, D. N. iii. 465; hálf þveit smœrs, Boldt 114.
    III. [Dutch duit, etc.], a kind of small coin, a doit, a subdivision of an ounce (= a fraction, cut-off piece); in weregild the baugþak was counted thus, sex aurar ok þveiti átta ens fimta tigar, i. e. six ounces and forty-eight doits; hálf mörk ok þveiti tvau ens fjórða tegar, a half mark and thirty-two doits; þrír aurar ok þveiti tuttugu ok fjögur, three ounces and twenty-four doits; tveir aurar ok þveiti sextan, two ounces and sixteen doits, Grág. (Kb.) i. 193; ef maðr stelr minna enn þveiti þá skal heita hvinn, N. G. L. i. 253, cp. B. K. 8–11, 28, 29; þar eru þveiti tuttugu ok þrjú at höfuðbaugi, … átta þveiti, ok þriðjungr ens fimta þveitis, ok hálft fjórða þveiti ok þriðjungr ens þriðja þveitis ok hálft annat þveiti, Grág. (Kb.) i. 202.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞVEIT

  • 7 SÝNA

    * * *
    (-dá, -dr), v.
    1) to show (hón bað hann s. sér sverðit); þú skalt enga fáleika á þér s., thou must show no signs of coldness;
    2) refl., sýnast, to appear, seem (sýndist vitrum mönnum hann afbragð); s. e-m, to appear to one in a dream (honum sýndist þá hinn helgi Ólafr konungr); e-m sýnist e-t, one thinks fit; veitið mér gröpt slíkan sem yðr sýnist, give me such burial as you please.
    * * *
    d, to shew; hón bað hann sýna sér sverðit, Gullþ. 14; á þinginu sýndu menn vápn sín, Fms. iv. 326; þú skalt enga fáleika á þér sýna, Nj. 14; sýna sik glaðan, Barl. 16; hann sýndi mun ek sýna yðr (dat.) í fata-búr Þorfinns, Grett. 98 A, passim.
    II. reflex. sýnask, to appear, Rb. 478; sýnisk þat jafnan at ek em fégjarn, Nj. 102; hann kvað mikla úsæmd í slíku sýnask af Sturlu, Sturl. i. 87; ok sýndisk hann þá Nero (dat.), he then presented himself to N., 659 C. 29.
    2. to seem, with dat.; e-m sýnisk e-t, it appears to one; óss sýnisk úmakligt, at …, Eluc. 3; sýndisk vitrum mönnum hann afbragð, Fms. x. 397; hefir mér tvennt um sýnzk, Nj. 3: to see in a dream, somnaði hann, honum sýndisk þá enn helgi Ólafr konungr, Ó. H. 240; sýndisk honum í svefni engill Guðs, Bær. 12; sem konunni hafði sýnzk um nóttina, Fms. v. 222: so also, mér sýndist hann koma, I thought I saw him come; mér sýndist eg sjá hann, I thought I saw him; ekki er allt sem sýnist, a saying, varla sýnisk allt sem, Mkv.
    3. to think fit; veitið mér gröpt slíkan sem yðr sýnisk, such as you deem fit, as you like, Fms. ix. 309; fékk konungr sveitar-höfðingja þá er honum sýndisk, Eg. 272; sýndisk mönnum, at Andrés misti sæmda sinna, Fms. ix. 309; sýnisk þat þó flestum, at fá mér þat er ek vil, Grett. 129 A; Þrándr kvað hitt mundu sýnask ( that would seem better) at unna Leifi föður-bóta, Fær. 159.

    Íslensk-ensk orðabók > SÝNA

  • 8 aggravating

    [ʹægrəveıtıŋ] a
    1. ухудшающий, усугубляющий

    aggravating circumstances - юр. отягчающие ( вину) обстоятельства

    2. сл. раздражающий, досадный

    how aggravating! - какая досада!

    what an aggravating remark! - какое неуместное замечание!; ≅ ляпнул!

    aggravating child - несносный ребёнок, чертёнок

    НБАРС > aggravating

  • 9 helter-skelter

    ['heltə'skeltə]
    (in great hurry and confusion.) út og suður; asi, öngþveiti

    English-Icelandic dictionary > helter-skelter

  • 10 jam

    [‹æm] I noun
    (a thick sticky substance made of fruit etc preserved by being boiled with sugar: raspberry jam; ( also adjective) a jam sandwich.) sulta
    II 1. past tense, past participle - jammed; verb
    1) (to crowd full: The gateway was jammed with angry people.) troðfylla, þjappa
    2) (to squeeze, press or wedge tightly or firmly: He jammed his foot in the doorway.) troða
    3) (to stick and (cause to) be unable to move: The door / steering-wheel has jammed.) festa(st)
    4) ((of a radio station) to cause interference with (another radio station's broadcast) by sending out signals on a similar wavelength.) trufla
    2. noun
    1) (a crowding together of vehicles, people etc so that movement is difficult or impossible: traffic-jams.) öngþveiti, troðningur, stífla
    2) (a difficult situation: I'm in a bit of a jam - I haven't got enough money to pay for this meal.) vandræði
    •

    English-Icelandic dictionary > jam

  • 11 aggravating circumstances

    ag.gra.vat.ing cir.cum.stances
    [ægrəveitiŋ s'ə:kəmstænsiz] n pl circunstâncias agravantes.

    English-Portuguese dictionary > aggravating circumstances

  • 12 aggravating

    ag.gra.vat.ing
    ['ægrəveitiŋ] adj 1 agravante. 2 provocatório. 3 coll desagradável, aborrecido.

    English-Portuguese dictionary > aggravating

  • 13 aggravatingly

    ag.gra.vat.ing.ly
    ['ægrəveitiŋli] adv de modo agravante, provocatoriamente.

    English-Portuguese dictionary > aggravatingly

  • 14 aggravating

    a отегчаващо вината (обстоятелство)
    * * *
    отегчаващ;
    * * *
    a отегчаващо вината (обстоятелство)
    * * *
    aggravating[´ægrə¸veitiʃ] adj 1. влошаващ, утежняващ (положение, ситуация); 2. разг. дразнещ, лазещ по нервите; FONT face=Times_Deutsch◊ adv aggravatingly.

    English-Bulgarian dictionary > aggravating

  • 15 captivating

    {'kæptiveitiŋ}
    a пленителен, обаятелен, чаровен
    * * *
    {'kaptiveitin} а пленителен, обаятелен, чаровен.
    * * *
    очарователен; пленителен;
    * * *
    a пленителен, обаятелен, чаровен
    * * *
    captivating[´kæpti¸veitiʃ] adj пленителен, очарователен, подкупващ; FONT face=Times_Deutsch◊ adv captivatingly.

    English-Bulgarian dictionary > captivating

  • 16 elevating

    {'eliveitiŋ}
    1. възвисяващ, облагородяващ
    2. тех. подемен
    * * *
    {'eliveitin} а 1. възвисяващ, облагородяващ; 2. тех. подеме
    * * *
    облагородяващ; възвисяващ;
    * * *
    1. възвисяващ, облагородяващ 2. тех. подемен
    * * *
    elevating[´eli¸veitiʃ] I. adj 1. възвисяващ, облагородяващ; 2. тех. подемен, повдигателен; \elevating power ав. подемна сила; II. n издигане, възвисяване.

    English-Bulgarian dictionary > elevating

  • 17 passivating

    passivating[´pæsi¸veitiʃ] I. n пасивиране; II. adj пасивиращ.

    English-Bulgarian dictionary > passivating

  • 18 GUÐ

    m. (and n.), God.
    * * *
    m.; the plur. used to render the Lat. dii is guðir; [for etymology and changes of this word see p. 207]:—God.
    A. Though the primitive form Goð rhymes with boð ( bidding), stoð ( help), and many other words, the second form Guð rhymes with no single word, so that in hymns the poets are wont to use incomplete rhymes, as brauð ( bread), nauð ( need); and exact rhymes can only be obtained by the last syllables of derivatives, e. g. Iðranin blíðkar aptur Guð | ei verður syndin tilreiknuð, Pass. 40. 4; or Upphaf alls mesta ófögn uðs | áklögun ströng og reiði Guðs, 3. 14; Svo er nú syndin innsigluð | iðrandi sála kvitt við Guð, 50. 14; but these rhyme-syllables can only occur in trisyllabic words (Gramm. p. xv):—the following are examples of incomplete rhymes, Vinir þér enga veittu stoð | svo vinskap fengi eg við sannan Guð, Pass. 3. 7; Föðurlegt hjarta hefir Guð | við hvern sem líðr kross og nauð, 3. 16; Herra minn þú varst hulinn Guð | þá hæðni leiðst og krossins nauð, 40. 16; as also in the hymn, Til þín Heilagi Herra Guð | hef eg lypt sálu minni | af hug og hjarta í hverri neyð | hjástoð treystandi þinni, Hólabók 108, rendering of Ps. xxv; Luther’s hymn, Ein feste burg ist unser Gott, is in the Icel. rendering, Óvinnanlig borg er vor Guð | ágæta skjöldr og verja | hann frelsar oss af allri nauð, Hólabók 182; Fyrir valtan veraldar auð | set þína trú á sannan Guð | sem allt skapaði fyrir sitt boð, 208 (in Hans Sachs’ hymn); hugsjúkir eta harma brauð | hollari fæðu gefr Guð | sér ljúfum þá þeir sofa, 124, Ps. cxxvii. 2.
    B. PHRASES:—Guðs ást, Guðs elska, the love of God; Guðs gata, the way of God, 625. 87; Guðs gæðska, Guðs náð, the grace, goodness of God; Guðs miskunn, Guðs mildi, the mercy of God; Guðs ótti, the fear of God; Guðs gjöf, God’s gift; Guði friðr, the peace of God; Guðs hús, the house of God; Guðs musteri, the temple of God; Guðs orð, the word of God; and in popular usage, Guðsorða-bók, ‘God’s word-book,’ i. e. a religious book, not only of the Bible, but generally of hymns, sermons, etc., opp. to historical or secular books, sögu-bækr; Guðs maðr, a man of God, Stj. passim; Guðs ríki, the kingdom of God; Guðs Kristni, the Church of God, 625. 82; Guðs vin, God’s friend, Fms. i. 139; Guðs þjónn, God’s servant; Guðs þræll, the thrall of God, Greg. 54, Bs. i. 638; Guðs Sonr, the Son of God; Guðs trú, faith in God; Guðs þjónusta, Divine service (in Papal times the mass), K. Á. 36; of the sacrament, Bs. i. 638; Guðs akr, Germ. Gottes acker, ‘God’s acre,’ a churchyard; Guðs kista, God’s chest, the temple-treasury, Mark xii. 41; Guðs líkami = Corpus Domini, K. Á. 38; Guðs móðir, God’s mother (the Virgin Mary):—in Papal times, Guðs eign, God’s property = church glebes; Guðs lög, God’s law, i. e. the ecclesiastical law, as opp. to lands lög, the law of the land, i. e. the secular or civil law, K. Á. ch. 9, (for an interesting note upon this subject vide H. E. i. 133, note b); Guðs réttr, God’s right, i. e. ecclesiastical right, Fms. vii. 305; Guðs þakkir, ‘God’s thanks,’ charity, Grág. i. 222, K. Þ. K. 142, Hom. 34; whence the popular contracted form gustuk, a charity, pittance, in such phrases as, það er ekki gustuk, ‘tis no charity, ‘tis a pity, e. g. of dealing harshly with the poor; gustuka-verk, a work of charity; göra e-t í gustuka skyni, to do a thing as a charity: in former times the phrases Guðs þakkir and sálu-gjafir (soul’s gifts) were synonymous, including not only gifts to churches, clergy, and the poor, but also the building of bridges, erecting hostelries, especially in desert places, and the like, whence the words, sælu-brú, soul’s bridge; sælu-hús, soul’s house.
    2. in Icel. many sayings referring to the name of God are still household words, e. g. in entering a house, as a greeting, hér sé Guð, God be here! (from Luke x. 5): in returning thanks, Guðs ást, God’s love! Guð laun or Guð laun’ fyrir mig, God’s reward! Germ. vergelt’s Gott! or gefið þið í Guðs friði! to which the reply is, Guð blessi þig, God bless thee ! (which is also the answer to a greeting or to thanks); Guðs friði! or vertu í Guðs friði, be in God’s peace! is the usual farewell; and the answer is, Guð veri með þér, God be with thee! Guð hjálpi þér, God help thee! Germ. helf Gott! Engl. God bless you! (to one sneezing); Guð varðveiti þig, God ward thee! (to one playing with dangerous things); biddu Guð fyrir þér! (denoting wonder), pray God! gáðu að Guði, heed God! take heed! fyrir Guðs skuld, for God’s sake! ef Guð lofar, proncd. as one word (ef-guðlogar, changing f into g), God willing, a common phrase when speaking of plans for the future, eg skal koma á morgun, ef-guðlogar, I will come to-morrow, God willing (from James iv. 13–15), occurs in Skálda (Thorodd) 165, as also, ef Guð vill, if God will (less freq.); Guði sé lof, God be praised! Guð gæfi, God grant! Guðs mildi, by God’s grace; það var mesta Guðs mildi hann slasaði sig ekki; Guð gefi þér góðan dag, Guð gefi þér góðar nætr, whence abbreviated góðan dag, good day; góðar nætr, good night: the sayings, sá er ekki einn sem Guð er með; and þann má ekki kefja sem Guð vill hefja, Fb. iii. 408; eitthvað þeim til líknar legst, sem ljúfr Guð vill bjarga.

    Íslensk-ensk orðabók > GUÐ

  • 19 HVINNR

    or hvinn, m. a pilferer, Fbr. (in a verse); distinguished from a thief; ef maðr stell örtug eða örtug meira, þá er sá þjófr; … enn ef maðr stell minna en örtog, þá er sá torfs-maðr ok tjöru; … en ef minnr stelr en þveiti, þá skal sá heita hvinn um allan aldr síðan ok eigi engan rétt á sér, N. G. L. i. 253, Edda ii. 495; ef maðr stel einhverju þessu (viz. a plough, harrow, etc.), þá heiti æ hvinn at úsekju, Gþl. 359; ef maðr stelr hundi manns, eða ketti, knífi eða belti ok öllu því er minna er vert en eyris, þá er hvinnska, N. G. L. ii. 172; hvinna-ætt, Sighvat. Hvinn-gestr, m. a pr. name, Fms. vi. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > HVINNR

  • 20 LÍKA

    * * *
    I)
    (að), v. to please, satisfy, with dat. (líkaði yðr vel Finnskattrinn?); hvárt er honum líkar vel eðr illa, whether he likes it or not; e-m líkar vel (illa) til e-s or við e-n, one likes or dislikes a person (honum líkaði til Sighvats vel); líkaði við hana ekki illa, they liked her well enough.
    (að), v. to polish, burnish.
    adv. also (rare).
    * * *
    að, [Ulf. leikan = ἀρέσκειν; A. S. lician; Engl. like; O. H. G. lihan; Swed. lika]:—to like: impers., cp. Old Engl. it liketh me, e-m líkar e-t, líkaði yðr vel Finnskattrinn, Eg. 61; at ek göra slíkt er mér líkar af því er ek varðveiti, 395; þetta líkaði Eiríki stórílla, Fms. i. 18: en með því at þeim líkaði ( they wished) svá at hafa eðr þar við at auka, Íb. (begin.); hvárt er honum líkar vel eðr ílla, whether he likes it well or not, Ó. H. 54.
    2. e-m líkar vel, ílla til e-s, to like one well or not; honum líkaði til Sighvats vel, Fms. iv. 89; Svía konungi líkaði stór-ílla Ólafs digra, 107:—líka vel við e-n, id.; líkar þeim vel við Brand, Lv. 24; líkaði hverjum manni vel við hann, Fms. vi. 112; en konungi líkaði eigi betr við þenna biskup, vii. 173; Hallgerðr sat mjök á sér um vetrinn, ok líkaði (mönnum) ekki við hana ílla, Nj. 25.

    Íslensk-ensk orðabók > LÍKA

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • вить — I ж. что нибудь плетеное , сербохорв. па̏ви̑т виноградная лоза , словин. vjĩc ивовая жердь для увязывания соломенной кровли , в. луж. wic ворот , н. луж. wis болотная трава . Родственно лит. vytìs, вин. п. ед. ч. vỹtį жердь, прут , лат. vītis …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • aggravating — ag|gra|vat|ing [ ægrə,veıtıŋ ] adjective 1. ) MAINLY SPOKEN annoying: It s really aggravating she says she ll call, and then she doesn t. 2. ) LEGAL making a crime worse: The judge considered several aggravating factors. ╾ ag|gra|vat|ing|ly… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • captivating — cap|ti|vat|ing [ kæptı,veıtıŋ ] adjective very interesting or attractive in a way that takes all your attention: a captivating tale His smile was captivating …   Usage of the words and phrases in modern English

  • elevating — el|e|vat|ing [ elə,veıtıŋ ] adjective FORMAL causing people to think about serious, important, or moral subjects …   Usage of the words and phrases in modern English

  • enervating — en|er|vat|ing [ enər,veıtıŋ ] adjective FORMAL making you feel tired and weak …   Usage of the words and phrases in modern English

  • Deut — Sm kleine Münze erw. obs. phras. (17. Jh.) Stammwort. In keinen Deut auf etwas geben u.ä. Aus dem Niederdeutschen/Niederländischen mndl. duit u.ä. Name einer niederländischen/westniederdeutschen Scheidemünze, die weithin bekannt war. Das Wort… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Deut — Deut: In der Fügung »keinen, nicht einen Deut« (für »fast gar nichts«) lebt der Name einer alten holländisch niederrheinischen Kleinmünze fort, die bis ins 19. Jh. Geltung hatte. Die Münzbezeichnung niederl. duit, mniederl. duyt ist verwandt mit… …   Das Herkunftswörterbuch

  • u̯ei-1, u̯ei̯ǝ- : u̯ī- —     u̯ei 1, u̯ei̯ǝ : u̯ī     English meaning: to turn, bend, wind, *branch out     Deutsche Übersetzung: “drehen, biegen”; vielfach von biegsamen Zweigen, Flechtwerk, Rankengewächsen     Note: Root u̯ei 1, u̯ei̯ǝ : u̯ī : “to turn, bend, wind,… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»