þjubjó

(-s, -ar), m. thief.

* * *

m. [Goth. þjubs; A. S. þeóf; Engl. theif; O. H. G. diup; Germ. dieb; Dan. tyv; Swed. tjuf: cp. Goth. þjubjó = λάθρα; þauf and þóf (qq. v.) seem to be kindred words]:—a thief; þjófar ok íllmenni, Nj. 32; vándr hefi ek verit, en aldri hefi ek þjófr verit, 74; mætti honum sök á gefa, ef hann léti fara sann-reyndan þjóf, Fms. vii. 115; rangt sýnisk mér at svá mikill þjófr gangi undan, … mikit kapp leggr þú á með þjófnum, ok muntú íllt at sök hafa, Fbr. 86, 87; þú hefir verit þjóír ok morðingi, Nj. 74; þat er víkinga háttr at afla fjár með ránum eðr svörfum, en þat er þjófa háttr at leyna eptir, Fb. i. 412; þjófa færsla, Gþl. 533; þjófa-gröf, fylgsni, a den of thieves, Greg. 39, Hom. 154, cp. Glúm. ch. 17, 18, Eb. 18; sauða-þjófr, a sheep-stealer; rummungs-þjófr, an inveterate thief (cp. hann stelr öllu sem steini er léttara). In ancient times thieves were particularly detested, and no mercy was shewn to them, theft being punished by hanging, see Fbr. l. c. (cp. the late Engl. penalty of death for sheep-stealing); and minor theft by branding with hot iron on the cheek, N. G. L. ii. 168; or by chopping off feet and hands, cp. Sighvat’s verse on St. Olave; cp. the saying, þjófa skal hátt upp hengja, Hallgr.: ‘thievish’ and ‘wicked’ are synonymous, þjófs augu, a thief’s eyes, an evil look, Nj. 2, Fms. iii. 195; þjófs hakan, a thief’s chin, 192; þjófs-nefit brotnaði, the thief’s nose broke, 189; þjófs tennr, Blómstrv. S. 27.

COMPDS: þjófabálkr, þjóffólginn, þjófgefinn, þjóflaun, þjófsligr, þjófsnafn, þjófsnautr, þjófráð, þjófsnara, þjófstolinn, þjófsök.

B. Altogether different is ‘þjófr’ in pr. names, Frið-þjófr, Her-þ., Ey-þ., Gunn-þ., which answers to A. S. þeow, i. e. a servant, = Icel. þý.