-
1 Wind
Wind <-(e) s, -e> [vınt] mrüzgâr, yel;bei \Wind und Wetter her havada; ( bei schlechtem Wetter) kötü havada;\Wind und Wetter ausgesetzt sein rüzgâr almak [o tutmak], hava şartlarına maruz kalmak;in den \Wind reden ( fig) havaya konuşmak, boşuna söyleyip durmak, çene yormak;wie der \Wind ( fig) rüzgâr [o yel] gibi;einen \Wind streichen lassen ( vulg) yellenmek, osurmak;wer \Wind sät, wird Sturm ernten ( prov) rüzgâr eken fırtına biçer
См. также в других словарях:
çene yormak — boşuna söyleyip durmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
çene — is., Far. çāne 1) Canlılarda baş bölümünde yer alan, kemik veya kıkırdak ile desteklenen, altlı üstlü dişleri taşıyan ve ağzın kapanıp açılmasını saplayan kasları üzerinde barındıran iki parçaya verilen ad Çenesinin, başının bütün iskeleti… … Çağatay Osmanlı Sözlük
üst — is. 1) Bir şeyin yukarı, göğe doğru olan yanı, fevk, alt karşıtı Köyün üst tarafında, saman, taş ve yangın arasında, üstü sazlarla örtülmüş bir kulübenin önünde ateş yanıyor. H. E. Adıvar 2) Bir şeyin görülen yanı, yüzü Bu sefer taşın üstünden… … Çağatay Osmanlı Sözlük