çekingen

См. также в других словарях:

• çekingen — sf. Her şeyden çekinen, ürkek, sıkılgan, tutuk (kimse), muhteriz Korkak mı diyeyim, çekingen mi diyeyim, bir tuhaf olmuşlar. S. F. Abasıyanık Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller çekingen davranmak …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çekingen davranmak — ürkekçe davranışlarda bulunmak Birdenbire kadına karşı soğuk, çekingen davranmayı da onuruma yediremiyorum. R. H. Karay …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• hezerli — çekingen …   Beypazari ağzindan sözcükler

• cesaretsiz — sf. 1) Yüreksiz 2) Çekingen …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çekingenleşmek — nsz Çekingen duruma gelmek Akşama doğru kendisinin bile yadırgayacağı kadar çekingenleşmişti. N. Cumalı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çekingenleştirmek — i Çekingen duruma getirmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çekingenlik — is., ği Çekingen olma durumu Onu inciteceğinden çekiniyor, çekingenliği gözlerinden okunuyordu. E. İ. Benice …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• ezgin — sf., hlk. 1) Paraca durumu bozuk olan (kimse) 2) Çok cefa görmüş (kimse) Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi. R. H. Karay 3) Çürük, ezik (meyve) 4) mec. Üzüntü veren Bir gece önce çadırın… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• güre — is., hlk. 1) Çiftleşmek isteyen kısrak veya dişi eşek 2) Bir yaşından üç yaşına kadar olan tay 3) sf., mec. Kuvvetli, dinç 4) sf., mec. Çekingen, korkak, ürkek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• hık mık — is., ğı Tereddüt gösterme, çekingen davranma Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller hık mık etmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• ıslakkarga — sf., argo Çok korkan, çekingen, ürkek …   Çağatay Osmanlı Sözlük