-
1 çaxnaşma
сущ. от глаг. çaxnaşmaq; переполох, смятение, паника, замешательство, сумятица. Düşmən səflərində çaxnaşma смятение в рядах неприятеля, çaxnaşma düşdü поднялся (начался) переполох, началась (поднялась) паника (суматоха), произошло замешательство. Birdən elə bir çaxnaşma düşdü ki, … вдруг поднялся такой переполох, что …; çaxnaşma salmaq переполошить (вызвать, произвести сильный переполох, смятение), внести замешательство, поднять панику, суматоху. Camaat arasına çaxnaşma salmaq произвести (вызвать) панику среди населения (людей); çaxnaşmaya salmaq kimi, nəyi переполошить, привести в смятение, в замешательство кого, что -
2 çaxnaşma
паника, перепелох. -
3 çaxnaşıq
Iприл. суматошный, суматошливый:1. полный суматохи, хлопот, суеты2. свидетельствующий о суматохе, переполохе. Çaxnaşıq səs-küy суматошный шумII -
4 törətmək
глаг.1. создавать, создать (вызвать появление чего-л., стать причиной чего-л.). Əngəllər (maneələr) törətmək создавать препятствия, çətinliklər törətmək создавать затруднения (трудности)2. вызывать, вызвать (возбудить) что-л., явиться причиной чего-л. Yanğın törətmək вызывать пожар, narazılıq törətmək вызывать недовольство, narahatlıq törətmək вызывать беспокойство, sensasiya törətmək вызывать сенсацию, fəlakət (qəza) törətmək вызывать катастрофу, xəstəlik törətmək вызывать болезни, şaşqınlıq törətmək вызывать замешательство3. совершать, совершить, осуществлять, осуществить. Cinayət törətmək совершить преступление, çevriliş törətmək совершить переворот4. производить, произвести:1) родить. Nəsil törətmək произвести потомство2) вызвать, породить. Qarışıqlıq törətmək произвести суматоху, səs-küy törətmək произвести шум, çaxnaşma törətmək произвести переполох5. вытворять, вытворить (совершить, проделать необычное, из ряда вон выходящее). Nələr törətmirlər чего только не вытворяют, biabırçılıqlar törətmək вытворять безобразия
См. также в других словарях:
çaxnaşma — 1. «Çaxnaşmaq»dan f. is. 2. Qarışıqlıq, həyəcan, təlaş, vahimə, vəlvələ. Camaat içərisində bərk çaxnaşma oldu. «Abbas və Gülgəz». Çaxnaşma düşmək – həyəcanla dolu qarışıqlıq düşmək, vəlvələ düşmək, vahimə düşmək, hamı bir birinə dəymək, çaxnaşmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çaxnaşıq — bax çaxnaşma 2 ci mənada. Çaxnaşıq düşmək – bax çaxnaşma düşmək («çaxnaşma»da). <Çopo:> Sabaha qədər davam edən qanlı vuruşmadan sonra xaqan ordusuna çaxnaşıq düşdü. . Ç.. Çaxnaşıq salmaq – bax çaxnaşma salmaq («çaxnaşma»da). <Kor:>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vəlvələ — is. Səs küy, gurultu patırtı, həyəcan, çaxnaşma, qarmaqarışıqlıq. O gecəki vəlvələdən ancaq bunu görə bildim. A. Ş.. Vəlvələ düşmək – qarmaqarışıqlıq düşmək, çaxnaşma düşmək, həyəcan (gurultu patırtı) düşmək. Vəlvələ salmaq – qorxu salmaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lov — is. dan. Bəla, afət (adətən mənfi mənada çox zirək, diribaş adam haqqında). Belə od olmaz, anam, böylə alov! Od deyil, yanğı deyil, lovdur, lov! M. Ə. S.. Burdan vurub Bitdilidən çıxar, . . lovdur lov! Ə. Ə.. ◊ Lov düşmək – 1) çaxnaşma düşmək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarğaşalıq — is. Qarışıqlıq, hərc mərclik; səs küy, haray, çaxnaşma, araqarışma. İclasda qarğaşalıq daha da şiddətləndi. M. C.. Qarğaşalıq salmaq – qarışıqlıq salmaq, hərc mərclik törətmək, çaxnaşma salmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şuluqluq — is. 1. Nadinclik, dəcəllik. Şuluqluq eləmək. 2. Hərc mərclik, araqarışma, qarışıqlıq, çaxnaşma, iğtişaş, özbaşınalıq. // Qovğa, mərəkə, həngamə, qarışıqlıq. Bəzən yerbəyerdən mütrübü çağırardılar. Şuluqluq başlanardı. H. S.. <Cavan oğlan:>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
miyanzən — f. aravuruşduran, iki adamın arasına çaxnaşma salan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şuriş — f. qarışıqlıq, çaxnaşma, şuluqluq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təkapu — f. 1) ora bura qaçma, çalışıb çabalama; 2) çaxnaşma, hay küy, mərəkə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təlaş — ə. 1) iztirab çəkərək, tələsmə; 2) gurultu patıltı, hay küy, çaxnaşma; 3) səy etmə, çalışma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bir-bir — z. 1. Tək tək, ayrı ayrılıqda. <Süleyman:> De, bir bir söylə, qulaq asım. Ü. H.. Anası da oğlu qazan yollara bir bir bələd oldu. Ə. H.. Konsul onları <siyahıları> bir bir alıb, öz katibinə verir. . . M. S. O.. 2. Bir birinin ardınca,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
