çakal

См. также в других словарях:

• çakal — is., hay. b., Far. şaġāl 1) Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (Canis aureus) 2) argo Kurnaz, yalancı, düzenci, aşağılık kimse 3) sf., hlk. Titiz, huysuz, görgüsüz Birleşik Sözler çakal armudu çakalboğan çakal… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çakal eriği — is., bit. b. Çok ekşi, sert, iri çekirdekli bir erik türü, yaban eriği, dağ eriği (Prunus spinosa) Ama her çocuk gibi bol bol çakal eriği yiyememişim. S. F. Abasıyanık …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çakal armudu — is. Yabani armut, ahlat …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çakal yağmuru — is., hlk. Güneş varken yağan yağmur …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• EBU KAYS — Çakal …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• VA' — Çakal …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• arju — çakal I, 127bkz: arzu …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

• arjulayu — çakal gibi I, 127; II I, 401 …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

• arzu — çakal III, 401bkz: arju …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

• arzulayu — çakal gibi III, 410 …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

• chacal — [ ʃakal ] n. m. • ciacale 1686, et nombr. var.; persan chagal par plus. langues (turc, angl., etc.) 1 ♦ Mammifère carnivore (canidés) d Asie et d Afrique ressemblant au renard et se nourrissant essentiellement de charognes. Un troupeau, une bande …   Encyclopédie Universelle