-
1 znać
znać z widzenia vom Sehen kennen;znasz niemiecki? kannst du Deutsch?;on zna dobrze polski er kann gut Polnisch;znać na pamięć auswendig können;znasz drogę? weißt du (noch) den Weg?;znasz ten adres? weißt du (noch) die Adresse?;znać jak własną kieszeń fam. wie seine Westentasche kennen;nie chcę cię znać! ich will dich nicht mehr sehen!;znam ten ból fam. davon kann ich ein Lied singen, das habe ich zur Genüge genossen;znać jak zły szeląg zur Genüge kennen;nie znano wtedy … man kannte damals nicht …;znać się sich kennen;znać się na ludziach ein guter Menschenkenner sein;znać się na żartach Spaß verstehen;znać się na rzeczy sich gut auskennen, gut Bescheid wissen;znać się jak łyse konie sich seit Jahr und Tag kennennie znać było po nim, że … man sah ihm nicht an, dass …;wszędzie znać ślady überall sind Spuren zu sehen, überall sieht man Spuren -
2 Deutsch
Deu tsch <-[s]> nt1) ( Sprache)das \Deutsche [język m ] niemiecki\Deutsch lernen uczyć się [języka] niemieckiego\Deutsch verstehen rozumieć po niemiecku\Deutsch können znać język niemieckisprechen Sie \Deutsch? czy mówi Pan po niemiecku?sich auf \Deutsch unterhalten rozmawiać [ perf po-] po niemieckuwie heißt „arrivederci“ auf \Deutsch? jak jest „arrivederci” po niemiecku?2) ( Unterrichtsfach)[nicht] gut in \Deutsch sein [nie] być dobrym z języka niemieckiego -
3 können
können ['kœnən]I. <konnte, gekonnt> vtgut Deutsch \können dobrze znać język niemieckinichts \können nic nie potrafićetw dafür \können mieć na coś wpływnichts dafür \können nie mieć na coś wpływuII. <konnte, gekonnt> vi( fähig sein) mócich kann nicht mehr ( fam) już nie mogę( vermögen)etw tun \können móc coś uczynićetw nicht vergessen \können nie być w stanie czegoś zapomniećlaufen/lesen \können umieć chodzić/czytać( dürfen)etw tun \können móc coś zrobićkann ich heute ins Kino? [czy] mogę pójść dzisiaj do kina?\können Sie mir sagen, wo/wie...? [czy] może mi Pan powiedzieć, gdzie/jak...?kann ich Ihnen weiterhelfen? czy mogę Panu pomóc? -
4 biernie
passiv, untätig; znać obcy język passiv -
5 ząb
Zahn mzęby mleczne Milchzähne mPlzęby stałe bleibende Zähnesztuczne zęby falsche Zähneboli mnie \ząb ich habe Zahnschmerzen [ lub Zahnweh]znać na kimś/czymś \ząb czasu man kann an jdm/etw den Zahn der Zeit erkennenpłacz i zgrzytanie zębów Heulen und Zähneklappern [ lub Zähneknirschen]darowanemu koniowi w zęby się nie zagląda ( przysł) einem geschenkten Gaul schaut man nicht ins Maul ( prov)uzbrojony po zęby bis an die Zähne bewaffnetdać komuś w zęby jdm aufs Maul hauen ( fam)nie rozumiem ani w \ząb ich verstehe absolut nichttrzymać język za zębami den Mund halten ( fam), seine Zunge hütenzacisnąć zęby die Zähne zusammenbeißencoś na \ząb eine Kleinigkeit [ lub ein Imbiss] zu essen
См. также в других словарях:
mowa — ż IV, CMs. mowawie 1. blm «zasób wyrazów, wyrażeń i zwrotów łączonych w wypowiedzi według reguł gramatycznych, używany w celu porozumiewania się przez członków jednego narodu, społeczeństwa, przez ludzi pewnego środowiska, regionu,… … Słownik języka polskiego
umieć — ndk II, umiećem, umiećesz, umiećeją, umiećej, umiał, umiećeli, umiany 1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś» Umieć pisać, czytać, tańczyć. Umieć coś na pamięć. ◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym… … Słownik języka polskiego
mówić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, mówićwię, mówićwi, mówićwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} porozumiewać się z innymi przy pomocy języka, mowy; komunikować coś; opowiadać komuś o czymś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
holenderski — holenderskiscy «dotyczący Holandii, Holendrów» Język holenderski. Malarstwo holenderskie. Sery, tulipany holenderskie. ∆ Dachówka holenderska → holenderka w zn. 4 ∆ Rasa holenderska (bydła) «rasa bydła nizinnego o użytkowości mięsno mlecznej,… … Słownik języka polskiego
norweski — norweskiscy «dotyczący Norwegii, Norwegów» Język norweski. Literatura norweska. Fiordy norweskie. ∆ Kawior norweski «kawior z ryb dorszowatych» ∆ Wzór norweski «stosowany w dzianinach wzór geometryczny, zwykle z motywem gwiazd lub stylizowanych… … Słownik języka polskiego
mowa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. mowawie; lm D. mów {{/stl 8}}{{stl 7}} dłuższa wypowiedź ustna, zwykle opracowana literacko, dotycząca konkretnej sprawy, wygłaszana wobec jakiegoś audytorium; także zapis takiej wypowiedzi : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
posiadać — ndk I, posiadaćam, posiadaćasz, posiadaćają, posiadaćaj, posiadaćał, posiadaćany posiąść dk XI, posiadaćsiądę, posiadaćsiądziesz, posiadaćsiądź, posiadaćsiadł, posiadaćsiedli 1. zwykle ndk «mieć coś jako swoją własność, być właścicielem czegoś,… … Słownik języka polskiego