-
1 zmieścić
глаг.• поместить• уместить* * *zmie|ścić\zmieścićszczę сов. поместить, уместить* * *zmieszczę сов.помести́ть, умести́тьSyn: -
2 zmieścić\ się
zmieśc|ić sięсов. поместиться, уместиться;● со się \zmieścić\ sięi разг. сколько влезет
+ pomieścić się -
3 zmieścić się
-
4 zmieścić fortepian
поместить рояльOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zmieścić fortepian
-
5 pomieścić
глаг.• вести• вместить• вмещать• держать• придержать• сдерживать• содержать• удержать• удерживать* * *pomie|ścić\pomieścićszczę, \pomieścićszczony сов. 1. вместить;\pomieścić sto osób вместить сто человек;
2. поместить, расположить+1. zmieścić 2. umieścić
* * *pomieszczę, pomieszczony сов.1) вмести́тьpomieścić sto osób — вмести́ть сто челове́к
2) помести́ть, расположи́тьSyn: -
6 pomieścić się
-
7 ustawić się
1) (np. w kolejce) встать (напр. в очередь)2) ustawić się (np. w szyk) выстроиться (напр. в ряд)3) pot. ustawić się (umówić się) договориться (о встрече)4) pot. ustawić się (urządzić się) хорошообустроиться (в жизни)skierować уставиться (направить)zostać zastawionym уставиться (покрыться)zmieścić się уставиться (уместиться)wpatrzyć się, wbić wzrok, wlepić wzrok разг. уставиться (устремить взгляд)* * *сов.(в)ста́ть, вы́строиться, постро́итьсяustawić się się w kolejce — встать в о́чередь
ustawić się się parami — стать попа́рно (па́рами)
Syn: -
8 wstać
глаг.• восходить• встать* * *встать (подняться)stanąć, ustawić się встать (напр. в очередь)zatrzymać się встать (остановиться)zmieścić się встать (уместиться)* * *wsta|ć\wstaćnę, \wstaćnie, \wstaćną, \wstaćń, \wstaćł сов. встать;\wstać z łóżka встать (подняться) с постели; słońce \wstaćło солнце встало; ● \wstać lewą nogą встать с левой ноги
* * *wstanę, wstanie, wstaną, wstań, wstał сов.wstać z łóżka — встать (подня́ться) с посте́ли
słońce wstało — со́лнце вста́ло
-
9 wstawić się
1) (ująć się) заступиться, вступиться2) pot. wstawić się (upić się) напиться (пьяным)zmieścić się разг. вставиться* * *сов.1) za kim заступи́ться за кого2) разг. напи́ться (пья́ным)Syn: -
10 pomieścić\ się
сов. поместиться, уместиться
См. также в других словарях:
zmieścić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zmieszczę, zmieścićści, zmieść {{/stl 8}}{{stl 7}} dać czemuś wystarczająco dużo miejsca, zapewnić czemuś miejsce; pomieścić, zawrzeć coś gdzieś lub w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Autokar zmieścił kilkadziesiąt… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmieścić — dk VIa, zmieszczę, zmieścićcisz, zmieść, zmieścićcił «zapewnić, dać czemuś dosyć miejsca; pomieścić coś w czymś lub gdzieś, zawrzeć, objąć» Zmieścić wszystkie rzeczy w jednej walizce. Sala zmieściła kilkaset osób. zmieścić się «zająć jakieś… … Słownik języka polskiego
zmieścić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zająć jakąś przestrzeń, miejsce; pomieścić się gdzieś, w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie zmieściła się w nową sukienkę. Uczniowie zmieścili się w jednej sali. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mieścić — ndk VIa, mieszczę, mieścićcisz, mieścićcił «mieć w sobie, zawierać, obejmować; móc zawrzeć, zmieścić» Budynek mieścił pokoje mieszkalne, szopy i stajnie. Kredens mieścił całą domową porcelanę. Sala mieści około stu osób. mieścić się «zajmować… … Słownik języka polskiego
pomieścić — dk VIa, pomieścićmieszczę, pomieścićcisz, pomieścićmieść, pomieścićcił, pomieścićmieszczony rzad. pomieszczać ndk I, pomieścićam, pomieścićasz, pomieścićają, pomieścićaj, pomieścićał, pomieścićany 1. zwykle dk «zapewnić dostateczną lub określoną… … Słownik języka polskiego
kieszonkowy — «mogący się zmieścić w kieszeni, noszony w kieszeni; mały, podręczny» Kalendarzyk kieszonkowy. Latarka kieszonkowa. Lusterko kieszonkowe. ∆ Edycja, seria kieszonkowa, wydawnictwo kieszonkowe, słownik kieszonkowy; format kieszonkowy «edycja, seria … Słownik języka polskiego
łopata — ż IV, CMs. łopataacie; lm D. łopataat 1. «ręczne narzędzie składające się z szerokiego, najczęściej prostokątnego kawałka grubej blachy osadzonej na drewnianym trzonku; służy do kopania, uprawy ziemi, przerzucania materiałów sypkich itp.; rydel,… … Słownik języka polskiego
łopatka — ż III, CMs. łopatkatce; lm D. łopatkatek 1. «mała łopata, najczęściej zabawka dziecinna; także: rodzaj szufelki lub niewielkiej łyżeczki w kształcie łopaty; ilość materiału mogąca zmieścić się na łopatce» Dziecko bawiło się łopatką i wiaderkiem.… … Słownik języka polskiego
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
niepakowny — «taki, w którym niewiele rzeczy można zmieścić, zapakować» Niepakowny plecak, tornister … Słownik języka polskiego
objąć — dk Xc, obejmę, obejmiesz, obejmij, objął, objęła, objęli, objęty, objąwszy obejmować ndk IV, objąćmuję, objąćmujesz, objąćmuj, objąćował, objąćowany 1. «otoczyć ramionami, rękami; ogarnąć» Objąć kogoś wpół. Objąć kogoś za szyję. ◊ Objąć kogoś,… … Słownik języka polskiego