-
1 zestrzelić
глаг.• сбить* * *zestrzel|ić\zestrzelićony сов. сбить (выстрелом);\zestrzelić kilka samolotów сбить несколько самолётов
* * *zestrzelony сов.zestrzelić kilka samolotów — сбить не́сколько самолётов
-
2 raz zestrzelić
раз сбитьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > raz zestrzelić
-
3 zbić
глаг.• бить• биться* * *1) (argumenty) разбить, опровергнуть (доводы)2) zbić (pobić) избить3) zbić (rozbić) разбить4) zbić (złączyć) сбить (соединить)5) zbić (z tropu), poplątać, stropić, wytrącić сбить (с толку), смутить6) pot. zbić (pieniądze) разг. сбить, нажить, сколотить (деньги)ubić (np. masło) сбить (напр. масло)naprowadzić, skierować сбить (напр. разговор)obniżyć (np. cenę, temperaturę) сбить (напр. цену, температуру)otrzeć, zadrapać сбить (натереть)przesunąć, sprowadzić, zepchnąć, zsunąć сбить (оттеснить, сместить, заставить отклониться)zestrzelić сбить (подстрелить)sklecić, stłoczyć, zebrać сбить (собрать)pogmatwać, pokrzyżować сбить (сорвать, спутать)zdeptać (zniszczyć) сбить (стоптать, повредить)potrącić, strącić сбить (сшибить)* * *zbi|ć\zbićty сов. 1. сбить;\zbić deski сбить (сколотить) доски; \zbić z nóg сбить (свалить, сшибить) с ног;
2. разбить, расколоть;\zbić talerz разбить (расколоть) тарелку;
3. избить, поколотить, побить;\zbić kijem избить палкой;
4. перен. опровергнуть;\zbić argumenty опровергнуть аргументы; ● \zbić kapitał (pieniądze) разг. нажить (сколотить) капитал (деньги); \zbić z tropu (z panta-łyku) сбить с толку (с панталыку)
* * *zbity сов.1) сбитьzbić deski — сбить (сколоти́ть) до́ски
zbić z nóg — сбить (свали́ть, сшиби́ть) с ног
2) разби́ть, расколо́тьzbić talerz — разби́ть (расколо́ть) таре́лку
3) изби́ть, поколоти́ть, поби́тьzbić kijem — изби́ть па́лкой
4) перен. опрове́ргнутьzbić argumenty — опрове́ргнуть аргуме́нты
•- zbić pieniądze
- zbić z tropu
- zbić z pantałyku
См. также в других словарях:
zestrzelić — dk VIa, zestrzelićlę, zestrzelićlisz, zestrzelićstrzel, zestrzelićlił, zestrzelićlony zestrzelać ndk I, zestrzelićam, zestrzelićasz, zestrzelićają, zestrzelićaj, zestrzelićał, zestrzelićany, zestrzeliwać ndk VIIIb, zestrzelićwuję,… … Słownik języka polskiego
patrolowiec — m II, D. patrolowiecwca; lm M. patrolowiecwce, D. patrolowiecwców «okręt, samolot patrolowy» Załoga patrolowca. Zatopić, zestrzelić patrolowiec … Słownik języka polskiego
strącać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, strącaćam, strącaća, strącaćają, strącaćany {{/stl 8}}– strącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, strącaćcę, strącaćci, strąć, strącaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotykając,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ze — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co z II, III; występuje tylko w połączeniu z niektórymi wyrazami zaczynającymi się od pewnych grup spółgłoskowych, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}ze słomy, ze złota, ze wsi, ze snu, ze smakiem, ze … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zestrzeliwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ic, zestrzeliwaćwuję, zestrzeliwaćwuje, zestrzeliwaćany {{/stl 8}}– zestrzelić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zestrzeliwaćlę, zestrzeliwaćli, zestrzeliwaćony {{/stl 8}}{{stl 7}} strzelając, strącać coś na ziemię,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
