-
1 zapoczątkować
глаг.• начать• начинать* * *zapoczątkowa|ć\zapoczątkowaćny сов. со начать что, открыть что; дать (положить) начало чему;\zapoczątkować nową epokę открыть новую эпоху; \zapoczątkować budownictwo wielkopłytowe начать крупнопанельное строительство
+ zacząć, zainicjować* * *zapoczątkowany сов. соzapoczątkować nową epokę — откры́ть но́вую эпо́ху
zapoczątkować budownictwo wielkopłytowe — нача́ть крупнопане́льное строи́тельство
Syn: -
2 zapoczątkować
(-uję, -ujesz); vb; od zapoczątkowywać* * *pf.zapoczątkowywać ipf. ( dać początek) originate, initiate, trigger off, spark off, pioneer; ( tradycję) lay down; ( kampanię wyborczą) launch; zapoczątkować modę na coś set the trend for sth; zapoczątkować nową epokę w dziejach czegoś usher in a new era of sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zapoczątkować
-
3 zapoczątkować
zapoczątkować [zapɔʧ̑ɔntkɔvaʨ̑], zapoczątkowywać [zapɔʧ̑ɔntkɔvɨvaʨ̑] -
4 zapoczątkować
1. amorcer2. commencer3. entamer4. inaugurer5. ébaucher -
5 zapoczątkować
tionscain -
6 zapoczątkować
[започǒтковачь]v.dk -
7 zapoczątkować
започаткувати, почати -
8 zapoczątkować
magsimulâ -
9 era
сущ.• эпоха• эра* * *♀ эра;zapoczątkować nową erę открыть новую эру; przed naszą erą до нашей эры* * *жэ́раzapoczątkować nową erę — откры́ть но́вую э́ру
przed naszą erą — до на́шей э́ры
-
10 zainicjować
глаг.• инициализировать* * *zainicjowa|ć\zainicjowaćny сов. со выступить инициатором чего; положить (дать) начало чему* * *zainicjowany сов. coSyn: -
11 launch
[lɔːntʃ] 1. n( of ship) wodowanie nt; (of rocket, satellite) wystrzelenie nt; ( COMM) wprowadzenie nt or wypuszczenie nt na rynek; ( motorboat) motorówka f2. vtship wodować (zwodować perf); rocket, satellite wystrzeliwać (wystrzelić perf); ( COMM) wprowadzać (wprowadzić perf) or wypuszczać (wypuścić perf) na rynek; ( fig) zapoczątkowywać (zapoczątkować perf)Phrasal Verbs:* * *I 1. [lo:n ] verb1) (to make (a boat or ship) slide into the water or (a rocket) leave the ground: As soon as the alarm was sounded, the lifeboat was launched; The Russians have launched a rocket.) wodować, wystrzelić2) (to start (a person, project etc) off on a course: His success launched him on a brilliant career.) wylansować, zapoczątkować, ukierunkować3) (to throw.) cisnąć2. noun((an) act of launching.) wodowanie, wystrzelenie- launch into
- launch out II [lo:n ] noun(a large, power-driven boat, usually used for short trips or for pleasure: We cruised round the bay in a motor launch.) motorówka -
12 inaugurować
( sezon piłkarski) to open; (uroczystość, rok szkolny) to inaugurate* * *ipf.inaugurate; (= zapoczątkować) initiate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > inaugurować
-
13 начинать
глаг.• inaugurować• inicjować• napoczynać• poczynać• rozpoczynać• rozpocząć• stawiać• umieszczać• uruchomić• wszczynać• wszcząć• zaangażować• zaczynać• zacząć• zagajać• zainaugurować• zapoczątkować• zapoczątkowywać* * *napoczynać, poczynać, poczynać się, podejmować, rozpoczynać, (дело и т. n.) wdrażać, wszczynać, zaczynać -
14 започаткувати
zapoczatkuwatyдієсл. -
15 anbahnen
vtzapoczątkować, nawiązać -
16 initial
[ɪ'nɪʃl] 1. adj 2. ncan I have your initial, Mrs Jones? — poproszę o pierwszą literę Pani imienia, Pani Jones
- initials3. vt* * *[i'niʃəl] 1. adjective(of, or at, the beginning: There were difficulties during the initial stages of building the house.) początkowy2. noun(the letter that begins a word, especially a name: The picture was signed with the initials JJB, standing for John James Brown.) inicjał3. verb(to mark or sign with initials of one's name: Any alteration on a cheque should be initialled.) parafować[-ʃieit]
1) (to start (eg a plan, scheme, changes, reforms etc): He initiated a scheme for helping old people with their shopping.) zapoczątkować
2) (to take (a person) into a society etc, especially with secret ceremonies: No-one who had been initiated into the society ever revealed the details of the ceremony.) wtajemniczyć
[-ʃiət]
- initiation(a person who has been initiated (into a society etc).)
wtajemniczony
- initiative -
17 pioneer
[paɪə'nɪə(r)] 1. npionier(ka) m(f)2. vtbyć pionierem +gen* * *1. noun1) (a person who goes to a new, often uninhabited or uncivilized (part of a) country to live and work there: The American pioneers; ( also adjective) a pioneer family.) pionier2) (a person who is the first to study some new subject, or use or develop a new technique etc: Joseph Lister was one of the pioneers of modern medicine; The Wright brothers were the pioneers of aeroplane flight.) pionier2. verb(to be the first to do or make: Who pioneered the use of vaccine for preventing polio?) zapoczątkować, torować drogę -
18 spark
[spɑːk]niskra f; (fig: of wit etc) przebłysk m* * *1. noun1) (a tiny red-hot piece thrown off by something burning, or when two very hard (eg metal) surfaces are struck together: Sparks were being thrown into the air from the burning building.) iskra2) (an electric current jumping across a gap: a spark from a faulty light-socket.) iskra3) (a trace (eg of life, humour): a spark of enthusiasm.) iskra2. verb1) (to give off sparks.) iskrzyć2) ((often with off) to start (a row, disagreement etc): Their action sparked off a major row.) zapoczątkować -
19 trigger
['trɪgə(r)] 1. nspust m, cyngiel m2. vtPhrasal Verbs:* * *['triɡə] 1. noun1) (a small lever on a gun, which is pulled to make the gun fire: He aimed the rifle at her but did not pull the trigger.) spust2) (anything which starts a series of actions or reactions.) iskra, początek2. verb((often with off) to start (a series of events): The attack triggered (off) a full-scale war.) zapoczątkować, wywołać -
20 enter upon
(= enter on) vt fus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zapoczątkować — dk IV, zapoczątkowaćkuję, zapoczątkowaćkujesz, zapoczątkowaćkuj, zapoczątkowaćował, zapoczątkowaćowany zapoczątkowywać ndk VIIIa, zapoczątkowaćowuję, zapoczątkowaćowujesz, zapoczątkowaćowuj, zapoczątkowaćywał, zapoczątkowaćywany «dać czemuś… … Słownik języka polskiego
początek — m III, D. początektku, N. początektkiem; lm M. początektki 1. «to, od czego się coś zaczyna w czasie lub przestrzeni; rozpoczęcie (się) czegoś, pierwszy moment, pierwszy punkt» Dobry, zły, trudny, łatwy początek. Ciekawy, nudny początek powieści … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
krok — 1. Ani na krok «wcale, w ogóle, ani trochę, ani na chwilę»: Tymczasem nie jej, która cię porzuciła, ale mnie jesteś winien wdzięczność i przywiązanie. Mnie, który się tobą opiekował przez całe życie, nie odstąpił cię ani na krok, zapewnił ci… … Słownik frazeologiczny
powołać — coś do życia «zapoczątkować, utworzyć coś»: Szpitalom pomagają również samorządy i fundacje powoływane do życia przez prywatne i państwowe firmy. ŻW 27/12/2001. Bóg kogoś powołał do swojej chwały zob. chwała 1 … Słownik frazeologiczny
powoływać — Powołać coś do życia «zapoczątkować, utworzyć coś»: Szpitalom pomagają również samorządy i fundacje powoływane do życia przez prywatne i państwowe firmy. ŻW 27/12/2001. Bóg kogoś powołał do swojej chwały zob. chwała 1 … Słownik frazeologiczny
ruch — 1. Być w ciągłym ruchu «prowadzić ożywiony tryb życia, krzątać się, biegać, zajmować się wieloma sprawami»: Jesteś w ciągłym ruchu, zabiegana, zaaferowana, pracująca nierówno „zrywami”, zamyślasz się (...) a potem nagle znowu okazujesz niezwykłą… … Słownik frazeologiczny
inicjatywa — ż IV, CMs. inicjatywawie, blm 1. «bodziec, impuls do działania; projekt, pomysł do realizacji, propozycja» Śmiała, twórcza inicjatywa. Inicjatywa społeczna. Inicjatywa budowy osiedla. Popierać czyjąś inicjatywę. Wystąpić z pożyteczną inicjatywą.… … Słownik języka polskiego
krok — m III, D. u, N. krokkiem; lm M. i 1. «ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na uniesieniu i postawieniu nogi, stąpnięcie; długość drogi o jaką przesuwa się idący za każdym stąpnięciem; w lp także: stąpanie, kroczenie, kroki» Krok defiladowy … Słownik języka polskiego
położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… … Słownik języka polskiego
rozpocząć — dk Xc, rozpocząćcznę, rozpocząćczniesz, rozpocząćcznij, rozpocząćczął, rozpocząćczęła, rozpocząćczęli, rozpocząćczęty, rozpocząćcząwszy rozpoczynać ndk I, rozpocząćam, rozpocząćasz, rozpocząćają, rozpocząćaj, rozpocząćał, rozpocząćany «dać… … Słownik języka polskiego