(zapłonąć)

См. также в других словарях:

• zapłonąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zapłonąćnę, zapłonąćnie, zapłonąćpłoń, zapłonąćnął, zapłonąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć płonąć; rozgorzeć, zapalić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapłonęły zapałki.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapłonąć — dk Vb, zapłonąćnę, zapłonąćniesz, zapłonąćpłoń, zapłonąćnął, zapłonąćnęła, zapłonąćnęli 1. «zacząć się palić płomieniem, rozgorzeć» Zapłonęły ogniska. Ogień zapłonął na kominku. przen. a) «zabarwić się intensywną barwą, zwykle czerwoną» Maki… …   Słownik języka polskiego

• zaświecić — dk VIa, zaświecićcę, zaświecićcisz, zaświecićświeć, zaświecićcił, zaświecićcony rzad. zaświecać ndk I, zaświecićam, zaświecićasz, zaświecićają, zaświecićaj, zaświecićał, zaświecićany 1. «sprawić, żeby coś świeciło, paliło się, włączyć źródło… …   Słownik języka polskiego

• miłość — ż V, DCWMs. miłośćści 1. blm «głębokie przywiązanie do kogoś lub czegoś, umiłowanie, kochanie kogoś, czegoś; gorące, namiętne uczucie do osoby płci odmiennej; pot. także: stosunek miłosny, pożycie erotyczne» Wielka, gorąca, szczera, dozgonna,… …   Słownik języka polskiego

• rozgorzeć — dk III, rozgorzećeję, rozgorzećejesz, rozgorzećej, rozgorzećrzał, rozgorzećeli, rozgorzećrzały, rozgorzećrzali 1. «rozpalić się, zapłonąć; rozświetlić się, zajaśnieć» Ognisko rozgorzało na polanie. Niebo rozgorzało łunami pożarów. ◊ Rozgorzeć… …   Słownik języka polskiego

• rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… …   Słownik języka polskiego

• zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …   Słownik języka polskiego

• zapałać — dk I, zapałaćam, zapałaćasz, zapałaćają, zapałaćaj, zapałaćał daw. «zapalić się, zapłonąć» dziś tylko we fraz. książk. Zapałać miłością, uczuciem, gniewem, zemstą, żądzą czegoś «zostać ogarniętym uczuciem (miłości, gniewu), chęcią zemsty, żądzą» …   Słownik języka polskiego

• święty gniew — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co święte oburzenie: Zapłonąć świętym gniewem. Uniósł się świętym gniewem. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaświecić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zaświecać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zaświecić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skierować na coś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień