-
1 zaczarować
(-uję, -ujesz); vt perf* * *pf.1. (= rzucić urok) put l. cast a spell (kogoś/coś on sb/sth).2. pot. (= olśnić, urzec) cast a spell (na kogoś/coś for sb/sth); bewitch (na kogoś/coś sb/sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaczarować
-
2 urze|c
pf — urze|kać impf (urzeknę, urzekniesz, urzeknie, urzekł, urzekła, urzekli — urzekam) vt 1. (zachwycić) to bewitch, to enchant; to beguile książk.- był urzeczony jej urodą he was bewitched by her beauty- urzekła ich sztuka hiszpańska they were enchanted by Spanish art- urzekające ruiny zamku the bewitching ruins of a castle2. (zaczarować) urzec kogoś to put a. cast a spell on sb, to bewitch sb- czy ktoś cię urzekł? stoisz jak kamień are you under a spell? you seem petrified- patrzeć na kogoś jak urzeczony to stare open-mouthed at sbThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urze|c
-
3 zaczar|ować
pf vt 1. to enchant, to put [sb/sth] under a spell- zaczarować kogoś w coś to turn a. transform sb into sth2. przen. (oczarować) to enchant [osobę]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaczar|ować
-
4 zaczarowan|y
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaczarowan|y
См. также в других словарях:
zaczarować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zaczarowaćruję, zaczarowaćruje, zaczarowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} według dawnych wierzeń, dziś w baśniach i legendach: rzucić na kogoś lub na coś czar; obdarzyć coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaczarować — Zaczarowany krąg, zaczarowane koło zob. krąg 2 … Słownik frazeologiczny
zaczarować — dk IV, zaczarowaćruję, zaczarowaćrujesz, zaczarowaćruj, zaczarowaćował, zaczarowaćowany «w dawnych wierzeniach, w baśniach: rzucić na kogoś lub na coś czary, nadać komuś lub czemuś magiczne właściwości» Wróżka zaczarowała księcia w kruka.… … Słownik języka polskiego
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
urzec — dk Vc, urzeknę, urzekniesz, urzeknij, urzekł, urzekła, urzekli, urzekłszy, urzeczony urzekać ndk I, urzecam, urzecasz, urzecają, urzecaj, urzecał 1. «według dawnych wierzeń: rzucić na kogoś urok; zaczarować» 2. «wzbudzić podziw, zachwyt, olśnić,… … Słownik języka polskiego
zaczarowany — zaczarowanyani imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zaczarować (p.) zaczarowany w użyciu przym. «niezwykle, urzekająco piękny; czarowny, bajkowy» Zaczarowany świat. Zaczarowana kraina … Słownik języka polskiego
zakląć — dk Xc, zakląćklnę, zakląćklniesz, zakląćklnij, zakląćklął, zakląćklęła, zakląćklęli, zakląćklęty zaklinać ndk I, zakląćam, zakląćasz, zakląćają, zakląćaj, zakląćał, zakląćany 1. tylko dk «wypowiedzieć przekleństwo, przekląć» Zakląć brzydko,… … Słownik języka polskiego
zauroczyć — dk VIb, zauroczyćczę, zauroczyćczysz, zauroczyćocz, zauroczyćczył, zauroczyćczony «rzucić na kogoś, na coś urok; zaczarować» Nie mówił o swych planach, żeby nie zauroczyć … Słownik języka polskiego
zauroczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zauroczyćoczę, zauroczyćczy, zauroczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oczarować kogoś, wprawić kogoś w zachwyt, podziw; urzec, zafascynować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zauroczyła… … Langenscheidt Polski wyjaśnień