(zachowujący)

См. также в других словарях:

• wiernopoddańczy — «zachowujący się jak wierny poddany, zwłaszcza wobec władz zaborczych, uległy; będący wyrazem uległości, poddaństwa» Wiernopoddańczy hołd …   Słownik języka polskiego

• pomylony — pomylonyleni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. pomylić (p.) pomylony w użyciu przym., pot. «zachowujący się, postępujący dziwacznie, w sposób odbiegający od normy; nienormalny pod względem psychicznym» pomylony, pomylona w użyciu rzecz., pot.… …   Słownik języka polskiego

• termometr — m IV, D. u, Ms. termometrtrze; lm M. y «przyrząd do mierzenia temperatury metodą stykową, zaopatrzony w skalę, działający na zasadzie wykorzystania zmiany pewnych właściwości fizycznych ciał pod wpływem temperatury, zwykle na zasadzie… …   Słownik języka polskiego

• agresywny — agresywnyni 1. «stosujący metody agresji, dokonujący zbrojnej napaści» Agresywna polityka. Agresywna akcja. Państwo agresywne. 2. «zachowujący się wrogo, napastliwie, zaczepnie, świadczący o takiej postawie, przejawiający się w ten sposób»… …   Słownik języka polskiego

• amon — m IV, D. u, Ms. amonnie, blm chem. «jednododatni rodnik, w którego skład wchodzi wodór i azot, zachowujący się jak metal alkaliczny; grupa amonowa» ‹n. łac.› …   Słownik języka polskiego

• arogant — m IV, DB. a, Ms. arogantncie; lm M. arogantnci, DB. ów «człowiek zachowujący się arogancko, traktujący innych z arogancją; zuchwalec, impertynent» …   Słownik języka polskiego

• błazen — m IV, DB. błazenzna, Ms. błaźnie; lm M. te błazenzny a. ci błaźni 1. «aktor cyrkowy występujący w roli komicznej; klown» Błazen cyrkowy. Grać rolę błazna. 2. «człowiek zachowujący się niepoważnie, ośmieszający się, stający się pośmiewiskiem;… …   Słownik języka polskiego

• brutal — m I, DB. a; lm M. e, DB. i a. ów «człowiek brutalny, zachowujący się bezwzględnie, grubiańsko, nadużywający swojej siły lub przewagi; grubianin» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• brutalny — brutalnyni, brutalnyniejszy «zachowujący się bezwzględnie, grubiańsko, nadużywający swojej siły lub przewagi; znamionujący bezwzględność, grubiaństwo; bezwzględny, grubiański» Brutalni ludzie, mężowie. Brutalna napaść, przemoc. Brutalne… …   Słownik języka polskiego

• czupiradło — n III, Ms. czupiradłodle; lm D. czupiradłodeł «ktoś wyglądający śmiesznie, dziwacznie, nieporządnie, zachowujący się odstraszająco; straszydło, koczkodan» Była nie umyta, nie uczesana, istne czupiradło. Wziął za żonę jakieś czupiradło …   Słownik języka polskiego

• dzierżymorda — m odm. jak ż IV, CMs. dzierżymordardzie; lm M. dzierżymordady, DB. dzierżymordadów posp. «człowiek tyranizujący podwładnych, zachowujący się w stosunku do nich despotycznie» ‹od nazwiska bohatera sztuki Gogola› …   Słownik języka polskiego