(zabłysnąć)

См. также в других словарях:

• zabłysnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa a. IVb, zabłysnąćnę, zabłysnąćbłyśnie, zabłysnąćbłyśnij, zabłysnąćnąłem || zabłysnąćsłem, zabłysnąćnął || zabłysnąćbłysł, zabłysnąćnęła || zabłysnąćsła, zabłysnąćnęli || zabłysnąćbłyśli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zabłysnąć — dk Va, zabłysnąćnę, zabłysnąćbłyśniesz, zabłysnąćbłyśnij, zabłysnąćnął, zabłysnąćnęła a. zabłysnąćsła, zabłysnąćnęli, zabłysnąćnąwszy 1. «wydać błysk, błyski, ukazać się jako błysk, zajaśnieć blaskiem» Słońce zabłysło zza chmur. Latarka zabłysła… …   Słownik języka polskiego

• zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …   Słownik języka polskiego

• fałszywy — krok «nierozważne posunięcie, pociągające za sobą przykre następstwa»: Większość młodych aktorów, którym udało się nagle zabłysnąć, boi się zrobić fałszywy krok, więc stara się budować karierę z zegarmistrzowską precyzją, wybierając jedynie… …   Słownik frazeologiczny

• erudycja — ż I, DCMs. erudycjacji, blm «rozległa wiedza w jakiejś dziedzinie nauki, wszechstronna znajomość jakiegoś przedmiotu; wiedza książkowa» Popisywać się, zabłysnąć erudycją. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• popisowy — «taki, którym warto się popisać, który warto pokazać; stanowiący program popisu, będący przedmiotem popisywania się, pokazowy» Popisowy taniec, występ. Popisowy numer. Popisowa praca dyplomowa. Popisowe wypracowanie. Popisowe przedstawienie. ∆… …   Słownik języka polskiego

• przebłysnąć — dk Va, przebłysnąćbłyśnie, przebłysnąćnął, przebłysnąćnęła, a. przebłysnąćsła, przebłysnąćnąwszy rzad. «błysnąć spod czegoś, przez coś; zabłysnąć i zgasnąć» Przez szparę przebłysnął promień słońca …   Słownik języka polskiego

• za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

• zajarzyć się — dk VIb, zajarzyć sięrzy się, zajarzyć sięrzył się «zabłysnąć jarzącym się światłem; zacząć się jarzyć» Latarnie zajarzyły się mocnym światłem …   Słownik języka polskiego

• zalśnić — dk VIa, zalśnićlśni, zalśnićlśnił «ukazać się, dać się widzieć jako coś lśniącego; zabłysnąć, zajaśnieć» Ostrze noża zalśniło w słońcu. Zalśniły komuś oczy. Na niebie zalśniły gwiazdy. Między drzewami zalśniło jezioro …   Słownik języka polskiego

• zaszklić się — dk VIa, zaszklić sięszkli się, zaszklić sięszklił się «powlec się, wypełnić się czymś szklistym, przezroczystym, błyszczącym jak szkło; zabłysnąć jak szkło» Oczy mu się zaszkliły …   Słownik języka polskiego