(wyrazu)

См. также в других словарях:

• wyraz — m IV, D. u, Ms. wyrazzie; lm M. y 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między elementami rzeczywistości lub… …   Słownik języka polskiego

• znaczeniowy — «dotyczący znaczenia (wyrazu), związany ze znaczeniem wyrazu, wypowiedzi; semantyczny» Odcienie znaczeniowe wyrazów, zwrotów. ∆ Treść znaczeniowa wyrazu «zespół swoistych cech wspólnych desygnatom danego wyrazu» ∆ Zakres znaczeniowy wyrazu «ogół… …   Słownik języka polskiego

• słowotwórczy — jęz. «dotyczący słowotwórstwa; odnoszący się do budowy wyrazu, będący częścią składową wyrazu» Analiza słowotwórcza wyrazów. Budowa słowotwórcza wyrazu. ∆ Podstawa słowotwórcza, temat słowotwórczy «ta część wyrazu podstawowego, od której został… …   Słownik języka polskiego

• wyraz — 1. Dać wyraz czemuś «wyrazić w słowach, okazać, uzewnętrznić coś»: Zaczęłam tak nieco osobiście, ale, pozwólcie Państwo, będę dalej dawała wyraz swym osobistym sympatiom. TSt 7/2000. Sąd nie uwierzył żadnemu z tych świadków, czemu dał wyraz w… …   Słownik frazeologiczny

• nominatywny — ∆ jęz. Nominatywna funkcja wyrazu «funkcja wyrazu polegająca na tym, że służy on jako znak językowy odpowiadającego mu fragmentu rzeczywistości; funkcja nazywania» ∆ Znaczenie nominatywne wyrazu «nie umotywowane strukturalnie znaczenie wyrazu… …   Słownik języka polskiego

• biało- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pierwszy człon różnych typów wyrazów złożonych:a) przymiotników złożonych (pisanych łącznie), w których {{/stl 7}}{{stl 8}}biało {{/stl 8}}{{stl 7}}oznacza białe zabarwienie lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• litera — ż IV, CMs. literaerze; lm D. literaer «znak graficzny głoski, właściwy pismom alfabetycznym» Drukowane, pisane litery. Koślawe, kształtne litery. Wybić, wyryć, wytłoczyć litery. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego kształtu w… …   Słownik języka polskiego

• składnia — ż I, DCMs. składniani; lm D. składniani 1. jęz. «nauka o budowie wypowiedzeń, ich elementach składowych, o środkach i sposobach służących do ich wyodrębniania lub łączenia, powodujących układanie się ich w całość gramatyczno komunikatywną;… …   Słownik języka polskiego

• utożsamiać — ndk I, utożsamiaćam, utożsamiaćasz, utożsamiaćają, utożsamiaćaj, utożsamiaćał, utożsamiaćany utożsamić dk VIa, utożsamiaćmię, utożsamiaćmisz, utożsamiaćsam, utożsamiaćmił, utożsamiaćmiony «stwierdzać, ustalać tożsamość czegoś albo kogoś z czymś… …   Słownik języka polskiego

• wyrzutnia — ż I, DCMs. wyrzutniani; lm D. wyrzutniani 1. «urządzenie do wystrzeliwania pocisków rakietowych, torped, do wyrzucania bomb, instalowane na okrętach, samolotach, wozach bojowych lub w bazach lądowych» Wyrzutnia artyleryjska, bombowa, rakietowa.… …   Słownik języka polskiego

• wyraz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wyrazzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciąg głosek lub liter stanowiący względnie samodzielny element języka, któremu przyporządkowane są określone znaczenie i funkcja …   Langenscheidt Polski wyjaśnień