(wyrósł

См. также в других словарях:

• wyrastać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrastaćam, wyrastaća, wyrastaćają {{/stl 8}}– wyrosnąć, wyróść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb c, wyrastaćnę, wyrastaćnie, wyrastaćnij, wyrastaćnął || wyrastaćrósł, wyrastaćrosła, wyrastaćrośli {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyrosnąć — + rzad. wyróść dk Vc, wyrosnąćrosnę, wyrosnąćrośniesz, wyrosnąćrośnij, wyrosnąćrósł, wyrosnąćrosła, wyrosnąćrośli, wyrosnąćrósłszy wyrastać ndk I, wyrosnąćam, wyrosnąćasz, wyrosnąćają, wyrosnąćaj, wyrosnąćał 1. «o roślinach: rosnąc z ziarna… …   Słownik języka polskiego

• sypnąć się — 1. pot. Próchno się z kogoś sypie; trociny się z kogoś sypią «ktoś jest stary, niedołężny, bliski śmierci (rzadziej: skostniały umysłowo)» 2. Wąs, broda, zarost sypie się komuś «u młodego chłopca zaczyna się pojawiać zarost»: (...) wyrósł tego… …   Słownik frazeologiczny

• sypać się — 1. pot. Próchno się z kogoś sypie; trociny się z kogoś sypią «ktoś jest stary, niedołężny, bliski śmierci (rzadziej: skostniały umysłowo)» 2. Wąs, broda, zarost sypie się komuś «u młodego chłopca zaczyna się pojawiać zarost»: (...) wyrósł tego… …   Słownik frazeologiczny

• wybić — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… …   Słownik frazeologiczny

• wybijać — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… …   Słownik frazeologiczny

• zwrotny — Punkt, moment zwrotny «moment, w którym następuje zasadnicza zmiana biegu wypadków, zmiana sytuacji; chwila przełomowa, zdarzenie decydujące»: Ratyfikacja układów z Polską może bowiem stać się punktem zwrotnym w tysiącletniej historii stosunków… …   Słownik frazeologiczny

• gigant — m IV, D. a, Ms. gigantncie 1. B.=D.; lm M. ci gigantnci, te y, DB. ów «w mitologii greckiej: olbrzymie istoty obdarzone wielką siłą; olbrzym, wielkolud» przen. a) B.=D.; lm M. ci gigantnci, te y, DB. ów «człowiek o dużym wzroście i ogromnej sile» …   Słownik języka polskiego

• głąb — I m IV, D. a, Ms. głąbbie; lm M. y 1. B.=M. a. D. «krótka, gruba łodyga roślin kapustnych» Głąb kapuściany, kalafiorowy. Głąb kapusty, kalafiora. Jeść głąb a. głąba. □ Wyrósł jak dąb, a głupi jak głąb. 2. B.=D.; lm D. ów, B.=M. (także B.=D. tylko …   Słownik języka polskiego

• kawaler — m IV, DB. a, Ms. kawalererze; lm M. owie a. kawalererzy, DB. ów 1. «nieżonaty mężczyzna» Stary kawaler. Pozostał kawalerem. 2. «młody chłopiec, podrostek, młodzieniec» Dziarski kawaler. Wyrósł na wielkiego kawalera. 3. przestarz. «określenie… …   Słownik języka polskiego

• kolos — m IV, Ms. kolossie; lm M. y 1. DB. a «olbrzymi, nadnaturalnej wielkości posąg» Pałac ozdobiony marmurowymi kolosami. 2. D. a ( u), B.=D. a. M. «przenośnie o kimś lub o czymś bardzo wielkim, olbrzymim» Zbudowano gmach stupiętrowego kolosa. Trudno… …   Słownik języka polskiego