-
1 współpracować
współpracować z wywiadem für den Geheimdienst arbeiten -
2 współpracować
(-uję, -ujesz); vito co-operate; (o artystach, naukowcach, zdrajcach) to collaborate; ( o częściach mechanizmu) to interact* * *ipf.(= pracować wspólnie) cooperate, collaborate, work together; ( o urządzeniach) (= funkcjonować razem) function together.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > współpracować
-
3 współpracować
współpracować [fspuwpraʦ̑ɔvaʨ̑]vi1) ( wspólnie pracować) zusammenarbeiten, mitarbeiten; artyści, naukowcy: mitwirken; zdrajca: zusammenarbeiten2) ( funkcjonować razem) części mechanizmu: zusammenspielen -
4 współpracować
глаг.• взаимодействовать• сотрудничать* * *несов. сотрудничать* * *несов.сотру́дничать -
5 współpracować
• interoperateSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > współpracować
-
6 współpracować
• interoperate -
7 współpracować
1. collaborer2. commanditer3. conspirer4. coopérer -
8 współpracować
-
9 współpracować
1 comhoibrigh 2 comhoibriú 3 íoc -
10 współpracować
[вспулпрацовачь]v.ndk -
11 współpracować
співробітничати, співпрацювати -
12 współpracować
1 tumulong2 umabuloy3 umambag -
13 współpracować
traballo -
14 współpracować
הדובע -
15 współpracować interakcyjnie
• work interactivelySłownik polsko-angielski dla inżynierów > współpracować interakcyjnie
-
16 współpracować o częściach mechanizmu
• mateSłownik polsko-angielski dla inżynierów > współpracować o częściach mechanizmu
-
17 współpracować współprac·ować
Nowy słownik polsko-angielski > współpracować współprac·ować
-
18 comhoibriú
współpracować -
19 kunlabori
-
20 mate
współpracować o częściach mechanizmu
См. также в других словарях:
współpracować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, współpracowaćcuję, współpracowaćcuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pracować razem z kimś innym, uczestniczyć w czyjejś pracy, działalności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obydwa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
współpracować — ndk IV, współpracowaćcuję, współpracowaćcujesz, współpracowaćcuj, współpracowaćował 1. «pracować wspólnie z kimś; brać udział w jakiejś zbiorowej pracy» Reżyser i scenograf współpracują w przygotowywaniu przedstawienia. Architekci współpracowali… … Słownik języka polskiego
ściśle — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., ściśleej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób zwarty; ciasno, gęsto : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ściśle przylegać. Ściśle współpracować; zapełniać jakąś przestrzeń. Szyć ściśle. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odłożyć — coś na bok, na stronę «przestać brać coś pod uwagę, przestać się czymś interesować»: „Powinniśmy zaproponować Putinowi, aby odłożyć na bok wzajemną rywalizację i współpracować ze sobą” – mówi były szef amerykańskiej delegacji na rozmowy… … Słownik frazeologiczny
odkładać — Odłożyć coś na bok, na stronę «przestać brać coś pod uwagę, przestać się czymś interesować»: „Powinniśmy zaproponować Putinowi, aby odłożyć na bok wzajemną rywalizację i współpracować ze sobą” – mówi były szef amerykańskiej delegacji na rozmowy… … Słownik frazeologiczny
czynnie — czynnieej 1. «biorąc w czymś udział, działając osobiście» Czynnie współpracować z jakąś organizacją. Czynnie występować przeciw niesprawiedliwości. ◊ Znieważyć czynnie «znieważyć uderzeniem w twarz» 2. «aktywnie, energicznie, żywo, gorliwie»… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
kolaborować — ndk IV, kolaborowaćruję, kolaborowaćrujesz, kolaborowaćruj, kolaborowaćował «uprawiać kolaborację; dawniej w ogóle: współpracować» Kolaborować z Niemcami faszystowskimi. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kooperować — ndk IV, kooperowaćruję, kooperowaćrujesz, kooperowaćruj, kooperowaćował «współdziałać, współpracować» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
pewny — a. pewien (tylko w funkcji orzecznika) pewnyni, pewnyniejszy 1. «taki, który niewątpliwie nastąpi; niechybny, zapewniony» Iść na pewną śmierć. Zwycięstwo było prawie pewne. Pewna zguba. Pewne nieszczęście. 2. «o człowieku: godny zaufania, taki,… … Słownik języka polskiego
bezkonfliktowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezkonfliktowy: żyć z sąsiadami bezkonfliktowo. Współpracować bezkonfliktowo. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień