-
1 oko
сущ.• глаз• глазок• око• очко* * *☼ 1. мн. И. oczy, Р. oczu/ócz,+oczami/oczyma глаз ♂;
piwne oczy карие глаза;mrużyć oczy щурить глаза; щуриться; spuścić oczy потупить глаза; ktoś ma celne (wprawne) \oko у кого-л. меткий (намётанный) глаз; 2. (sieci) ячейка ž, ячея ž; 3. (w dzianinie) петля ž; 4. (tłuszczu) блёстка жира, жиринка ž; 5. карт. очко; ● sowie (kocie) oczy кошачьи глаза (способные видеть в темноте); dla oka (ludzkich oczu) для виду; для отвода глаз;na \oko а) на вид, с виду;
б) на глаз, приблизительно, примерно;na pierwszy rzut oka на первый взгляд; pod czyimś okiem под чьйм-л. присмотром;\oko w \oko лицом к лицу;
w cztery oczy с глазу на глаз (на глаз);być solą w oku быть бельмом в (на) глазу; mieć na oku kogoś, coś, mieć \oko na kogoś, coś а) не спускать глаз с кого-л., чего-л.; б) иметь на примете кого-л., что-л.; na własne (swoje) oczy, własnymi oczyma собственными (своими) глазами; patrzeć krzywym (kosym, złym) okiem смотреть косо; pilnować (strzec) jak oka w głowie беречь как зеницу ока; wpaść komuś w \oko а) приглянуться кому-л.; б) заинтересовать кого-л., обратить на себя чьё-л. внимание+2, 3. pętla, pętelka 5. oczko
* * *с1) мн, И oczy, Р oczu / ócz, П oczami / oczyma глаз mpiwne oczy — ка́рие глаза́
mrużyć oczy — щу́рить глаза́; щу́риться
spuścić oczy — поту́пить глаза́
ktoś ma celne (wprawne) oko — у кого́-л. ме́ткий ( намётанный) глаз
2) ( sieci) яче́йка ż, ячея́ ż3) ( w dzianinie) пе́тля́ ż4) ( tłuszczu) блёстка жи́ра, жири́нка ż5) карт. очко́•- kocie oczy
- dla oka
- dla ludzkich oczu
- na oko
- na pierwszy rzut oka
- pod czyimś okiem
- oko w oko
- w cztery oczy
- być solą w oku
- mieć na oku kogoś, coś
- mieć oko na kogoś, coś
- na własne oczy
- własnymi oczyma
- na swoje oczy
- patrzeć krzywym okiem
- patrzeć kosym okiem
- patrzeć złym okiem
- pilnować jak oka w głowie
- strzec jak oka w głowieSyn: -
2 wprawny
прил.• искусный• сноровистый• умелый* * *wprawn|y\wprawnyi, \wprawnyiejszy умелый, ловкий; опытный, искусный;\wprawnyе ręce умелые руки; \wprawnyе oko опытный глаз
* * *wprawni, wprawniejszyуме́лый, ло́вкий; о́пытный, иску́сныйwprawne ręce — уме́лые ру́ки
wprawne oko — о́пытный глаз
См. также в других словарях:
wprawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wprawnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} mający wprawę; znamionujący czyjąś wprawę, wyćwiczony w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wprawny muzyk. Wprawny głos. Wprawne ruchy. Wprawne ręce chirurga. Wprawne oko strzelca. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
wprawny — wprawnyni «mający wprawę w czymś, biegły, wyćwiczony; świadczący o wprawie, o czyjejś biegłości» Wprawny jeździec. Wprawny robotnik. Wprawne pismo. Robić coś wprawnymi ruchami … Słownik języka polskiego
