-
1 lądować
глаг.• выгружать• высаживать• приземлить• приземлиться• приземлять• приземляться* * *несов. 1. высаживаться, сходить на берег;2. (о samolocie) приземляться; 3. разг. (trafiać, wpadać gdzieś) попадать (куда-л.), оказываться (где-л.); 4. разг. (dawać sobie radę) выкарабкиваться; справляться с бедой ładowani|e ☼ 1. ав. приземление, посадка ž;przymusowe \lądować вынужденная посадка; \lądować bez widoczności слепая посадка;
schodzić do \lądowaća заходить на посадку 2. высадка ž;\lądować desantu высадка десанта; ● miękkie (łagodne) \lądować мягкая посадка; \lądować na Księżycu посадка на Луну, прилунение
* * *несов.1) выса́живаться, сходи́ть на бе́рег2) ( o samolocie) приземля́ться3) разг. (trafiać, wpadać gdzieś) попада́ть (куда-л.), ока́зываться (где-л.)4) разг. ( dawać sobie radę) выкара́бкиваться; справля́ться с бедо́й -
2 steward
stewar|d[stiuard] ♂, мн. И. \stewarddzi стюард; бортпроводник (tylko w samolocie)* * *[stiuard]м, мн И stewardziстю́ард; бортпроводни́к ( tylko w samolocie) -
3 stewardesa
[stiuardesa] ♀ стюардесса; бортпроводница (tylko w samolocie)* * *[stiuardesa]жстюарде́сса; бортпроводни́ца ( tylko w samolocie) -
4 wodować
глаг.• бросать• бросить• запустить• кидать• кинуть• метать• метнуть* * *wodowa|ć\wodowaćny 1. несов. спускать на воду (судно);2. несов. сов. (о samolocie itp.) делать/сделать (совершать/совершить) посадку на воду, приводняться/приводниться* * *1) несов. спуска́ть на́ воду ( судно)2) несов., сов. (o samolocie itp.) де́лать / сде́лать (соверша́ть / соверши́ть) поса́дку на́ воду, приводня́ться / приводни́ться -
5 wylądować
глаг.• высадить• высаживать• приземлить• приземлиться• приземлять• приземляться* * *wylądowa|ćсов. 1. высадиться, сойти на берег;2. (о samolocie) приземлиться, сесть;\wylądować па Księżycu высадиться на Луну, прилуниться;
3. перен. разг. очутиться; попасть;\wylądować w kałuży попасть в лужу; pięść \wylądowaćła na nosie кулак попал в нос
* * *сов.1) вы́садиться, сойти́ на бе́рег2) ( o samolocie) приземли́ться, сестьwylądować na Księżycu — вы́садиться на Луну́, прилуни́ться
3) перен., разг. очути́ться; попа́стьwylądować w kałuży — попа́сть в лу́жу
pięść wylądowała na nosie — кула́к попа́л в нос
См. также в других словарях:
czarna skrzynka — {{/stl 13}}{{stl 7}} urządzenie rejestrujące w czasie lotu rozmowy prowadzone w kabinie pilotów i wskazania przyrządów pokładowych, zamontowane w samolocie w specjalnym niezniszczalnym pojemniku, umożliwiające w razie katastrofy samolotu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… … Słownik języka polskiego
czarny — czarnyni, czarnyniejszy 1. «mający barwę właściwą węglowi, sadzom, odpowiadającą brakowi odbitych promieni świetlnych» Czarne włosy. Czarne oczy. Czarny jak węgiel, jak sadze. ∆ Czarna skrzynka «urządzenie zapisujące rozmowy pilotów oraz… … Słownik języka polskiego
dwuskrzydłowy — «o budynku, drzwiach, samolocie itp.: mający dwa skrzydła, dwa ramiona, dwie ruchome części otwierające się na boki» … Słownik języka polskiego
holendrować — ndk IV, holendrowaćruję, holendrowaćrujesz, holendrowaćruj, holendrowaćował 1. «jeżdżąc na łyżwach, wykonywać figury polegające na zakreślaniu łuków, linii esowatych, kół itp.» Zgrabnie holendrować. 2. lotn. «o samolocie: wykonywać przechyły z… … Słownik języka polskiego
jednopłatowy — «o samolocie, szybowcu: mający jedną parę skrzydeł nośnych (jeden płat)» Jednopłatowy samolot … Słownik języka polskiego
kapotować — dk a. ndk IV, kapotowaćtuje, kapotowaćował «o samolocie: ulec, ulegać kapotażowi» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… … Słownik języka polskiego
kołpak — m III, D. a, N. kołpakkiem; lm M. i 1. «wysoka czapka bez daszka, w kształcie cylindra lub stożka, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.» Lisi, sobolowy kołpak. Kołpak z piórami. ∆… … Słownik języka polskiego
komplet — m IV, D. u, Ms. kompletecie; lm D. y 1. «ogół osób potrzebnych do spełnienia jakiegoś zadania; wszyscy członkowie jakiejś zbiorowości; określona liczba osób dopuszczonych do czegoś lub mogących pomieścić się gdzieś» Komplet widzów. Komplet… … Słownik języka polskiego