Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(węchem)

См. также в других словарях:

  • węch — m III, D. u, blm «zmysł powonienia; zdolność ludzi i zwierząt do odczuwania zapachów niektórych lotnych substancji rozproszonych w powietrzu (uwarunkowana pobudzeniem nerwów węchowych jamy nosowej przez cząsteczki tych substancji, dostające się… …   Słownik języka polskiego

  • wywęszyć — dk VIb, wywęszyćszę, wywęszyćszysz, wywęszyćwęsz, wywęszyćszył, wywęszyćszony «o zwierzętach: wyczuć węchem, poczuć; wytropić węchem, zwęszyć» Psy wywęszyły zająca. przen. pot. «wyśledzić, wykryć» Wywęszyć w czymś podstęp …   Słownik języka polskiego

  • The Happy Housewife — Directed by Antoinette Beumer Produced by Bert Nijdam Ronald van Wechem …   Wikipedia

  • Brummeckebach — BrummeckebachVorlage:Infobox Fluss/GKZ fehlt Lage Oberharz am Brocken, Landkreis Harz, Sachsen Anhalt, Deutschland Flusssystem Elbe Abfluss über …   Deutsch Wikipedia

  • węch — Psi węch «wyjątkowa domyślność, bystra orientacja; spryt, intuicja»: Jakimś psim węchem nieomylnie trafiał najkrótszą drogą tam, gdzie należało. A. Kamiński, Kamienie …   Słownik frazeologiczny

  • chart — m IV, DB. a, Ms. chartrcie; lm M. y «pies myśliwski z grupy psów gończych, używany do szczucia zwierzyny, głównie zajęcy i lisów; odznacza się wysmukłą budową, podłużną głową, długimi i cienkimi nogami, bystrym wzrokiem, a słabym węchem; (w… …   Słownik języka polskiego

  • chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… …   Słownik języka polskiego

  • niedźwiedź — m I, DB. niedźwiedźedzia; lm M. niedźwiedźedzie, D. niedźwiedźedzi «Ursus, ssak drapieżny z rodziny o tej samej nazwie, obejmującej siedem gatunków; duże zwierzę o masywnej budowie ciała, krótkich silnych stopochodnych kończynach, szczątkowym… …   Słownik języka polskiego

  • obwąchać — dk I, obwąchaćam, obwąchaćasz, obwąchaćają, obwąchaćaj, obwąchaćał, obwąchaćany obwąchiwać ndk VIIIb, obwąchaćwąchuję, obwąchaćwąchujesz, obwąchaćwąchuj, obwąchaćiwał, obwąchaćiwany «powąchać dookoła, ze wszystkich stron; zbadać węchem» Pies… …   Słownik języka polskiego

  • pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… …   Słownik języka polskiego

  • słychać — ndk, rzad. słychany tylko w bezokoliczniku, w nieosobowych formach złożonych (będzie, było słychać) i w imiesłowie biernym 1. «coś jest słyszane, coś się daje słyszeć, coś się rozlega» Słychać urywki rozmów, czyjeś wołanie, czyjeś kroki, pukanie… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»